Έγιναν το απόγευμα της Παρασκευής τα εγκαίνια της έκθεσης της Χριστίνας Κονίδου - Μιχαηλίδου, στο φουαγέ του Δημοτικού Θεάτρου. Η έκθεση ζωγραφικής και κοσμήματος έχει θέμα «Αναμνήσεις από τη Μυτιλήνη» και θα παραμείνει ανοιχτή για το κοινό μέχρι την Πέμπτη 21 Μαΐου.

Η αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου, όπου εκθέτει η κ. Κονίδου, «μυρίζει» Μυτιλήνη. Αρχοντικά, πόρτες, εικόνες από το καρνάγιο, κοσμήματα εμπνευσμένα επίσης από το νησί, είναι φτιαγμένα με περίσσια αγάπη για τον τόπο τούτο, που γνώρισε για λίγο, αλλά ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά. Αυτό αποτυπώνεται άλλωστε και στα έργα της.
«Η Μυτιλήνη δεν είναι όπως τη γνώρισα. Άλλα κτίσματα ερειπώθηκαν και άλλα γκρεμίστηκαν. Το μεγαλείο τους όμως δεν έσβησε ποτέ. Οι σπάνιες φωτογραφίες και τα οικογενειακά αρχεία μάς βοηθούν στη μνημόνευση της ιστορίας αυτής της πόλης. Έτσι, η παρουσία γίνεται μνήμη, η μνήμη ιστορία και η ιστορία θρύλος. Η μνήμη είναι για μας η ιστορία για τους απογόνους, ο θρύλος για τους επιγόνους.» Μέσα στις λέξεις αυτές της κ. Κονίδου κρύβεται η έκδηλη αγάπη της για το νησί και ο θαυμασμός της για την αρχιτεκτονική του.
Αυτό που θα εντυπωσιάσει όποιον επισκεφτεί την έκθεση, πέρα από το θέμα των έργων και την απλή και συνάμα άξια θαυμασμού απόδοση των μυτιληνιών τοπίων, είναι η ικανότητα της κ. Κονίδου να μπλέκει τα χρώματα μεταξύ τους σαν έτσι να έπρεπε να είναι. Το ταλέντο της στο όμορφο αυτό χρωματικό μπλέξιμο είναι έμφυτο, πηγάζει από μέσα της χωρίς καθόλου να το προσπαθεί. Αυτό ευθύνεται και για το εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Στην έκθεση ξεχωρίσαμε ένα στενό της Κουλμπάρας, που μοιάζει σα να μην έχει περάσει μέρα από πάνω του, ένα επιβλητικό αρχοντικό της Μυτιλήνης, αλλά και μια γαλάζια πόρτα με ένα ποδήλατο να στέκει έξω από αυτή.



Καλλιτεχνικό κόσμημα
Τα κοσμήματα της κ. Κονίδου, που θα δει κανείς αυτές τις μέρες στην έκθεση, χωρίζονται σε τρεις ενότητες. Πρόκειται για τις πτυχώσεις, κοσμήματα εμπνευσμένα από τα καρνάγια, καθώς και κοσμήματα που γίνονται με το σφυρί στο αμόνι κι έχουν πολύ ιδιαίτερη σφυρηλάτηση.
Τα κοσμήματα δεν είναι συνηθισμένα. Πρόκειται για καλλιτεχνικό κόσμημα και τα κομμάτια είναι μοναδικά, που δεν απαιτούν μόνο πολλή δουλειά, αλλά διάβασμα και υπομονή.
Τα κοσμήματα με τις πτυχώσεις, παίζουν με τα τσαλακώματα και δίνουν την αίσθηση ότι το ασήμι δεν είναι τελικά τόσο άκαμπτο και σκληρό. Έχει κίνηση και ζωντάνια αν το θελήσεις.
Από την άλλη, τα κοσμήματα με θέμα το καρνάγιο, δεν είναι επηρεασμένα από τις βάρκες, αλλά από τη σκουριά που θα συναντήσει κανείς σ’ έναν τέτοιο χώρο. Η κ. Κονίδου έχει καταφέρει να συνδυάσει τεχνηέντως το ασήμι με τη σκουριά, χωρίς να αφαιρέσει από τα κοσμήματα τη χλιδή που τους αρμόζει.
Μέσα σε λίγους μόνο στίχους η κ. Κονίδου μάς ξεναγεί στον τόπο απ’ όπου εμπνεύστηκε, ενώ απλά εξηγεί πως η φαντασία στην τέχνη δεν έχει όρια και καθετί μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και υλικό… για κόσμημα: «Οι εικόνες, οι φόρμες, τα χρώματα / Προχωρούσα, έβλεπα, σκιτσάριζα / Άγγιζα σκαριά, πίσσα, αλυσίδες / και ξανασκιτσάριζα, ξύλα, βαρέλια. Σκουριά: Το πέρασμα της βροχής, του αέρα, της φθοράς. Σκουριά: Ένα υλικό για πέταμα; Όχι, ένα υλικό για κόσμημα. Ασήμι και Σκουριά.»
Κάτι ακόμα που αγαπά να σχεδιάζει η κ. Κονίδου και να μετατρέπει σε κόσμημα είναι το χέρι. Η σχέση της με το μέλος αυτό του σώματος είναι ιδιαίτερη και μας εξηγεί το γιατί, μέσα από μικρά κείμενα που κοσμούν τη γωνιά με τα κοσμήματα. «Χέρι: Το θαυμάσιο αυτό όργανο που δημιούργησε όλα τα υλικά εργαλεία και επιτάχυνε την πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου. / Τα δάχτυλα του καλλιτέχνη όταν δημιουργούν εξομολογούνται. / Το χάδι του χεριού είναι η συμμετοχή της αφής στην τρυφερότητα της ψυχής. Γιατί το αίσθημα εκφράζεται συχνά καλύτερα μ’ ένα χάδι παρά με λόγια.»
Όσοι ενδιαφέρονται να ξεναγηθούν στη Μυτιλήνη μέσα από τα μάτια της κ. Κονίδου, μπορούν να επισκέπτονται την έκθεση μέχρι την Πέμπτη 21 του μηνός.