Όταν  το 1964, νεαρός φοιτητής, κατόπιν παρότρυνσης του συγχωρεμένου πατέρα μου επισκέφθηκα για πρώτη φορά, ομολογώ με ιδιαίτερη συστολή, το σπίτι του αείμνηστου Γιάννη Βασ. Φωτιάδη και τον

γνώρισα, γνώρισα την εξαιρετική σύζυγο του κ.Ευτυχία και ακόμα το 13χρονο τότε, λατρεμένο τους μοναχογιό, Βασίλη. Αφού ξεπέρασα τις όποιες αναστολές μου, με το δέος και το σεβασμό μου προς

τον άνθρωπο ως τότε στο μυαλό μου, «μύθος», άρχισα να αισθάνομαι οικείος πηγαινοερχόμενος στο σπίτι του για να κάνω στο Βασίλη, μαθήματα ΦυσικοΜαθηματικών. Στο σπίτι του 70αρη τότε Φωτιάδη,

ο οποίος μεταμόρφωσε την Άντισσα και βοήθησε παντοιοτρόπως τους Αντισσαίους, προσωπικά δε, έμελε να μου χαράξει τη ζωή. Δίδασκα επί 5ετία, τα τετριμμένα σχολικά μαθήματα, όταν ροφούσα

ακόρεστα τις διδαχές που μου αντιδώριζε ο μεγάλος Φωτιάδη.  Διδαχές για τη ζωή, τους κοινωνικούς αγώνες, την πολιτική και δράση στα πλαίσια αυτής.  Έτσι, έγινε ο μέντοράς μου και δια βίου ίνδαλμά

μου. Το 1969, σε ηλικία 76 ο Γιάν.Φωτιάδης, χτυπημένος απ’την ανίατη αρρώστια εγκατέλειψε τα εγκόσμια, καταλείποντας χήρα και ορφανό τον 18χρονο μόνο, μοναχογιό του. Παρενεβλήθη η

στρατιωτική μου θητεία, οι μεταπτυχιακές μου σπουδές στο εξωτερικό και ξανασυναντηθήκαμε  με το Βασίλη όταν εγκαταστάθηκα  στην Αθήνα, το 1977. Αναλαμβάνοντας πρόεδρος του Συλλόγου

Αντισσαίων της Αθήνας με τα άλλα μέλη του Δ.Σ., θέσαμε κύριο στόχο μας την  κατά το δυνατό καλύτερη συμβολή μας στο να τιμηθεί άριστα ο ευεργέτης της  γενέτειράς μας, Γιάν.Φωτιάδης. Έτσι,

στης «ΗΧΩ της  Άντισσας» το πρώτο φύλλο, ξεκινήσαμε καμπάνια  στο να στηθεί στο χωριό η προτομή του, έχοντας κύριο άρθρο  το θέμα τούτο, συνοδευόμενο με φωτογραφία του, στην πρώτη της

σελίδα. Στη συνέχεια  επιλέξαμε γλύπτη, τον ακαδημαϊκό καθηγητή Γιάν.Παπά. Προκειμένου, όπως έλεγε, να αποδώσει  κατά το δυνατό άριστα τη μορφή του τιμωμένου, ζήτησε να του προσκομίσουμε

φωτογραφίες, πληροφορίες, στοιχεία, κ.άλ.. Σ’όλα αυτά βασικό ρόλο έπαιξε ο Βασίλης. Τελικά, το δημιούργημα του γλύπτη υπήρξε άριστο.

Το καλοκαίρι του 1979, στην τελετή των αποκαλυπτηρίων της προτομής, ο Βασίλης παρέστη, γνωρίζοντας έτσι για μοναδική φορά στη ζωή του, το χωριό του πατέρα του.

