Η επιλογή των εκπαιδευτικών: Μια παλιά ιστορία

21/01/2019 - 14:22

Για να αξιολογήσει κανείς σωστά τον τρόπο με τον οποίο σκοπεύει η παρούσα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να επιλέξει τους εκπαιδευτικούς που θα καλύψουν τις μόνιμες κενές θέσεις στην εκπαίδευση για τα επόμενα χρόνια, οφείλει να λάβει υπόψη αυτό που ίσχυε στο παρελθόν και δεν είχε καθόλου θετικά αποτελέσματα για την παιδεία και τη χώρα μας. Μέχρι το 1997 οι πτυχιούχοι των Πανεπιστημιακών Σχολών που προορίζονταν για την κατάληψη μιας θέσης στην Α/θμια και Β/θμια εκπαίδευση εγγράφονταν στην Επετηρίδα που τηρούνταν στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και περίμεναν τη σειρά τους για τον σχετικό διορισμό. Η Πολιτεία, σωστά, κατά την άποψή μου, ενεργώντας, κατήργησε το 1997 τον θεσμό της Επετηρίδας και τον διορισμό των Εκπαιδευτικών με βάση αυτή και καθιέρωσε μια μεταβατική περίοδο πέντε ετών (1997-2002) κατά τη διάρκεια της οποίας εφαρμόστηκε ένα διπλό σύστημα διορισμού τους: ένα σταθερά μειούμενο ποσοστό των κενών θέσεων καλυπτόταν από πτυχιούχους εγγεγραμμένους στην Επετηρίδα και ένα άλλο, το μεγαλύτερο, με βάση την επίδοση σε διαγωνισμό στον οποίο μπορούσαν να πάρουν μέρος όσοι πτυχιούχοι επιθυμούσαν και ο οποίος διεξαγόταν σε εθνικό επίπεδο από το λεγόμενο Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ).

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ως μη όφειλε, υποχωρώντας σε εξωτερικές πιέσεις και υπολογίζοντας προφανώς το λεγόμενο «πολιτικό κόστος» καθόρισε το ποσοστό αναπληρωτών και επιτυχόντων στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ σε 40/60 χωρίς να εξετάσει αν όλοι οι αναπληρωτές καθηγητές ανταποκρίθηκαν με επιτυχία στο έργο τους και άξιζαν πραγματικά να μονιμοποιηθούν. Τη ρύθμιση αυτή βρέθηκε στην ανάγκη να ακολουθήσει και η κυβέρνηση της ΝΔ που διαδέχτηκε το ΠΑΣΟΚ το Μάρτιο του 2004. Όπως έγραφε η εφημερίδα «Ο Κόσμος του Επενδυτή» (26/27-1-2008) «από το πορτάκι» που είχε ανοίξει για τους αναπληρωτές το 1999, φτάσαμε «στην πόρτα» του 2002 και «στην μπουκαπόρτα» του 2004 και στη πλήρη απαξίωση του διαγωνισμού. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Ο Νόμος 3027/2002 όρισε να διορίζονται κατά προτεραιότητα οι υποψήφιοι πολύτεκνοι εκπαιδευτικοί που έχουν 4 παιδιά και πάνω (ανήλικα, σπουδάζοντα, ή υπηρετούντα τη στρατιωτική τους θητεία)!

Βέβαια, είναι κατανοητή και θεμιτή «η κοινωνική πολιτική», αλλά ο χώρος της εκπαίδευσης είναι πολύ ευαίσθητος, γιατί μέσα σ' αυτόν αναπτύσσονται προσωπικότητες και δεν πρέπει να χωρούν συναισθηματισμοί και μικροπολιτικές. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να καταστρέφει νεαρές υπάρξεις και να τις θυσιάζει στον βωμό μικροκομματικών συμφερόντων. Οι πολύτεκνοι εκπαιδευτικοί θα μπορούσαν να διοριστούν σε οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία, αν το ήθελαν, εκτός από την εκπαίδευση που απαιτεί, όπως καθολικά αναγνωρίζεται, ιδιαίτερα βεβαιωμένα προσόντα. Η σχετική απόφαση και βιαστική ήταν και πρόχειρη και οπωσδήποτε δε συνέβαλλε στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης στην οποία πρέπει να συντείνει κάθε απόφαση του Υπουργείου Παιδείας. Γιατί ή θέλουμε καλά καταρτισμένους εκπαιδευτικούς και βρίσκουμε τεχνικές επισήμανσής τους ή εφαρμόζουμε πάλι την Επετηρίδα και διορίζουμε τους εκπαιδευτικούς με κοινωνικά κριτήρια! Εξάλλου, η ρύθμιση αυτή είναι και άδικη και αντιδημοκρατική, γιατί καταλύει την αρχή της ισονομίας.

Όμως, ούτε ο τρόπος επιλογής των εκπαιδευτικών που αντικατέστησε την Επετηρίδα, δηλαδή ο διαγωνισμός, πέτυχε τον στόχο του, δηλ. να βοηθήσει στην επιλογή των πιο ικανών πτυχιούχων και των πιο κατάλληλων για το λειτούργημα του εκπαιδευτικού, πράγμα που ήταν και το όνειρο αυτών που διαχειρίζονταν τις τύχες της εκπαίδευσης και του μέλλοντος της χώρας μας και εισήγαγαν αυτό τον νέο θεσμό. Η εμπειρία των διαγωνισμών που έχουν διεξαχθεί μέχρι τώρα παρέχουν αρκετά στοιχεία για τη συναγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Η εμπειρία αυτή, αλλά και η προσωπική μου εμπειρία, αποτέλεσμα της στενής επαφής που είχα ως Σχολικός Σύμβουλος Β/θμιας Εκπαίδευσης με τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς με έπεισε πως πρώτα-πρώτα πολλοί από αυτούς που διορίστηκαν στα σχολεία μέσω του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ, αν δεν ήταν τελείως ακατάλληλοι για το ιδιότυπο λειτούργημα του εκπαιδευτικού, δεν διέφεραν καθόλου σε επιστημονική γνώση και παιδαγωγική κατάρτιση από τους συνήθεις αναπληρωτές, και έπειτα πως ο διαγωνισμός αυτός δεν είναι ούτε σκόπιμος ούτε και αποτελεσματικός.

Ας σημειωθεί ακόμη πως, αν και έχει περάσει μια ολόκληρη εικοσαετία από την ψήφιση του Ν. 2525/1997, η Πολιτεία δεν φρόντισε να εφοδιάσει τους υποψήφιους εκπαιδευτικούς με το προβλεπόμενο «πιστοποιητικό παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας» -απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή στον διαγωνισμό. Η οικονομική κρίση που έπληξε τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, αλλά και η απαξίωσή του είχε ως αποτέλεσμα να καταργηθεί ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ και να καλύπτονται όλες οι κενές θέσεις στην εκπαίδευση με αναπληρωτές για τους οποίους μιλήσαμε σε άλλο άρθρο. Έτσι, τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές η κυβέρνηση συνειδητοποίησε πως πρέπει να προβεί σε αθρόους διορισμούς μονίμων εκπαιδευτικών. Κι εδώ η κυβέρνηση δεν φαίνεται να διδάσκεται από το παρελθόν. Έτσι, αποφάσισε να επιλέξει τους εκπαιδευτικούς που θα στελεχώσουν τα σχολεία με βάση τρία κριτήρια: α) την προϋπηρεσία, β) τα ακαδημαϊκά προσόντα και γ) τα κοινωνικά κριτήρια.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey