Μια παρέα αγόρια και κορίτσια περπατούν στα σκοτεινά. Γύρω τους φως μετεωρίζεται, τόσο, όσο για να τους φέγγει. Περπατούν. Μέρες τώρα. Δεν θυμούνται από πού έρχονται. Δεν ξέρουν πού πηγαίνουν. Μαζί. Όλοι μαζί. Σωπαίνουν. Για να κρατήσουν δυνάμεις. Για να…

Μπήκε η Άνοιξη! Τα παιδιά φοράνε Μάρτη. Να μην τα κάψει ο ήλιος. Ήρθε η Άνοιξη! Τα κορίτσια αγοράζουν λουλουδάτα φουστάνια. Τα βάζουν στις βαλίτσες. Περιμένουν να ζεστάνει, να τα φορέσουν, να στριφογυρίζουν ανέμελα στις εξοχές. Τέλειωσε επιτέλους ο χειμώνας.…

Η ατάκα ανήκει στη Μαλβίνα Κάραλη. Διατηρούσε βάσιμες υποψίες ότι οι πολλές δημόσιες διαχύσεις και οι επιδείξεις συναισθημάτων ιδιωτικών μπροστά στο ευρύ κοινό μάλλον ξηρασία γνήσιων ερωτικών σχέσεων φανερώνουν παρά αποτελούν ενδείξεις ενός μεγάλου πάθους. Τα χρόνια που περνούν δικαιώνουν…

Ερώτημα σκληρό και το δίλημμα αιώνιο, αναπάντητο, ίσως τελικά και εικονικό: Και οι δύο γιορτές εγκωμιάζουν την υλική μας υπόσταση, ικανοποιούν σαρκικές ανάγκες και αδυναμίες. Οπότε για τον καθημερινό, τον μέσο άνθρωπο ανάγονται σε επετείους που στοιχειωδώς οφείλει να τιμά,…

Έτσι πήγαμε! Ένα βράδυ! Ξαφνικά! Απροσδόκητα! Χωρίς να το προσδοκούμε ούτε να το χαιρόμαστε. Τα δύο τελευταία λόγω της συγκυρίας! Της κακής τύχης! Πήγαμε σα γείτονες! Έτσι κάνουν όσοι κατοικούν ο ένας δίπλα στον άλλον: Συντρέχουν στην ανάγκη! Βοηθούν στα…

Αυτές τις μέρες, στον επίλογο του τραγικού τέλος δυο νέων ικάρων, νιώσαμε πως το εθνικό «εμείς» εκφράζεται, εκεί που δεν το περιμένουμε, με βαθιά θλίψη, με οδύνη που γίνεται καθολική, κοινό βίωμα, αυθόρμητο, ανεξάρτητα από όσα καθημερινά μας χωρίζουν μεταξύ…

Το δήλωσε η Νατάσα Θεοδωρίδου, όταν της ζητήθηκε να σχολιάσει πόσο την εκφράζει ο καημός του ερωτικού χωρισμού που αποπνέουν τα σουξέ της: «Εγώ, βρε παιδιά, τι να σας πω; Άμα ο άλλος θέλει να ανοίξει την πόρτα να φύγει,…

Η απόλαυση της θαλπωρής των εσωτερικών χώρων είναι ένα πλεονέκτημα που το απολαμβάνουμε κατά κόρον στην καρδιά του χειμώνα: Η ζέστη, οι τακτοποιημένοι χώροι, η ωραία θέα από μεγάλα παράθυρα, τα ζεστά ροφήματα, το θαμπό φως της μέρας, οι αδύναμες…

Ο τέως βασιλιάς άφησε την τελευταία του πνοή, την ημέρα που γεννήθηκε ο ποιητής «των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων». Αυτή η συγγένεια του μοιραίου με τον Νίκο Καββαδία ίσως και να έκρυβε συμβολικά το μεγάλο ταξίδι μακριά από…

Κοιτούσα ώρα πολλή τη φωτογραφία. Σαν ένα στρωμένο τραπέζι, έτοιμο να υποδεχτεί μεγάλες πολύβουες παρέες, μου μοιάζει κάθε νέα χρονιά. Το τραπέζι με υψηλή αισθητική, ο χώρος που το περιβάλλει προδιαθέτει για φιλοξενία υψηλών προδιαγραφών. Από τον Όμηρο μέχρι σήμερα,…

Σε πολλούς δεν αρέσει, αυτό διαβάζω τούτες τις μέρες, που όλοι σπεύδουν να κάνουν την αναδρομή του δωδεκάμηνου που εκπνέει. Έφερε λένε πολλά δεινά στο διάβα του: πόλεμους, σεισμούς, καταποντισμούς (λέγε με ενεργειακή κρίση). Ακούμπησε μια πολύ ευαίσθητη ομάδα, τα…

Ένα φωτισμένο σπίτι, μέσα στον άνεμο που λυσσομανά και σηκώνει κύματα που χτυπούν άγρια τον κεντρικό δρόμο. Μια έφηβη που προσπαθεί να τα ξεγελάσει και να χωθεί στην αυλόπορτα, χωρίς να βραχεί, με το ψωμί στα χέρια να μυρίζει αρμύρα.…