Έκτοτε η φιλία μας,  υπήρξε στέρεα, άδολη και αδιάλειπτη. Το 2008, υπέβαλα στον τότε Δήμο Ερεσού - Αντίσσης την πρόταση να ονοματισθεί ο κεντρικός

δρόμος Αντίσσης «οδός, Γιάννη Βασ. Φωτιάδη». Τον Ιούνη του 2010, το Δ.Σ. του Δήμου, ομόφωνα ψήφισε  την ονοματοδοσία αυτή, απ’την είσοδο του χωριού(στο ηρώων)  ως την κεντρική πλατεία.

Βάσει του σχεδίου «Καλλικράτης» οι 13 δήμοι  μας εξαφανίσθηκαν, και  δημιουργήθηκε ο Δήμος Τέρας Λέσβου, το Νοέμβρη του 2010, που μόνο δεινά σώρευσε, ειδικότερα στα χωριά μας. Προβλήματα

θεμελιώδη και ουσιώδη στα χωριά μας και όχι μόνο, δεν επιλύθηκαν. Ονοματοδοσίες δρόμων, μας έλειπαν!!. Κατά το  θυμόσοφο λαός μας, «χάσαμε τα μάτια, για τα φρύδια θα πονέσουμε;!». Την

περίοδο αυτή, (Νοέμβρης  2010 - Σεπτέμβρη  2019) η αυτοδιοίκηση στο νησί μας βρισκόταν σε παρατεταμένη «αγρανάπαυση». Δήμαρχοι ήταν, πρώτα ο Δημ.Βουνάτσος και μετά ο Σπ.Γαληνός.  Της

απόφασης, του π.Δήμου Ερεσού-Αντίσσης για την «οδό Γιάννη Φωτιάδη» έγιναν κοινωνοί και οι δυό τους,  από εμένα και άλλους.Ακόμη  και οι δυό τους ήξεραν καλά το ποιος ήταν ο Φωτιάδης. Ο πρώτος,

γιατί ο Φωτιάδης υπήρξε στενός συνεργάτης  στην Αθήνα του βουλευτή πατέρα του, Φωκίωνα,το 1964.

Ο δεύτερος γιατί στο ψηφοδέλτιο της ΕΠΕΚ του Ν.Πλαστήρα με επικεφαλής το Φωτιάδη, το 1950, ο πατέρας του Μίμης, ήταν συνυποψήφιος του.

Ακόμη, ο γιος Φωτιάδη  που διακαώς επιθυμούσε να υλοποιηθεί  η απόφαση της ονοματοδοσίας, σε επανειλημμένες παρεμβάσεις/παρακλήσεις του στον καθένα απ’τους δυο δημάρχους,  ουδέν κατάφερε.

Δυστυχώς, ο Βασίλης, το 2015 απεδήμησε εις Κύριον, έχοντας την πίκρα   ότι δεν  βίωσε τη μεγάλη προς τον πατέρα του αυτή τιμή. Γνωρίζοντας τον πόθο, του αξέχαστου μαθητή μου,  Βασίλη,

υποσχέθηκα ότι θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου, ώστε  η επιθυμία του να πραγματοποιηθεί.

Με το σπάσιμο του δήμου Τέρατος Λέσβου και τη δημιουργία του Δήμου Δυτικής Λέσβου, συνεννοήθηκα σχετικά με το Δήμαρχό μας Ταξ.Βέρρο και τον Πρόεδρο της Κοινότητας Αντίσσης

Κυρ.Καραμιχαήλ. Επικαιροποιήθηκε αρχικά απ’το Τ.Σ. Αντίσσης η  απόφαση του Ερεσού-Αντίσσης του2010. Απ’το Δήμαρχο Τ.Βέρρο, προς τιμή του, εισήχθη το θέμα στο Δ.Σ. του Δήμου όπου και

ψηφίστηκε ομόφωνα.

