Ασφαλώς ο νομοθέτης του διατάγματος ΦΕΚ. 208/19/3 /2002 που επιβάλλει την αυστηρή διατήρηση του αρχιτεκτονικού σχεδίου των παραδοσιακών οικισμών δεν είχε προβλέψει και την περίπτωση η Βρίσα να ισοπεδωθεί κατά το μεγαλύτερο μέρος της και να αποτελέσει «μοναδικό, παγκοσμίως, σεισμικό φαινόμενο» που χρήζει ιδιαίτερης μελέτης από τους σεισμολόγους και γεωλόγους.

Γι’ αυτό θεωρώ αναγκαίο, αντί να προτάσσουμε, ιεραρχώντας στην πρώτη θέση τα ζητήματα αισθητικής του οικισμού που ΘΑ ανοικοδομηθεί, ότι είναι περισσότερο χρήσιμο για τους σεισμόπληκτους Βρισαγώτες -που βρίσκονται σε απόγνωση, άστεγοι και με το βιος τους, ακόμα, κάτω από τόνους μπάζα στα γκρεμισμένα σπίτια τους- να ξεκινήσουμε την ιεράρχηση από την άμεση αντιμετώπιση των βασικών και επειγουσών ανθρώπινων αναγκών του κατεστραμμένου χωριού: Α.1. την εξασφάλιση της στέγασής των σεισμόπληκτων για μερικά χρόνια, που θα απαιτηθούν, μέχρι να ολοκληρωθεί η ανοικοδόμηση της Βρίσας. 2. τη διάσωση των υπαρχόντων τους που βρίσκονται θαμμένα στα ερείπια των σπιτιών τους. 3. τη διατροφή, την περίθαλψη και την οικονομική ανακούφισή τους από φόρους, ΕΝΦΙΑ, δανειακές υποχρεώσεις κ.λπ.

Β. Να προηγηθεί πριν από κάθε σχεδιασμό, που αφορά την αποκατάσταση του οικισμού «της Βρίσας που ξέραμε», η γνωμοδότηση των ειδικών επιστημόνων για τη χωροθέτηση και τις αντισεισμικές προδιαγραφές που θα εφαρμοστούν για την οικοδόμηση του νέου οικισμού.

Όπερ σημαίνει ότι πρέπει, το ταχύτερο δυνατόν, να προχωρήσουν και να ολοκληρωθούν οι απαραίτητες γεωλογικές- τεκτονικές μελέτες, προκειμένου να ελεγχθεί η σταθερότητα του υπεδάφους και να ληφθούν υπόψη τα τυχόν «ανυπέρβλητα εμπόδια», που μπορεί να προκύψουν για κάποιες περιοχές, όπου είχε κτιστεί ο παλιός οικισμός. Και με βάση τα πορίσματα αυτών των ερευνών να καθοριστούν οι ειδικοί -για την περίπτωση της Βρίσας- κανόνες που θα αφορούν την ενισχυμένη θεμελίωση, την τοιχοποιία και τη χρήση των κατάλληλων δομικών υλικών.

Γ. Να εκπονηθεί ολοκληρωμένο σχέδιο για την χωροθέτηση του νέου οικισμού, που θα περιλαμβάνει και τις αναγκαίες ρυμοτομικές παρεμβάσεις και τα έργα υποδομής- εφόσον χωροθετηθεί στη θέση του παλιού οικισμού: είναι ευκαιρία, α. να γίνει διεύρυνση κάποιων εσωτερικών δρόμων (πρωτίστως του κεντρικού άξονα από το Τζαμί, στον Πλάτανο-Άγιο Κωνσταντίνο-Σανταλιώτη), καθώς και διαπλάτυνση και ανάπλαση πλατειών, προκειμένου να εξασφαλιστεί η λειτουργικότητα του οικισμού και ειδικότερα η προσπελασιμότητα από μεγάλα οχήματα σε κάποιους χώρους δημόσιου και τουριστικού ενδιαφέροντος, όπως είναι το Μουσείο Παλαιοντολογικών Ευρημάτων, οι Εκκλησίες και η Βιβλιοθήκη, αλλά ακόμα και η διέλευση, σε περίπτωση κινδύνου, οχημάτων πυροσβεστικής κ.λπ.

β. να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης Ι.Χ. αυτοκινήτων, προκειμένου να αποσυμφορηθούν τα «σοκάκια» του χωριού.

γ. να πραγματοποιηθούν τα χρονίζοντα βασικά έργα υποδομής, π.χ. σύγχρονο δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης και σύνδεσή του με τον βιολογικό καθαρισμό Πολιχνίτου-Βρίσας- Βατερών.

Παράλληλα, λοιπόν, με τον στόχο να ξαναχτίσουμε μια Βρίσα που «θα διατηρεί τα εξωτερικά παραδοσιακά χαρακτηριστικά» της, πρέπει να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές και μια Βρίσα σύγχρονη και λειτουργική. Με τα σπίτια της που θα υπακούουν μεν, σε ένα ενιαίο «αρχιτεκτονικό σχέδιο» και συγχρόνως, θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις της υγιεινής και της πολιτισμένης ζωής (π.χ.… η τουαλέτα «εντός», με τρεχούμενο νερό και όχι « ίσα όξου» , στην άκρη της αυλής!).

Δ. Να επισπευσθεί η μελέτη και να προταχθεί η ανοικοδόμηση των δημόσιων κτιρίων, ήτοι των εκκλησιών Ζωοδόχου Πηγής και Αγίου Κωνσταντίνου, του Μουσείου Παλαιοντολογικών Ευρημάτων, του Δημοτικού Σχολείου, του Πολιτιστικού Κέντρου (παλιά Λέσχη), του Καταστήματος της ιστορικής Κοινότητας Βρίσας. Η επίσπευση της ανοικοδόμησης των παραπάνω κτιρίων επιβάλλεται, προκειμένου να αρχίσει να λειτουργεί ο οικισμός -τουλάχιστον, όσον αφορά τις δημόσιες εκδηλώσεις των κατοίκων του- και με αυτό τον τρόπο, να αποφευχθεί η πλήρης αποξένωση του σεισμόπληκτου πληθυσμού από τον παλιό οικισμό, στα χρόνια της αναγκαστικής μετεγκατάστασής του. Άλλωστε η ανοικοδόμηση των παραπάνω κτιρίων, λόγω της γενναίας προσφοράς πολλών χορηγών, οι οποίοι δήλωσαν ότι θα αναλάβουν το κόστος της ανέγερσής τους, δεν θα επιβαρύνει το κράτος και γι’ αυτό μπορεί να απαλλαγεί η αποκατάστασή τους από χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες.

Ε. Να προκριθεί η ανάθεση της ανοικοδόμησης του οικισμού της Βρίσας σε αξιόπιστη τεχνική εταιρία, η οποία, μετά από διεθνή διαγωνισμό, θα αναλάβει, να ανοικοδομήσει συνολικά τον οικισμό της Βρίσας, να εφαρμόσει τις ειδικές αντισεισμικές προδιαγραφές και να παραδώσει το έργο, εντός ορισμένου χρονικού διαστήματος. Με τον τρόπο αυτόν θα επιτευχθεί η ασφαλέστερη εφαρμογή των αντισεισμικών προδιαγραφών και η ταχύτερη πρόοδος των εργασιών. Και το κυριότερο, θα απαλλαγούν οι υπέργηροι μόνιμοι κάτοικοι αλλά και πολλοί ξενιτεμένοι Βρισαγώτες από τις επαχθείς διαδικασίες και τις ευθύνες, που συνεπάγεται η ατομική επιστασία της ανοικοδόμησης κάθε σπιτιού, από κάθε ιδιοκτήτη χωριστά, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει -τελικά- σε παραίτηση και εγκατάλειψη της προσπάθειας ανοικοδόμησης, με αποτέλεσμα την διαιώνιση της εικόνας- ερειπιώνα της Βρίσας. Κάτι που, νομίζω, όλοι απευχόμαστε.

«Η Ιστορία αποτελεί πεδίο κινδύνου και τραγωδίας».

Κορνήλιος Καστοριάδης

Η άμπωτη και η παλίρροια δεν είναι μόνο φυσικό φαινόμενο, είναι και κοινωνικό φαινόμενο. Οι ανθρώπινοι πληθυσμοί, από την εποχή της νομαδικής ζωής και μέχρι σήμερα, στη βιομηχανική και την ηλεκτρονική εποχή, πάνε κι έρχονται κινούμενοι άλλοτε από φυσικά και άλλοτε από οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά αίτια.

Στην ιστορία του ελληνισμού επιβεβαιώνεται απόλυτα η παραπάνω αλήθεια, αν αναλογιστούμε πόσες φορές -μέσα στους αιώνες που μετρά η Ιστορία- ελληνικοί πληθυσμοί από την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου πέρασαν και εγκαταστάθηκαν στις Μικρασιατικές ακτές αλλά και στα ενδότερα της Μικράς Ασίας (κατά την ελληνιστική εποχή χιλιάδες Αθηναίων εγκαταστάθηκαν στην Αντιόχεια, την ακμάζουσα πρωτεύουσα του τότε Συριακού κράτους) και πόσες φορές αναγκάσθηκαν να ξεριζωθούν από την ασιατική ήπειρο και να επιστρέψουν στις αρχαιότερες πατρίδες τους. Ακόμα και το προσφυγικό κύμα των Σύρων που κατακλύζει, σήμερα, τα νησιά μας και αναζητά καταφύγιο στις ευρωπαϊκές χώρες, αποτελεί μια τραγική παλινδρομική κίνηση της Ιστορίας.

Και για να μεταφερθούμε από το μεγάλο θέατρο της Ιστορίας στην μικρή σκηνή, όπου παίζεται η ιστορική τραγωδία της Βρίσας, την οποία ισοπέδωσε ο καταστροφικός σεισμός της 12^ης Ιουνίου.

Σε ιστορική «μικροκλίμακα» επαναλαμβάνεται -και προβλέπω πως θα ενταθεί στα επόμενα χρόνια- η παλινδρομική μετακίνηση των κατοίκων της περιοχής από τα ενδότερα προς την παραλιακή ζώνη, την οποία, πριν από κάποιους αιώνες εγκατέλειψαν -λόγω της ανασφάλειας που είχαν προκαλέσει, κατά τον Μεσαίωνα, οι πειρατικές επιδρομές- για να μετακινηθούν στα ενδότερα και να εγκατασταθούν στη θέση που, σήμερα, κατέστρεψε ο «επιδρομέας» σεισμός.

Ήδη, εδώ και μερικά χρόνια, για λόγους που δεν είχαν σχέση με τον καταστροφικό σεισμό, τα Βατερά και ο Άγιος Φωκάς (σε μικρότερο βαθμό) είχαν αρχίσει να φιλοξενούν έναν αριθμό μόνιμων κατοίκων. Το ρεύμα αυτό θα διογκωθεί και θα απορροφήσει, συν τω χρόνω, μεγάλο μέρος του πληθυσμού της σεισμόπληκτης Βρίσας.

Η κίνηση αυτή από την ενδοχώρα προς την παραλιακή ζώνη θα ενισχυθεί λόγω του ότι πολλοί κάτοικοι της Βρίσας διαθέτουν, ήδη, δεύτερη θερινή κατοικία στα Βατερά ή τον Άγιο Φωκά, αλλά και λόγω του ότι η ανοικοδόμηση του κατεστραμμένου οικισμού της Βρίσας, για να ολοκληρωθεί, θα χρειαστεί αρκετά χρόνια.

