Μετά τις εκλογές της 26^ης Μαΐου, καλούμαστε πάλι στις κάλπες, αύριο 7 Ιουλίου, να εκλέξουμε Κυβέρνηση. Η επίσπευση των γενικών εκλογών υπήρξε απόρροια της ηχηρής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ με 9,5 %. Γι’ αυτήν, πολλοί, έγραψαν πολλά. Κοινός παρανομαστής τους: Η τιμωρητική ψήφος, κατά του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν τήρησε των υπεσχημένων. Χαρακτηριστικότερα: κατάργηση των μνημονίων μ’ ένα μόνο νόμο, επιβολή των «θέλω» μας στις αγορές, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.

Η τιμωρητική αυτή ψήφος έγινε αυτόματα ψήφος επικρότησης της ΝΔ, της υπαίτιας (μαζί με το συνεταιράκι της, το ΠΑΣΟΚ) των δεινών του Λαού την τελευταία δεκαετία.

Ξεχάσαμε, πηγαίνοντας πίσω απ’ το παραβάν, την αφετηρία των πραγμάτων στις αρχές 2015. Μέγα δεδομένο που γρήγορα ξεχάσαμε ήταν η χρεοκοπία της χώρας. Ξεχάσαμε ποιοι μας οδήγησαν σ’ αυτή. Ποίοι μας έβαλαν στα μνημόνια. Το δυσθεώρητο εθνικό χρέος των υπερ300 δισεκατομμυρίων Ευρώ. Την απώλεια του 25% του ΑΕΠ. Το 27%, ανεργία. Τα ~65 δισ. μέτρα κατά του Λαού. Το διαβόητο PSI, ληστεία των ταμείων. Τις υπερ 4000 αυτοκτονίες. Τους υπερ 300.000 επιστήμονες που έφυγαν απ’ τη χώρα.

Ξεχάσαμε… Και τι δεν ξεχάσαμε.!!

Όλα αυτά, τα τριάμισι χρόνια (Άνοιξη 2010 -τέλος 2014) του πόνου, δακρύων και ψυχικής εξουθένωσης.

Εκ των αποτελεσμάτων της κάλπης του Μαΐου προκύπτει ότι είχαμε την απαίτηση ο ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα ο Πρωθυπουργός Τσίπρας, να κρατά μαγικό λυχνάρι, και ως άλλος Αλαντίν να βγάζει από μέσα, το οτιδήποτε σκεπτόμασταν και θέλαμε.

Για φορά ακόμη ως Λαός, αποκτήσαμε μνήμη χρυσόψαρου.

Έτσι, η ΝΔ θεωρώντας εαυτή νικητή της αυριανής κάλπης, αποφεύγει να αντιπαρατεθεί επί της ουσίας της πολιτικής. Με ένα έωλο και άκρως ασαφές πρόγραμμα και σύνθημα «μείωση φόρων, δημιουργία θέσεων εργασίας, ασφάλεια» διεκδικεί αυτοδυναμία. Πολλοί λίγοι απ’ την ηγεσία της ομιλούν και αυτοί λένε πολύ λίγα Επιβλήθηκε «σιωπητήριο» ακόμη και στο λαλίστατο Άδωνη Γεωργιάδη.

Το σύνθημα αυτό θα έπρεπε να αναλύσει και να πει στο Λαό αλήθειες. Συγκεκριμένα ότι η μείωση φόρων, όσο επαγγέλλεται, συνεπάγεται ότι απαιτούνται απ’ αλλού ποσά ~1,50 δισεκατομμυρίου ευρώ. Οι θέσεις εργασίας χρειάζονται επενδύσεις. Γι’ αυτές κι αν ακόμη πιστέψουμε το αφήγημα της ΝΔ ότι οι διεθνείς επενδυτές περιμένουν έξω απ’ την πόρτα και θα μπουν μέσα, μόλις σχηματίσει Κυβέρνηση, χρειάζονται τέσσερα-έξι χρόνια, απ’ την αρχική μελέτη συγκεκριμένης επένδυσης ως την παραγωγική της λειτουργίας, άρα θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν με τη λήξη της κυβερνητικής θητείας της. Προφανώς, τότε θα αρχίσουν να αποδίδουν οι γενόμενες επενδύσεις. Τέλος το θέμα της ασφάλειας είναι «κερασάκι στην τούρτα» προς προσέλκυση ψηφοφόρων, παρ’ όλο ότι κατά τα στατιστικά στοιχεία η ασφάλεια των πολιτών έχει βελτιωθεί έναντι της προ του 2015 περιόδου. Ακόμη, θα έπρεπε η ΝΔ να πείσει το Λαό ότι δεν θα επιβληθεί επταήμερη εργασία, δεν θα καταργηθεί το οκτάωρο, δεν θα καταργήσει τα επιδόματα, το δώρο Χριστουγέννων και άλλα, που αντιφατικά λέγονται απ’ τον Κυρ. Μητσοτάκη.

Το επικοινωνιακό επιτελείο έχει επιβάλλει στα στελέχη της ΝΔ να μην δέχονται να αντιπαρατεθούν σε ότι αναφέρεται στο παρελθόν που είναι σε βάρος της, λέγοντας «αφήστε τα αυτά, ας μιλήσουμε για το μέλλον». Λες και το κόμμα αυτό προήλθε από παρθενογένεση και δεν έχει ευθύνη για τα δεινά που συσσώρευσε το ίδιο, αλλά και τα προγονικά του κόμματα και παρακλάδια της Δεξιάς, ιστορικά στον τόπο.

Ακόμη το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να βγάλει τη χώρα απ’ τα μνημόνια κι αυτό πάση θυσία το αποσιωπούν. Αφού τούτο το μέγιστο δεν αποδέχονται, είναι αντιληπτό το πώς αντιμετωπίζουν τα μικρότερα.

Τέλος, στη συζήτηση για το μέλλον τα όποια επιχειρήματά τους είναι ρηχά, γενικά και ατεκμηρίωτα.

Επειδή η όποια γενική θεώρηση ως η προηγηθείσα, έχει πάντα και τις σε προσωπικό επίπεδο απολήξεις, θα ήθελα να υπάρξω κρυστάλλινα ειλικρινής. Μη έχοντας κανένα κομματικό καθήκον ή αντίθετα σχετική εμπάθεια, λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι είμαι κομματικά ανέστιος, αφ’ ότου το κόμμα στο οποίο ανδρώθηκα και έδωσα την ικμάδα και το σφρίγος της νιότης και της ωριμότητάς μου, το ΠΑΣΟΚ, αρχικά αυτομόλησε απ’ τις καταστατικές του αρχές («3^ης του Σεπτέμβρη») και μετά τακίμιασε με την ΝΔ (Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου), αναφέρω. Την περίοδο 2010-2014 με τις 11 περικοπές της συντάξεως μου έχασα πάνω από 900 Ευρώ/μήνα. Από το 2015 - σήμερα, έχασα μόνο ~70.

Με τον ερχομό του Κυριάκου στην εξουσία ένα πράγμα είναι σίγουρο. Η συρρίκνωση ως εξαφάνιση οτιδήποτε ανθρωποκεντρικού. Τα προαναφερθέντα 1,50 δισ. για την ελάφρυνση φόρων θα πρέπει να βρεθούν από κάπου, αφού η επαγγελλόμενη ανάπτυξη θα αργήσει να αποδώσει. Έτσι αυτό που μένει είναι η περιστολή δαπανών, άσχετα και αν οι κρατικές δομές παιδείας, υγείας, περίθαλψης, κ.λπ. οριακά έχουν σταθεί στα πόδια τους απ’ την απερχόμενη Κυβέρνηση. Ακόμη, η εξάλειψη επιδομάτων και λοιπών κοινωνικών παροχών, η ξανά περικοπή συντάξεων αποτελούν το στόχο ως το αμεσότερο μέτρο. Κοντολογίς, όλα αυτά, στο βάθος προβάλλουν ένα νέο κοινωνικό καιάδα, χειρότερο απ’ ότι ως τώρα είχαμε. Και το ερώτημα που αυθόρμητα προκύπτει είναι, ο Λαός μας οδηγείται σε νέο όλεθρο; Όπως ατυχώς είχε οδηγηθεί σε εθνικούς ολέθρους (Μικρασιατική καταστροφή, Δικτατορία Μεταξά, δοσιλογισμός, εμφύλιος, αποστασία ’65, Δικτατορία 7ετίας, ακρωτηριασμός Κύπρου), μήπως αυτή τη φορά οδηγείται σε κοινωνικό όλεθρο; Απεύχομαι, οι Κασσάνδρειες αυτές προβλέψεις να επαληθευτούν.