Μονόδρομος για το ΠΑΣΟΚ να τους κάνει ότι του έκαναν…

21/09/2018 - 12:33 Ενημερώθηκε 24/09/2018 - 14:16

Η Φώφη Γεννηματά από σήμερα το πρωί θα βρίσκεται στη Μυτιλήνη, στο πλαίσιο των επισκέψεών της που πραγματοποιεί το τελευταίο διάστημα σε όσο το δυνατόν περισσότερες Περιφέρειες της χώρας μπορεί. Έρχεται ως επικεφαλής του κόμματος που φιλοδοξεί να τερματίσει στην τρίτη θέση της ερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης και να ανέβει στο… βάθρο, μέσω του «χάλκινου» μεταλλίου.

Την ίδια ώρα όμως, η όλη λειτουργία της εκλεγμένης προέδρου του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς (καθώς και των στελεχών του ΚΙΝ.ΑΛ), δεν παραπέμπει καθόλου σε κόμμα που θα μαζέψει τις έδρες που αναλογούν στον τρίτο, για να καθίσει απλά στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Το ΚΙΝ.ΑΛ επειδή κυοφορεί το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα δηλαδή που μπορεί να παράξει πολιτικές, να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις (οι πιο σημαντικές εξάλλου της μεταπολίτευσης είναι δικές του), να καταθέσει όραμα και σχέδιο (άσχετα αν στην πορεία μπορεί να μην το υπηρετεί ως το τέλος) αλλά και επειδή σε κάθε περίπτωση έχει στο DNA του τον «κυβερνητισμό» -αν είναι δόκιμος ένας τέτοιος όρος- λειτουργεί ξεκάθαρα σα να διεκδικεί στις επόμενες εκλογές το να βρεθεί στην κυβέρνηση. Δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε πολύ. Το ΚΙΝ.ΑΛ και προς το τιμήν του, δε λειτουργεί ως ένα τυπικό κόμμα της αντιπολίτευσης της Ελλάδας. Δεν λαϊκίζει, δεν διαπιστώνει απλά κι ούτε φωνάζει στις κοινότοπες παρατηρήσεις των «κακώς κειμένων» της κυβέρνησης για να ακουστεί παραπάνω, χωρίς να έχει όμως να πάει παραπέρα. Είναι χαρακτηριστικό για την περίπτωση της Λέσβου εξάλλου, ότι το ΚΙΝ.ΑΛ στο θέμα του μειωμένου ΦΠΑ, δεν εστίασε καθόλου (όπως έκανε η ΝΔ) στο να διαπιστώνει και μόνο ότι ο «ΣΥΡΙΖΑ λέει ψέματα» ή ενδεχομένως ότι λέει ακόμα ψέματα, αφού στην Ευρώπη θεωρείται και σήμερα αμφίβολη η διατήρηση του ΦΠΑ και πέραν του Γενάρη του 2019. Αντίθετα, η Φώφη Γεννηματά, στις επαφές της με τους φορείς της Λέσβου για το εν λόγω θέμα, κατέθεσε ολοκληρωμένο σχέδιο, μία πρόταση νόμου για την ακρίβεια, για τη διατήρηση του ειδικού καθεστώτος στα νησιά και με αυτή πορεύτηκε.

Λόγω αυτής της λειτουργίας του λοιπόν, αλλά και επειδή η «αστερόσκονη» του ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να υπάρχει επάνω του, το ΚΙΝ.ΑΛ αντιμετωπίζεται ως εν δυνάμει εταίρος τόσο της ΝΔ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως από φόβο και των δύο μην «ψηλώσει» ξανά στο μέλλον. Και πιέζεται καθημερινά με αφύσικα μεγάλη ένταση για ένα κόμμα που θα τερματίσει τρίτο και από τους δύο, για να αναγκαστεί να δηλώσει από τούδε, με ποιον είναι ή έστω ποιον συμπαθεί περισσότερο. Τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η πίεση, που τελευταίο «επεισόδιό» της είχε την… επίπληξη(!) Τσίπρα-Παπαδημούλη στην Φώφη για την απουσία της από την εκδήλωση του επικεφαλής των ευρωσοσιαλιστών Ούντο Μπούλμαν, προκαλεί όμως αναταραχή και στα ίδια τα (εναπομείναντα) στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ και κυρίως δυσανεξία στους (εναπομείναντες) παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Αναγκάζοντας και την πρόεδρο του Κινήματος, να εξαπολύει καθημερινά μία διμέτωπη επίθεση, για να τηρεί αφενός την υπεσχημένη στρατηγική της «αυτόνομης πορείας», να  διατηρεί αφετέρου τις εύθραυστες ισορροπίες εντός του κόμματος. Όπου εντός του είναι ξεκάθαρο πως υπάρχουν δύο βασικές τάσεις, αλλά δυστυχώς και ένα κυρίαρχο «θέλω»: Η μία τάση εκφράζει αυτούς που δεν θέλουν να ακούν για ΝΔ, η άλλη εκείνους που σιχαίνονται τον «εισοδισμό» του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ταυτόχρονα το κυρίαρχο «θέλω» μάλλον των περισσοτέρων, είναι να κυβερνήσουν ξανά.

Για ένα κόμμα όμως που καταφανώς (αυτό)διαλύθηκε, επειδή στην τελευταία δική του διακυβέρνηση (2009-2011) δεν εισακούστηκε όταν πρωτοακούστηκε αυτή η «εθνική συνεννόηση» που φοριέται οκτώ χρόνια μετά προκειμένου να βγούμε από τα Μνημόνια αλλά και επλήγη θανάσιμα από τη ΝΔ («Ζάππεια» Σαμαρά) και «σκυλεύεται» έκτοτε (εκλογικά) βάναυσα από τον ΣΥΡΙΖΑ (ή εμείς ή αυτοί) ως σήμερα, είναι απορίας άξιο το πώς ακόμα και σε αυτήν την πολύ κρίσιμη στιγμή που παίζεται ίσως και η ύπαρξή του η ίδια, σκέφτεται τη συνεργασία με το ένα ή με το άλλο κόμμα. Που και τα δύο, πέραν όλων των άλλων, έχουν φροντίσει και να «κρύψουν» αν όχι να αθωώσουν τον βασικό υπαίτιο για το ΠΑΣΟΚ, της διάλυσης της χώρας και της εισόδου στα Μνημόνια: Τον Κώστα Καραμανλή.

Τι κάνει λοιπόν το ΚΙΝ.ΑΛ του μονοψήφιου ποσοστού σήμερα, λειτουργώντας ως ένα κόμμα που στις επόμενες εκλογές θα διεκδικήσει να κυβερνήσει, είτε με τη ΝΔ, είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ; Λειτουργεί σαν ένα κόμμα που έχει τόση βαθιά συνείδηση να υπηρετήσει το εθνικό συμφέρον; Ή μήπως λειτουργεί, δέσμιο του έμφυτου «κυβερνητισμού» του, που έχει ποτίσει τα κασμίρια των γηραιών στελεχών του, κάνοντάς τα να θέλουν έναν ακόμη «γύρο», μία τετραετία πριν κρεμάσουν(;) τα παπούτσια τους;

Όπως και να ΄χει πάντως η πολιτική ιστορία της τελευταίας δεκαετίας είναι… κόντρα και στα δύο παραπάνω ενδεχόμενα. Αναλογιστείτε μόνο που είναι σήμερα ο ΛΑ.Ο.Σ, η ΔΗΜ.ΑΡ και που θα πάνε οι ΑΝ.ΕΛ. Και αργά ή γρήγορα, το «Κίνημα» και μάλιστα της «Αλλαγής» που έχει υπό την ηγεσία της η Φώφη Γεννηματά, θα καταλάβει πως για να επιβιώσει μεσοπρόθεσμα, ή πολύ περισσότερο για να καταφέρει να σκαρφαλώσει ξανά στα ποσοστά μακροπρόθεσμα, θα πρέπει ενδεχομένως να κάνει αυτό που του… έκαναν τα τελευταία οκτώ χρόνια οι δύο σημερινοί «φιλικοί»… εταίροι. Να καθίσει στην αντιπολίτευση, να τους «δείξει» στα επόμενα λάθη τους και να τους καταγγείλει. Καταλαβαίνουμε βέβαια ότι είναι δύσκολο να συμβιβαστεί με αυτόν τον ρόλο το σημερινό πολιτικό προσωπικό του ΚΙΝ.ΑΛ. Αλλά αυτή είναι η μόνη επιτυχημένη συνταγή στην ελληνική κοινωνία και στην ελληνική πολιτική ζωή, μη κάνει κανείς ότι σοκάρεται από τον κυνισμό…

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey