Το βρισκάμενο

09/06/2022 - 11:30 Ενημερώθηκε 09/06/2022 - 11:48

Ήταν εκείνες οι καλές, οι παλιές εποχές, όταν υπήρχε ακόμη η ιδιότητα «οικιακά» (από πεποίθηση και όχι από ανάγκη ή από ανεργία) στα νοικοκυριά. Τότε που τα νοικοκυριά ήταν πραγματικά ο, τι έλεγε η λέξη. Συνόδευες με το λεωφορείο στο κοντινό χωριό μια συμμαθήτρια στο τέλος του σχολικού ωραρίου, για να συζητήσετε τα περίφημα ερωτικά σας προβλήματα. Φτάνατε μέχρι έξω από το σπίτι, η κουβέντα δεν μπορούσε να μείνει ατελείωτη, μπαίνατε αυθόρμητα μέσα και ανεβαίνατε ως το δωμάτιο της. Δεν περνούσε λίγη ώρα και άκουγες στο ξύλο ένα ελαφρύ χτύπημα: «Καλώς τα κορίτσια» χαμογελούσε η μαμά «Θα μείνεις, παιδάκι μου να φάμε» «Μη σας βάζω σε κόπο» απαντούσες και άλλο που δεν ήθελες «Κανένας κόπος, κορίτσι μου! Απ’ το βρισκάμενο»!

Το βρισκάμενο σήμαινε ότι δεν θα έκανε κάτι ιδιαίτερο να σε περιποιηθεί. Υπονοούσε ότι δεν την έβαζες σε κόπο. Υπογράμμιζε την αρετή της φιλοξενίας και προσέφερε έναν τόνο οικειότητας στο κάλεσμα. Σαν να έλεγε: «Είσαι δικός μας άνθρωπος. Θα φας ο, τι φάμε και εμείς».

Δεν κατάλαβα ποτέ αν ήταν αληθινό αυτό το «βρισκάμενο» ή ένα τόσο νόστιμο ψέμα, τόσο μυρωδικό και τόσο τρυφερό, όσο και οι μαθητικές αναμνήσεις. Γιατί το τραπέζι που στρωνόταν είχε, κατά έναν περίεργο τρόπο απ’ όλα: Σαλάτες και πίτες, κρέας και λαδερά και στο τέλος πάντα γλυκό. Και άντε να πιστέψεις ότι έτσι τρώγαμε κάθε μέρα. Δεν ήταν αλήθεια. Ήταν η χάρη της καλής νοικοκυράς που με το ταλέντο της εμπλούτιζε το μεσημεριανό γεύμα με λιχουδιές, για να περιποιηθεί τη φίλη της κόρης της «μια φορά που ήρθε στο σπίτι μας το παιδί». Και δεν ήταν μια η φορά. Αντίστοιχες επισκέψεις ανταλλάσσαμε κάθε τόσο, γιατί τα ερωτικά προβλήματα είπαμε ήταν δυσκολότερα και από αυτά της τριγωνομετρίας, μπαίναμε στα δωμάτια, τρυπώναμε κάτω από τις κουβέρτες, ακούγαμε μουσική, τρώγαμε και συζητούσαμε ατελείωτες ώρες, ώσπου να τελειώσουν οι πατεράδες μας το μεροκάματο και να έρθουν από το διπλανό χωριό να μας πάρουν.

Ήταν απόλαυση εκείνα τα μεσημέρια! Και τα «βρισκάμενα»: Τσιμπολογούσαμε, χαχανίζαμε, άλλοτε καταβροχθίζαμε αλύπητα, λαγοκοιμόμασταν από το βαρύ στομάχι, άνοιγε το μάτι με τον απογευματινό καφέ που οι μαμάδες κουβαλούσαν μαζί με βουτήματα και κέικ (βρισκάμενα κι αυτά εντελώς τυχαία) και με σοκολάτες. Να γλυκάνουμε καημούς που άλλοτε γιατρεύονταν και άλλοτε όχι. Ακόμη και τότε όμως ζούσαμε την ευτυχία της ανταλλαγής επισκέψεων. Μέσα στο καθημερινό πρόγραμμα του σχολικού ωραρίου, ένα διάλειμμα επισήμως απαγορευμένο και γι’ αυτό τόσο πολύτιμο ως απρόοπτο. Το «βρισκάμενο» ήταν πάντα συνώνυμο της θαλπωρής, της οικογενειακής ευτυχίας και της ασφάλειας που η οικογένεια πρόσφερε αυτονόητα σε μας, τα έφηβα ατίθασα νιάτα, που μόλις χορταίναμε και αντιμετωπίζαμε τα συναισθηματικά μας θέματα, στρεφόμασταν εναντίον της φιγούρας με την ποδιά της κουζίνας που μαγείρευε και του τύπου με τα λερωμένα ρούχα στο καντράν που μας μετέφερε και διεκδικούσαμε ανεξαρτησία! Πρέπει, όποτε δεν ανησυχούσαν, να γελούσαν πολύ μαζί μας.

Τα χρόνια πέρασαν, στα σπίτια αποκτήσαμε ψυγεία με καταψύκτες και φούρνους μικροκυμάτων, το βρισκάμενο όμως χάθηκε μαζί με τις μαμάδες που κρέμασαν τις ποδιές και δεν ξαναμαγείρεψαν. Πήγε κάπως να το ανταγωνιστεί το delivery και ως ένα σημείο δεν ήταν κακή ιδέα. Κανένα γκουρμέ, κανένα έτοιμο γεύμα δεν έχει ούτε τη χάρη ούτε τη νοστιμιά εκείνων των μαμαδίστικων συνταγών που ετοιμάζονταν σε χρόνο μηδέν, για να εκφράσουν την περιποίηση και την αγάπη με τον πιο έμπρακτο τρόπο. Στην εποχή μας μετράμε τη διάθεση προσφοράς με το περιεχόμενο των συσκευασμένων φαγητών που δεν καταφέραμε να μάθουμε να μαγειρεύουμε ποτέ, τουλάχιστον όχι όπως μας τα σερβίριζε κάποτε η οικογενειακή εστία.

Μόνον τα ερωτικά κατάφεραν να μείνουν μέχρι σήμερα άλυτα προβλήματα, μαζί με κάποιες από τις φιλίες των παιδικών χρόνων που διεκδικούν κι αυτές ένσημα μακράς διάρκειας. Διημερεύουσες, διανυκτερεύουσες, «βρισκάμενες»!

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey