Αρφανεμένο, καταπιεσμένο κοπελουδάκι όντες ήμουνα, με του πένθους τα μαύρα ρουχαλάκια να με τυλίγουνε, με μόνο προστάτη τη μάνα μου, του Κονταξή του άρχοντα την πέμπτη και τελευταία θυγατέρα, χρόνια πεθαμένος κι αυτός, παρακάλεσα τον υποταχτικό τση μάνας μου στο…

Μπόμπιρας προβληματισμένος, Μεγαλοβδομάδα του 1950. Σκεφτόμουνα, και φανταζόμουνα το Χριστό μας έναν Αγωνιστή, έναν Ειρηνικό Επαναστάτη, που ‘χε για λάβαρο ολόκληρη τη Χριστιανοσύνη, την Ανθρωπότητα θαρρώ, ενάντια στο κακό και την αμαρτία, κι εμείς, οι μικροί αθρώποι που φοβόμασταν μη…

Πάω να περάσω το στενάκι, ξέρεις, εκεί στον ΟΤΕ (μόλις βγήκα από μέσα) τρία μέτρα φάρδος, ό,τι αφήκαν δηλαδή οι δυο αράδες παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, ένα δρομάκι που σπάνια περνάνε τροχοφόρα, δεν έδωσα και πολύ προσοχή, έβλεπα και το φουσκωμένο…

Είπαμε. Όσο βαστεί τούτο το ακροβατικό θρίλερ με Τσίπρα, θεσμούς, κρίση, ενοίκια και «Novartis» και την κατακρεουργημένη εθνική μας υπερηφάνεια να απειλείται και να αντιστεκόμαστε, για να μη μπλαντάξω ολότελα, λέω, για χαλαρωτικό, να θυμηθούμε μια ιστοριούλα με τα πάθια…

Απόβροχο ζεστό, χινοπωριάτικο δείλι ήντονε, η γης χορτασμένη φως, ζεσταμένη, φχαριστημένη, άχνιζε και ανάβλυζε μια μυρουδιά από χώμα και γιασεμί, με τον ήλιο κουρασμένο να γέρνει προς το πέλαο, να ροδίζει τα λιγοστά συννεφάκια π’ αρμενίζανε χαδιάρικα στου Κόρακα το…

Είναι από τις ειδήσεις που χειροκρότησα. Μη βιαστείτε να με αποπάρετε μόλις σας πω ότι, ναι, πήδησα από χαρά όταν άκουσα, επί τέλους, ότι οι πλαστικές σακούλες καταδιώκονται από το νόμο. Μην αγανακτείτε ορισμένοι που δεν θα παίρνετε πια σακούλες…

Τα βουνά, Ανατολή μεριά, ροδοστεφανώνονται, ξεχύνεται δειλά το φως, απλώνεται, λούζει πονετικά καμινάδες, καμπαναριά και στέγες, κατεβαίνει στα καλντερίμια, καλούνε τον ήλιο οι πετεινοί, τα κελαηδοπούλια ξυπνούνε, κροταλίζουν πορτοπαράθυρα, το χωριό ξύπνησε. Άτονα η καμπάνα αποχαιρετά τον αυγερινό, καλεί τους…

Είχε τελέψει ο αδερφοχτόνος σπαραγμός που μας βασάνιζε στα δύσκολα εκείνα μεταπολεμικά χρόνια, η ανοικοδόμηση πορπατούσε σταθερά, κι αράδα, πέντε παιδιά με τη χήρα μάνα μας, πεζοπόδαρα, ανηφορίζαμε το στενό δρομάκι το χιλιοπατημένο. Κουραζόμουνα, εύρισκα μια χαλικόπετρα, ακούμπαγα κι ανασήκωνα…

Δε χρειάζεται να ρωτήσεις πώς και τα κατάφερε να στυλιώσει και να μας παρουσιάσει απλωμένα στο χαρτί τούτα τα παραμύθια. Και πώς κι έτυχε να τα σκαρώσει τόσο απαλά, ευγενικά κι υπνωτικά θα ‘λεγα. Όχι, μην ψάξεις το βιογραφικό του…

Κανένας δεν επιτρεπόταν να ακουμπήσει στο μεσαίο ράφι. Είχε βάλει κι ένα τζάμι, να μη σκονίζονται τα ακριβά του εργαλεία· όλα φερμένα από Βερόνα. Ο γυαλιστερός πάγκος, κι αυτός από Ιταλία. Εκεί, κάτω από τη καινούργια ηλεκτρική πλάνη, εύρισκε καθαρό…

Το διάβασα, σε σοβαρή εφημερίδα, ευτυχώς όχι πρωτοσέλιδο. Δεν με ενδιαφέρει το συγκεκριμένο γεγονός, δεν ξέρω ούτε «δράστες», ούτε «θύμα». Δεν ξέρω λεπτομέρειες, δεν είμαι ανακριτής, ούτε δημόσιος συνήγορος, ούτε νομομαθής, μα είμαι και εγώ ταξιδευτής. Και νομοταγής. Διαμαρτύρεται ο…

Παλικάρι ο Μιχαλιός, κοπελιά π’ άστραφτε η Λενιώ του, κι η μέρα λίγες είχε ώρες για να προκάνουνε δουλειές και τρεχάματα να τα φέρνουνε βόλτα. Και το φαγητό, μετρημένο. Από το στόμα τους βγάνανε τη μπουκιά να τη δώκουνε στα…