O ΤΟΠΟΣ α

Η Μικρά Ασία είναι το ακροδάκτυλο της Ασίας μέσα στην θάλασσα του Αιγαίου. Στα βόρεια της απλώνεται η Μαύρη Θάλασσα, ο μάλλον περιπαικτικά «Εύξεινος Πόντος». Δεν ήταν πάντα θάλασσα. Αλλά, σύμφωνα με τους επιστήμονες μια μεγάλη Λίμνη γλυκού νερού, σε υψηλότερο επίπεδο από το Αιγαίο. Βρήκαν στον βυθό το κατώτερο στρώμα με όστρακα από πανίδα των γλυκών νερών. Κάποτε «έσπασε» από τον Βόσπορο, ήλθε στα ίσα με το Αιγαίο και έγινε θάλασσα. Αυτή την βοή του καταρράκτη των νερών την βίωσαν οι μνήμες των ανθρώπων σαν «κατακλυσμό» και υπάρχει σε κείμενα πολλών λαών. Αυτό το στενό πέρασμα των 30 χιλιομέτρων είναι διακοσμημένο με την βασιλίδα Κωνσταντινούπολη. Στα νότια η μισή σχεδόν βλέπει την λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου και η άλλη μισή συνορεύει με περιοχές αρχέγονης και σύγχρονης αιματηρής πορείας του Ανθρώπου. Στα Ανατολικά, η ρίζα του δάχτυλου μέσα στα ενδότερα της Ασίας, αποτέλεσε την πύλη στην δύσκολη πορεία προς την Κίνα, στον Δρόμο του Μεταξιού, αλλά και την αντίστροφη εξάπλωση Λαών καβαλαρέων προς το Αιγαίο. Αυτός ο τόπος, που τώρα ανήκει στην Ασιατική Τουρκία, κατέχει 758.609 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Όμως αυτά τα δαντελωτά παράλια στο Αιγαίο δεν ήταν πάντα έτσι. Πριν από 12-23 εκ. χρόνια από το Mέσο έως το Kάτω Μειόκαινο όλα ήταν ένα με τον Ελλαδικό κορμό και σ’αυτή την Αιγηίδα, υπήρχαν λίμνες από γλυκό και υφάλμυρο νερό. Αυτές οι λίμνες είχαν ζωή και αρκετά είδη μικρών οστρακοφόρων, που δημιούργησαν στρώματα από ιζήματα λευκού ασβεστόλιθου στον βυθό τους. Αυτά τα άσπρα στρώματα στην ανατολική Λέσβο (Βατερά, Αμαλή, Μυτιλήνη, Καρα Τεπές, Λευκά Τοκμάκια) και απέναντι (Λευκό στρώμα Σαρμουσάκ, στρώματα Καζ Νταγ (Ίδη), δείχνουν την ύπαρξη μιας τέτοιας λίμνης. Τότε με την ηφαιστειακή δράση γεννήθηκε και η απολιθωμένη Χλωρίδα. Το Αιγαίο μπήκε από τα νότια και γέμισε από νησιά. Όμως στα παράλια της Μικράς Ασίας, κατά το Πλειόκαινο και το Πλειστόκαινο, από τα 1,8 εκ, χρόνια έως τα 10.000 χρόνια, που άρχισαν και τέλειωσαν οι διαδοχικές Παγετώδεις και Μεσοπαγετώδεις περίοδοι, τα μεγάλα και κοντινά νησιά, η Λέσβος, η Χίος και η Σάμος αποτελούσαν προεκτάσεις της Μικράς Ασίας ή κάπως όταν λυώναν οι παγετώνες, χώριζαν από αυτήν. Από αυτή την στεριά πέρασαν όπως θα δούμε οι Άνθρωποι που έφτιαξαν τα πέτρινα εργαλεία κοντά στο Λισβόρι και στον Πολιχνίτο. Αυτό που βλέπουμε σήμερα, σταθεροποιήθηκε πριν από 12-10.000 χρόνια η αρχή των μόνιμων Ανθρώπινων Εγκαταστάσεων της Νεολιθικής Εποχής. Ο Τόπος αυτός της Μικράς Ασίας εμφανίζει ένα Κεντρικό Οροπέδιο με υψόμετρο επάνω από 1000 μέτρα που περιβάλλεται στα βόρεια και τα νότια από οροσειρές έως 3000 μέτρα που το απομονώνουν από τα παράκτια βαθύπεδα.

Από την Αιγηίδα στο Αιγαίο

Ακροδάκτυλα της στεριάς τα νησιά. Έτσι περνούσαν ζώα και άνθρωποι

Ο «Αργαίος» και το ηφαιστειογενές Κεντρικό Οροπέδιο

Τα ιζήματα της Λίμνης στα Τοκμάκια

στο Σαρμουσάκ

στην Ίδη

και οι Άνθρωποι στα Ροδαφνίδια