Την προηγουμένη εβδομάδα ο Πρωθυπουργός μας Αλ. Τσίπρας πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Τουρκία ως προσκεκλημένος του Προέδρου Ερντογάν. Ως συνήθως η αντιπολίτευση εξ αρχής προσπάθησε να δυναμιτίσει τη σημασία της, μιλώντας για προεκλογική επίσκεψη. Υπερθεματίζοντας ο Κ. Μητσοτάκης, είπε «Όλοι οι Έλληνες ανησυχούν για το ταξίδι Τσίπρα στην Τουρκία». Ακόμη προσθέτοντας, παρότρυνε τον Πρωθυπουργό να μη δεσμεύσει τη χώρα και να αφήσει τα μεγάλα στα ελληνοτουρκικά θέματα, να τα λύσει η επόμενη Κυβέρνηση, δηλ. τάχα η δική του. Βέβαια η επίσκεψη ολοκληρώθηκε και η Κυβέρνηση την κρίνει επιτυχή. Για την αντιπολίτευση όμως ήταν αποτυχημένη.

Για μας τους απλούς πολίτες άραγε υπάρχουν στοιχεία και δεδομένα που μπορούν να μας οδηγήσουν σε δικά μας συμπεράσματα χωρίς να πάρουμε «μασημένη τροφή» απ’ τα κόμματα; Ναι, και μάλιστα πολλά.

Το κύριο και άκρως σημαντικό θέμα είναι η εκ μέρους του νεοΣουλτάνου αποφυγή μόχλευσης του θέματος της αλλαγής της Συνθήκης της Λοζάνης, όπως είχε κάνει κατά την εδώ επίσκεψή του τον προπερασμένο Νοέμβρη, όταν βέβαια ο Πρωθυπουργός μας του είχε δώσει τις πρέπουσες κατά το διεθνές δίκαιο απαντήσεις, τέτοιες ώστε αυτή τη φορά μέσα στο «σπίτι» του να μη τολμήσει να το ξαναθέσει.

Σε πιο πρακτική και άμεση βάση, είναι η εξαγγελία της ακτοπλοϊκής σύνδεσης Σμύρνης-Θεσσαλονίκης η οποία ξεκινά το καλοκαίρι. Τι το φυσιολογικότερο θα πει κανείς, οι δύο μεγάλες αυτές πόλεις των δύο χωρών που βρέχονται απ’ τα νερά του Αιγαίου να συνδέονται ακτοπλοϊκά. Όμως αυτό, εδώ και εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, ούτε ως σκέψη δεν είχε γίνει. Μία τέτοια σύνδεση έχει μεγάλη σημειολογική σημασία. Εμμέσως πλην σαφώς αποτελεί «κλάδο ελαίας» που σηματοδοτεί την αποφυγή αντιπαραθέσεων, προκλήσεων κ.λπ. και εν τέλει την ειρήνη. Οι όποιες εκδηλώσεις εχθρότητας θα πρέπει να εκλείψουν. Θα είναι λογικά ανακόλουθο το να πλέει το πλοίο από και προς Θεσσαλονίκη και από πάνω του να γίνονται υπερπτήσεις, παραβιάσεις ακόμη και εικονικές αερομαχίες των πολεμικών των δύο χωρών. Είναι αξιοπρόσεκτο να αναφερθεί ότι την ημέρα της επίσκεψη ουδεμία τέτοια παραβίαση υπήρξε.

