Το brand name, ποιος θα κατοχυρώσει…

Βάλθηκαν όλοι λοιπόν να κατοχυρώσουν το σήμα κατατεθέν, το brand name, το περιβόητο της Λέσβου, για να κάνουν το νησί αναγνωρίσιμο παντού για την προσέλκυση τουριστών. Το θέμα είναι ότι εδώ και δύο χρόνια ο Φορέας Τουρισμού Μολύβου έχει προχωρήσει σε προβολές και καμπάνιες στα social media με τον τίτλο «Lesvos, The Other Aegean». Άμεσα περιμένουμε και από το νεοσύστατο Οργανισμό Τουριστικής Ανάπτυξης Λέσβου να αποκαλύψει το brand name που επιλέχθηκε. Όμως οι Μολυβιάτες, και ίσως καθόλου άδικα, εκφράζουν πλαγίως τη δυσφορία τους. Κι αυτό γιατί θεωρούν προβληματικό να «τρέχουν» διαφορετικά ονόματα που «συνδηλώνουν» το νησί μας, ενώ το να το κατοχυρώσεις, όχι απλώς με χρήματα, αλλά στη συνείδηση της… παρά έξω κοινής γνώμης, είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Θα μπορούσαν οι φορείς να συνεννοηθούν και εν πάση περιπτώσει με κάποιον τρόπο ο Φορέας Τουρισμού Μολύβου να συμπεριλαμβανόταν στην όλη διαβούλευση, αφού τράβηξε μια ρότα, καλώς ή κακώς προ δύο χρόνων. Είμαστε που είμαστε στο μάτι του κυκλώνα  σε ό,τι αφορά το προσφυγικό -που αυτό κι αν μας έκανε διεθνώς γνωστούς- μη βγάζουμε μόνοι μας και τα μάτια μας. 

Αν.Παζ.

Ρασομόν!

Μια από τις θεωρούμενες δέκα καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου θεωρείται η ταινία «Ρασομόν» του μεγάλου Ιάπωνα σκηνοθέτη Ακίρα Κουροσάβα. Γυρίστηκε το 1957 και μάλιστα προβλήθηκε πρόσφατα από το κανάλι της Βουλής. Η ταινία στήνεται πάνω σε ένα μύθο μιας ληστείας παρουσιάζοντας την ιστορία μέσα από τέσσερις διαφορετικές εκδοχές των πρωταγωνιστών: Του θύματος, του ληστή, ενός συνοδού του θύματος και κάποιου τυχαίου περαστικού, που λέει πως βοήθησε το θύμα ενώ οι άλλοι λένε πως όχι. Και οι τέσσερις κινηματογραφημένες με μαεστρία, αφηγήσεις είναι εξίσου αληθοφανείς με αποτέλεσμα ο θεατής να μπερδεύεται συνειδητοποιώντας στο τέλος ότι ο μεγάλος σκηνοθέτης «παίζει» μαζί του, αναδεικνύοντας ακριβώς το πόσο υποκειμενική τελικά είναι η αλήθεια! Πώς και θυμηθήκαμε αυτή την υπέροχη ταινία; Μα ακριβώς διαβάζοντας στις φιλόξενες στήλες του «Εμπρός», τις εκδοχές των πρωταγωνιστών για την ιστορία της χαμένης ευκαιρίας για διάσπαση του Δήμου - τέρατος της Λέσβου, πριν από μερικά χρόνια!

Π.Μ.

Μήπως επιτέλους να κλείσουν οι «τρύπες»;

Σε… κακό προηγούμενο τείνουν να εξελιχθούν οι συνεχείς μικροπαρεμβάσεις των συνεργείων του Δήμου Λέσβου ή των μεγάλων Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών στους δρόμους της πόλης της Μυτιλήνης. Κι αυτό, γιατί εκτός από «μπαλώματα» στο τέλος των εργασιών, για αρκετό χρονικό διάστημα τα σημεία αυτά σκεπάζονται συνήθως με λίγο χώμα και στην καλύτερη περίπτωση με ένα μικρό προστατευτικό πλαστικό δίχτυ ή ένα ειδικό φως, που αναβοσβήνει τη νύχτα ώστε να είναι προσεκτικοί οι οδηγοί. Ασφαλώς και οι καιρικές συνθήκες δεν ευνοούν αυτή την περίοδο, ώστε να κλείσουν άμεσα οι όποιες «τρύπες», ωστόσο σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει επίσπευση στην αποκατάσταση των οδών, που για τους οδηγούς -ειδικά σε περιοχές όπως το Βουναράκι ή η Κουλμπάρα- η χρησιμοποίησή τους καθίσταται ένας καθημερινός αγώνας δρόμου μετ’ εμποδίων, για να καταφέρουν να φτάσουν στους προορισμούς τους, υπό το φόβο μάλιστα να προκαλέσουν ζημιά στα οχήματά τους. Επιπρόσθετα, όμως, οι οδηγοί δικύκλων κινδυνεύουν ανά πάσα ώρα και στιγμή να τραυματιστούν, αν τύχει και πέσουν σε… λακκούβα, η οποία είτε έμεινε ακάλυπτη, είτε λόγω βροχής και της συνεχούς ροής των αυτοκινήτων «ξεσκεπάστηκε» από το πρόχειρο χώμα που την κάλυπτε. Κύριοι, μεριμνήστε επιτέλους…

Β.Παπ.

Το προσφυγικό δεν είναι προσωρινή κατάσταση…

Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, ή για όσους δεν θέλουν να το συνειδητοποιήσουν, το προχθεσινό επεισόδιο στη Μόρια με την καραμπίνα του κτηνοτρόφου και τους τρεις μετανάστες και ο χθεσινός θάνατος του πεντάχρονου παιδιού από τη Συρία στον Καρά Τεπέ, έρχονται για να υπενθυμίσουν ότι το προσφυγικό δεν είναι μία προσωρινή κατάσταση για τη Μυτιλήνη. Είναι (καλώς ή κακώς δεν έχει νόημα η συζήτηση αυτή τώρα) μία παγιωμένη συνθήκη για την καθημερινότητα όλων μας, που απαιτεί όμως πια άμεσες λύσεις και καμία άλλη αναβλητικότητα εκ μέρους της Πολιτείας. Η παραβατικότητα στη Μόρια, δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από το ανθρώπινο πρόσωπο που οφείλει (και το κάνει) η τοπική κοινωνία να δείξει στους πρόσφυγες, αλλά πρέπει να ελεγχθεί επιτέλους αποφασιστικά. Δε μιλάμε για αδιέξοδα του προσφυγικού όπως οι αυξημένες ροές που έρχονται σαν έκτακτες καταστάσεις. Μιλάμε για συνθήκες που εδώ και τρία χρόνια τώρα θα έπρεπε να είχαν εξασφαλιστεί προκειμένου να είναι ομαλή η γειτνίαση του οικισμού της Μόριας με το Κέντρο. Και μιλάμε και για ρυθμίσεις, εν προκειμένω κυκλοφοριακές στην ευρύτερη περιοχή του Καρά Τεπέ που έχει μεταμορφωθεί από την ερημική που ήταν τα τελευταία δύο χρόνια, που πάλι έπρεπε να είχαν γίνει… χθες. Το προσφυγικό λοιπόν δεν μπορεί να μπαίνει άλλο πια κάτω από το χαλάκι. Τα ακραία περιστατικά της καραμπίνας και του θανατηφόρου τροχαίου, ελπίζουμε να κινητοποιήσουν αποφασιτικά την κυβέρνηση και την Αστυνομία και να αντιμετωπίσουν το ζήτημα της Λέσβου στην πραγματική έκταση που έχει. Ενισχύοντας την Αστυνομική Διεύθυνση, ενισχύοντας τις επιτροπές ασύλου, ενισχύοντας οτιδήποτε υπολειτουργεί σε σχέση με το προσφυγικό και επιβαρύνει τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες και την τοπική κοινωνία που δεν φταίει σε τίποτα…

Μ.ΟΡΦ

Και οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου (1)

Δεν άφησαν την ευκαιρία της επίσκεψης της διοικήτριας της 2^ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πειραιώς και Αιγαίου, Όλγας Ιορδανίδου, στη Λέσβο, να χαθεί, οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου Μυτιλήνης. Ο πρόεδρος του Συλλόγου, Στρατής Κλεάνθης, επεσήμανε ότι «το Νοσοκομείο Μυτιλήνης είναι το μοναδικό νοσηλευτικό ίδρυμα του νησιού, ενός νησιού 100.000 μόνιμων κατοίκων και της επί μονίμου βάσεως ύπαρξης 7.000 προσφύγων-μεταναστών, ανθρώπων αυξημένων αναγκών και πολιτισμών, μεγάλης νοσηρότητας, που επιδεινώνεται από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και βέβαια ένα νοσοκομείο που πλέον γιγαντώθηκε από πλευράς έκτασης. Όλα τα παραπάνω μεγεθύνουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με κύριο την αναγκαιότητα ενίσχυσης σε προσωπικό».

Ο σύλλογος αναφέρθηκε στα οφειλόμενα ρεπό, τα οποία αυξάνονται συνεχώς, προκειμένου οι βάρδιες να εκτελούνται με αποτέλεσμα την εξουθένωση του προσωπικού. Μάλιστα επεσήμανε αυτό που υπογραμμίσαμε κι εμείς τις προάλλες, ότι, δηλαδή, δεν αρκούν μόνο οι υποδομές: «Νέα τμήματα αναπτύσσονται, που φυσικά δεν μας βρίσκουν αντίθετους αλλά χρειάζονται και επαρκές νοσηλευτικό προσωπικό προκειμένου να λειτουργήσουν, ανάγκη που τις περισσότερες φορές αγνοείται. Οι ιδιαίτερες συνθήκες λόγω του μεταναστευτικού επηρεάζουν και αυτή ακόμα την ποιοτική παροχή υπηρεσιών υγείας».

Προτείνουν έξτρα δομές υγείας

Πρότασή τους είναι η άμεση αντικατάσταση του οργανισμού που να λαμβάνει υπόψη του όλα τα παραπάνω και επιπλέον την νησιωτικότητα. Περαιτέρω ζήτησαν την άμεση ικανοποίηση αιτημάτων εργαζομένων που ζητούν μετάταξη, απόσπαση στο Νοσοκομείο, αιτήματα που χρονίζουν λόγω γραφειοκρατίας και βρίσκονται προς περαίωση τόσο στη ΔΥΠΕ όσο και στο Υπουργείο, αλλά και την άμεση πρόσληψη επικουρικού προσωπικού προκειμένου να καλυφθούν σημαντικά κενά.

Επίσης προτείνουν τη δημιουργία εξωνοσοκομειακών δομών και ενίσχυση των υπαρχόντων, πρωτοβάθμιας περίθαλψης, μεταναστών κυρίως, που θα συμβάλουν στην αποσυμφόρηση του Νοσοκομείου.

Τέλος, λόγω της μεγάλης επιβάρυνσης που δέχεται το προσωπικό, ζητούν να εξετάσει η ΔΥΠΕ τρόπους έκτακτης οικονομικής ενίσχυσής του.

Αν.Παζ.