Και αυτή η νομοτελειακή, θα έλεγα, εξέλιξη, πολλαπλασιάζει τα προβλήματα που δημιουργούνται στην ευρύτερη περιοχή της Βρίσας. Πέραν των προβλημάτων που πρέπει να επιλυθούν σε σχέση με την ανοικοδόμηση του οικισμού της Βρίσας (επιστημονικά προβλήματα που πρέπει να λύσουν οι σεισμολόγοι- γεωλόγοι: «μελέτες γεωλογικές - τεκτονικές». «Η Βρίσα θα αποτελέσει παγκόσμιο πεδίο εφαρμογής νέων τεχνολογιών και επιστημονικών ερευνών». Μετακινήσεις σπιτιών, «εάν διαπιστωθεί ότι υπάρχουν ανυπέρβλητα εμπόδια στο υπέδαφος». Και τα οικονομικά, γραφειοκρατικά και τεχνικά προβλήματα που πρέπει να λύσουν κεντρικά και τοπικά οι αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες, π.χ. η ανοικοδόμηση και η εφαρμογή των αντισεισμικών προδιαγραφών θα πραγματοποιηθεί με την πρωτοβουλία και την ευθύνη του κάθε ιδιοκτήτη κατεστραμμένης οικίας και με εργολαβία της επιλογής του καθενός ή θα ανατεθεί η ανοικοδόμηση, κατά τρόπο ενιαίο και συνολικά, σε μία η περισσότερες τεχνικές εταιρίες;), θα δημιουργήσει και πρόσθετα, σύνθετα και δυσεπίλυτα προβλήματα στην περιοχή των Βατερών, τα οποία θα χρειαστεί να επιλυθούν έγκαιρα, προτού διογκωθούν και οξυνθούν περαιτέρω και καταστήσουν προβληματική τη λειτουργία και του οικισμού των Βατερών.

Επισημαίνω μερικά από τα χρονίζοντα προβλήματα των Βατερών, τα οποία, εάν δεν επιλυθούν, θα προκαλέσουν, υπό τις παρούσες συνθήκες, την ραγδαία υποβάθμιση της παραλίας, καθώς και των συνθηκών διαβίωσης του αυξανόμενου πληθυσμού των μόνιμων κατοίκων της.

1. Άμεση επανασύνδεση του δικτύου ύδρευσης από τις πηγές Αμπελικού που έχει διακοπεί λόγω φθοράς των αμιαντοσωλήνων. Νέα γεώτρηση, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το ενδεχόμενο υφαλμύρισης του νερού της παλιάς γεώτρησης στη θέση Λαγκάδι Βατερών.
2. Άμεση δημοπράτηση του έργου του Βιολογικού καθαρισμού της ευρύτερης περιοχής Πολιχνίτου - Βρίσας και σύνδεση με το δίκτυο του βιολογικού καθαρισμού του οικισμού Βατερών, του οποίου τα οικιακά λύματα και λόγω της αύξησης του μόνιμου πληθυσμού, όσο θα καταλήγουν σε… «βόθρους» θα αυξάνουν τον κίνδυνο μιας καταστροφικής ρύπανσης της θαλάσσιας ζώνης.
3. Ρυμοτόμηση της περιοχής Βατερών, καθορισμός οικιστικής ζώνης και χρήσεων γης. Δημιουργία ελεύθερων χώρων, κέντρων άθλησης, χώρων στάθμευσης, πεζοδρόμων.
4. Διάνοιξη και σήμανση του υπάρχοντος εσωτερικού περιφερειακού δρόμου των Βατερών, καθώς και επισκευή - στήριξη του γεφυριού στο Λαγκάδι των Βατερών, προκειμένου να αποσυμφορηθεί ο μοναδικός παραλιακός δρόμος από τη διέλευση των τροχοφόρων.
5. Ενίσχυση των δημοτικών υπηρεσιών για την περιοχή των Βατερών αναφορικά με θέματα καθαριότητας και υγιεινής.
6. Ταχύτερη εξυπηρέτηση εκ μέρους της Πολεοδομίας των κατοίκων της περιοχής των Βατερών που επιθυμούν να οικοδομήσουν ή να επεκτείνουν υπάρχουσες κατοικίες.
7. Καλύτερη αστυνόμευση της περιοχής για την αποτροπή της αυθαίρετης δόμησης, καθώς και άλλων παράνομων δράσεων, οι οποίες μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την ομαλή λειτουργία του οικισμού και την αρμονική διαβίωση των κατοίκων.

Ας προχωρήσουμε, λοιπόν, το ταχύτερο δυνατόν, από τους λόγους στα έργα, προτού… «κακοφορμίσουν» και γίνουν ανίατες οι πληγές που άνοιξε ο καταστροφικός σεισμός της 12^ης Ιουνίου.

Στην τρισχιλιετή ύπαρξη της Βρίσας έγιναν για διάφορους λόγους, δυο μετεγκαταστάσεις του αρχικού οικισμού.

Μήπως, σήμερα, μετά τον καταστροφικό και φονικό σεισμό της 12^ης Ιουνίου, επιβάλλεται να γίνει και μια τρίτη μετεγκατάσταση;

Την ίδρυση της προϊστορικής Βρίσας σκεπάζει η αχλή του μύθου. Τα πρώτα σημάδια για την ύπαρξή της, τα ανιχνεύουμε στις μυθικές παραδόσεις που αναφέρονται στον πρώτο οικιστή της Λέσβου, τον Μάκαρα, στον οποίον, κατά τους αρχαίους συγγραφείς Ανδροτίωνα και Κλαύδιο Αιλιανό, αποδίδεται και η ίδρυση του ναού του Διονύσου στην «ΑΚΡΑ ΒΡΙΣΑ», όπως ονομαζόταν το σημερινό ακρωτήρι του Αγίου Φωκά, το οποίο διέσωζε ως τον 6^ο αιώνα μ. Χ. την αρχαία ονομασία του «Άκρα Βρίσα» κατά τον Στέφανο τον Βυζάντιο.

Η ύπαρξη της Βρίσας ανιχνεύεται, επίσης, και μέσα στα ομηρικά έπη, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια (Βλέπε και «Τα τοπωνύμια της Βρίσας Λέσβου» Βασίλη Ψαριανού, Εκδόσεις «Νοών»). Σπουδαίοι φιλόλογοι και αρχαιολόγοι (ανάμεσά τους ο μεγάλος Γερμανός φιλόλογος Βιλαμόβιτς και η Αμερικανίδα αρχαιολόγος Emily Shields) συσχετίζουν τη σημερινή Βρίσα με την πατρίδα της πανέμορφης Βρισηίδας, κόρης του Βρισέα, βασιλιά ή ιερέα της ομηρικής Βρίσας.

Τα λείψανα του πρώτου οικισμού, της προϊστορικής Βρίσας, βρίσκονται πάνω στο σημερινό ακρωτήρι του Αγίου Φωκά -όπου και ο ναός του Διονύσου του Βρισαίου ή Βρισαγενούς- όπως μας βεβαιώνουν τα ευρήματα που κατέγραψε κατά την επίσκεψή του εκεί το 1885 ο Γερμανός αρχαιολόγος R. Koldewey, και, επίσης, σύμφωνα με τα ανασκαφικά ευρήματα που έφερε στο φως νεότερη (επιφανειακή και περιορισμένης έκτασης) αρχαιολογική έρευνα του 1972.

Ο πρώτος οικισμός της Βρίσας στον Άγιο Φωκά («Άκρα Βρίσα») εικάζουμε ότι επιβίωσε ως την ελληνιστική εποχή και τους πρώτους Ρωμαϊκούς χρόνους, για να μεταφερθεί κατά την Πρωτοβυζαντινή περίοδο στην κοντινή προς τον Άγιο Φωκά θέση, της Αγια-Κατερίνας, όπου έχουν ανευρεθεί κάποιοι τάφοι και παρατηρείται άφθονη κέραμος και δομικά υλικά.

Και στη θέση που βρίσκεται το σημερινό εκκλησάκι της Αγια-Κατερίνας, διακρίνονται τα θεμέλια παλαιοχριστιανικής εκκλησίας.

Η ακμή και του δεύτερου οικισμού της Πρωτοβυζαντινής Βρίσας επιβεβαιώνεται από το μέγεθος της παλαιοχριστιανικής εκκλησίας, καθώς και από τα μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη (κιονόκρανα και κολόνες), τα οποία μεταφέρθηκαν στον σημερινό οικισμό της Βρίσας. Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι το σύστημα ύδρευσης του οικισμού (πήλινοι σωλήνες για την μεταφορά νερού από απόσταση 3 περίπου χιλιομέτρων).

Ο δεύτερος οικισμός της αρχαίας Βρίσας εγκαταλείφθηκε κατά πάσα πιθανότητα κατά τον 7^ον ή 8^ον αιώνα, περίοδο κατά την οποία όλοι οι παράλιοι οικισμοί του βυζαντινού κράτους βρέθηκαν ανυπεράσπιστοι στο έλεος πειρατικών επιδρομών. Η ανασφάλεια και η πιθανή καταστροφική λεηλασία που υπέστησαν οι κάτοικοι, τούς ανάγκασε να αναζητήσουν ασφαλέστερο καταφύγιο και τόπο εγκατάστασης στα ενδότερα εδάφη της «Βρισαίας χώρας».

Πολλά στοιχεία που έχουμε, σήμερα, στη διάθεσή μας από τα αρχεία του οθωμανικού κράτους, επιβεβαιώνουν την άποψη, που από παλιά είχαμε υποστηρίξει, για τη διασπορά των έντρομων κατοίκων και την εγκατάστασή τους σε πολλούς αγροτοκτηνοτροφικούς οικισμούς στην ευρύτερη περιοχή, από τους οποίους ο πολυπληθέστερος, αθέατος από τη θάλασσα και καλύτερα προστατευμένος από τις πειρατικές επιδρομές με σύστημα «βιγλών» και «βιγλίων», ήταν αυτός στη θέση της σημερινής σεισμόπληκτης Βρίσας.

Η θέση, που επέλεξαν ως ασφαλές καταφύγιο οι κάτοικοι που προέρχονταν από τον οικισμό της Αγια-Κατερίνας, ήταν η παραποτάμια κοιλάδα με την πυκνή βλάστηση, από βελανιδιές και θεόρατους πρίνους, η οποία ήταν αθέατη από τη θάλασσα, πίσω από τους, επίσης δασωμένους λόφους Καναϊτη, Χούλιαρη, Αλώνια και Παγώνι.

Ο μεσαιωνικός, τρίτος οικισμός της Βρίσας ενισχύθηκε πληθυσμιακά μετά το 1462, όταν ο φόβος -που τώρα προερχόταν από τους Οθωμανούς κατακτητές- ανάγκασε τους κατοίκους των άλλων μικρότερων οικισμών να αναζητήσουν κάποια μεγαλύτερη ασφάλεια στη συνοίκησή τους με τους Βρισαίους, που ήσαν, εξαρχής, εγκατεστημένοι στον ασφαλέστερο και πολυπληθέστερο οικισμό της σημερινής Βρίσας.

Στα επόμενα χρόνια, ο οικισμός της τουρκοκρατούμενης Βρίσας, όπου εγκαταστάθηκε κι ένας αριθμός επήλυδων Οθωμανών ή και εξισλαμισμένων χριστιανών, άρχισε να επεκτείνεται από την παραποτάμια, πεδινή έκταση στις υπώρειες και συν τω χρόνω και στις πλαγιές των τριών λόφων, προς τα νότια και ανατολικά, τα Αλώνια, το Παγώνι και το Εκκλησίδι-Αϊ Γιάννη.

Το 1855 επισκέφτηκε τη Βρίσα ο Γάλλος περιηγητής Boutan. Είχε προηγηθεί ο φονικός σεισμός του 1845 και ο επίσης καταστροφικός παγετός, ο « Κάης», του 1850, όπως έμεινε στη μνήμη των κατοίκων. Στην περιγραφή που κάνει ο Γάλλος περιηγητής, μάς δίνει μια εικόνα φτώχειας και αθλιότητας: «Έχει 400 σπίτια όλα ελληνικά» (οι μουσουλμανικές οικογένειες είχαν αναχωρήσει πριν από κάποια χρόνια και είχαν εγκατασταθεί στη Γρίπα του Πολιχνίτου ), «όλα τα σπίτια είναι φτωχικά και η αθλιότητα είναι γενική».

