Όσοι παρακολούθησαν την τελευταία συνεδρίαση της Βουλής σίγουρα ένιωσαν αηδία και απέχθεια γι’ αυτούς που μας κυβερνούν. Τέσσερα συγγενή ιδεολογικά κόμματα υπέβαλαν «πρόταση δυσπιστίας» εναντίον της κυβέρνησης με το αιτιολογικό ότι αυτή έκανε ό,τι μπορούσε, για να αποκρύψει την αλήθεια όσον αφορά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Η συζήτηση που ακολούθησε διεξήχθη μέσα σε ένα εχθρικό, τοξικό και διχαστικό κλίμα. Τα κόμματα έκαναν ό,τι μπορούσαν να απαξιώσουν την πολιτική και να δείξουν ένα πολιτικό πολιτισμό που απωθεί ακόμη και το πιο πολιτικοποιημένο άτομο. Οι πολιτικοί μας με τη συμπεριφορά τους έδειξαν πως διάκεινται εχθρικά ο ένας απέναντι στον άλλο και πως είναι έτοιμοι να βγάλει ο ένας τα μάτια του άλλου, σε μια εποχή που απαιτείται όσο ποτέ άλλοτε η ομοψυχία του ελληνικού λαού.

Βέβαια, θα πει κανείς πως είναι η πρώτη φορά που τέσσερα κόμματα συναινούν για ένα σκοπό, αλλά η συναίνεση χάνει το νόημά της και μετατρέπεται σε καιροσκοπισμό, όταν απλώς και μόνο αποσκοπεί στην ανατροπή της κυβέρνησης. Τα κόμματα αυτά υποστηρίζουν πως οι μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις που έγιναν σε όλη τη χώρα δείχνουν πως η κυβέρνηση έχει χάσει τη «νομιμοποίησή» της, δεν έχει δηλαδή «τη δεδηλωμένη» και γι’ αυτό πρέπει να φύγει. Μιλούν μάλιστα εν ονόματι του ελληνικού λαού του οποίου προεξοφλούν τη στάση, γιατί είναι γνωστό πως στις δημοκρατίες οι κυβερνήσεις αλλάζουν μόνο με εκλογές. Όλοι αγωνίζονται να μας σώσουν, αλλά μάλλον ο λαός χρειάζεται κάποιον να μας σώσει από αυτούς.

Η κατάσταση που επικρατούσε στη Βουλή αυτές τις μέρες αποτελούσε προσβολή του ίδιου του λαού και της δημοκρατίας. Αποτελούσε υποτίμηση της νοημοσύνης του. Διεξαγόταν ένας πόλεμος όλων εναντίον όλων και φάνηκε πως η δημοκρατία μας περνά βαθιά κρίση, πράγμα άλλωστε που όλοι ομολογούν. Η δημοκρατία μας θυμίζει την αθηναϊκή δημοκρατία του 4^ου π. Χ. αι., στην οποία αναφέρεται ο Πλάτων λέγοντας πως οι λαϊκές συγκεντρώσεις ήταν θορυβώδεις και οι πολίτες φωνάζοντας υπερβολικά και χειροκροτώντας άλλα από αυτά που λέγονταν επιδοκίμαζαν και άλλα αποδοκίμαζαν, ενώ ο αντίλαλος των βράχων και του υπαίθριου χώρου διπλασίαζε τις αποδοκιμασίες και τους επαίνους τους. Όπως λέει επιγραμματικά, «των πολλών ουδείς ουδέν υγιές περί των πόλεων πράττει» , δηλαδή «κανένας από τους πολλούς δεν κάνει τίποτε σωστό για την πόλη» (Πολιτ. ΣΤ 496 c). Οι αξίες που συνθέτουν μια αληθινή δημοκρατία έχουν ξεπέσει πολύ και η «παρρησία», μια γνήσια δημοκρατική αρετή που συνδέεται με την ελεύθερη έκφραση των σκέψεων έχει μετατραπεί σε αδιάντροπη αθυροστομία. Όπως λέει ο Ισοκράτης στον Αρεοπαγιτικό του οι πολιτικοί μας και οι πολίτες θεωρούν «την ακολασίαν δημοκρατίαν, την παρανομίαν ελευθερίαν …..την δε εξουσίαν του ταύτα ποιείν ευδαιμονίαν» ( &20).

