Στην ευδαίμονα χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας», στην οποία έχουμε την τύχη να ζούμε, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να προσαρμόζουμε την πραγματικότητα στις επιθυμίες μας ή να την αγνοούμε αν αυτή επιμένει να αντιστέκεται σ’ αυτές.
Αφορμή γι’ αυτήν την, όχι ιδιαίτερα πρωτότυπη, σκέψη μού έδωσαν τα επεισόδια που συνέβησαν την Τρίτη το πρωί στο Γραμματικό Αττικής, όταν με την προστασία των ΜΑΤ επιχειρήθηκε - δεν ξέρω ακόμα αν πέτυχε - η εγκατάσταση του εργολάβου που θα εκτελέσει το έργο κατασκευής ΧΥΤΑ της περιοχής. Μια υπόθεση που καθυστερεί χρόνια, ενώ τα τεράστια και δυσβάστακτα πρόστιμα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου πέφτουν επί της κεφαλής μας, γιατί ακριβώς ως χώρα, καθυστερούμε να εφαρμόσουμε το σύγχρονο και γενικώς αποδεκτό τρόπο διαχείρισης των απορριμμάτων μας.
Εκείνη την ώρα διακόπηκε η ροή του προγράμματος της πρωινής εκπομπής της «ΝΕΤ», «Πρώτη γραμμή», για να μεταδοθεί η είδηση και να δώσει τις πληροφορίες της, αλλά και την οργή της, μια κοινοτική σύμβουλος του Γραμματικού, που απειλούσε ότι αν δεν αποσυρθούν τα ΜΑΤ και τα μηχανήματα του εργολάβου, θα επακολουθήσει ανταρτοπόλεμος. Έλεγε μάλιστα ότι εκείνη τη στιγμή καίγονται κάποια μηχανήματα πυρπολημένα από τους «επαναστατημένους» πολίτες.
Κι όλα αυτά ως τη στιγμή που ο δημοσιογράφος τής παρατήρησε ότι εφόσον υπάρχει νομοθετική διάταξη γι’ αυτό το έργο, οι πράξεις των πολιτών είναι παράνομες κι ότι μόνο τα δικαστήρια θα μπορούσαν να δώσουν τη λύση. Τότε η πολεμοχαρής κοινοτική σύμβουλος έκλεισε απρεπέστατα το τηλέφωνο και επανήλθε προφανώς στην πρώτη γραμμή της μάχης.
Κατά την επανάληψη της τηλεοπτικής συζήτησης την επομένη των επεισοδίων, και ενώ η Πολιτεία διά του αρμόδιου εκπροσώπου της εξηγούσε ότι η δημιουργία του ΧΥΤΑ έχει τις εγγυήσεις και τις άδειες όλων των αρμόδιων κρατικών και κυβερνητικών αρχών, οι εκπρόσωποι των κατοίκων της περιοχής, αφοπλισμένοι από κάθε επιχείρημα, τυπικό και ουσιαστικό, εξέπεμψαν την απειλή «Ελάτε στο Γραμματικό να δείτε τι θα γίνει». Και να σκεφθεί κανείς ότι η υπόθεση αυτή εκκρεμεί από το 2003, αφού ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε τότε και οι άλλες προϋποθέσεις πληρώθηκαν τα επόμενα χρόνια, και μέχρι σήμερα δεν μπορεί να εφαρμοσθεί, προσκρούοντας στην παράνομη δράση μερίδας ή και όλων των κατοίκων.
Πριν έναν περίπου χρόνο, παρόμοια επεισόδια συνέβαιναν στη Λευκίμη Κέρκυρας, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, που κατέληξαν μάλιστα στο θάνατο μιας γυναίκας, η οποία παρασύρθηκε από δίκυκλο διωκόμενου από την Αστυνομία «επαναστάτη». Οπότε οι πρωταγωνιστές των επεισοδίων επέρριψαν την ευθύνη του θανάτου στην Αστυνομία, γιατί, λέει, αν δεν επιχειρούσε να συλλάβει τον ταραξία, αυτός δε θα έτρεχε και επομένως δε θα σκότωνε την άτυχη γυναίκα. Πρωτοφανή πράγματα για όσους επιχειρούν να θέσουν σε λειτουργία το μυαλό τους.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται πανομοιότυπα σε κάθε γωνιά της τερπνής μας χώρας, γιατί κανένας πολίτης της δεν έχει αντιληφθεί ότι είναι μέρος του όλου και όχι το όλον, πέριξ του οποίου έχει υποχρέωση να κινείται και να λειτουργεί ο κόσμος όλος. Κι έτσι δεν μπορεί να συμβεί τίποτα το νέο, τίποτα το προοδευτικό, το σύγχρονο το επωφελές. Τα ίδια συμβαίνουν στο νησί μας, χωρίς συγκρούσεις προς το παρόν, για το εργοστάσιο της ΔΕΗ, για το χώρο αποθήκευσης καυσίμων, για τα δύο εναπομείναντα και άκρως απαραίτητα πυρηνελαιουργεία.
Στην ίδια λογική, του μη σεβασμού δηλαδή των νόμων, κινήθηκε και η επιχείρηση εκδίωξης των υπαλλήλων της ΥΠΕΕ στη Λήμνο, με το αιτιολογικό ότι το νησί αδικείται από την κυβέρνηση, αλλά δε γνωρίζω σε ποια λογική κινούνταν οι δηλώσεις της κ. Στεφανιδάκη, που μετονόμασε, έτσι αυθαίρετα, την κλήση της από τον εισαγγελέα Μυτιλήνης σε «ραντεβού» και την ανάκριση σε «ανταλλαγή απόψεων με εκατέρωθεν κατανόηση». Όταν η προανάκριση για τα τελεσθέντα αδικήματα συνεχίζεται. Ούτε κατάλαβα με ποια ιδιότητα συνόδευε στον εισαγγελέα την κ. Στεφανιδάκη ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Μυτιλήνης. Εάν είναι συνήγορος υπεράσπισής της, με γεια του και χαρά του, αν όμως όχι, πώς μπορεί να χρησιμοποιείται ένας θεσμικός ρόλος, για την υποστήριξη δράσεων και πράξεων, των οποίων η νομιμότητα αμφισβητείται;
Τα παράδοξα αυτά και παράλογα μόνο σ’ αυτήν τη χώρα, μπορούν να συμβαίνουν και όλοι να είναι ευχαριστημένοι και προπαντός με αναπαυμένη συνείδηση.
Σε μια χώρα, που αν ακούσει ή διαβάσει κανείς τους πανηγυρικούς των διαφόρων επετείων, τις διακηρύξεις των κομμάτων, τις εναρκτήριες ομιλίες εκδηλώσεων, συναθροίσεων και συσκέψεων, θα σχηματίσει την εικόνα της λειτουργίας τής πιο άψογης και πλήρους δημοκρατίας.
Αν, όμως, δει και μελετήσει τις επί μέρους κινήσεις των πολιτών της, είτε ατομικά κινουμένων είτε συλλογικά, θα τραπεί σε άτακτη φυγή. Γιατί ο λαϊκισμός, που είναι η εύκολη και ανέξοδη προσέλκυση των μαζών, ευδοκιμεί στον τόπο μας.