Έτσι τιμώντας  το μεγάλο Φωτιάδη, την Κυριακή 22 Αυγούστου, στην κεντρική πλατεία Αντίσσης έλαβε χώρα η τελετή της ονοματοδοσίας με  τις πρέπουσες τιμές προς τον σωτήρα της Άντισσας. Η τελετή

άρχισε με τρισάγιο στο χώρο της  προτομής του, χοροστατούντων των, Πρωτοσυγκέλου Μηθύμνης Νικοδήμου και Πρεσβυτέρου Λεωνίδα. Συνεχίστηκε,  στο χώρο της πρώτης πινακίδας, (φέρει την

ένδειξη «ΟΔΟΣ ΙΩΑΝΝΗ Β.ΦΩΤΙΆΔΗ, ΚΟΙΝΟΤΑΡΧΗΣ, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ»). Αυτήν, τίμησαν με την παρουσία τους ο αντιπρόεδρος της Βουλής κ.Αθανασίου, ο Περιφερειάρχης Βορ. Αιγαίου

κ.Μουτζούρης, ο Δήμαρχος Δυτ.Λέσβου κ.Βέρρος, Σύμβουλοι (Περιφέρειας, Δήμου,Κοινότητας, Συλλόγων), Πρόεδροι Συλλόγων και πλήθος κόσμου. Κάνοντας  την έναρξη της  εκδήλωσης ο

Πρόεδρος της Κοινότητας κ.Καραμιχαήλ απηύθυνε τον πρέποντα χαιρετισμό. Η εκδήλωση έκλεισε με τα αποκαλυπτήρια της πινακίδας απ’τον περιφερειάρχη κ.Μουτζούρη. Όλοι οι προαναφερθέντες

ομίλησαν, όπως και οι Πρόεδροι των Συλλόγων, «ΤΕΡΠΑΝΔΡΟΣ» Αντίσσης και «Άγιος Ιωάννης» των Αθηνών κ.κ. Καραμιχάλης, Κατσαμάτσα. Συγκίνηση προκάλεσε,  ο με ξεχωριστό συναισθηματικό

περιεχόμενο, χαιρετισμός που εστάλη από την εγγονή του τιμωμένου, Ευτυχία Β.Φωτιάδη.  Όλοι οι ομιλητές μίλησαν με λόγια τιμητικά για το χαρακτήρα, το ήθος και γενικά την προσωπικότητα  του

μεγάλου αυτού άντρα της Άντισσας. Τέλος,  για τη ζωή και το έργο, του τιμουμένου, ομίλησε ο γράφων το παρόν, που έκλεισε την ομιλία του, ως ακολουθεί:   

«Ο αείμνηστος Γιάννης Φωτιάδης, υπήρξε από την στόφα εκείνη των παλαιών πολιτικών που ενώ

μπήκε στην πολιτική πλούσιος, έφυγε απ’ αυτήν πένης. Κατά πως κυριολεκτικά λέει ο θυμόσοφος λαός

μας «πέθανε στη ψάθα», όπως ακριβώς το ίνδαλμά του και αρχηγός του, ο Νικόλαος Πλαστήρας.

Σε ότι με αφορά, κλείνοντας την ομιλία μου αυτή, λέω ότι  αισθάνομαι ιδιαίτερη ικανοποίηση, πέραν των οποιωνδήποτε άλλων λόγων, γιατί τήρησα την υπόσχεσή μου προς νεκρό, να ολοκληρώσω κατά πως γίνεται σήμερα αυτό που ξεκίνησα το 2008 και που ο τότε Δήμος Ερεσού-Αντίσσης ομόφωνα εξέδωσε την σχετική απόφαση, το 2010. Την υπόσχεσή μου αυτή έδωσα στον αξέχαστο μαθητή μου και γιό του τιμωμένου μας, το Βασίλη.

…..   ……

Ας είναι αιώνια η μνήμη του Γιάν.Φωτιάδη και το κλέος και η δόξα του ας υπάρξουν παράδειγμα προς μίμηση στους επιγενομένους, ες αεί.»