Τα ΜΜΕ βγάζουν κάθε μέρα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στην επιφάνεια στοιχεία που αποκαλύπτουν την φορολογική κακοδαιμονία της Ελλάδας, και που αναγκάζουν την κυβέρνηση να πάρει κάποια διορθωτικά μέτρα, πάντα βέβαια εκ των υστέρων.

Πριν από την ΔΕΘ ανέκυψε το θέμα της αναπροσαρμογής της φορολογικής κλίμακας. Σήμερα άρχισε να συζητείται έντονα το θέμα των εμμέσων φόρων. Όλα τα συγκρίσιμα ελληνικά ποσοστά στο πλαίσιο της ΕΕ είναι αρνητικά και αξιοθρήνητα.

Οι μισθοί μας, οι τιμές των ενοικίων και δη η σχέση ενοίκια προς μισθούς, οι φόροι των καυσίμων, η ιδιωτική δαπάνη της παιδείας και της υγείας, το διαθέσιμο προσωπικό εισόδημα, η πορεία των επενδύσεων και τόσα άλλα κρίσιμα στοιχεία.

Το «κλειδί» είναι οι φόροι, η διαρρύθμισή τους και τα ποσοστά τους.

Σε όλη την Ευρώπη η σχέση άμεσων προς έμμεσους φόρους είναι -πολύ σοφά και πολύ δίκαια- ένα προς ένα, ενώ στη χώρα μας είναι1:1,9 δηλαδή οι έμμεσοι είναι σχεδόν διπλάσιοι των αμέσων. Αυτό σημαίνει ότι οι φτωχοί (που είναι είδος εν αφθονία) αλλά και σύμπασα η μεσαία τάξη δεν θα μπορέσει ποτέ να σηκώσει κεφάλι.

Οι παρενέργειες των υψηλών φόρων είναι εκρηκτικές σε όλα τα επίπεδα της κρατικής συμπεριφοράς αλλά κυρίως της κοινωνικής ευταξίας και αξιοπρέπειας.

Το πρώτο και κύριο είναι ότι δεν μπορεί ο Έλληνας να δει και να χαρεί τους κόπους της δουλειάς του όπως ο μέσος Ευρωπαίος. Η φυσική αντίδραση είναι να δαιμονοποιείται η εργασία και να καταφεύγουμε σε «αρπαχτές» και σε παράνομες δραστηριότητες, που έχουν δυστυχώς κατακλύσει τα δελτία των ειδήσεων.

Το δεύτερο είναι η γήρανση των κτηρίων και των περιουσιακών μας στοιχείων λόγω έλλειψης επενδύσεων. Αυτό μάλιστα παρατηρείται και στα δημόσια κτήρια παρά την ευρωστία των φόρων. Σήμερα, για παράδειγμα, πολλά σχολεία της Σάμου μετά τον καταστρεπτικό σεισμό των 7.1 Ρίχτερ δεν μπορούν ακόμα να αποκατασταθούν, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα εθνικές και πρωταρχικές μας προτεραιότητες.

Να θυμίσουμε ότι επί Τουρκοκρατίας, και χωρίς κρατική οντότητα και δραστηριότητα (!) έλαμψε η ελληνική παιδεία με δεκατέσσερα μεγάλα σχολεία πανεθνικής εμβέλειας (Θεσσαλία, Ήπειρος, Δημητσάνα, Πήλιο, Πάτμος κ.α.) και άλλα δύο στην ηγεμονικά Μολδοβλαχία. Ήταν κυρίως αυτά που διέσωσαν την γλώσσα και σπαργάνεψαν την εθνική ιδέα της Επανάστασης.

Ένα τρίτο επακόλουθο είναι η τρομακτική γήρανση του ελληνικού πληθυσμού και είναι και αυτή άμεση απότοκος και κατόρθωμα της φορολογικής πολιτικής, και τέλος ένα σύμπτωμα όλης αυτής της φορολογικής αφαίμαξης είναι ο ευρωπαϊκός πρωταθλητισμός μας στο ποσοστό επί του ΑΕΠ των ανείσπρακτων φόρων, αλλά και των δυσβάστακτων λογαριασμών του ρεύματος και του νερού, με το εξευτελιστικό αποτέλεσμα οι εννιά στους δέκα Έλληνες να είναι «μπα(ν)τακτσήδες» εκ του τουρκικού “batakci” όπερ σημαίνει κακοπληρωτές και απατεώνες. Απατεώνες βέβαια όχι εκ φύσεως αλλά εξ ανάγκης …