Η γραφειοκρατική εργασία είναι μεγάλο αγχολυτικό φάρμακο: το άκουγα και δεν το πίστευα. Τη θεωρούσα τυποποίηση. Βαρετή. Κουραστική διαδικασία. Κάθε φορά τώρα τελευταία που προσπαθώ να ξεφύγει λίγο το μυαλό μου, να ξελαμπικάρει, να διώξει μακριά τον φόρτο εργασίας, τα…

«Ντιρλαντά και τέζα όλοι» σε «χορούς κυκλωτικούς και άλλους τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς». Ο Νιόνιος με τις «τιράντες και τα γυαλιά»«έβγαλε τα τραπεζάκια έξω» και σ’ αυτά πιάσανε θέση και γέμισαν «τις γωνίες και τους δρόμους σύντροφοι οικοδόμοι, φοιτητές». Καθώς…

Το ξυπνητήρι χτυπά, ανελέητα, επανειλημμένα! Χτυπά με επιμονή! «Ξύπνα» φωνάζει «εργάζεσαι»! Σηκώνομαι και το μυαλό μου έχει καλοκαίρι. Το φθινόπωρο μάς έχει καταλάβει οριστικά: Είμαι η μόνη που επιμένω να μην φοράω κάλτσες, για να φαίνεται το πεντικιούρ! Με κοιτάζουν…

Την έκλεψα από μία κυρία, ερωτική μετανάστη, σύζυγο δηλαδή Πετρανού στην καταγωγή που αγαπά το χωριό περισσότερο από πολλούς από εμάς και κυρίως που το απαθανατίζει εξαιρετικά. Κοίταζα τη φθινοπωρινή πλατεία, αργά το απόγευμα, φωτισμένη, τα νάιλον έχουν κατέβει, το…

«Μάλλον τέλος για φέτος τα μπάνια στον γιαλό» είπα μέσα μου, όταν ένιωσα τους ουρανούς να ανοίγουν και τα ποταμάκια της βροχής να πλημμυρίζουν τους δρόμους με τα βουλωμένα φρεάτια….. Όχι ότι με φόβιζε η βροχή! Όσο δυνατή και να…

Μουσική από παντού το βράδυ: Από το πάρκο, από τα υπαίθρια θέατρα, από τα μπαράκια. Μουσική στους συναυλιακούς χώρους, μουσική στα αυτοκίνητα, στα ραδιόφωνα. Το κεφάλι μας γεμάτο στίχους. Όσα θα μπορούσε να πει κάποιος και όσα θα ήθελε κλεισμένα…

Σφύζουν από ζωή οι καλλιτεχνικές σκηνές αυτόν τον μήνα. Κάθε μέρα στην πόλη ένας μεγάλος αριθμός συναυλιών και θεατρικών παραστάσεων προσφέρεται να καλύψει πολύ διαφορετικά γούστα. Το κοινό συρρέει, τα αυτοκίνητα σχηματίζουν ουρές στους ανοιχτούς χώρους στάθμευσης, οι επίδοξοι θεατές…

43 Αυγούστου: Είναι το νέο, το αυθαίρετο ημερολόγιο που τηρούμε όσοι δεν αντέχουμε στην ιδέα ότι το καλοκαίρι έχει τελειώσει. Ο Αύγουστος προχωρά ακάθεκτος λοιπόν κατά μία έννοια, φέρνοντας μαζί του και τις υποχρεώσεις του φθινοπώρου, μια νέα σχολική χρονιά,…

Και ξαφνικά πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς τον Αρμάνι…. Όχι ότι δεν είχε μεγαλώσει ούτε ότι δεν είχαμε εμείς αισθανθεί τα χρόνια στην πλάτη μας αλλά ….. αλλά μερικοί άνθρωποι μοιάζουν αθάνατοι…. αιώνιοι και τέτοιοι μένουν από το έργο…

Έφευγε το τοπίο, περνούσε μπροστά από τα μάτια σαν στιγμιότυπο: Ηλιοβασίλεμα! Ο ήλιος βυθίζεται στη θάλασσα, πριν να βγει το αυτοκίνητο από τον περιφερειακό δρόμο. Καθώς διασχίζει τον δρόμο από το Καβάκι προς την ανηφόρα του Μολύβου, μένει μονάχα το…

Κάθε φορά που ανέβαινε να προσκυνήσει τη χάρη Της, πρώτη στάση ήτανε στο πλατύσκαλο που έβλεπε προς τον γιαλό! Ατέλειωτο το πέλαγος, αντίθετα με τις δυνάμεις της που σιγά-σιγά την εγκατέλειπαν. Θυμόταν στα νιάτα της τη μάνα να την παρακαλεί…

Είν’ η ζωή μια θάλασσα και εμείς καπεταναίοι…… Είναι υπέροχο να κολυμπάς! Να αφήνεσαι. Να ρισκάρεις. Να βγαίνεις στα βαθιά. Να χαίρεσαι τη ζωή. Έχει ρίσκο η ζωή. Είναι ένα μεγάλο ρίσκο η ζωή! Είναι όμορφη, είναι σύντομη, είναι επικίνδυνη!…