Η απόφαση της κυβέρνησης να «στήσει» κλειστά hot spot στα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου για τους πρόσφυγες-μετανάστες συντέλεσε, ώστε να ξεδιπλωθεί το μεταναστευτικό πρόβλημα σε όλη του την έκταση. Δυστυχώς, αυτοί που διαχειρίστηκαν τα τελευταία χρόνια το πρόβλημα αυτό για διάφορους, πολλές φορές αδιαφανείς, λόγους άφησαν το πρόβλημα να διογκωθεί και να ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Τώρα όλοι τρέχουν, αλλά είναι επόμενο να μην προφταίνουν!

Ένα είναι βέβαιο: ότι το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί όσο το δυνατό πιο γρήγορα και να κερδηθεί ο χρόνος που έχει χαθεί. Γιατί όταν μια κυβέρνηση είναι διστακτική και δεν τολμά να πάρει αποφάσεις ή παίρνει αποφάσεις, αλλά καθυστερεί με διάφορα «τερτίπια» να τις υλοποιήσει ή ,το χειρότερο, μεταθέτει την υλοποίηση των αποφάσεων της στους επόμενους, τότε αυτή δείχνει ότι νοιάζεται για τον εαυτό της και την εξουσία και για τίποτε άλλο· ότι τα κάνει όλα για εντυπωσιασμό! Είναι και αυτό ένα από τα γνωρίσματα της κρίσης της δημοκρατίας την οποία βιώνουμε.

Το πρόβλημα πρέπει να λυθεί, αλλά, όπως έλεγε και ο Θουκυδίδης, δύο παράγοντες που εναντιώνονται στη λήψη σωστών αποφάσεων είναι «το τάχος και η οργή», δηλαδή η ταχύτητα, η βιασύνη και η έντονη συναισθηματική φόρτιση. Για να λυθεί το πρόβλημα που είναι πολύ σύνθετο πρέπει να ληφθούν υπόψη κάποια δεδομένα. Το πρώτο δεδομένο είναι πως τα αίτια που προκαλούν το μεταναστευτικό πρόβλημα θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν. Πόλεμοι θα εξακολουθήσουν να γίνονται στην Μέση Ανατολή και κανείς δεν φαίνεται ούτε ικανός ούτε και διατεθειμένος να τους σταματήσει. Τούτο σημαίνει πως οι μεταναστευτικές ροές θα εξακολουθήσουν και τα νησιά μας θα γεμίζουν από μετανάστες-πρόσφυγες. Εξάλλου, ο πρωθυπουργός το δήλωσε, ότι τα πρόβλημα είναι εδώ και ότι ήρθε για να μείνει!

Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι η Τουρκία έχει «εργαλειοποιήσει», κατά το λεγόμενο, τους μετανάστες και τους χρησιμοποιεί ως μέσο εκβιασμού και πίεσης προς τους Ευρωπαίους. Κι έχει φτάσει αυτή σε τέτοιο σημείο αλαζονείας και υπερφίαλης συμπεριφοράς, ώστε ακταιωροί της να συνοδεύουν τις βάρκες που μεταφέρουν μετανάστες και να τους εγκαθιστούν με ασφάλεια όπου θέλουν! Και είναι άξιο θαυμασμού το γεγονός ότι αυτοί που έρχονται να βρουν «σωτηρία» στη χώρα μας προέρχονται από περίπου 80 χώρες και ότι κάτοικοι από το Μαρόκο δεν περνούν στην Ισπανία που είναι ακριβώς απέναντί τους, αλλά φτάνουν αεροπορικώς στην Κωνσταντινούπολη και αποφασίζει ο Σουλτάνος ποιους και πού θα τους στείλει!

Θα μου πείτε γιατί η Τουρκία να μην «εργαλειοποιήσει» το πρόβλημα και να προσπαθήσει μέσω αυτού να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της τη στιγμή που το έχουν «αργαλειοποιήσει» και προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο τα ελληνικά κόμματα. Έτσι, βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να στρέφεται εναντίον της Νέας Δημοκρατίας, το ΚΙΝΑΛ να κατηγορεί και ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. και το ΚΚΕ να στρέφεται εναντίον όλων των άλλων. Και ο χορός καλά κρατεί. Λες και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαχειρίστηκε το πρόβλημα για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, δεν άνοιξε τα σύνορα και δεν υποδέχτηκε σαν «διωγμένους Έλληνες» όλους αυτούς τους δυστυχείς που για διάφορους λόγους αναγκάζονται να φύγουν από την πατρίδα τους. Κι ακούμε τους θεωρητικούς του ΣΥΡΙΖΑ να διακηρύσσουν πως το μέλλον της Ελλάδας είναι οι μετανάστες και πως αυτή χρειάζεται τουλάχιστον ένα εκατομμύριο από αυτούς, για να σωθεί! Μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα συμβεί αν επικρατήσουν τέτοιες ιδεολογίες και αντιλήψεις, τη στιγμή που οι ροές δεν μπορούν να ελεγχθούν σήμερα που υποτίθεται πως τοποθετούνται εμπόδια στο δρόμο τους. Και κάτι άλλο. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την προσπάθεια των κομμάτων να θέσουν το κίνημα των νησιωτών κάτω από την κηδεμονία τους, ιδιαίτερα αυτών των κομμάτων που διαχειρίστηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το πρόβλημα αυτό και τώρα εμφανίζουν τον εαυτό τους αθώο και «αμέτοχο του πράγματος τούτου»! Ένα είναι βέβαιο, πως μια τέτοια προσπάθεια και συμπεριφορά δεν θα ωφελήσει ούτε τα κόμματα ούτε το κίνημα των νησιωτών.

Το τρίτο δεδομένο είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε υπογράψει μια σύμβαση, τη σύμβαση ανάμεσα στην Ε.Ε. και την Τουρκία, η οποία ορίζει πως όσοι μετανάστες μετακινούνται από τα νησιά στην ηπειρωτική χώρα δεν μπορούν να επιστραφούν στην χώρα προέλευσής τους, αν κριθεί πως δεν δικαιούνται άσυλο! Γι’ αυτό, λένε, η κυβέρνηση δεν προχωρεί στην αναγκαία αποσυμφόρηση των νησιών. Αν αυτό αληθεύει, πρόκειται ασφαλώς για μια πολύ επιβλαβή για τα συμφέροντα της χώρας μας συμφωνία που ήταν επόμενο να καταντήσει τα νησιά μας φυλακές σωμάτων και ψυχών. Και δημιουργεί προβληματισμό που έχει να κάνει και με την εμπιστοσύνη που τρέφουν οι πολίτες απέναντι στην κυβέρνηση το γεγονός πως 500 μετανάστες, όπως καταγγέλλουν οι Χιώτες, που έχει κριθεί πως δικαιούνται άσυλο δεν προωθούνται στην ηπειρωτική Ελλάδα, ενώ άλλοι 1500 που έχουν κριθεί ότι δεν δικαιούνται άσυλο δεν στέλνονται στην Τουρκία! Μήπως η Τουρκία κατά παράβαση της συμφωνίας που έχει υπογράψει αρνείται να δεχτεί όλους αυτούς πίσω; Γιατί, όπως λέγεται, το δίκαιο είναι με το μέρος αυτού που μπορεί να το επιβάλει και εμείς ως αδύναμο και μικρό κράτος δεν έχουμε αυτή τη δύναμη;

Το τέταρτο δεδομένο έχει να κάνει με τη στάση της Ε.Ε. Αυτή ούτε βλέπει, ούτε ακούει και έχει ξεχάσει την αρχή της αλληλεγγύης πάνω στην οποία στηρίζεται το οικοδόμημά της και τα κράτη που συμμετέχουν σε αυτή, τα κράτη της κεντρικής Ευρώπης και τα πλούσια κράτη του Βορρά, έχουν κλείσει και τα σύνορά τους, αρνούμενοι να πάρουν ακόμη και μικρά και ασυνόδευτα παιδιά! Η Ε.Ε. ζητά από εμάς να δείξουμε αλληλεγγύη προς τους μετανάστες, πράγμα που κάναμε τα πρώτα χρόνια μετά την εκδήλωση του φαινομένου, τη στιγμή που αυτή έχει ξεχάσει την έννοια αυτή και υποκύπτει στους εκβιασμούς και τις απαιτήσεις της Τουρκίας, δηλώνοντας έτσι την αδυναμία της ή την απροθυμία της να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Έτσι, αφήνει τη χώρα μας «να βγάλει το φίδι από την τρύπα». Βέβαια, αν έχεις τέτοιους φίλους, δεν χρειάζεσαι εχθρούς.

Το πέμπτο και πιο σημαντικό δεδομένο είναι πως, σύμφωνα με έρευνα της Kapa Research που δημοσιεύτηκε στο «Εμπρός» στις 22-2-2020, οι κάτοικοι της Λέσβου θεωρούν σε ένα ποσοστό 90% την παρουσία τόσων προσφύγων και μεταναστών στο νησί «απειλή» για τους ίδιους· πως η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί εξαιτίας της πολιτικής που έχει εφαρμοστεί τα τελευταία χρόνια επηρεάζει αρνητικά τη ζωή των Λέσβιων στον τομέα του τουρισμού, στον τομέα της ασφάλειας, στον τομέα της υγείας και στον τομέα της ψυχολογίας· πως ένα μέλος τουλάχιστον από το 30% των νοικοκυριών ετοιμάζεται να φύγει από το νησί εξαιτίας αυτής της κατάστασης. Ένα 3% μόνο δήλωσε πως δεν ανησυχεί από την παρουσία τόσων μεταναστών στο νησί. Και καταλαβαίνουμε πως αυτοί είναι τα άτομα εκείνα που έχουν κάποιο συμφέρον από αυτή την κατάσταση ή είναι πολύ κοντόφθαλμοι. Κι έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος που αξιολογούν μια κατάσταση αυτοί που την βιώνουν και όχι αυτοί που την παρακολουθούν από μακριά και δεν διστάζουν να μηνύσουν ακόμη και τον παπα-Στρατή, Πρωτοπρεσβύτερο του Προσκυνήματος του Ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου για διασπορά ψευδών ειδήσεων και για ξενοφοβικά κηρύγματα, όπως λένε. Αν είναι δυνατό! Γιατί ο παπα-Στρατής δεν ανησυχεί για την παρουσία μεταναστών στο νησί, όπως δεν ανησυχεί και κανένας Λέσβιος που αποδεδειγμένα έχει δείξει αλληλεγγύη προς αυτούς, αλλά ανησυχεί για την παρουσία τόσων μεταναστών που δεν μπορεί να αντέξει το νησί μας. Όμως γι’ αυτό θα επανέλθω στο επόμενο σημείωμά μου.