Οι οδηγοί ταξί αντιδρούν στο άνοιγμα του επαγγέλματός τους κηρύσσοντας απεργία, η οποία διαρκεί περίπου εδώ και μία εβδομάδα. Παράλληλα, προχωρούν και σε μία άλλη σειρά από ενέργειες. Κλείνουν τα αεροδρόμια και τα λιμάνια, καταλαμβάνουν τα διόδια και επιτρέπουν τη διέλευση των οχημάτων χωρίς να πληρώσουν, κλείνουν τα Τέμπη, κόβουν στη μέση την Εθνική Οδό, καταλαμβάνουν τα ταμεία στην Ακρόπολη και στο Μουσείο της Ακρόπολης και επιτρέπουν την είσοδο στους τουρίστες δωρεάν. Κι εδώ στη Μυτιλήνη διάβασα στις εφημερίδες πως κάτι ανάλογο κάνανε την περασμένη Τετάρτη… Δικαιολογούν τις πράξεις τους αναφερόμενοι στα δάνεια που είχαν πάρει για να αγοράσουν τις άδειες και δεν έχουν προλάβει να τα αποπληρώσουν ακόμα, άσχετα αν στην ίδια θέση μπορεί να βρίσκεται και οποιοσδήποτε άλλος επιχειρηματίας που πήρε κάποιο δάνειο, έκανε κάποιο άνοιγμα στην επιχείρησή του και αυτό δεν απέδωσε.
Αναρωτιέμαι και εγώ πού να παραπονεθώ για την άρνηση κάποιων να με πάνε εκεί που επιθυμώ, την αγενή συμπεριφορά, τα δύο ή και τρία άτομα που βάζουν στο ίδιο αμάξι για την ίδια διαδρομή, το γεγονός ότι πολλοί ακόμα και σήμερα δεν κόβουν απόδειξη. Και μετά θυμάμαι ότι δεν μπορώ να παραπονεθώ πουθενά.
Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει σε αυτήν τη χώρα άλλωστε…
Κήρυξε και η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ απεργία πριν λίγο καιρό και ανακοίνωνε διακοπές ρεύματος σε διάφορα μέρη της Ελλάδας εκ περιτροπής, αντιδρώντας στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.

Ταβέρνες, καφετέριες και άλλα μαγαζιά αδυνατούσαν να εξυπηρετήσουν τους τουρίστες, προϊόντα ξεπάγωναν στα ψυγεία και στη συνέχεια καταψύχονταν, ηλεκτρικές συσκευές καιγόντουσαν και άνθρωποι προσπαθούσαν να αντέξουν την αφόρητη ζέστη χωρίς να μπορούν να ανάψουν κάποιο κλιματιστικό ή ανεμιστήρα. Κάποια στιγμή η απεργία τους χαρακτηρίστηκε παράνομη και έληξε. Μέχρι τότε, τίποτα.
Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει σε αυτήν τη χώρα άλλωστε.
Αύριο το πρωί σκέφτομαι να πάω και να στήσω μία σκηνή στην πλατεία της Αγίας Ειρήνης. Θα την τοποθετήσω μπροστά από την καφετέρια εκεί που κανονικά ήταν το σιντριβάνι. Δεν πιστεύω ότι θα με ενοχλήσει κανείς. Ούτε πιστεύω ότι θα προσπαθήσει κάποιος να με αποτρέψει από αυτή μου την ενέργεια, ή θα καλέσει τις Αρχές για να με εμποδίσουν. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει σε αυτήν τη χώρα άλλωστε. Εδώ ο πρωθυπουργός, στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, μετέφερε το χρέος στα εγγόνια των σημερινών πενηντάρηδων και όλοι τον υποδέχτηκαν σαν ήρωα. Δε βρέθηκε ένας άνθρωπος να αντιδράσει, να εκφράσει την ανησυχία του για το μέλλον.
Λογικό, βέβαια. Τέλη Ιουλίου, λείπουν διακοπές και οι «αγανακτισμένοι».
Γι’ αυτό σου λέω… ο καθένας κάνει ό,τι θέλει σε αυτήν τη χώρα…