Εντύπωση προκάλεσαν πολλά πράγματα σε αυτή τη συνεδρίαση και ανάμεσα σε αυτά και η περίπτωση του πρώην Πρωθυπουργού, του κ. Σαμαρά. Έχει καθιερωθεί και έχει γίνει πάγια τακτική η μη συμμετοχή των πρώην Πρωθυπουργών σε παρόμοιες συνεδριάσεις. Ούτε ο Κ. Σημίτης, όσο ζούσε, ούτε ο Κ. Καραμανλής, ούτε και ο Αλ. Τσίπρας μίλησαν ποτέ στη Βουλή από τότε που «αποστρατεύτηκαν» με την ψήφο του λαού. Ίσως έχουν συνειδητοποιήσει πως είναι δύσκολο και άκομσο να μιλούν για αξίες και αρχές αυτοί που τελικά καταψηφίστηκαν από τον λαό. Γι’ αυτό και οι αρχηγοί των κομμάτων που διακυβέρνησαν τον τόπο πρέπει να είναι πιο κόσμιοι , πιο προσεκτικοί και πιο συγκρατημένοι και να μη μιλούν για δικαιοσύνη που δε σεβάστηκαν όσο ασκούσαν την εξουσία. Ο αρχαίος σοφός έλεγε «αρχή άνδρα δείκνυσι», δηλαδή η άσκηση της εξουσίας δείχνει την πραγματική ποιότητα ενός πολιτικού άνδρα. Δεν είναι δυνατό να μιλάς για αρχές και δικαιοσύνη, όταν η πολιτική σου θητεία δείχνει πως δε σεβάστηκες ούτε τις ηθικές αρχές ούτε τη δικαιοσύνη. Γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο αυτοί που δεν προσφέρουν τίποτε στη κοινωνία να έχουν τις πιο μεγάλες απαιτήσεις από αυτή και να φωνάζουν για αλήθεια και δικαιοσύνη αυτοί που δε νοιάζονται καθόλου ούτε για την αλήθεια ούτε για τη δικαιοσύνη.

Δε με ενδιαφέρουν τα κίνητρα του κ. Σαμαρά. Και μπορεί κάποια πράγματα από όσα είπε να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Εγώ θέλω να σταθώ σε ένα μόνο από αυτά. Αυτός έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον της Θράκης και είπε πως εκεί γίνονται πολλές αγοραπωλησίες γης και αυτή περνά στα χέρια των Μουσουλμάνων με την υποστήριξη της Τουρκίας! Αυτό με πήγε 30 χρόνια πίσω, όταν παραθέριζα στο νησί μας και τυχαία συνάντησα στη θάλασσα μια μαθήτριά μου που είχε παντρευτεί ένα στρατιωτικό που υπηρετούσε στη Θράκη. Μου είπε, λοιπόν, αυτός στη συζήτηση που κάναμε ότι το 95% των κτημάτων ή των κτισμάτων που πωλούνται στη Θράκη περνούν στα χέρια των Μουσουλμάνων. Και αυτό, βέβαια, με την οικονομική υποστήριξη της Τουρκίας! Πολύ φοβούμαι πως με την πολιτική που τα κόμματά μας ακολουθούν κάποτε στο μέλλον η Θράκη θα γίνει τουρκική και μάλιστα «χωρίς πόλεμο», όπως σε ανύποπτο χρόνο είχε πει Τούρκος πολιτικός. Αλλά εμάς τι μας νοιάζει; Άλλα μας ενδιαφέρουν!

Και το ερώτημα είναι: τι ο κ. Σαμαράς ή τα άλλα κόμματα που διακυβέρνησαν τη χώρα έκαναν όσον αφορά αυτό το θέμα; Είναι συνηθισμένο ο τελευταίος που διαχειρίστηκε ένα πρόβλημα να «πληρώνει τα σπασμένα», αλλά έχουν και οι προηγούμενοι κάποιες ευθύνες. Αυτές τις ευθύνες κανένας δε φαίνεται να τις αναλαμβάνει. Ας πάψουν, λοιπόν, να κάνουν κηρύγματα περί ηθικής και φιλοπατρίας οι πολιτικοί μας και ας δουν πώς θα λυθούν τα προβλήματα του ελληνικού λαού. Όλες οι αντιδράσεις σήμερα επικεντρώνονται στην ασφάλεια των σιδηροδρόμων. Η κυβέρνηση είπε πως θα υπάρξει «απόλυτη ασφάλεια» στα σιδηροδρομικά ταξίδια το 2027 και η αντιπολίτευση την κατακεραύνωσε γι’ αυτό, λες και υπάρχει «απόλυτη ασφάλεια» στις μετακινήσεις με το τραμ, τον ηλεκτρικό, τα λεωφορεία, τα πλοία και τα αεροπλάνα! Από τη στιγμή που σε όλα αυτά παρεμβαίνει ο ανθρώπινος παράγοντας, πάντα θα επικρέμαται το ενδεχόμενο του λάθους.