Η εικόνα της Βρίσας αλλάζει από τα τέλη του 19^ου αιώνα και στις αρχές του 20^ου, κατά την περίοδο της οικονομικής ακμής και της κοινωνικής ανόδου. Πολλά από τα πλινθόκτιστα και «λασπόχτιστα» σπίτια, από τα οποία κάποια ήταν, ακόμα, «δωματερά», με σκεπή από χώμα, «λήπεδο», αντικαθίστανται από «μπινιάδες», χτισμένα με ασβεστοκονίαμα και όμορφες πελεκητές πέτρες. Από τότε σώζονταν, μέχρι την αποφράδα ημέρα της 12^ης Ιουνίου, τα καλαίσθητα «αρχοντόσπιτα» της Βρίσας με τα σκαλιστά υπέρθυρα, τα γείσα και τις παραστάδες που χτίστηκαν από μερακλήδες ντόπιους «Μιμάρηδες».

Όμως ακόμα και τα όμορφα σπίτια… όμορφα «πεθαίνουν», όταν τα βρει στο δρόμο του, το «κύμα» ενός σεισμού 6,1 ρίχτερ -και μάλιστα επιφανειακού- και, κυρίως, όταν είναι θεμελιωμένα, χωρίς αντισεισμικές προδιαγραφές, στο προσχωσιγενές έδαφος της ποταμιάς.

Σήμερα που εξέλιπαν οι λόγοι να παραμένει κρυμμένο το χωριό της Βρίσας πίσω από τους λόφους, στην κοιλάδα της Λαγκάδας, και αφού η Φύση, με τρόπο σκληρό και οδυνηρό για τους Βρισαγώτες, μάς επισημαίνει πως είχαμε χτίσει τα σπίτια μας σε έδαφος ασταθές και ακατάλληλο, πρέπει να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε μια νέα μετεγκατάσταση και χωροθέτηση της Βρίσας.

Τέτοιοι χώροι ασφαλέστεροι και υγιεινότεροι, αλλά και κοντινοί προς τον σημερινό οικισμό είναι δύο: η Πευκιανή, βόρεια του σημερινού οικισμού, όπου ήδη κάποιοι έχουν χτίσει το σπίτι τους και κατοικούν, και η Χούλιαρη, νότια του σημερινού οικισμού και πλησιέστερα προς τα Βατερά.

Μια τέτοια επιλογή, ασφαλώς δεν είναι εύκολη στην υλοποίησή της. Θα χρειαστεί μελέτη, οικοπεδοποίηση και ρυμοτόμηση της περιοχής, καθώς και τα αναγκαία έργα υποδομής.

Ας κάνουμε, όμως κάποτε τη σωστή δουλειά. Θα είναι «ύβρις» προς τη φύση να ξαναχτίσουμε τα γκρεμισμένα σπίτια μας στο σαθρό έδαφος της ποταμιάς.

Αυτές τις ώρες που οι κάτοικοι της νότιας Λέσβου και της γενέτειράς μας Βρίσας βρίσκονται στους δρόμους με την ψυχή στο στόμα και κοιτάζουν με απόγνωση τα χαλάσματα των σπιτιών τους, οι σκέψεις και η αγωνία για την τύχη του χωριού μας και των κατοίκων του παραμερίζουν κάθε άλλη σκέψη και έγνοια σε όλους εμάς που, αν και ζούμε μακριά από το γενέθλιο τόπο μας, δεν πάψαμε να αγαπάμε και να νοιαζόμαστε για την προκοπή του.

Όσα χάλασε ο φονικός Εγκέλαδος είχαν χτίσει οι κάτοικοι της Βρίσας από αγάπη στον όμορφο τόπο τους, εκεί όπου γεννήθηκαν και έζησαν τις χαρές και τις πίκρες των παιδικών τους χρόνων, στον τόπο όπου μυήθηκαν στα μυστήρια της φύσης και δέθηκαν με τους γήινους ήρωες του χωραφιού· στον τόπο που τους έμαθε να μην δειλιάζουν μπροστά στις κακοτοπιές και στις μπόρες της ζωής.

Με την αγάπη στον τόπο μας θα δώσουμε, ξανά, όλοι μαζί, τη μάχη, να χτίσουμε σε πιο γερά θεμέλια τα σπίτια μας και να αναστυλώσουμε τη ζωή μας.

Με την αγάπη στον τόπο και τους ανθρώπους του θα συνεχίσουν να καρπίζουν τα χώματα που άγιασαν με τον ιδρώτα τους οι πρόγονοί μας.

Κάθε σπίτι που σήμερα κείτεται στο δρόμο, θανάσιμα λαβωμένο, έχει να μας διηγηθεί μια ηρωική ιστορία, μια οικογενειακή εποποιία, όπου οι άντρες και οι γυναίκες που έζησαν μέσα σ’ αυτό δεν έπαψαν να ονειρεύονται και να μάχονται, με νύχια και με δόντια, σε ένα ανειρήνευτο πόλεμο με τα άγρια στοχειά της φύσης και με τα ανθρώπινα θεριά, τους αφεντάδες και τους καταχτητές.

Και ήταν πολλοί αυτοί που, τελικά, πέτυχαν να αλλάξουν τη μοίρα τους, τη μοίρα του φτωχού ξωμάχου, και να ζήσουν μια «ανθρωπινότερη» ζωή.

Κι εκεί που λέγαμε πως δικαιώθηκαν τα όνειρα, ήρθε η καταστροφή!

Πρέπει σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες να ξαναβρούμε το κουράγιο μας «συνομιλώντας» με τους προγόνους μας και με την ηρωική ιστορία του τόπου μας. Να εμπνευστούμε από το δικό τους αγώνα, από το πείσμα και το δημιουργικό τους πάθος, από τη γενναιότητα και την περηφάνια τους.

Να μείνουν, πρώτα, όρθιοι οι άνθρωποι. Να μη χάσουν την πίστη τους στη ζωή.

Να μην λιποψυχήσουμε. Κι ύστερα, θα μπορέσουμε να ξαναστήσουμε και τα πεσμένα σπίτια μας και να κρατήσουμε ζωντανή την ιστορία του χωριού μας.

Θα χρειαστεί να επιστρατεύσουμε όσες δυνάμεις διαθέτουμε, ατομικά και συλλογικά, τοπικά και κεντρικά. Θα χρειαστεί σχέδιο, συνεργασία και συστηματική προσπάθεια.

Όχι, δεν πρέπει και δεν θα σταματήσει εδώ η Ιστορία της αρχαίας Βρίσας.

«Το καλόν δεν είναι δύσκολον να γίνει, αλλά μόνον η αληθής αξιότης διδάσκει πώς πρέπει να γίνει» ( Ελληνική Νομαρχία ή Λόγος περί Ελευθερίας, Ανωνύμου του Έλληνος)

«Ο νόμος 4009/2011 (ή Νόμος Διαμαντοπούλου ), που ψηφίστηκε, το 2011, με την πρωτοφανή πλειοψηφία από διακόσιους πενήντα έναν βουλευτές (251 ), κατά τον «αριστερό» Κώστα Γαβρόγλου, υπουργό της Εθνικής Παιδείας (και καθηγητή πανεπιστημίου πριν από την υπουργοποίησή του), «είναι μια κατάρα για τη δημοκρατία, διότι διέλυσε τα πανεπιστήμια...».

Κατά τον κ. Γαβρόγλου, τον «αριστερό» υπουργό της Παιδείας, τα ελληνικά πανεπιστήμια, πριν από την ψήφιση του Νόμου Διαμαντοπούλου, δεν διέφεραν από τις… εκκλησίες, όπου οι ευσεβείς εκκλησιαζόμενοι κατηχούνταν στα μυστήρια της γνώσης.

Και σε αντίθεση με όσα συνέβαιναν στα πανεπιστήμια του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου, όπου ,… ως γνωστόν, «αναρχικοί φοιτητές έσπαζαν τα κεφάλια πρυτάνεων, έχτιζαν τα γραφεία τους, άδειαζαν σακούλες με τα απορρίμματα πάνω στο γραφείο τους, επιτίθεντο στα αμφιθέατρα εναντίον ξένων, διεθνούς φήμης, ομιλητών, έδερναν όποιον καθηγητή τολμούσε να τους κάνει παρατήρηση γιατί ρύπαιναν τους πανεπιστημιακούς χώρους, απαγόρευαν διά ροπάλων την διακίνηση ιδεών εκ μέρους παντός μη συμφωνούντος προς την ιδική τους «νεαντερτάλια» ιδεολογία, ιδιοποιούνταν πανεπιστημιακούς χώρους για την κατασκευή μολότωφ ή για την φιλοξενία παράνομων μεταναστών», τα ελληνικά πανεπιστήμια αποτελούσαν πνευματικές οάσεις, όπου έθαλλε το πνεύμα και άκμαζε η δημοκρατία. Τα ελληνικά πανεπιστήμια πιστά στην αρχαία παράδοση της πλατωνικής Ακαδημίας και του αριστοτελικού Λυκείου (Περιπατητικής Σχολής) συνέχιζαν να καταυγάζουν την οικουμένη με το ιλαρόν φως της γνώσης!

Και ήρθε η… καταραμένη μέρα του «επικατάρατου» Νόμου Διαμαντοπούλου που ψηφίστηκε,… δυστυχώς, από μια τεράστια πλειοψηφία, όπως ομολογεί και ο κ. Γαβρόγλου, και διέλυσε τα πανεπιστήμια!

Παραθέτουμε μερικά από τα -κατά τον κ. Γαβρόγλου- «αντιδημοκρατικά» μέτρα: 1. Κατάργησε το πανεπιστημιακό άσυλο, όπου κατέφευγαν και έβρισκαν θαλπωρή όλοι οι κατατρεγμένοι «οχτροί του κατεστημένου» και οι διάφοροι «πραγματευτάδες της επανάστασης».

2. Κατάργησε την αιώνια και δωρεάν (σε βάρος των -εσαεί- φορολογούμενων πολιτών) διατήρηση της φοιτητικής ιδιότητας, με την οποία -σε πολλές περιπτώσεις- διεκπεραιώνονταν η «εντεταλμένη κομματική υπηρεσία» στα πανεπιστήμια.
3. Κατάργησε τη συμμετοχή των φοιτητών στην εκλογή των οργάνων για τη διοίκηση των Α.Ε.Ι. που είχε -κατά παγκόσμιαν πρωτοτυπία και ημετέραν εντροπήν- μετατρέψει το χώρο των πνευματικών ιδρυμάτων σε αρένα κομματικής διαπάλης και συναλλαγής φοιτητικών παρατάξεων και υποψηφίων πανεπιστημιακών για τη διοίκηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

4 Και το πλέον… «κατάπτυστο» αντιδημοκρατικό μέτρο: ίδρυσε ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ, τα οποία απαρτίζονταν από διεθνούς κύρους Έλληνες και ξένους, φιλέλληνες πανεπιστημιακούς, μέσω των οποίων θα συνδέονταν τα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα με την ευρύτερη κοινωνία, καθώς και με τη διεθνή εκπαιδευτική κοινότητα!

Όμως ο κ. Γαβρόγλου, επειδή διέβλεψε -από τότε- πως όλα αυτά τα «αντιδημοκρατικά» μέτρα εγκυμονούσαν έναν, ακόμα… εθνικό κίνδυνο: «να βάλουν τέλος στην ηγεμονία της Αριστεράς στα Πανεπιστήμια», όπως είπε ο ίδιος στη Βουλή, αποφάσισε να ολοκληρώσει το έργο που άρχισαν οι προκάτοχοί του, Αρ. Μπαλτάς και Νικ. Φίλης, και να αποκαταστήσει «την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς στα ελληνικά πανεπιστήμια»!

