Λεγόταν Αρχίδαμος ο Γ’, ήταν γιος του σπουδαίου Αγησιλάου, και υπήρξε γενναίος στρατηγός που προσπάθησε να υπερασπιστεί την πατρίδα του τη Σπάρτη σε πολύ δύσκολες εποχές, με τους Αρκάδες σε αναταραχή και τους Θηβαίους του Επαμεινώνδα σε έξαρση για κυριαρχία.

Στα ανέκδοτα της ιστορίας ο Στοβαίος καταγράφει την εξής μαρτυρία:

Όταν ο Αρχίδαμος είδε πρώτη φορά ένα νέο βελτιωμένο βέλος που το είχαν φέρει από την Σικελία αναφώνησε: «Ω Ηράκλεις, απόλωλε ανδρός αρετά!», που σήμαινε για έναν παραδοσιακό στρατηγό ότι η πολεμική τεχνολογία έβαζε ήδη σε δεύτερη μοίρα την ανδρεία και την πολεμική αρετή του μαχητή. Το είδαμε αυτό πράγματι σε όλο το διάβα της ιστορίας με τις σάρισες, με τα αλεξίσφαιρα μεταξωτά πουκάμισα των Μογγόλων, με το υγρό πυρ των Βυζαντινών, με τα πυρπολικά, τα υποβρύχια, τα πρόσφατα drones (που υλοποίησαν την παροιμία «κρύψου και χούγιαξε» …) και φυσικά με τα πυρηνικά όπλα. Αυτά τα τελευταία είναι η μεγάλη απειλή αλλά και η μεγάλη παγίδα της ανθρωπότητας.

Έκανα την σύζευξη και τη σύγκριση με το αρχιδάμειο ανέκδοτο γιατί όντως η προηγμένη πολεμική τεχνολογία αμαυρώνει τις πολιτικές αρετές και τη σωφροσύνη που πρέπει να έχουν οι λεγόμενοι μεγάλοι ηγέτες του κόσμου. Αυτοί οι «μεγάλοι» κάθε μέρα δίνουν εξετάσεις και αποδεικνύονται ελλιπείς, ανιστόρητοι, αγεωγράφητοι (πρόσφατα ο πλανητάρχης δεν γνώριζε σε ποιον… ωκεανό βρίσκεται η Κριμαία!), ψευτονταήδες και κούφιοι.

Εννοείται ότι δεν μπορούν με τίποτα να εξασφαλίσουν την τήρηση του δύσμοιρου διεθνούς δικαίου και την απονομή της παγκόσμιας δικαιοσύνης. Ούτε βέβαια μπορούν να τιμωρήσουν τους εισβολείς και τους ταραξίες των λαών γιατί και οι ίδιοι ομνύουν στο δίκαιο του ισχυρού. Αναγγέλλονται στις συναντήσεις τους όλα τα βαρυσήμαντα και ανατριχιαστικά, όπως «ώρα μηδέν», «σκληρό πόκερ» και οι ίδιοι αρέσκονται σε υβριστικές μαγκιές όπως «μαριονέτες της Ευρώπης», «κοκόρια στο κοτέτσι» και άλλα τέτοια υψηλής πολιτικής σημασίας. Συναντώνται σε κόκκινα χαλιά για να μοιράσουν ξένα πράγματα και προγραμματίζουν θεάματα και σικέ συμφωνίες με περίτεχνες δηλώσεις κενές περιεχομένου, απλώς για να διατηρούνται στην επικαιρότητα.

Έχει όμως σημασία το πώς τους περιγράφουν όχι οι ανά τον κόσμο παρατρεχάμενοι δημοσιογράφοι, αλλά οι βομβαρδισμένοι και ξεσπιτωμένοι λαοί. Είναι άχρηστοι άνθρωποι και επικίνδυνοι, και η μόνη «υπηρεσία» που προσφέρουν στην ανθρωπότητα είναι η διατήρηση της ισορροπίας του τρόμου. Δεν χρειάστηκαν λοιπόν ειδικοί αναλυτές αλλά ούτε και χαρτορίχτρες για να αποτιμήσουν τα αποτελέσματα της πρόσφατης θεατρικής παράστασης «Ο Καραγκιόζης στην Αλάσκα», που μας κράτησε ξάγρυπνους στους καναπέδες, ενός «έπους» με πολλά στοιχεία του θεάτρου σκιών, αλλά χωρίς τη διδακτικότητα του λαϊκού έπους του πειναλέου ήρωα.

Απλώς επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά η αιώνια και ακατάλυτη συνθήκη ότι ο πόλεμος, αυτός ο πατέρας των πάντων, συνεχίζει κι αυτός να εξελίσσεται: από σφεντόνα και σπαθί έφτασε να γίνει βαρύγδουπες ανακοινώσεις και δημιουργία άχρηστων εντυπώσεων ….