Ένα άλλο μεγίστης σημασίας γεγονός ήταν η επίσκεψη του Πρωθυπουργού στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Είναι πρώτη φορά που εν ενεργεία Έλληνας Πρωθυπουργός επισκέπτεται τον σεπτό αυτό χώρο. Το χώρο απ’ τον οποίο αποφοίτησαν Πατριάρχες, μητροπολίτες, επίσκοποι και ακόμη άνθρωποι των γραμμάτων και της διανόησης. Σκοπός, η κατάδειξη στην Τουρκική ηγεσία όσο εμφαντικά και καταλυτικά απαιτείται, ότι η Ελλάδα στηρίζει την Ορθοδοξία στην επαναλειτουργία της σχολής αυτής. «Είναι παράξενο η σχολή αυτή να λειτουργεί επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να μη λειτουργεί επί Τουρκικής Δημοκρατίας» δήλωσε ο αρχηγός της Ορθοδοξίας, Πατριάρχης Βαρθολομαίος, που είχε συνοδέψει τον Πρωθυπουργό στη Χάλκη. Βέβαια ο νεοσουλτάνος το θέμα της λειτουργίας της Χάλκης το υποβιβάζει από επίπεδο Πανορθόδοξης εμβέλειας σε ένα θέμα καθαρά τοπικό το της Μουφτίας στη Θράκη, (θέμα ελληνικό, δεν είναι καν ελληνοτουρκικό) παζαρεύοντας κατά πως ως Τούρκος, καλά ξέρει. Ζητά, ο εκεί Αρχιμουφτής να μη ορίζεται από την Ελλάδα αλλά να εκλέγεται. Προβάλλει δε ως επιχείρημα την εκ μέρους του βοήθεια προς το Πατριαρχείο δηλ. σ’ ένα θέμα πάλι της Ορθοδοξίας, στο να έχει η Ιερά Σύνοδος του τον απαραίτητο αριθμό μητροπολιτών για την εύρυθμο λειτουργία της.

Ένα άλλο ξεχωριστής σημασίας και συμβολισμού γεγονός ήταν αυτό της επίσκεψης του Πρωθυπουργού, στην Αγιά Σοφιά. Θέμα συναισθηματικής βαρύτητας μεγίστης για τον κάθε Έλληνα, το προσκύνημα στο πάνσεπτο αυτό ιερό της Χριστιανοσύνης. Στο προ 15 αιώνες θαύμα του Ιουστινιανού μέσα ευρεθείς ο Πρωθυπουργός συναισθανόμενος το ιστορικό φορτίο δήλωσε «εδώ μέσα αντιλαμβάνεται κανείς το βάρος της Ιστορίας.»

Ασφαλώς το να αναφερθεί ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός και ο Τούρκος Πρόεδρος στην δίωρη κατ’ ιδίαν σύσκεψή τους συζήτησαν διάφορα άλλα θέματα όπως το μεταναστευτικό/προσφυγικό και την εφαρμογή της σχετικής τουρκοευρωπαϊκής συμφωνίας που τόσο μας αφορά και οπωσδήποτε το θέμα της Κύπρου στην προσέγγιση να επαναρχίσουν οι συνομιλίες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για την επίλυσή του, θα ήταν ως να «κομίζαμε γλαύκαν εις Αθήνας».

Ακόμη, ο οδικός χάρτης της πορείας των Ελληνοτουρκικών που από κοινού εξήγγειλαν οι δύο ηγέτες, αποτελεί ένα σημάδι ότι οι δύο χώρες μέσα στο ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον που βρίσκονται, θέλουν να δημιουργήσουν ερείσματα ειρήνης για την πρόοδο και ευημερία των λαών τους. Πάντως τούτο θα κριθεί στην πράξη και μάλιστα άμεσα, τη θερινή περίοδο που ο Τουρισμός αποτελεί κοινή επιδίωξη για την στήριξη των οικονομιών τους.

Τέλος, ως συμπέρασμα εκ των προαναφερθέντων προκύπτει ότι αυτή η τετάρτη επίσκεψη του Πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα στην Τουρκία υπήρξε η πλέον επιτυχής των προηγουμένων του. Κατέδειξε δε ότι η διατήρηση διόδων επικοινωνίας μεταξύ των ηγεσιών της χώρας εκτονώνει εντάσεις και συμβάλλει στην παγίωση της ειρήνης στον ιδιαίτερα ευαίσθητο χώρο της Βαλκανικής-Μικράς Ασίας.