Και με την «δημοκρατικότητα» που διακρίνει την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ επίκειται -ωσονούπω- η κατάργηση του νόμου που ψήφισαν 251 βουλευτές και η αντικατάστασή του με έναν νόμο που θα ψηφίσουν οι 153 αριστερο/ακροδεξιοί βουλευτές!

Και εάν όλα προχωρήσουν κατ’ ευχήν και απαλλαγούμε από την «κατάρα» του «αντιδημοκρατικού» Νόμου, θα ξαναζήσουμε τις ημέρες δόξης του «Ασύλου» των «ασώματων κεφαλών», όπως θα έλεγε και ο Στρ. Τσίρκας, και του ιστορικού «Εγκέλαδου», της φοιτητικής οργάνωσης που είχε ιδρύσει ο πρωθυπουργός μας, ως φοιτητής του Πολυτεχνείου, για την οποίαν είχε εκφράσει στην Βουλή την υπερηφάνειά του, και η οποία είναι γνωστόν πόσον συνεισέφερε στην… αναβάθμιση των σπουδών, εκείνην την περίοδο της ενδόξου φοιτητικής του δράσης!

Όμως, μια και μιλάμε για την Εθνική μας Παιδεία, για την εκπαίδευση, δηλαδή, όλων των παιδιών, αριστερών, δεξιών ή κεντρώων οικογενειών, για την τύχη των οποίων μπορεί να είναι νόμιμον, δεν είναι, όμως, και ηθικόν να αποφασίζουν -για ένα θέμα που αφορά στο σύνολο του λαού- μονάχα 153, από ένα σύνολο 300 βουλευτών, επικαλούμενος και την «δημοκρατική ευαισθησία» του υπουργού της Εθνικής Παιδείας και του «σεβασμού» που τρέφει το κόμμα του προς τη λαϊκή βούληση -την οποίαν, ενίοτε, διερευνά και δια δημοψηφισμάτων- π ρ ο τ ε ί ν ω, πριν από την νομοθέτηση των οποιωνδήποτε μέτρων για τα Α.Ε.Ι. να ερωτηθούν -με τη διενέργεια ενός δημοψηφίσματος για την Παιδεία- οι γονείς, που στέλνουν τα παιδιά τους, για να σπουδάσουν στα πανεπιστήμια, πόσοι συμφωνούν αυτά να ευρεθούν κάτω από την «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς» και να φοιτούν σε πανεπιστημιακά ιδρύματα, «άσυλα» της αναρχίας!

Με τον ήλιο τα μπάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν και ψοφάν τα έρμα;

Κουράγιο, Συνέλληνες! Το 2018 βγαίνουμε από τα «Μνημόνια»!

Δεν το πιστεύετε; Μα γιατί είστε άπιστοι… Θωμάδες; Το είπε στη Βουλή ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας!

- Είχε πει και πως «δεν πρόκειται να δεχτεί ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα». Είχε πει και πως «δεν πρόκειται να προνομοθετήσει μέτρα για το 2019 και το 2020», τα οποία, όμως, και τα νομοθέτησε και καμαρώνει ότι όλα αυτά αποτελούν «μια καλή και ισορροπημένη συμφωνία»!

Για το 2019 και το 2020 έχει ψηφίσει τις πιο «γενναίες» περικοπές των συντάξεων και έχει μειώσει το αφορολόγητο στα 5.900 ευρώ, με αποτέλεσμα κι αυτός που παίρνει 400 ευρώ σύνταξη να δίνει για την πληρωμή του φόρου του μια ολόκληρη σύνταξή του. Και αφού ο «κόφτης» θα παραφυλάει για πολλά χρόνια, για να κόβει συντάξεις, άμα δεν πιάνουμε το 3,60 % πλεόνασμα, τότε όχι μόνο δεν «βγαίνουμε», αλλά μπαίνουμε πιο βαθιά σε νέο, διαρκές Μνημόνιο.

- Εντάξει, τώρα, πιστέψατε όσα διαδίδουν τα κόμματα της Αντιπολίτευσης για, δήθεν, «4^ο Μνημόνιο». Ο πρωθυπουργός εννοούσε πως το 2018 θα βγει η χώρα από το δικό του Μνημόνιο, το Γ΄, της «αριστερής» κυβέρνησης Τσίπρα· το άλλο, το Δ΄, για το 2019-2020, είναι… δώρο για τον Μητσοτάκη· κι αν δεν το θέλει, ας το… σκίσει», όπως «έσκιζε», κάποτε, τα Μνημόνια και ο Τσίπρας με τον Βαρουφάκη!

Αλλά κι αν χάσουν οι παππούδες μια, δυο, ακόμα, συντάξεις το χρόνο, από την περικοπή της «προσωπικής διαφοράς», έχει φροντίσει η κυβέρνηση Τσίπρα να τρώνε τα εγγόνια τους στο συσσίτιο. Έτσι ο παππούς που τάιζε τα εγγόνια του, γιατί ο πατέρας τους ήταν άνεργος, τώρα πια θα είναι… «άνετος» και πανευτυχής (πού είσαι, Αντρέα, να δεις τα «περήφανα γηρατειά»)!

Τυχερέ παππού, εσύ με τα πολλά εγγόνια! Όλο και κάποιο φιλότιμο εγγόνι θα σου φέρνει -λαθραία από το συσσίτιο- καμιά καραβάνα φαΐ, για να τρως κι εσύ!

- Αλίμονο στους παππούδες που δεν έχουν εγγόνια· αυτοί θα μείνουν έξω από τα σωτήρια «αντίμετρα» που πέτυχε η «γενναία» μας κυβέρνηση. Αυτοί θα έχουν την τύχη που είχε ο γάιδαρος του Χότζα: όταν πια θα έχουν μάθει να ζουν χωρίς να τρώνε, θα τα «τινάξουν τα πέταλα»!

- Είστε τόσο τυφλωμένοι από το αντιπολιτευτικό σας πάθος, ώστε δεν μπορείτε να δείτε την ευτυχία που έρχεται από το μέλλον… καβάλα στο άσπρο άλογό της! Έπρεπε να πανηγυρίζετε που ο πρωθυπουργός μας ξεγέλασε για άλλη μια φορά τους «Κουτόφραγκους» και από 42 φορές περισσότερα μέτρα που του ζητούσαν, τελικά, αναγκάστηκαν να συμβιβαστούν στα 5,4 δις πρόσθετα μέτρα (τα οποία προστίθενται στα 9,2 δις του Γ΄ Μνημονίου και μας κάνουν συνολικά… μόνον 14,6 δις!).

Αλλά εκεί που τους έπιασε πραγματικά «Κώτσους» ο πρωθυπουργός μας είναι στα «αντίμετρα»: όσα μας παίρνουν, τόσα μας δίνουν πίσω! Γι’ αυτό και ο «παρα-πρωθυπουργεύων» Ν. Παππάς απαθανάτισε το ιστορικό κατόρθωμα του πρωθυπουργού με την τετραπέρατη έκφραση «τα μεταξωτά(sic) ΑΝΤΙΜΕΤΡΑ θέλουν και επιδέξια διαπραγμάτευση»!

Γιατί γελάτε; Ξέρετε κανέναν άλλον που θα μπορούσε να πετύχει αυτό τον άθλο, εκτός από τον… Ηρακλή;

Αυτό, όμως, το «αλισβερίσι» μέτρα-αντίμετρα, θα αρχίσει από το 2019, μόλις διαπιστωθεί ότι το πλεόνασμα είναι 3,6% και άνω. Είναι κι αυτό ένα, ακόμα, δώρο στον Μητσοτάκη, άμα αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας!

Αλλά ο «γενναίος» μας πρωθυπουργός έβαλε ακόμα μια «θελιά» στο λαιμό των δανειστών μας: εάν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν προχωρήσουν στην «απομείωση του εξωτερικού χρέους», δεν πρόκειται να εφαρμοστούν τα μέτρα για το 2019 και 2020. Ο πρωθυπουργός μας μπορεί να μην το έβαλε ως όρο στα μέτρα που ψήφισε στη Βουλή, αλλά το βροντοφώναξε και σίγουρα το άκουσαν οι Ευρωπαίοι πως πρέπει να πούνε «κάτι» και για το χρέος μας· αλλιώς, να το ξέρουν: θα το «σκίσει» ο Τσίπρας το Δ΄ Μνημόνιο!

- Ε, νισάφι, πια! Δεν κουράστηκε να «σχίζει» Μνημόνια;

Πριν από την κρίση, στα χρόνια της μεταπολιτευτικής περιόδου, ήταν ο φόβος του «πολιτικού κόστους» που εμπόδιζε τις εκλεγμένες κυβερνήσεις να κυβερνήσουν, δηλαδή, να νομοθετήσουν και να εφαρμόσουν τα αναγκαία μέτρα που θα εξασφάλιζαν την εύρυθμη και αποδοτική λειτουργία των θεσμών, την ανάπτυξη και την πρόοδο της χώρας.

Στην περίοδο της κρίσης και των Μνημονίων -κατά την οποία η οικονομική πολιτική της χώρας, στο μεγαλύτερο μέρος της, υπαγορεύεται από τους δανειστές μας- για το πρόβλημα της δημοκρατικής λειτουργίας και της διακυβέρνησης της χώρας δεν «φταίνε οι ξένοι και τα Μνημόνια» -όπως βολεύει τους κυβερνώντες να δικαιολογούνται- αλλά η «εντόπια» παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος, η ανικανότητα -θα έλεγα και το ήθος - του πολιτικού μας προσωπικού, καθώς και η νοοτροπία ενός μεγάλου μέρους του λαού που έχει σχέση με την αδυναμία του εκπαιδευτικού μας συστήματος να παρέχει σε ολόκληρο το λαό ουσιαστική παιδεία, με τη διαχρονική ευθύνη, και πάλι, της πολιτικής μας εκπροσώπησης.

Προκειμένου να πάψουμε να επιρρίπτουμε όλα τα κακά για την κακοδαιμονία της χώρας μας στους «ξένους» και για να αποκτήσουμε, κάποτε, την πολύτιμη αυτογνωσία, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τις δικές μας ευθύνες, γιατί συνεχίζουμε, επί οκτώ χρόνια, να «βολοδέρνουμε» στα άγονα χωράφια των Μνημονίων, να ανεχόμαστε συμπεριφορές πολιτικού «χουλιγκανισμού» στην κοινοβουλευτική μας λειτουργία, να παραμένουμε απαθείς παρατηρητές μπροστά στην γενικευμένη ανομία και την ακυβερνησία που μας ντροπιάζει ως έθνος και διαλύει τη χώρα.

Στην επίτευξη αυτής της συνειδητοποίησης θα βοηθούσε να μελετήσουμε την ελληνική ιστορία των αρχών του 20ού αιώνα.

Ίσως, τότε, αντιληφθούμε πώς και γιατί βγήκαμε από την κρίση που προκάλεσε η πτώχευση του 1893, καθώς και από την «εθνική καταισχύνη» για την ήττα μας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, που είχε ως επακόλουθο την επιβολή από τους, τότε, ξένους δανειστές μας, το 1898, του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (Δ.Ο.Ε.). Και πώς ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που ανέλαβε την πολιτική διακυβέρνηση της χώρας -υπό καθεστώς Δ.Ο.Ε.- κατόρθωσε να πραγματοποιήσει τον εκσυγχρονισμό της χώρας και την εθνική εποποιία των Βαλκανικών Πολέμων 1912-13.

Η κρίση εκείνης της περιόδου υπήρξε, πράγματι, μια ευκαιρία «ανάταξης» της χώρας, όπως δείχνουν τα ιστορικά στοιχεία: 1. «Με την εγγύηση των Διεθνών Δυνάμεων αυξήθηκε η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας. 2. Ο Διεθνής Έλεγχος απάλλαξε από τις δυσλειτουργίες του παρελθόντος τους δημοσιονομικούς μηχανισμούς. 3. Παρά το ότι η αποπληρωμή των δανείων απορροφούσε το 1/3 των εθνικών εσόδων, τα δημόσια οικονομικά εξυγιάνθηκαν, οι κρατικοί προϋπολογισμοί ήσαν ελαφρώς πλεονασματικοί και οι οικονομικές δυνατότητες του κράτους σαφώς αυξημένες.

