Δεν μας αφήνει να πάρουμε ανάσα αυτή η αμείλικτη και δρεπανηφόρα επικαιρότητα. Αυτή τη φορά ήταν πάλι τα Τέμπη.

Μαγευτική στενή κοιλάδα άγριας ομορφιάς ανάμεσα στα «δυο βουνά που μαλώνουν», τον Όλυμπο και τον Κίσσαβο.

Αυτή τη φορά πάλι μαλώνανε ποιο θα στοιβάξει τα περισσότερα πτώματα ταξιδιωτών της μοιραίας αμαξοστοιχίας ΑΘΗΝΑΣ-ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ.

Ανείπωτη τραγωδία και κλαυθμός και οδυρμός, το νωχελικό και διασκεδαστικό ταξίδι τού τρένου να γίνεται η αιτία για σωρούς ανυποψίαστων θυμάτων, για σωρούς σορών, όπως θα λέγαμε με δημοσιογραφική συνεκδοχικότητα.

Και ασφαλώς τεράστια και εύλογα ερωτήματαπου τυραννούν την επικαιρότητα.

Σήμερα που έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθούμε με συστήματα ανίχνευσης ακόμα και έναν ντελιβερά να μας φέρνει με το μηχανάκι του την παραγγελία μας, δύο τρένα δεν γνώριζαν ότι θα συγκρουστούν μετωπικά!

Είναι όντως όμορφα τα ταξίδια του τρένου και φτηνά, και έχει παγιωθεί χρόνια τώρα η γνώμη ότι είναι και τα ασφαλέστερα των συγκοινωνιακών μέσων, μια γνώμη που έρχονται δυστυχώς να την αμφισβητήσουν τεράστια δυστυχήματα.

Ζήσαμε πάλι κινητοποιήσεις, απεγκλωβισμούς, αναγγελίες θυμάτων, συντονισμένες ενέργειες των υπηρεσιών, δηλώσεις, εμπειρογνώμονες, ξεχασμένα άρθρα του Ποινικού Κώδικα, εισαγγελείς, παραιτήσεις και όλον τον χαμό που γίνεται τέτοιες τραγικές ώρες.

Εκείνο όμως που θα’ πρεπε να έχουμε βρει από πριν και σε ανύποπτο χρόνο είναι οι γενεσιουργές αιτίες των πραγμάτων και η ασφαλής πρόβλεψη των ατυχημάτων.

Άκουσα μέσα στον συρφετό των ειδήσεων ότι μεταξύ των άλλων θα επιληφθεί του θέματος και η «ρυθμιστική αρχή των σιδηροδρόμων».

Τώρα μάλιστα!

Όλα λοιπόν τα σπουδαία πράγματα που λειτουργούν και παράγουν έργο στη χώρα βρίσκονται κάτω από μια παραδιοικητική ομπρέλα μιας ρυθμιστικής και λεγόμενης ανεξάρτητης αρχής.

Αυτή ασφαλώς απαρτίζεται από κάποια πολυμελή επιτροπή.

Να θυμίσουμε εδώ τη σοφή ρήση «Θέλεις να μη γίνει κάτι; Βάλ’ το σε μια επιτροπή»!

Αυτοί οι άνθρωποι, οι ειδικοί, με τόση δημοκρατική χαλαρότητα που υπάρχει σε όλους τους θεσμούς, είναι επόμενο να κωλυσιεργούν, να μη παράγουν άμεσα έργο, και την πρώτη «ρυθμιστική» ενέργειά τους να την αφιερώσουν στο οργανόγραμμα, στον προγραμματισμό των συσκέψεων και των αναβολών και φυσικά στις απολαβές.

Με αυτή τη διόγκωση του προσωπικού σε κάθε τομέα δημοσίων έργων και υπηρεσιών χάνεται ο έλεγχος και επιμερίζονται, που σημαίνει εξαφανίζονται, οι ευθύνες.

Δεν είναι βέβαια σωστό να σνομπάρουμε τον μηχανισμό των εξειδικεύσεων ούτε και την καθοριστική αρωγή της τεχνολογίας, αλλά, πάει η εποχή που ένας άνθρωπος έστω με έναν βοηθό τεχνίτη θα μπορούσαν να διατρέξουν όλο το δίκτυο σε σύντομο χρόνο και να εισηγηθούν άμεσα έργα και ουσιαστικές βελτιώσεις.

Άμα διαβάσουμε την ιστορία μας θα δούμε, λόγου χάριν, ότι τις οδικές δυσκολίες από εδαφικές ανωμαλίες αλλά και ληστές της εποχής (Περιφήτης, Πιτυοκάμπτης) της Αργολίδας και της Μεγαρίδας δεν τις αντιμετώπισε καμία επιτροπή.

Τις δυσκολίες στην Κακιά Σκάλα με τον Σκείρωνα επίσης δεν τις αντιμετώπισε καμία επιτροπή.

Τον Προκρούστη στην Ελευσίνα και τον Μινώταυρο στην Κρήτη, που επέμενε να εξουσιάζει την Αθήνα, δεν τους αντιμετώπισε καμιά ομάδα ανθρώπων, αλλά ένας χαρισματικός και μόνος, ο Θησέας.

Αν είχε βάλει τόσο σοβαρά θέματα τότε σε επιτροπές, η Αθήνα θα ήταν ακόμα χωριουδάκι ….