Είναι γνωστό πως «πρόσωπο» και «προσωπείο» είναι δυο κοινωνικές καταστάσεις. Στην πρώτη φαίνεται η ομαλή εκδήλωση της κοινωνικότητας, ενώ στη δεύτερη η παθολογική. Το «προσωπείο» συνδέεται με την κατάλυση του «προσώπου» και την εμφάνιση της υποκρισίας. Μόνο ένα πρόσωπο πραγματικό με ισχυρή προσωπικότητα δεν είναι εύκολο να μεταβληθεί για κανένα λόγο, και τέτοιες ισχυρές προσωπικότητες δε φαίνεται να υπάρχουν στον χώρο αυτών που μας κυβερνούν.

Η υποκρισία έλαμψε σε όλο της το μεγαλείο στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την τροποποίηση του Συντάγματος, στην κορυφαία αυτή πράξη της δημοκρατίας, και στη συζήτηση του άρθρου 16 για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων στη χώρα μας. Ο Πρωθυπουργός απάντησε στον αρχηγό της Αντιπολίτευσης πως δεν είναι διατεθειμένος να ψηφίσει εκπαίδευση δύο ταχυτήτων, μια για τους «πληβείους» και μια άλλη για την ελίτ! Είναι συνηθισμένο στην πολιτική να ντύνεται το συμφέρον με το ένδυμα της δικαιοσύνης και του «πρέποντος» και αυτό έκανε ο Πρωθυπουργός. Κι είναι εύκολο σε κάποιον να «παίζει» τον «άνθρωπο», να υποκρίνεται και να ξεγελά τους άλλους…

Και είναι υποκριτική αυτή η στάση, γιατί, αν ερευνήσει κανείς, θα διαπιστώσει πως τα περισσότερα μεγαλο-στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί που μας κυβερνούν, σπούδασαν σε ιδιωτικά και ελιτίστικα σχολεία της χώρας μας και σε ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Και είναι αστείο, αν μη τι άλλο, να τα αναθεματίζουν και να τα καταδικάζουν. Και δεν είναι μόνο αυτό. Τα παιδιά των περισσότερων από αυτούς φοιτούν στα λεγόμενα «καλά» ιδιωτικά σχολεία της χώρας μας. Κι είναι περίεργο να επιτρέπουμε να λειτουργούν στη χώρα μας δεκάδες ιδιωτικά νηπιαγωγεία, δημοτικά σχολεία, γυμνάσια και λύκεια, αλλά να μην επιτρέπουμε να λειτουργήσουν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αλήθεια, φοβούνται μήπως οι καθηγητές κάνουν «πλύση εγκεφάλου» στους φοιτητές και διαμορφώσουν με τέτοιο τρόπο τη σκέψη τους που να βλάπτει τον ΣΥΡΙΖΑ; Μάλλον όχι!

Για να αξιολογήσουμε σωστά τη στάση των κυβερνώντων και των «συμμάχων» τους στο θέμα αυτό οφείλουμε να λάβουμε υπόψη μερικά πράγματα, όπως ότι σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες, όπως και στην Κύπρο, λειτουργούν ιδιωτικά πανεπιστήμια, ότι η συνεργασία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη, ότι στη χώρα μας λειτουργούν ήδη πολλά ιδιωτικά «κολέγια» πανεπιστημιακού επιπέδου που συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού και ότι πολλοί νέοι μας αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα μας, για να σπουδάσουν στο εξωτερικό προκαλώντας μια οικονομική αιμορραγία σε συνάλλαγμα, σε μια εποχή που η χώρα μας αντιμετωπίζει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα και έχει ανάγκη από επενδύσεις και εισροή συναλλάγματος.

Θαρρώ πως το πρόβλημα το βλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της ιδεοληψίας. Η στάση του «θυμίζει» την αριστερόστροφη ιδεολογία σε όσους τείνουν να την ξεχάσουν. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Φαντάζεστε να λειτουργήσουν στη χώρα μας ιδιωτικά πανεπιστήμια στα οποία τα μαθήματα γίνονται κανονικά, χωρίς καταλήψεις, προπηλακισμούς καθηγητών; Πανεπιστήμια στα οποία οι αίθουσες θα είναι καθαρές και θα είναι απαλλαγμένες από πολύχρωμα συνθήματα και κάθε είδους βωμολοχίες; Πανεπιστήμια στα οποία δεν θα υπάρχουν εκπρόσωποι των κομμάτων και δεν θα μπορούν οι κάθε λογής «Ρουβίκωνες» να στήνουν το στρατηγείο τους μέσα σε αυτά; Πανεπιστήμια στα οποία δεν θα «βασιλεύει» η παρανομία, η ανασφάλεια και ο φόβος; Πανεπιστήμια που δεν θα είναι «άντρα» κακοποιών, ναρκομανών και εμπόρων ναρκωτικών; Πανεπιστήμια στα οποία οι φοιτητές θα αξιοποιούν τον ιδρώτα των γονιών τους και θα σέβονται τη δημόσια περιουσία;

Αν υπάρξουν τέτοια πανεπιστήμια η σύγκριση θα είναι καταλυτική και η απαξίωση του δημόσιου πανεπιστημίου συντριπτική. Η κατάσταση θυμίζει τον μύθο του Αισώπου, της αλεπούς που δεν είχε ουρά και για να μη φαίνεται η ατέλειά της προσπαθούσε να πείσει τις άλλες αλεπούδες να κόψουν και αυτές την ουρά τους. Μόνο που εδώ προτείνεται κάτι πιο δραστικό: να μην υπάρχουν καθόλου αλεπούδες με ουρά!

Ας πάψει, λοιπόν, ο Πρωθυπουργός μας να υποκρίνεται. Ας μη ντύνει την έλλειψη ειλικρίνειας και την υποκρισία με το δήθεν συμφέρον του λαού. Γιατί το μείγμα μοιάζει με το νερωμένο αλκοόλ που ό τι και να το κάνεις δεν ανάβει. Κι ας θυμάται πως και ο άνθρωπος που κόβει και αποκεφαλίζει τα ρόδα, τα τριαντάφυλλα, λέγεται «φιλανθής». Ας αρθεί, λοιπόν, πάνω από τις ιδεοληψίες και ας αποφασίσει αυτό που κατά βάθος πιστεύει, αλλά φοβάται να το αποκαλύψει, γιατί τα φτιασιδωμένα πρόσωπα το νερό τα ξεβάφει. Γιατί δεν είναι δυνατό «να διυλίζουμε τον κώνωπα και να καταπίνουμε την κάμηλο», όπως είπε και ο Χριστός…