Αυτή η θετική εξέλιξη επέτρεψε τις μεταρρυθμίσεις των πρώτων κυβερνήσεων του Ελευθέριου Βενιζέλου, την πολεμική προετοιμασία και τη συμμετοχή της Ελλάδας στους Βαλκανικούς Πολέμους».

Αυτά μας διδάσκει η Ιστορία εκείνων των χρόνων.

Πώς αντιμετώπισε και επιμένει να αντιμετωπίζει τη σημερινή κρίση το πολιτικό μας σύστημα και ο λαός μας;

1. Ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού μας προσωπικού και του λαού διακατέχεται από το αίσθημα του «αθώου θύματος», διότι έχει ενστερνιστεί την αντιευρωπαϊκή προπαγάνδα και τα συνωμοσιολογικά σενάρια ότι όλα τα προβλήματα στη χώρα μας τα δημιούργησαν οι ξένοι, οι οποίοι μας… δάνεισαν (με το… «τοκογλυφικό» επιτόκιο 2%!) και μας επέβαλαν τους όρους τους για την αποπληρωμή των δανείων.
2. Ακόμα και το μέρος εκείνο του λαού που αναγνωρίζει τις ευθύνες που έχουμε για τη χρεοκοπία της χώρας μας, ως πολιτευόμενοι και πολίτες, απορρίπτει, συλλήβδην, τα επώδυνα μέτρα που μας επιβλήθηκαν και πιστεύει ότι η έξοδος από την κρίση θα μπορούσε να επιτευχθεί με ανώδυνα μέτρα.
3. Τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα θεώρησαν την κρίση όχι ως ευκαιρία απαλλαγής της χώρας από τις χρονίζουσες παθογένειες που ευθύνονται για την κρίση, αλλά ως ευκαιρία αναρρίχησης στην εξουσία, μέσω της ανήθικης και εθνοφθόρας εκμετάλλευσης της αρνητικής ψυχολογικής κατάστασης, στην οποία βρέθηκε ο ελληνικός λαός, εξαιτίας των οδυνηρών ανατροπών στη ζωή του, στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
4. Η αποκάλυψη της τυχοδιωκτικής πολιτικής που ακολούθησαν για την κατάληψη της εξουσίας οι προηγούμενοι και -με τον προκλητικότερο τρόπο- οι σημερινοί συγκυβερνώντες, καθώς και η επιβεβαιούμενη, καθημερινά, αδυναμία τους να αντιληφθούν τις γενεσιουργές αιτίες των προβλημάτων και η ανικανότητά τους να διαχειριστούν -στοιχειωδώς έστω- τα χρονίζοντα και συνεχώς πολλαπλασιαζόμενα προβλήματα έχουν ως αποτέλεσμα να έχει μηδενιστεί -εντελώς- η αξιοπιστία όχι μόνον των σημερινών συγκυβερνώντων αλλά και όλων -γενικώς- των πολιτικών δυνάμεων που διεκδικούν την εξουσία από τη θέση της Αντιπολίτευσης.
5. Οι διχαστικές πολιτικές, ο φανατισμός, η βία και η ανομία που κυριαρχούν στην πολιτική και την κοινωνική ζωή, επιτείνουν τα αισθήματα της ανασφάλειας και την αβεβαιότητα για το μέλλον, διαρρηγνύουν την κοινωνική συνοχή, απορρυθμίζουν τη λειτουργία του κράτους και βαθαίνουν το χάσμα στις σχέσεις κράτους και κοινωνίας.
6. Έτσι, σήμερα, βρισκόμαστε στο σημείο της γενικευμένης ανυποληψίας απέναντι στους βασικούς θεσμούς της δημοκρατικής λειτουργίας του κράτους.

Και μέσα σ’ αυτό το αρνητικό κλίμα, ένα σημαντικό τμήμα της νεολαίας -που παγιδεύτηκε στα δίχτυα παρανοϊκών προπαγανδιστών- έχει περάσει στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής και ξοδεύει τη νεανική της ορμή και τις δυνάμεις της παριστάνοντας τους «αντάρτες των πόλεων» και φαντασιωνόμενη την κατάλυση του αστικού κράτους και την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος!

Πώς θα ανακοπεί η πορεία της χώρας προς το βάραθρο της διάλυσης και του αφανισμού;

Μόνο μια γενναία απόφαση -τουλάχιστον- εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της σημερινής κατάστασης και έχουν αναπτυγμένη τη συνείδηση ευθύνης απέναντι στη χώρα και το λαό της μπορεί να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της πολιτικής και να ζωντανέψει ξανά την ελπίδα για την «ανάταξη» της χώρας μας: να κατεβάσουν τις ξεχωριστές κομματικές «ταμπέλες» και να συνενώσουν τις δυνάμεις τους σε μια ενιαία εθνική πολιτική συμμαχία που θα επιστρατεύσει όλες τις υγιείς δυνάμεις που διαθέτει ο Ελληνισμός, για να σχεδιάσει, να διατυπώσει και να εφαρμόσει την ελληνική πρόταση εξόδου από την κρίση.

Και τότε, ίσως, μπορεί να ξαναεμφανιστεί και πάλι ένας Ελευθέριος Βενιζέλος, για να εμπνεύσει το λαό και να ηγηθεί στην προσπάθεια αναγέννησης της χώρας μας!

«Οι μισές αλήθειες είναι χειρότερες από το ψέμα»

Ο υπουργός Παιδείας, Κώστας Γιαβρόγλου, ασφαλώς και ξέρει Γράμματα, σε αντίθεση με τον αρχηγό του κόμματός του και πρωθυπουργό της χώρας, ο οποίος τυγχάνει ο πλέον απαίδευτος σε σχέση με όλους όσοι -διαχρονικά- διετέλεσαν πρωθυπουργοί της Ελλάδας.

Γι’ αυτό και είναι απορίας άξιο πώς δέχεται να χρησιμοποιείται από τον αρχηγό του ως φερέφωνο μιας κουφόμυαλης επικοινωνιακής πολιτικής, η οποία, παρακάμπτοντας την οικτρή πραγματικότητα που έχει δημιουργήσει η καταστροφική πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, επιδιώκει να ψηφοθηρήσει -τους δυσεύρετους πια για το κόμμα τους, «κυάμους»- «αποπλανώντας» τους ανήλικους μαθητές και παραπλανώντας τους αγωνιώντες για το μέλλον των παιδιών τους, γονείς.

Από το 2009, σε ένα άρθρο μου στον ημερήσιο Τύπο, με τον τίτλο «Συμβολή στο διάλογο για την Παιδεία» -το οποίο και περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου «ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» (Εκδόσεις «Αιολίδα», 2012)- είχα προτείνει την αντικατάσταση των σημερινών Πανελλαδικών Εξετάσεων με ένα σύστημα- παρεμφερές με εκείνο της «Μεταρρύθμισης Ε. Παπανούτσου» του 1964- το οποίο προέβλεπε ειδικές εξετάσεις, «εφ’ όλης της ύλης του Λυκείου», για την λήψη Εθνικού Απολυτηρίου Β/μιας Εκπαίδευσης, με το οποίο ο κάτοχός του θα μπορούσε να υποβάλει αίτηση εισδοχής του σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή, εφόσον συγκέντρωνε Γενικό Βαθμό Απολυτηρίου 15 και άνω.

Στη συνέχεια η πανεπιστημιακή σχολή, σύμφωνα με την πρότασή μου, θα αναλάμβανε μέσα από ειδικά test ή προφορική συνέντευξη, να διερευνήσει, τόσο τα πνευματικά, όσο και τα ψυχικά προσόντα τού υποψηφίου και αναλόγως να τον δεχτεί ή να απορρίψει την υποψηφιότητά του.

Κατ’ αρχήν, λοιπόν, θεωρώ ότι είναι θετικές οι εξαγγελίες περί της αλλαγής του συστήματος των Εισαγωγικών Εξετάσεων στα ΑΕΙ. Και ιδιαίτερα χαίρομαι που και ο κ. Κ. Γιαβρόγλου επαναλαμβάνει την παλιά μου θέση ότι οι εξετάσεις για τη λήψη του Εθνικού Απολυτηρίου πρέπει να περιλαμβάνουν όλα τα μαθήματα της βασικής μόρφωσης, διότι ο μελλοντικός επιστήμονας, ανεξάρτητα εάν θα έχει εξειδικευτεί σε κάποιο κλάδο θεωρητικής ή θετικής επιστήμης, πρέπει να γνωρίζει τόσο Μαθηματικά και Φυσική, όσο και Ιστορία, Λογοτεχνία και την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, διότι έτσι θα είναι ένας ολόπλευρα καλλιεργημένος άνθρωπος, ικανός να αντιλαμβάνεται τη σύνθετη πραγματικότητα και να διαθέτει την απαραίτητη ευαισθησία απέναντι στο κοινωνικό και φυσικό του περιβάλλον.

Όσον αφορά, λοιπόν, στο θεωρητικό επίπεδο και σε γενικές γραμμές, ο κ. Γιαβρόγλου εμφανίζεται ως μεταρρυθμιστής· στην πράξη όμως αναλαμβάνει το ρόλο… λαοπλάνου !

Κατά πρώτον, προσπαθεί να υποβαθμίσει το γεγονός ότι οι εξετάσεις δεν καταργούνται -γιατί δεν είναι δυνατόν να καταργηθούν- αλλά μετατίθενται και μετονομάζονται σε «εξετάσεις για τη λήψη του Εθνικού Απολυτηρίου» και επαυξάνονται με τις εξετάσεις στην έδρα των πανεπιστημίων, στις περιπτώσεις που οι υποψήφιοι υπερβαίνουν τον προβλεπόμενο αριθμό εισακτέων.

Αποφεύγει να ομολογήσει ότι οι εξετάσεις για τη λήψη του Εθνικού Απολυτηρίου θα γίνονται και πάλι -αναγκαστικά- με ένα πανελλαδικό, αδιάβλητο σύστημα, προκειμένου να διασφαλίζεται η ίση μεταχείριση των υποψηφίων, το κύρος και η αξιοπιστία της βαθμολογίας τους.

Και προσπερνά με μισόλογα το ότι η περιορισμένη δυνατότητα των πανεπιστημιακών σχολών να εκπαιδεύουν απεριόριστο αριθμό υποψηφίων, αλλά και -κατά τη δική μου άποψη- η αναγκαιότητα επιλογής αυτών των υποψηφίων που διαθέτουν -πραγματικά- τα απαιτούμενα πνευματικά και ψυχικά προσόντα, καθιστά αναγκαία και άλλη μία εξέταση στην έδρα των πανεπιστημίων.

Πρέπει, επιτέλους, η εκπαίδευση της νεολαίας μας, να μείνει μακριά από τα… «τοξικά αέρια» του πολιτικάντικου λόγου. Ας σταματήσει το «χάιδεμα» και η επίδειξη υποκριτικής στοργής, τα «αριστερά» κλαυθμυρίσματα για τα καημένα τα παιδιά «που ταλαιπωρούνται από τις εξοντωτικές και απάνθρωπες εξετάσεις»! Ο άνθρωπος στη ζωή του υφίσταται συνεχώς εξετάσεις. Συνεχώς αγωνίζεται και διαγωνίζεται, αξιολογείται, προάγεται και ανταμείβεται ή απορρίπτεται και απαξιώνεται.

