Η Κορδέλα του Χρόνου

27/10/2022 - 11:30

«Όλα αλλάζουν» είπε και φύσηξε από μέσα του τον καπνό του τσιγάρου, κοιτάζοντας τον φθινοπωρινό ήλιο να λούζει με το φως του μεσημεριού τα δέντρα στο απέναντι παρκάκι. Κοιτούσε μια Γκουέρνικα σε φόντο μαύρο : «Τι γίνεται, όταν κάποιος αισθάνεται πως δεν μπορεί να ξεκολλήσει από το παρελθόν;» τον ρώτησε και σταύρωσε το ένα πόδι κάθετα πάνω στο άλλο, κατεβάζοντας μονορούφι ένα σφηνάκι τσίπουρο. «Αγνοεί τον χρόνο που περνά και αυτόν κανένας δεν μπορεί να τον νικήσει» απάντησε με τη σιγουριά του ανθρώπου που γλείφει τις πληγές του. «Ο χρόνος» συνέχισε να εξηγεί «μοιάζει με την κορδέλα μεταφοράς επιβατών στο αεροδρόμιο: Έστω ότι είσαι πάνω της. Προχωράς είτε το θέλεις είτε όχι. Αν περπατάς γρήγορα, φτάνεις μια ώρα αρχύτερα στον προορισμό σου. Είτε κοντοστέκεσαι όμως είτε σταματάς εντελώς να προχωράς και γυρίζεις πίσω το κεφάλι σου, δεν πρόκειται να μείνεις εκεί που βρισκόσουν στην αρχή. Δοκίμασε να κλείσεις τα μάτια και να τα ανοίξεις ύστερα από λίγο. Θα ανακαλύψεις ότι δε βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο. Συνεχίζεις να προχωράς μπροστά, πάντα μπροστά. Ακόμη και αν έχεις το βλέμμα σου στραμμένο πίσω, έχεις απομακρυνθεί ουσιαστικά από το σημείο από όπου ξεκίνησες. Είναι καλό να καταλαβαίνεις πού βρίσκεσαι κάθε φορά. Πόσο έχεις φύγει μπροστά. Πόσο μακριά βρίσκεσαι από το σημείο που κοιτάς».

Απομείναμε να τον κοιτάζουμε, χωρίς αντεπιχειρήματα. Τι αντιστάσεις να προβάλεις στην αλήθεια, ειδικά όταν στην αποδίδουν τόσο παραστατικά; Κάτι η εμπειρία, κάτι η γοητεία της παραβολής, λίγο το ώριμο φθινόπωρο, που μοιάζει να ανοίγει την καρδιά του σε αντίθεση με τα απωθημένα του παρελθόντος, η ζωή σε καλεί σε παραδοχές παρά σε εμμονές. Από τον απέναντι τοίχο το κορίτσι με το σκουλαρίκι του Βερμεέρ, σε μια επιτυχημένη ρεπλίκα, μας κοιτούσε φιλάρεσκα.

«Και τι γίνεται αν αποφασίσεις να γυρίσεις πίσω;» ρώτησε. «Αν αποφασίσεις να σηκώσεις τις αποσκευές και να περπατήσεις στην αντίθετη κορδέλα με κατεύθυνση προς τα πίσω;» Της χαμογέλασε : «Απλά δεν μπορείς να το κάνεις» χρησμοδότησε. Ο ρυθμιστής είναι ο Χρόνος, όχι εσύ. Ο Χρόνος δεν κινείται από τις επιθυμίες ούτε από τις αρνήσεις μας. Ο Χρόνος κινείται πάντα προς τα μπρος, χωρίς να αφήνει κανένα περιθώριο επιστροφής. Αυτό μπορεί να το κάνει μόνον η ιστορία, άντε και η τέχνη. Εκτός και αν αισθάνεσαι πως γέρασες και θέλεις να αρχίσεις τις αναδρομές» την προκάλεσε.

Όσο τους άκουγα δεν μιλούσα. Έβλεπα ποιος είχε δίκιο. Ήξερα ποιος είχε δίκιο. Και δεν ήταν αυτός που θα ήθελα να έχει. Ίσως να έχει κάποιο νόημα που όλα δεν γίνονται όπως τα επιθυμούμε. Δεν πρόλαβα να φιλοσοφήσω και με επανέφερε στη συζήτησή τους: «Πες μου αυθόρμητα το πρώτο πρόσωπο από το παρελθόν που σου έρχεται στο μυαλό». Η απάντηση που έδωσα με εξέπληξε. Οι πιο δυνατές σχέσεις είναι πάντα και δεσμοί αίματος. Απάντησα. «Γιατί δεν μπορεί να γυρίσεις σ’ αυτό;» Μέσα στο βαθύ μεσημέρι, με τον ήλιο να αντιπαλεύει, με επιτυχία ακόμα, τις πρώτες ψύχρες είχαμε μία ακόμη φορά τη διαβεβαίωση ότι μόνον το αναπόδραστο μπορεί να σταματήσει μια δυνατή σχέση. Στις μεγάλες αγάπες μόνον η φυσική φθορά ανατρέπει τις ισορροπίες. Και αυτό δεν παύει να είναι αποτέλεσμα του Χρόνου που περνά.

«Ο Χρόνος λοιπόν είναι ένας μικρός θεός. Άλλοτε διάβολος και άλλοτε αρχάγγελος, ανάλογα με τον βαθμό που κανακεύει και ικανοποιεί τις ανάγκες μας». «Ο Χρόνος έχει πάντα τα ίδια αποτελέσματα σε όλους. Εμείς τον βλέπουμε διαφορετικά, ανάλογα με την ηλικία, με τη διάθεση και με την ωριμότητά μας». «Δηλαδή» συμπέρανα «ο Χρόνος ευθύνεται και για τον τρόπο που τον αντιμετωπίζουμε». «Ασφαλώς» χαμογέλασε και σηκώθηκε. Έσκυψα για μια ακόμη φορά πάνω στο χοντρό βιβλίο και σημείωσα την ημερομηνία και την ώρα κάτω από τον αριθμό πρωτοκόλλου: Εξερχόμενα: Εργαζόμενοι το Σαββατοκύριακο. Θέμα: Μικροί αναστοχασμοί.



Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey