Κάθε μέρα που περνά και πλησιάζουμε προς την καταληκτική προθεσμία για την υποβολή υποψηφιοτήτων, γίνεται ένας συνεχής βομβαρδισμός υποψηφιοτήτων από τους συνδυασμούς που διεκδικούν τους Δήμους και την Περιφέρεια, με στόχο να κερδηθούν οι εντυπώσεις της κοινής γνώμης, που δύσκολα μπορεί να παρακολουθήσει όλη αυτή τη δημοσιότητα. Η αλήθεια είναι ότι ειδικά σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές, οι υποψήφιοι έχουν αυξηθεί κατά πολύ, αφού μιλάμε πλέον για δύο δήμους, στους οποίους εκλέγονται πολλοί περισσότεροι σύμβουλοι, ενώ με δεδομένο ότι αυτονομούνται και τα τοπικά συμβούλια των χωριών με ξεχωριστές υποψηφιότητες καταλαβαίνει κανείς ότι η διεύρυνση των προσώπων που αναμένονται να εκτεθούν μεγαλώνει.

Το γεγονός δε ότι το εκλογικό σύστημα που θα διεξαχθούν οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι η απλή αναλογική, αλλάζει εντελώς το σκηνικό και ότι μέχρι τώρα γνωρίζαμε, αφού τα απρόβλεπτα που θα προκύψουν από τις κάλπες είναι πολύ πρόωρο για να προσδιοριστούν. Και τα απρόβλεπτα δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη δυναμική και τις δυνατότητες του κάθε συνδυασμού, αλλά κυρίως με τα πρόσωπα που θα εκλεγούν και θα κληθούν να συγκροτήσουν την πλειοψηφία των αυτοδιοικητικών αρχών. Τα πρόσωπα αυτά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που ενδεχομένως λογίζονται ως φαβορί για να εκλεγούν, τα περισσότερα θα προκύψουν ύστερα από μια κατανομή, με πολλούς... αγνώστους! Και αυτό γιατί η ...σιγουριά των τριών πέμπτων (3/5) των εδρών που έπαιρνε ο συνδυασμός του δημάρχου ή του περιφερειάρχη δεν υφίσταται πλέον. Το ποιός θα εκλεγεί και πού δεν εξαρτάται μόνο από έναν συνδυασμό, αλλά από την κατανομή μεταξύ όλων των παρατάξεων, που θα μάθουμε ενδεχομένως για πρώτη φορά μετά τα αποτελέσματα της κάλπης. Και όπως όλοι γνωρίζουμε, η κάλπη πάντα κρύβει εκπλήξεις, πολύ περισσότερες η κάλπη των φετινών αυτοδιοικητικών εκλογών.

Οι εκπλήξεις δε σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα των υποψηφίων θα είναι τέτοιες, που δεν αποκλείεται να έχουμε ...παρατράγουδα μεταξύ πρώτου και δευτέρου γύρου, απ’ αυτούς που θα μείνουν... εκτός και θα αναζητούν ενόχους για την αποτυχία τους! Είναι βέβαιο ότι ελέω εκλογικού νόμου το παιχνίδι των φετινών αυτοδιοικητικών εκλογών δεν θα έχει καμιά σχέση με ό,τι μέχρι τώρα ξέραμε, γιατί στον πρώτο γύρο, ο καθένας από τους υποψηφίους συμβούλους δίνει τον υπέρτατο αγώνα του για να εκλεγεί, αφού την πρώτη Κυριακή κρίνεται η εκλογή του, ενώ τη δεύτερη Κυριακή εκλέγεται μόνο δήμαρχος ή περιφερειάρχης. Η αλλαγή αυτή είναι βέβαιο ότι αλλάζει εντελώς τα δεδομένα του δεύτερου γύρου, που εκλέγεται και ο επικεφαλής, δημιουργείται άλλη ψυχολογία μεταξύ των υποψηφίων που δεν έχουν να περιμένουν τίποτα και εκ των πραγμάτων διαμορφώνει άλλους συσχετισμούς με άλλα κριτήρια, πέρα από παρατάξεις και πρόσωπα. Οι διεργασίες και οι συνεργασίες του δεύτερου γύρου απλώνονται σε όλο το ...φάσμα των παρατάξεων και των υποψηφίων, που καλούνται να στοιχηθούν πίσω από τους διεκδικητές υποψηφίους δημάρχους και περιφερειάρχες της δεύτερης Κυριακής. Και εκεί το όποιο ...παζάρι δεν θα γίνει μόνο στο προσκήνιο, αλλά πολλά θα παιχτούν και στο παρασκήνιο δηλαδή κάτω από το τραπέζι... Και δυστυχώς εκεί οι σκοπιμότητες και οι ιδιοτέλειες θα πρωταγωνιστήσουν σε βάρος προγραμματικών συγκλίσεων και προτεραιοτήτων για το δημόσιο συμφέρον, που θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι και το ζητούμενο και αυτών των εκλογών.

Όμως για να μην τα προσεγγίζουμε μόνο με «μελανά» χρώματα, υπάρχουν και θετικά πράγματα που μπορούν να προκύψουν από αυτήν την πρωτόγνωρη εκλογική διαδικασία. Και αυτά τα θετικά είναι η σύγκλιση διαφορετικών παρατάξεων και προσώπων και η αξιοποίηση τους, προς όφελος του τόπου, αρκεί αυτό να αποτελεί τον ...μπούσουλα για όσα πρέπει να γίνουν. Αρκεί η υποχρεωτική συνεργασία διαφορετικών παρατάξεων και προσώπων να μην αποτελέσει τροχοπέδη για τις αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν και για αποτελεσματική δράση. Θα είναι κρίμα από την «ενός ανδρός (ή γυναικός εν προκειμένω) αρχή», που συνέβαινε μέχρι σήμερα με τις «δημαρχοκεντρικές» και «περιφερειαρχηκεντρικές» αρχές, να περάσουμε στη νέα εποχή όπου θα κυριαρχούν πολλά ...καπετανάτα, χωρίς κοινή συνισταμένη!

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η μετάβαση αυτή, που δρομολογείται με τον ...Κλεισθένη δεν θα αποδειχθεί οδυνηρή για την αυτοδιοίκηση. Γιατί είναι αλήθεια ότι η μετάβαση από το πρότερο μοντέλο διοίκησης της αυτοδιοίκησης στο μελλοντικό, που θα εφαρμοστεί για πρώτη φορά από τον Σεπτέμβριο, είναι των ...άκρων. Από το «δημαρχοκεντρικό» που λέγαμε, που προφανώς ήθελε διορθωτικές κινήσεις, πάνε κατ’ ευθείαν στο έλεος των ...καπετανάτων, που μπορεί να εξελιχθεί σε ακυβερνησία με απρόβλεπτες διαστάσεις. Ένα εγχείρημα που στο όνομα της μέγιστης έκφρασης της λαϊκής βούλησης ενέχει πολλά ...ρίσκα σε ένα χώρο που διαχειρίζεται την καθημερινότητα και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των τοπικών κοινωνιών. Και μακάρι οι επιφυλάξεις που διατυπώνονται από πολλές πλευρές, όχι κατ’ ανάγκη για λόγους αντιπολιτευτικούς στη σημερινή κυβέρνηση που νομοθέτησε την απλή αναλογική, να αποδειχθούν υπερβολικές και εκτός τόπου. Αλλά αν επιβεβαιωθούν τότε το πλήγμα στο σώμα της αυτοδιοίκησης θα είναι μεγάλο και τραυματικό. Γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία ποια πρόσωπα θα αναλάβουν να διαχειριστούν αυτό το μεταβατικό στάδιο στη διοίκηση των δήμων και της περιφέρειας, τόσο από τη συνεργαζόμενη -όποια κι αν είναι αυτή- συμπολίτευση, όσο και από την αντιπολίτευση.