Όσο, λοιπόν, περισσότερο εξασκημένος και εξοικειωμένος είναι κανείς με τη διαδικασία των εξετάσεων, τόσο καλύτερα θα είναι προετοιμασμένος και ικανός να αντιμετωπίσει τον… «ταύρο» στην αρένα της ζωής! Αρκεί, βέβαια, οι κάθε είδους εξετάσεις -ανάλογα, πάντα, με την ηλικία και την τάξη στην οποία βρίσκεται το παιδί- να μεθοδεύονται και να διέπονται από τις αρχές της παιδαγωγικής και της ψυχολογίας.

Και ας σταματήσουν οι υπεύθυνοι για την διαπαιδαγώγηση της νεολαίας και του λαού μας, πολιτικοί να υιοθετούν τα συνθήματα κάποιων ανεγκέφαλων, οι οποίοι θεωρούν μεγάλο κακό την «εντατικοποίηση των σπουδών» και οι οποίοι προπαγανδίζουν την κατάργηση των εξετάσεων, της υποχρεωτικής φοίτησης και της βαθμολογίας.

Με την τακτική της «ήσσονος προσπάθειας», την ισοπέδωση προς τα κάτω και την περιφρόνηση της «αριστείας», μπορεί να γίνουν περισσότεροι και φανατικότεροι οι οπαδοί της «υπαρκτής» -εν Ελλάδι- «Αριστεράς», αλλά συνεχώς θα απομακρυνόμαστε από τον κύκλο των προοδευμένων και πολιτισμένων κρατών.

Και ο ελληνισμός, ως οντότητα και ως αξία, ολοένα και θα «φυραίνει».

Στην Ιστορία το όνομα των Βανδάλων συνδέθηκε με την καταστροφή των καλλιτεχνικών έργων και των μνημείων του πολιτισμού που προκάλεσαν οι Βάνδαλοι, όταν εισέβαλαν στη Ρώμη και στις ρωμαϊκές επαρχίες της Αφρικής, τον 5^ο αιώνα μ. Χ.

Έκτοτε, κάθε φορά που καταστρέφονται, λόγω πολεμικών επιδρομών, ιδεολογικών ή θρησκευτικών δοξασιών καλλιτεχνικά έργα και μνημεία πολιτισμού, αναφερόμαστε στο όνομα των αγροίκων Βανδάλων και χαρακτηρίζουμε την απεχθή δράση τους με τον όρο « βανδαλισμός».

Πρέπει, όμως, να ομολογήσουμε ότι οι πρώτοι διδάξαντες «ως θεάρεστον άθλημα» την καταστροφή καλλιτεχνικών μνημείων της ειδωλολατρικής περιόδου ήταν οι χριστιανοί. Όταν μετά τη λήξη των «Διωγμών» αναγνωρίστηκε η θρησκεία τους ως επίσημη θρησκεία του ρωμαϊκού κράτους, επιδόθηκαν κι αυτοί, με τη σειρά τους, στη μαζική καταστροφή των ειδωλολατρικών ναών και των αγαλμάτων και απαγόρευσαν τη λειτουργία των φιλοσοφικών Σχολών, ακόμα και την τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων, προκειμένου να εξαφανίσουν κάθε στοιχείο της προηγούμενης θρησκείας και να επιβεβαιώσουν την απόλυτη κυριαρχία της δικής τους.

Στη συνέχεια, την «δόξα» των διακριθέντων για τους βανδαλισμούς, κατά τους πρώτους μ. Χ. αιώνες, πολλοί εζήλωσαν. Στα χρόνια του Μεσαίωνα, κατά τις θρησκευτικές και πολιτικές διαμάχες Αιρετικών και Ορθοδόξων, Καθολικών και Διαμαρτυρομένων, Χριστιανών και Μωαμεθανών, και στο όνομα, πάντοτε, της «αληθινής πίστης» -όπως την εννοούσε το κάθε θρησκευτικό δόγμα- πολύ συχνά, το μίσος και η καταστροφική μανία των αντιμαχομένων ξεσπά πάνω σε ό,τι αποτελούσε στοιχείο της συλλογικής ταυτότητας και πηγή της συλλογικής μνήμης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας από τον χαλίφη Ομάρ, ο οποίος έθεσε το γνωστό δίλημμα: «Αν τα χειρόγραφα της Βιβλιοθήκης περιέχουν ό,τι και το Κοράνι, είναι περιττά· αν, πάλι, το περιεχόμενό τους είναι αντίθετο προς το Κοράνι, τότε είναι επιζήμια». Άρα, ή το πρώτο ισχύει ή το δεύτερο, τα χειρόγραφα πρέπει να καούν! Έτσι κι έγινε: ο χαλίφης Ομάρ έδωσε τη διαταγή να ριχτούν τα πολύτιμα χειρόγραφα -όπου ήταν καταγεγραμμένη ολόκληρη η μέχρι τότε ανθρώπινη σοφία- στην πυρά!

Στη νεότερη εποχή, παρά τη λεγόμενη πρόοδο του ανθρώπινου πολιτισμού, όχι μόνον δεν εξαφανίστηκε το είδος των Ομάρ και των Βανδάλων, αλλά, αντιθέτως, οι καταστροφείς των μνημείων του πολιτισμού, των πνευματικών και καλλιτεχνικών έργων, αυξήθηκαν και, μάλιστα, έχουν προσδώσει στην ειδεχθή δράση τους ιδεολογικοπολιτικό περιεχόμενο! Οι καταστροφείς του πολιτισμού των ιθαγενών της αμερικανικής ηπείρου, οι εκ της Μογγολίας και του Τουρκεστάν επιδρομείς, οι, δήθεν, «μεγάλοι επαναστάτες» και «ελευθερωτές των λαών», οι αντίπαλοι των δύο Παγκοσμίων πολέμων χρησιμοποίησαν τους «βανδαλισμούς» ως μέσον πολιτικής επικράτησης ή και «εθνικής κάθαρσης», με αποτέλεσμα οι καταστροφές των ιδιαίτερων πολιτιστικών στοιχείων κάποιων χωρών και εθνοτικών ομάδων να παίρνουν, πλέον, τη μορφή και την έκταση «πολιτιστικής γενοκτονίας».

Στις μέρες μας, η ανθρωπότητα -και ειδικότερα οι λαοί του Ιράκ και της Συρίας- γνωρίζουν, παράλληλα με τις απάνθρωπες σφαγές των ανθρώπων, και την πιο φρικώδη «πολιτιστική γενοκτονία» που συντελείται στις χώρες τους από τους μανιακούς του ισλαμικού κράτους (ISIS).

Την καταστροφική μανία των «βανδάλων» γνώρισε και η χώρα μας κατά την Τουρκοκρατία από τους Οθωμανούς κατακτητές και κατά την Γερμανική Κατοχή από τους Ναζί (η πιο πρόσφατη «πολιτιστική γενοκτονία» συντελέστηκε στην Κύπρο κατά την κατοχή του βορείου τμήματος του νησιού από τους Νέο-Οθωμανούς του «Αττίλα»).

Οι πιο θλιβεροί, όμως, βανδαλισμοί είναι αυτοί που βιώνουμε καθημερινά στη χώρα μας από Έλληνες και -το ακόμα θλιβερότερο- από νέα παιδιά, που καταστρέφουν έργα τέχνης και μνημεία πολιτισμού, αποκεφαλίζουν αγάλματα, πυρπολούν ιστορικά κτίρια, μουτζουρώνουν ή ξηλώνουν μαρμάρινες προσόψεις, καταστρέφουν ακυρωτικά μηχανήματα στα μέσα μεταφοράς και στο Μετρό, καίνε λεωφορεία και τρόλεϊ, εισβάλλουν και ρημάζουν δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, προσβάλλουν και εξαφανίζουν εθνικά σύμβολα!

Τι επιδιώκουν οι νέο-Βάνδαλοι κατακτητές των Εξαρχείων, που έχουν κάνει «λημέρι» τους και ορμητήριο το ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου;

Δεν τους αρέσει η αισθητική των έργων τέχνης; Αισθάνονται στενόχωρα μέσα στο πολιτιστικό, αστικό περιβάλλον και έχουν στο μυαλό τους μια άλλη αισθητική και μια άλλη ιδανική πολιτεία που θα αναδυθεί -ως εκ θαύματος- μέσα από τα αποκαΐδια των πόλεων και το χάος που φιλοδοξούν να δημιουργήσουν;

Πιστεύουν ότι καταστρέφοντας το πολιτιστικό περιβάλλον των πόλεών μας θα επιταχύνουν την «Επανάσταση» που θα εξασφαλίσει ανθρωπινότερες συνθήκες για τους -μέχρι τότε- επιζώντες ανθρώπους; Πιστεύουν ότι ξαναγυρνώντας ο άνθρωπος στην «εποχή των σπηλαίων» μπορεί να απολαύσει την απόλυτη ευτυχία;

Ποιος μπορεί να διακρίνει μέσα στη θολούρα του μυαλού τους ποιες εκτρωματικές ιδέες χορεύουν στον τρελό ρυθμό ενός θανατερού «πυρρίχιου»;

Εγώ ένα ξέρω και το λέγω: πρέπει να ξανασχεδιάσουμε από την αρχή την Παιδεία μας. Να δημιουργήσουμε τα σχολειά που θα εκπαιδεύουν τους ανθρώπους για την παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και αφήνει πίσω της τους νωθρούς, τους «φευγάτους» και τους «καθυστερημένους». Και αυτά τα σχολειά να είναι «σχολεία εργασίας», να μαθαίνουν στα παιδιά μέσα από την εργασία και τη δημιουργική δράση τη σημασία και το μεγαλείο του ανθρώπινου πολιτισμού.

Έτσι υπάρχει ελπίδα να εξαφανιστούν οι «Φυλές των Βανδάλων» και ο πολιτισμός να συνεχίσει να αναπτύσσεται ως κοινό δημιούργημα και να παραμένει ως κοινό κτήμα, παρακαταθήκη και ιερή κληρονομιά, από τις γενιές των ανθρώπων που τον δημιούργησαν, τους περασμένους αιώνες, στις πολιτισμένες γενιές των ανθρώπων που θα έρθουν.

«Θα υπερασπιστώ τον ευρωπαϊκό πολιτισμό που μπορεί να πάει μπροστά τις αξίες μας»

Μακρόν, 8ος πρόεδρος της Γαλλίας

Ο λαϊκισμός, η διχαστική πολιτική και το αντιευρωπαϊκό πνεύμα υπέστησαν μια σημαντική ήττα, μετά την εκλογική νίκη του σοσιαλδημοκράτη Μαρκ Ρούτε στην Ολλανδία και του κεντρώου Εμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία.

Η απειλή για μια πιθανή επικράτηση ακραίων κομμάτων και πολιτικών που απεργάζονταν τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία είχε επικίνδυνα απλωθεί πάνω από την Ευρώπη -τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης, των πολιτικών της λιτότητας και της διόγκωσης των προσφυγικών εισροών- δεν εξέλιπε εντελώς και οριστικά.

Η απειλή παραμένει και μάλιστα με αυξημένα ποσοστά· εκείνο, όμως, που καθιστά τη νίκη των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων σημαντική είναι ότι αποφεύχθηκε η άμεση επικράτηση των αντιευρωπαϊκών δυνάμεων, με αποτέλεσμα να παρέχεται στην ηγεσία της Ε.Ε ο αναγκαίος χρόνος για τη διόρθωση των κακώς κειμένων.

Και το ακόμα σημαντικότερο αποτέλεσμα αυτών των εκλογών είναι ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί έδειξαν ότι αρχίζουν να συνειδητοποιούν τη σημασία της Ενωμένης Ευρώπης και τους κινδύνους που εγκυμονεί η υιοθέτηση των πολιτικών που εκφράζουν τα εθνικολαϊκιστικά κόμματα που διεκδικούν την ψήφο των ευρωπαϊκών λαών.

