Οι εθνικές επέτειοι

03/11/2022 - 12:30

«Έχεις κόσμο να κάνει παρέλαση;» με ρωτά φίλη Διευθύντρια στο τηλέφωνο. «Γιατί ρωτάς;» «Δέκα μόλις παιδιά προσφέρθηκαν να πάρουν μέρος». «Τα υπόλοιπα;» «Θα αξιοποιήσουν δημιουργικά το τετραήμερο! Τι κάνω;»
Τι νόημα έχει να κάνεις αυτά που δικαιούσαι, όταν βλέπεις ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εφήβων προτιμά να ξεκουραστεί παρά να τιμήσει μια εθνική επέτειο, με τον τρόπο τουλάχιστον που αυτή τιμάται σήμερα. Η αιτία της αδιαφορίας των νέων μπορεί να διατυπωθεί μέσα από διαφορετικά ερωτήματα: «Το σχολείο δεν διδάσκει σωστά την Ιστορία;» «Ο έφηβος αδιαφορεί για την εθνική του ιστορία;» «Ο άνθρωπος γίνεται όλο και περισσότερο εσωστρεφής και αντικοινωνικός;» «Ο τρόπος εορτασμού των εθνικών γιορτών πρέπει να αλλάξει;» «Το παιδί μήπως αναγορεύεται στον μεγάλο δυνάστη της οικογένειας άρα και της κοινωνίας;» «Μήπως δεν είναι το παιδί που αδιαφορεί μονάχα αλλά ανάλογες αξίες του εμφυσά η οικογένεια;»


Τα ερωτήματα έχουν το ενδιαφέρον τους το καθένα και όλα προσπαθούν να προσεγγίσουν διαφορετικές οπτικές του ίδιου προβλήματος: «Χρειάζεται μία διαφορετική οπτική στον τρόπο, με τον οποίον ο άνθρωπος και ειδικότερα ο νέος άνθρωπος αντιλαμβάνεται και προσεγγίζει καθετί το εθνικό». Πριν δυο μέρες συνελήφθησαν έφηβοι μαθητές να βάζουν φωτιές σε ένα σχολικό συγκρότημα της Αθήνας και να απαθανατίζουν το πρόσωπό τους στο κρατητήριο πίσω από τα κάγκελα. Τα παιδιά που δεν σέβονται τη δημόσια περιουσία, γιατί πρέπει να τιμήσουν τους αγώνες που δόθηκαν, για να υπάρξει δημόσιο κτήμα;
Αγαπούν σήμερα οι νέοι άνθρωποι την πατρίδα τους και αν ναι, πώς συνδυάζουν μέσα τους την αγάπη αυτή με το όνειρο για μετακόμιση στην Ευρωζώνη ή ακόμη πιο πέρα; Τη σημαίνει πατρίδα για τον σημερινό νέο; Την αγαπά; Τι θα άντεχε να θυσιάσει για χάρη της;


Είναι πολύ δύσκολο να δοθούν εύκολες και συγκεκριμένες απαντήσεις σε όλα αυτά. Οι σημερινοί έφηβοι είναι ευαίσθητοι αλλά και πιο εγωιστές και ομφαλοσκοπικοί από όλες τις προηγούμενες γενιές. Θα τους ξεπεράσει στον ναρκισσισμό μόνον η γενιά που θα τους διαδεχτεί.


Αγαπά την πατρίδα του ένας έφηβος που αρνείται να παρελάσει; Ποιος την αγαπά περισσότερο: αυτός που παρελαύνει περήφανα, με σωστό βηματισμό ή εκείνος που ακούει μουσική την ίδια ώρα στο πίσω κάθισμα του οικογενειακού αυτοκινήτου, που κατευθύνεται στο εξοχικό, στο παλιό γονικό πατρικό σπίτι; Είναι προφανές ότι ούτε αυτή η απάντηση δίνεται εύκολα και αβασάνιστα. Αυτό που σίγουρα γνωρίζω όμως είναι ότι ο άνθρωπος ζει ανάμεσα σε συλλογικότητες και προς αυτές αξίζει να είναι αλληλέγγυος, για να κοινωνικοποιηθεί και να εξελιχτεί. Αν το εθνικό υπονομεύεται στην ψυχή του, αυτό κάπου οφείλεται. Και πρέπει να διερευνηθεί. Και χρειάζεται και να αλλάξει. Όλοι έχουμε την ανάγκη κάπου να ανήκουμε. Εκτός από την οικογένειά μας. Αξίζει να αγαπάς κάτι ευρύτερο από τα προσωπικά σου συμφέροντα και να του αφοσιώνεσαι, κάτι άυλο και συνεκτικό, κάτι που έχεις με όλους κοινό και σε προσδιορίζει στη γλώσσα που μιλάς, στα λόγια που προσεύχεσαι, στις αξίες που κουβαλάς, στις ανάγκες που έχεις, στα συναισθήματα που εκφράζεις. Υπάρχει κάτι, για το οποίο αξίζει να θυσιαστείς;


Η αλήθεια είναι ότι αγαπάς κάτι, χωρίς κανένας να σε υποχρεώνει να το κάνεις. Άραγε παύεις να αγαπάς ό, τι σου επιβάλλουν να το αγαπήσεις; Τι είναι αυτό που όλοι θα αγαπούσαμε έτσι κι αλλιώς; Θα ήταν άραγε η πατρίδα μας ή κάτι πιο αποκλειστικό: η μάνα μας για παράδειγμα ή το ερωτικό μας ταίρι; Τι θα θυσίαζε για ό, τι αγαπά ο σημερινός έφηβος; Ή μήπως ο ίδιος απλώς και μόνον δέχεται θυσίες;


Δεν είχα λύση για τη Διευθύντρια που ανησυχούσε μήπως δεν συγκεντρώσει μαθητές, για να παρελάσουν ανήμερα της εθνικής επετείου. Δικαιολογούσα το άγχος της, πίσω του διάβαζα σημεία των καιρών. Πώς θα γιόρταζαν οι μαθητές μια εθνική επέτειο; Θα μας άρεσε; Θα θέλαμε να μας προσκαλέσουν; Θα θέλαμε να μάθουμε; 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey