Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία», αφού εδώ και μήνες ένα τέτοιο ενδεχόμενο συζητιόταν και είχε επί της ουσίας προαναγγελθεί, ωστόσο το timing για την κίνηση αυτή αιφνιδίασε φέρνοντας πιο ...μπροστά τα επόμενα βήματα, που σηματοδοτεί η εν λόγω παραίτηση. Και μιλάμε για την υπόθεση της δημιουργίας νέου κόμματος από τον Α. Τσίπρα, που προφανώς δεν θα μπορούσε να δρομολογηθεί, παραμένοντας ακόμη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, από τη στιγμή που προϋπόθεση για να κινήσει τις διαδικασίες του νέου εγχειρήματος που στοχεύει ήταν να «αποκοπεί» από ό,τι παρέπεμπε στην προτέρα κατάσταση πραγμάτων. Η παραίτηση εκ των πραγμάτων επισπεύδει τις εξελίξεις και ανοίγει το δρόμο για τις επόμενες κινήσεις δηλώνοντας με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι ο κύβος ερρίφθη για τη δημιουργία του «προσωποπαγούς» κόμματος Τσίπρα, αφού ο πρώην πρωθυπουργός θα είναι σημείο αναφοράς και απόλυτος «διαχειριστής» του, χωρίς τις γνωστές κομματικές δομές και ισορροπίες των τάσεων που δεν κατάφερε να ελέγξει ως ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ. Και το επισημαίνουμε αυτό, γιατί και ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά μετά την εκλογική ήττα του 2019, όντας ο απόλυτος ηγέτης του χώρου, επιχείρησε να «μεταλλάξει» τον ΣΥΡΙΖΑ ...φλερτάροντας με τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς και προσεγγίζοντάς τον, συμμετέχοντας μάλιστα και ως παρατηρητής στην ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, αλλά τελικά δεν το κατάφερε γιατί τα διάφορα «βαρίδια», όπως στην πολιτική αργκό χαρακτηρίστηκαν εκείνοι που ήθελαν ιδεολογικά περιχαρακωμένο το ΣΥΡΙΖΑ, δεν του το επίτρεψαν με τα γνωστά αποτελέσματα, που οδήγησαν και με τη δική του πάντως συμβολή στην εκλογική συντριβή στις διπλές εκλογές και στη σημερινή αποσύνθεση του χώρου, που η παραίτηση Τσίπρα φαίνεται να είναι και η «χαριστική βολή» για το πάλαι ποτέ κυβερνητικό κόμμα. Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι η παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα, με απαξιωτικές μάλιστα αιχμές για τη λειτουργία και την εικόνα του κοινοβουλίου, και η επανεργοποίησή του στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας προαναγγέλοντας τη δημιουργία ενός νέου κόμματος, εκ των πραγμάτων ανακατεύει την ...τράπουλα στο πολιτικό σκηνικό και κυρίως στο χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς, όπου πλέον συνωστίζονται αρκετά κόμματα και κομματίδια, τα περισσότερα εκ των οποίων προέκυψαν από τη διάσπαση του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα τι ανακατατάξεις θα προκαλέσει η επανεργοποίηση του πρώην πρωθυπουργού και η δημιουργία του νέου κόμματος που θα ηγηθεί και ποια θα είναι η ανταπόκριση του κόσμου σε αυτό το νέο εγχείρημά του είναι πρόωρο να εκτιμηθεί στο μέγεθός του, αν και υπάρχουν κάποιες πρώτες ενδείξεις που έχουν καταγραφεί και στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, που δείχνουν ότι ένα μέρος του εκλογικού σώματος, κυρίως από το χώρο της κεντροαριστεράς, απογοητευμένο από την εικόνα που παρουσιάζει ο ευρύτερος χώρος, βλέπει με προσμονή το όλο εγχείρημα.

Αλλά είναι γεγονός ότι η απογοήτευση των πολιτών δεν περιορίζεται μόνο στο χώρο της κεντροαριστεράς, όπου ο πολυκερματισμός του χώρου δημιουργεί αδιέξοδα και με τα μέχρι τώρα δεδομένα δεν δίνει προοπτική κυβερνησιμότητας, αλλά είναι διάχυτη σε όλο το φάσμα του πολιτικού σκηνικού, μηδέ του κυβερνητικού «στρατοπέδου», που βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό σε μια ανησυχητική στασιμότητα ένεκα της κυβερνητικής φθοράς και των αστοχιών της σε μια σειρά κρίσιμα ζητήματα , όπως αυτό της τραγωδίας των Τεμπών και εσχάτως και του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ. Αυτήν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο πολιτικό τοπίο επιχειρεί να εκμεταλλευτεί και αυτήν τη συγκυρία επιλέγει να «επιστρέψει» ο κ. Τσίπρας διεκδικώντας «πρωταγωνιστικό ρόλο» για την επόμενη μέρα. Επιχειρεί και επιδιώκει με την επανεργοποίησή του να αξιοποιήσει την ευκαιρία και το «κενό» που υπάρχει στον πέρα της ΝΔ χώρο, προκειμένου να εμφανιστεί ως ο ισχυρός πόλος της κεντροαριστεράς, εκμεταλλευόμενος την διάλυση με... δόσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπου φαίνεται να έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, «σκηνοθετώντας» τον μάλιστα, αλλά και την αποτυχία -αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να αναδειχθεί ως το αντίπαλο δέος στο κυβερνών κόμμα, προβάλλοντας μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας και εκμεταλλευόμενο την κυβερνητική φθορά. Εδώ που τα λέμε κανείς δεν πίστεψε ότι ο κ. Τσίπρας όταν αποχώρησε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όδευε σε πρόωρη συνταξιοδότηση. Ηταν σχεδόν βέβαιο ότι «παραμέρισε» όπως ο ίδιος είπε, μετά την εκκωφαντική ήττα των διπλών εκλογών του 2023, έχοντας ωστόσο στο «πίσω» μέρος του μυαλού του να επιστρέψει σε χρόνο που ο ίδιος θα επέλεγε και οι συνθήκες στο πολιτικό σκηνικό θα το επέτρεπαν. Οι εξελίξεις ωστόσο στο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απρόβλεπτα καταστροφικές, με όσα «τραγικά» συνέβησαν τα τελευταία χρόνια, που ο συγκεκριμένος κομματικός χώρος απαξιώθηκε σε μεγάλο βαθμό και προφανώς δεν θα μπορούσε να είναι το «όχημα» μέσω του οποίου θα επανέκαμπτε στα πολιτικά πράγματα της χώρας ο πρώην πρωθυπουργός, γι αυτό και φρόντισε με την παραίτησή του από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ να του δώσει και τη «χαριστική βολή»! Γιατί περί αυτού πρόκειται, χωρίς καμιά αμφιβολία, ενδεχομένως ίσως με μια μικρή παράταση «ζωής» μέχρι το άγγελμα της ίδρυσης του νέου κόμματος του κυοφορείται. Μέχρι τότε όλοι θα παίζουν τον ...κρυφτούλι, κοροϊδεύοντας εαυτούς και αλλήλους και προφανώς διατηρώντας για όσο χρειάζεται γι αυτούς τις βουλευτικές τους έδρες! Αυτά σε ότι αφορά το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, που το (μη) μέλλον του είναι προδιαγεγραμμένο. Οσον αφορά το ΠΑΣΟΚ η αδυναμία του να «καρπωθεί» πολιτικά από την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και τη δεδομένη φθορά της κυβέρνησης και να αναδειχθεί σε κυρίαρχη δύναμη στο χώρο της αντιπολίτευσης και αντίπαλο δέος για το κυβερνών κόμμα, εμφανίζεται κατώτερο των περιστάσεων να «πελαγοδρομεί» συνεχώς ως συνοδοιπόρος αντισυστημικών δυνάμεων καταστροφολογώντας για να πέσει ο Μητσοτάκης, με ένα αφήγημα που δεν πείθει ούτε τους εν δυνάμει ψηφοφόρους του. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαία τα δημοσκοπικά ποσοστά του που καταγράφονται εδώ και πολύ καιρό για το ΠΑΣΟΚ και πολύ περισσότερο η απήχηση του Ν. Ανδρουλάκη. Αυτό το ...κενό προφανώς επιχειρεί να εκμεταλλευτεί σε αυτήν τη συγκυρία ο Τσίπρας και έσπευσε να δηλώσει «παρών»!

Το ζητούμενο ωστόσο από εδώ και πέρα είναι πιο θα είναι το νέο «παραμύθι» κατά την προσφιλή του έκφραση, που θα επιχειρήσει να πει στον ελληνικό λαό για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του , όταν είναι ακόμη νωπές οι μνήμες από το πρόσφατο παρελθόν και οι «περιπέτειες» που έζησε οι χώρα από τους αυτοσχεδιασμούς του Α. Τσίπρα και της παρέας του. Πριν μια δεκαετία καβαλώντας το αντιμνημονιακό ρεύμα και υποσχόμενος ότι θα καταργήσει τα μνημόνια « με ένα νόμο και ένα άρθρο» έγινε κυβέρνηση, σήμερα όμως πολύ δύσκολα ...παραμυθιάζεται ο κόσμος, όσο και αν δυσανασχετεί για την κατάσταση πραγμάτων που βιώνει. Το νέο εγχείρημά του θα αρχίσει να κρίνεται και να συγκρίνεται όταν φανεί όλη η μεγάλη εικόνα που θα τον πλαισιώνει και η οποία προς το παρόν έχει πολλούς αγνώστους και πολλές ασάφειες. Επιπλέον είναι βέβαιο ότι η «επιστροφή» Τσίπρα θα ξαναζωντανεύσει το εν υπνώσει αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, στη νέα εκδοχή του προφανώς, ενώ δεν θα αποφύγει και τα «φίλια πυρά» των πρώην συντρόφων του, που μπορεί να είναι μάλιστα και πιο επώδυνα και ισχυρά ακόμη και των πολιτικών αντιπάλων του-έτσι συμβαίνει συνήθως μετά τα διαζύγια και τις διασπάσεις- γιατί πολλοί είναι εκείνοι που νιώθουν «προδομένοι» και τα έχουν μαζί του! Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι στη δήλωση παραίτησης έσπευσε να διευκρινίσει ότι οι μέχρι πρόσφατα συνοδοιπόροι του δεν είναι αντίπαλοί του και ότι δεν αποκλείεται να συνταξιδεύσουν ξανά μαζί σε «πιο όμορφες θάλασσες», μόνο που η «πρόσκληση» αυτή μάλλον επιλεκτική είναι και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς εδώ που τα λέμε. Μένει να δούμε λοιπόν αν πρόκειται για κάτι άλλο , ή για ένα απλό ανακάτεμα της ...τράπουλας με περισσότερες ενδεχομένες παρουσίες από τον ευρύτερο κεντροαριστερό και κεντρώο χώρο. Σε τελική ανάλυση μένει να δούμε ποιο θα είναι το αφήγημα και ο προσανατολισμός του νέου εγχειρήματος , τι αποστάσεις θα έχει από το παρελθόν δεδομένου ότι μέχρι σήμερα καμιά προσπάθεια αυτοκριτικής δεν έχει ακουστεί που να παραπέμπει ότι δεν πρόκειται για ...στροφή των 360 μοιρών! Και όλα αυτά με δεδομένο ότι ο Α. Τσίπρας δεν προέκυψε από παρθονογέννηση, αλλά έχει παρελθόν που συνήθως ξυπνά απωθητικές μνήμες, για το οποίο ακόμη αναμένεται να «απολογηθεί» για να εκτιμηθεί αν μπορεί να έχει ρόλο σήμερα και στις μελλοντικές εξελίξεις, όχι με «γρίφους και με μισόλογα, ή γιατί το επιθυμούν και τον προωθούν εξωθεσμικοί παράγοντες και μιντιακά συμφέροντα, αλλά γιατί κάτι καινούργιο και τεκμηριωμένο έχει να πει στην ελληνική κοινωνία , που ακόμη ψάχνεται και αναζητά λύσεις για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Και εδώ χρειάζονται καθαρές κουβέντες. Οψόμεθα λοιπόν...

«Με την παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα και την επανεργοποίησή του ο Α. Τσίπρας επιχειρεί να αξιοποιήσει την ευκαιρία και το «κενό» που υπάρχει στον πέρα της ΝΔ χώρο, προκειμένου να εμφανιστεί ως ο ισχυρός πόλος της κεντροαριστεράς, εκμεταλλευόμενος την διάλυση με... δόσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπου φαίνεται να έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, «σκηνοθετώντας» τον μάλιστα, αλλά και την αποτυχία -αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να αναδειχθεί ως το αντίπαλο δέος στο κυβερνών κόμμα, προβάλλοντας μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας και εκμεταλλευόμενο την κυβερνητική φθορά. Εδώ που τα λέμε κανείς δεν πίστεψε ότι ο κ. Τσίπρας όταν αποχώρησε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όδευε σε πρόωρη συνταξιοδότηση.»