Είναι, επίσης, ένα στοιχείο αισιοδοξίας για το μέλλον της Ευρώπης ότι ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας ξεκινά τη θητεία του με μια διάγνωση που αναφέρεται στη… «γονιδιακή δομή» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διακηρύσσοντας, μετά τη νίκη του: «Θα υπερασπιστώ τον ευρωπαϊκό πολιτισμό που μπορεί να πάει μπροστά τις αξίες μας».

Από τον Μακρόν, λοιπόν, εφόσον κερδίσει και την πλειοψηφία στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, η οποία θα του επιτρέψει να έχει και τον έλεγχο της Βουλής, πρέπει να αναμένουμε, όπως υποσχέθηκε, την ισχυροποίηση της ευρωπαϊκής ιδέας και την εξάλειψη του χάσματος ανάμεσα «στους ιθύνοντες και τους πολίτες».

Για την επίτευξη αυτού του στόχου θα χρειαστεί να συγκροτηθεί ένας μεταρρυθμιστικός άξονας, τόσο στο εσωτερικό της Γαλλίας, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στον άξονα αυτόν δεν μπορεί παρά να έχει πρωτεύουσα θέση και αποφασιστικό ρόλο η Γερμανία. Ας μην ονειρεύονται, λοιπόν, κάποιοι… «Γερμανοφάγοι» τη «σύγκρουση» με τη Γερμανία και την αναβίωση του «Αντιμερκελισμού». Χωρίς τη συνεργασία Γαλλίας-Γερμανίας καμιά ουσιαστική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να προχωρήσει και η Ε.Ε. θα είναι καταδικασμένη στον μαρασμό και τελικά στη διάλυση.

Και θα χρειαστεί να γίνουν σοβαρές επεμβάσεις για τον εκσυγχρονισμό της δομής και της λειτουργίας των ευρωπαϊκών θεσμών, προκειμένου η Ε.Ε. να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες που δημιουργεί η παγκοσμιοποίηση και προκειμένου να διατηρήσει την οικονομική και πολιτική ισχύ της σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον, όπου εμφανίζονται και αναπτύσσονται ραγδαία νέα κέντρα τεράστιας οικονομικής ισχύος.

Και, βέβαια, θα χρειαστεί να προχωρήσει με γενναία και αποφασιστικά βήματα στην κατεύθυνση της οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης ολόκληρης, ει δυνατόν, της ευρωπαϊκής ηπείρου (συμπεριλαμβανομένης, ακόμα, και της Ρωσίας ). Έτσι μπορεί να αποκατασταθεί η ισορροπία Βορρά- Νότου και να εξασφαλισθούν για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη και την ισότιμη συμμετοχή τους στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Ποια είναι η θέση που πρέπει να πάρει η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός στην προσπάθεια να εξαλειφθούν οι κίνδυνοι που απειλούν την ενότητα και την κοινή πορεία των ευρωπαϊκών λαών προς την ανάπτυξη και την πρόοδο;

Στις επικείμενες αλλαγές στην ευρωπαϊκή ήπειρο η Ελλάδα πρέπει να είναι παρούσα με θέση και ουσιαστική συμμετοχή στα κέντρα των αποφάσεων. Αυτό προϋποθέτει ότι προηγουμένως πρέπει να έχει απαλλαγεί από πολιτικές προλήψεις και προκαταλήψεις, από ιδεοληψίες και συνωμοσιολογικές πίστεις, από αρνητικές φορτίσεις εναντίον της Ε.Ε., που συσσωρεύτηκαν από τις «μνημονιακές» πολιτικές και την αντιευρωπαϊκή προπαγάνδα των εθνικολαϊκιστών.

Πρέπει, επιτέλους, να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι για την βαθιά κρίση που βιώνουμε και τις δραματικές ανατροπές στη ζωή μας δεν ευθύνονται οι Ευρωπαίοι εταίροι και δανειστές μας. Ότι, παρά τις υπερβολές και τα λάθη των μνημονιακών πολιτικών, ο «ασθενής» υποφέρει εξαιτίας της βαριάς ασθένειάς του και όχι από το φάρμακο και τη θεραπευτική αγωγή που του επιβλήθηκε.

Και όσον αφορά το πολιτικό μας πρόβλημα, τη χρόνια «αυταπάτη», τον «παιδισμό» και τη θλιβερή ανεπάρκεια της πολιτικής μας εκπροσώπησης, πρέπει κι εμείς να ανακαλύψουμε τον δικό μας Μακρόν και αν αυτό είναι ανέφικτο, τουλάχιστον, να διαμορφώσουμε μια πολιτική Μακρόν, που θα εμπνέεται από το όραμα μιας πραγματικά ενωμένης Ευρώπης και θα διαπνέεται από τις ιδέες και τις αξίες του γαλλικού Διαφωτισμού και του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Μια πολιτική που θα στηρίζεται στην αλήθεια και τη λογική και θα τολμά να συγκρουσθεί με τις δυνάμεις που αντιμάχονται την πρόοδο, που θα συναγείρει όλες τις πατριωτικές δυνάμεις σε μια ειρηνική επανάσταση που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες του σημερινού ανθρώπου και θα προετοιμάζει τις νέες γενιές να ζήσουν σε μια μελλοντική, περισσότερο ανθρώπινη κοινωνία.

Είναι πια καιρός για την αποκομματικοποίηση της κυβερνητικής εξουσίας και την απόρριψη στη χωματερή της Ιστορίας όλων εκείνων που συνεχίζουν να εμπνέονται από τον κομματικό πατριωτισμό και διαιρούν το λαό στους «δικούς μας» και «στους άλλους», σε «παλιούς» και «νέους». Όλων εκείνων που υπερασπίζονται «γενναία» την κυβερνητική «καρέκλα» τους και οι οποίοι -εξίσου «γενναία»- εξαπατούν το λαό πως «θυσιάζουν» τα «αριστερά ιδανικά» τους, προκειμένου να υπηρετήσουν το λαό και τα συμφέροντα της χώρας!

Με ευθύνη της «Αριστεράς» όλων των αποχρώσεων, την ανοχή, την ενθάρρυνση ή, ακόμα, και με την καθοδήγηση κάποιων, η νεολαία μας -και ευρύτερα ο ελληνικός λαός- εκπαιδεύεται στην ανομία, στην παραβίαση κάθε νόμου και Αρχής, στην περιφρόνηση των θεσμών και εν τέλει στην κατάργηση της Δημοκρατίας.

Και το πλέον δυσοίωνο για το μέλλον της νεολαίας μας και για το μέλλον της χώρας μας είναι ότι το πνεύμα της ανομίας δεν καλλιεργείται μόνον από τα εκτός Κοινοβουλίου και τα εκτός του συνταγματικού τόξου «γκρουπούσκουλα», αλλά και από κόμματα του Κοινοβουλίου και -το πρωτοφανές ιστορικά- από κόμμα που ασκεί κυβερνητική εξουσία!

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, από την πλέον υπεύθυνη θέση του πρωθυπουργού της χώρας, δηλώνει υπερήφανος για το «νεολαιίστικο κίνημα» της εποχής, όπου ο ίδιος… διέπρεπε ως «καταληψίας» στο Γυμνάσιο που φοιτούσε, συνιστώντας με αυτό τον τρόπο στους ανήλικους μαθητές, προτού ολοκληρώσουν τη βασική μόρφωσή τους, προτού ενηλικιωθούν και ολοκληρωθούν ως προσωπικότητες, να υιοθετούν άκριτα τα συνθήματα των κομματικών ινστρουχτόρων και να χρησιμοποιούν βίαιες μεθόδους για την ανατροπή των ψηφισμένων νόμων και των πολιτικών αποφάσεων.

Από την ίδια εθνική υπερηφάνεια διαπνέεται και η δήλωση της τ. αναπληρώτριας υπουργού της Παιδείας Σίας Αναγνωστοπούλου: «Ξαφνικά μας πείραξαν οι καταλήψεις; Προτιμώ τις καταλήψεις από όσα γίνονται στη Γαλλία και τη Γερμανία»!

Και με απαράμιλλη «παιδαγωγική εμβρίθεια» το μέλος του ΣΥΡΙΖΑ και τ. πρόεδρος της ΟΛΜΕ («εάν και το άλας μωρανθεί…»!) Θ. Κοτσυφάκης είχε παλιότερα αποφανθεί: «Οι μαθητές των κινητοποιήσεων γίνονται καλύτεροι πολίτες»!

Εναρμονισμένη με τις αρχές της «αριστερής διαπαιδαγώγησης» ήταν και η δήλωση του σημερινού υπουργού Εσωτερικών Σκουρλέτη, το 2014, όταν ήταν εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ: «Οι κινητοποιήσεις στα σχολεία είναι υγιής αντίδραση σε επιλογές που θέτουν περισσότερους ταξικούς φραγμούς για την πλειονότητα των πολιτών».

Και η -κατά Σκουρλέτη- «υγιής αντίδραση» των μαθητών ενισχύεται από τη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεσηκώνει τους μαθητές προπαγανδίζοντας την κατάργηση των πάσης φύσης εξετάσεων, για την κατάργηση του απουσιολογίου και της υποχρεωτικής παρουσίας στα μαθήματα, για τον έλεγχο της συμπεριφοράς και τον χαρακτηρισμό της διαγωγής των μαθητών!

Και προκειμένου να προσηλυτίσουν τη μαθητική και φοιτητική νεολαία δεν διστάζουν να καταργήσουν αρχές και κανόνες που διασφαλίζουν την εύρυθμη και αποδοτική λειτουργία σχολείων και πανεπιστημιακών σχολών: απορρίπτουν την «αριστεία» ως «στίγμα», διαγράφουν ως αναχρονιστικό μέτρο τον χαρακτηρισμό της διαγωγής των μαθητών, εξαγγέλλουν τον περιορισμό και ακόμα την κατάργηση των πάσης φύσεως εξετάσεων, αποκαθιστούν στα πανεπιστήμια τους «αιώνιους» φοιτητές, επαναφέρουν σε ισχύ το παλιό καθεστώς της συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα διοίκησης των πανεπιστημιακών σχολών παραδίδοντας, έτσι, και πάλι την πανεπιστημιακή εκπαίδευση και τη διοίκηση των πανεπιστημίων στην ασύδοτη δράση των κομματικών νεολαιών και των τροφίμων του πανεπιστημιακού ασύλου.

Η διαπαιδαγώγηση, όμως, στην ανομία δεν περιορίζεται μόνον στους ανήλικους μαθητές και τους ευάλωτους στην κομματική προπαγάνδα νεολαίους· εκτείνεται, ευρύτερα, σε ολόκληρο το λαό.

Ο πρωθυπουργός, σε πρόσφατη συνέντευξή του, προσπαθώντας να δικαιολογηθεί γιατί καταγγέλλει τη σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση ότι «δεν έχει την νομιμοποίηση να ζητά εκλογές», παρ’ όλον ότι και ο ίδιος έκανε το ίδιο ως Αξιωματική Αντιπολίτευση και τελικά, εκμεταλλευόμενος την προεδρική εκλογή, έριξε πρόωρα την τότε κυβέρνηση, υποστήριξε πως οι τότε οχλοκρατικές διαδηλώσεις στο Σύνταγμα αποτελούσαν ικανή απόδειξη ότι η κυβέρνηση των «Σαμαροβενιζέλων» δεν είχε την «λαϊκή νομιμοποίηση» και πως ο ίδιος «νομιμοποιούνταν» -αναγάγοντας τη δράση των «αγανακτισμένων ως «θεσμό» υπέρτερο του Συντάγματος- να ζητά πρόωρες εκλογές!

Προς «επίρρωσιν», μάλιστα, του παραπάνω επιχειρήματος πρόσθεσε πως σήμερα, σε αντίθεση με την… «αλήστου μνήμης» κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου, ο λαός είναι ευχαριστημένος από τα «δώρα της ευημερίας και της ευτυχίας» που του προσφέρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, αφού δεν συγκεντρώνονται πια αγανακτισμένοι πολίτες στο Σύνταγμα, αλλά -και το πιο θαυμάσιο που διαπίστωσε «ιδίοις όμμασιν» ο πρωθυπουργός μας- είναι πως κατά το εφετινό Πάσχα πραγματοποιήθηκε η «μεγαλύτερη έξοδος εκδρομέων όλων των εποχών»!!!

Εκτός, όμως, από τον πρωθυπουργό μας, ο οποίος παραμένει αστείρευτη πηγή εμπνεύσεως και για τους υπουργούς του, μεγάλος διδάσκαλος στην «εθνική διαπαιδαγώγηση» έχει αναδειχθεί και ο υπουργός Σπίρτζης (τέως φοβερός Πασόκος). Συνεχίζοντας την παράδοση τού «δεν πληρώνω» -που δόξασε πρωτοστατώντας ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ο σημερινός πρωθυπουργός- σε ομιλία του προς διαμαρτυρομένους για την επιβολή διοδίων στην εθνική οδό, ο υπουργός Δημοσίων Έργων Σπίρτζης ενθάρρυνε τους πολίτες να μην πληρώσουν τα διόδια, διαβεβαιώνοντάς τους ότι και να μηνυθούν θα αθωωθούν -όπως άλλωστε, αθωώθηκαν και οι προηγούμενοι- και, μάλιστα, ο ίδιος προσφέρθηκε να παραστεί στο δικαστήριο ως… μάρτυρας υπερασπίσεως!

Γελάτε;

Η κατάσταση είναι, πράγματι για γέλια αλλά και για κλάματα, γιατί είναι ορατός πλέον ο κίνδυνος να δούμε τη σημερινή φαρσοκωμωδία να εξελίσσεται σε εθνική τραγωδία: η ανομία γενικεύεται και ως «μεταστατικός καρκίνος» προσβάλλει και τις μέχρι τώρα υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας μας. Και το επίσημο «κράτος» παρουσιάζει ανησυχητικά συμπτώματα «ακράτειας» μπροστά στη δράση του οργανωμένου εγκλήματος, που «σηκώνει», καθημερινά, χρηματοκιβώτια εταιριών και αδειάζει θυρίδες τραπεζών και το μόνο που δεν έχει ληστέψει ακόμα είναι το Εθνικό Νομισματοκοπείο!

«Κράτος εν κράτει» και το κράτος των «αντιεξουσιαστών» που εξορμά, καθημερινά, από το λημέρι του, στο κτίριο του Πολυτεχνείου για να πυρπολήσει κάποιο μέσο αστικής μεταφοράς ή να προσβάλει με μολότοφ κάποια διμοιρία των ΜΑΤ.

Τελευταίο επεισόδιο στο «Έπος των Αναρχικών» η λειτουργία Γραφείου «ενημέρωσης όσων δεν αναγνωρίζουν την πάσης φύσεως εξουσία» με την εγκατάσταση, για αυτό το σκοπό, ενός κοντέινερ στην κεντρική πλατεία των Εξαρχείων.

Η εγχώρια τρομοκρατία, ως φαίνεται από τις συχνές επιθέσεις της, στρατολογεί νέα μέλη, ενισχύει τις δυνάμεις της και αναπτύσσει τη δράση της.

Οι «Συλλογικότητες» καταλαμβάνουν ανενόχλητες δημόσια και ιδιωτικά κτίρια και στέλνουν το λογαριασμό του ηλεκτρικού, του νερού και του ΕΝΦΙΑ στους… «νόμιμους» ιδιοκτήτες τους!

Και ο βουλευτής Κυρίτσης του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει: «Πολλές καταλήψεις έχουν λειτουργήσει υπέρ του κοινωνικού συνόλου»!

Η οργάνωση του «Ρουβίκωνα» εισβάλλει όπου θέλει, ακόμα και στο ανώτατο δικαστήριο του Συμβουλίου της Επικρατείας, και διακόπτει τις εργασίες όποιας υπηρεσίας θεωρεί πως δεν υπηρετεί τα «συμφέροντα του λαού», για τα οποία « ιδρώνει» η εν λόγω οργάνωση πετώντας φέιγ βολάν.

Μετά ταύτα είναι βέβαιο ότι ακολουθώντας το δρόμο προς τον… «σοσιαλισμό», που άνοιξαν οι «σύντροφοι» των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, θα φτάσουμε ασφαλώς και «ανεπαισθήτως από τον πολιτισμένο κόσμον έξω» σε κάποιο βαλκανικό «Αφχανιστάν», όπου οι κάτοικοί του θα απολαμβάνουν τα «πλούσια αγαθά» της πολιτείας κάποιου… «Μαδούρου»! Ευτυχείτε!

Οι αφαιμάξεις, μέχρι τον 19ο αιώνα, αποτελούσαν βασικό τρόπο θεραπείας πολλών ασθενειών, όπως του υψηλού πυρετού, της αποπληξίας, του πονοκέφαλου. Κατά την κομπογιαννίτικη ιατρική με την αφαίρεση της περίσσειας του αίματος θα αποκαθίστατο η ισορροπία των εσωτερικών «χυμών» και θα καθαρίζονταν ο οργανισμός του πάσχοντος από το «μολυσμένο» αίμα.

Οι αφαιμάξεις πραγματοποιούνταν από τους «Κομπογιαννίτες» πρακτικούς γιατρούς που προέρχονταν -αρχικά- από τα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου, και από τους « μπαρμπέρηδες» εκείνης της εποχής, οι οποίοι, εκτός από την «κουρά» των μαλλιών, είχαν μάθει να «κουράρουν» και τους ασθενείς, ασκώντας την… ιατρική επιστήμη -και ειδικότερα την οδοντιατρική- ως ειδικοί των αφαιμάξεων (με τις βδέλλες που διατηρούσαν εντός φιάλης στο κουρείο τους), και της «εξαγωγής οδόντων» (διά της κοινής τανάλιας!).

Από την… «θεραπευτική αγωγή» των αφαιμάξεων δεν γλύτωσε ούτε ο Λόρδος Μπάυρον, ο οποίος, ευρισκόμενος στο Μεσολόγγι, προσβλήθηκε από ελονοσία και κατέληξε -μια ώρα αρχύτερα- λόγω των συχνών αφαιμάξεων που του έκαναν οι «θεράποντες» ιατροί της εποχής.

Σήμερα η πρακτική των «αφαιμάξεων», παρ΄ όλον ότι έχει εγκαταλειφθεί ως μέθοδος θεραπείας από τη σύγχρονη ιατρική επιστήμη, φαίνεται ότι αναβιώνει ως μέθοδος της… «μνημονιακής» οικονομικής επιστήμης, για τη «θεραπεία» της πάσχουσας από βαριά ύφεση Ελλάδας!

Κάποιοι «κομπογιαννίτες» και «μπαρμπέρηδες» της «Εσπερίας», με την συναίνεση της εγχώριας κυβερνώσας πολιτικής ηγεσίας (οι οποίοι, ως «συγγενείς» της ασθενούς Ελλάδας προσυπέγραψαν την επικίνδυνη θεραπεία, περισσότερο για να μην χάσουν την… «κληρονομιά» -μια «παλιοκαρέκλα» όλη κι όλη- και λιγότερο για την υγεία της προσφιλούς «μητέρας» τους), επέβαλαν την «θεραπεία της ολοκληρωτικής αφαίμαξης», μέχρι και της τελευταίας σταγόνας του αίματος, και της τελευταίας, δηλαδή, οικονομικής ικμάδας που διαθέτουν οι Έλληνες, φορολογούμενοι πολίτες.

Αντί να επιβάλλουν την εξάλειψη των αιτίων που προκάλεσαν την οικονομική κατάρρευση της χώρας που οδήγησε στη δανειακή «διασωλήνωσή» της, αντί να επιμείνουν στη μείωση του σπάταλου κράτους, στην ορθολογική αναδιοργάνωση και τον εκσυγχρονισμό του, ανέχονται, όχι μόνον την διαιώνισή του αλλά και τους αθρόους διορισμούς άχρηστων, καφενόβιων και κομματοδίαιτων της κυβερνώσας Ε.Π.Ε.

Αντί να επιμείνουν στον εκσυγχρονισμό του υπάρχοντος θεσμικού καθεστώτος, στην κατάργηση όλων των αναχρονιστικών διατάξεων που παρεμποδίζουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό, την πραγματική απελευθέρωση της Αγοράς, την ταχεία απονομή της Δικαιοσύνης και την προσέλκυση των επενδύσεων, προκειμένου να βγει από την κωματώδη κατάσταση η οικονομία, υποχωρούν μπροστά στις ιδεοληπτικές αντιστάσεις των εγχώριων θαυμαστών του «μοντέλου Τσάβες»!

Και το πλέον... «κομπογιαννίτικο: αντί να «αιμοδοτήσουν» και να παράσχουν το αναγκαίο οξυγόνο που χρειάζεται για να «ανασάνει» και να αναρρώσει η ημιθανής οικονομία, της αφαιρούν αίμα και οξυγόνο! Όχι μόνο δεν καταργούν τα προηγούμενα μέτρα που βύθισαν στην ύφεση την οικονομία και νέκρωσαν ή ανάγκασαν σε εκπατρισμό επιχειρήσεις και ανθρώπινο δυναμικό, αλλά επιβάλλουν και άλλους βαρύτερους φόρους και άλλες πρόσθετες περικοπές μισθών και συντάξεων.

Και επιχαίρουν, σαν τις… «βδέλλες» του κομπογιαννίτη μπαρμπέρη, που γέμισε και « φούσκωσε» από το τελευταίο αίμα που είχε απομείνει στις φλέβες του ασθενούς, διότι, λέει, το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 έφτασε το 4%, ήτοι τα 7 δις (αντί του αρχικού στόχου του 0,9)!

Με την εξαφάνιση των επικουρικών συντάξεων και του ΕΚΑΣ, με απλήρωτες οφειλές του δημοσίου προς τους ιδιώτες που ανέρχονται στα 5 δις, με 100 δις οφειλόμενα προς το δημόσιο και με 250 δις μη εξυπηρετούμενα δάνεια προς τις τράπεζες, με 95.000 συνταξιοδοτήσεις που εκκρεμούν, πολλές και τρία χρόνια, με 487 κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, την ημέρα, για χρέη προς το Δημόσιο (1.602.835 δις από αναγκαστικές εισπράξεις, μέσα στο 2016, με κατασχέσεις, πλειστηριασμούς και ποινικές διώξεις),με 4,5 εκατομμύρια πολίτες που χρωστούν στην Εφορία, με 2,2 δις οφειλόμενα στη ΔΕΗ, με αύξηση κατά 30% της ιδιωτικής δαπάνης για την περίθαλψη -λόγω της ανεπάρκειας του δημόσιου συστήματος περίθαλψης- και με συνεχή πτώση της κατανάλωσης -τελευταία και για την αγορά ειδών πρώτης ανάγκης- επιτεύχθηκε ο… θρίαμβος του πρωτοφανούς « αιματηρού» πλεονάσματος!

Η οικονομική επιστήμη της δημιουργίας πρωτογενούς πλεονάσματος διά της αφαίμαξης έκανε το «θαύμα» της, το οποίο

«θαύμα», προς μεγάλη ικανοποίηση του «θαυματοποιού» Σόιμπλε, θα κρατήσει ως τις γερμανικές εκλογές, για να «αβαντάρει» την προεκλογική εκστρατεία του· αναφορικά, όμως, με την ελληνική πραγματικότητα, το «θαύμα» δεν θα διαρκέσει -ως είθισται- πέραν του τριημέρου. Και όταν θα έλθει η ώρα των εκλογών και στην Ελλάδα, είναι πολύ πιθανόν ο «σοφός» λαός να έχει -επιτέλους- συνειδητοποιήσει τι σημαίνουν τα «θαύματα» της «πρώτη φορά και δεύτερη φορά αριστερής κυβέρνησης»!