Το διάβασα, σε σοβαρή εφημερίδα, ευτυχώς όχι πρωτοσέλιδο. Δεν με ενδιαφέρει το συγκεκριμένο γεγονός, δεν ξέρω ούτε «δράστες», ούτε «θύμα». Δεν ξέρω λεπτομέρειες, δεν είμαι ανακριτής, ούτε δημόσιος συνήγορος, ούτε νομομαθής, μα είμαι και εγώ ταξιδευτής. Και νομοταγής.

Διαμαρτύρεται ο φίλος μας ότι όλως περιέργως σε ένα αεροδρόμιο της χώρας μας τον υποχρέωσε λέει ο υπεύθυνος ασφάλειας για τον έλεγχο χειραποσκευών να βγάλει τη ζώνη του για να περάσει από το μηχάνημα. Ενοχλήθηκε όμως και διαμαρτυρήθηκε για το φρικτό αυτό γεγονός, γιατί, αν και ταξιδεύει συχνά, δεν του λένε να κάνει το ίδιο σε άλλα αεροδρόμια! Τον στεναχωρήσανε ακόμη, γιατί λέει του είπαν ότι δεν ήταν σίγουρο αν θα πέρναγε από τον έλεγχο ένα ακριβό μηχάνημα που είχε στις χειραποσκευές του, και το οποίο τελικά πέρασε, νομίζω με τη παρέμβαση του προϊσταμένου αστυνομικού. Άαα. Προηγουμένως, όπως γράφει, είχε διαπληκτισμό με τα όργανα (τρία) της τάξεως για το πού θα έβαζε τις χειραποσκευές του μέχρι να περάσουν για έλεγχο. Και υπέθεσε ότι γι’ αυτό του φερθήκανε τόσο... απαίσια, αργότερα. Και το διαβάζω τώρα εγώ ο τρίτος ο λιπόψυχος, και χάνω τον ύπνο μου σκεφτόμενος τα φριχτά αυτά βασανιστήρια που πέρασε ο άτυχος, και μάλιστα συχνός ταξιδιώτης. Ξέρεις τι θα πει να βγάλεις τη ζώνη σου;!

Συγγνώμη κύριε, μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Και καταφεύγετε για καταγγελίες στις εφημερίδες; Μπορείτε να φανταστείτε τι θα γινότανε στα αεροδρόμια, και όλους τους δημόσιους χώρους, αν όλοι είχαμε την ίδια νοοτροπία; Χάος, πεδίο μάχης.

Δε λέω πως όλοι οι αστυνομικοί και οι αρμόδιοι για την τάξη και ασφάλειά μας είναι τέλειοι, αλλά κατά κανόνα είναι ευγενικοί και φροντίζουν να κάνουν τη δουλειά τους, που είναι η δική μας προστασία. Και, φυσικά, προέχει η ασφάλεια των επιβατών. Αμ, για τον άλλο διαξιφισμό; Δηλαδή αν βάλω τη τσάντα μου κάπου που με βολεύει και μου κάνει παρατήρηση ο αστυνομικός, θα του βγάλω καβγά; Ή θα του πετάξω το γάντι; Όχι βέβαια. Απλά θα την ακουμπήσω παραπέρα σαν όλους τους άλλους, γιατί όλοι είμαστε ίσοι, και θα αποφύγω γκρίνιες, και φθορά, πρώτα της δικής μου υγείας. Και άδικο να έχει, αξίζει να χαλάσω χωρίς σοβαρό λόγο τη ζαχαρένια μου;

Συμπίπτει να ταξιδεύω συχνά, ίσως περισσότερο από τον περί ου ο λόγος, αν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Αλλού ζητάνε ν’ ανοίξω το κομπιούτερ μου, κι αλλού όχι. Αλλού να βγάλω τη ζώνη μου, κι αλλού όχι. Πολλές φορές μού συνέβηκε, σε μακρινά κυρίως ταξίδια, να μου ζητήσουν να βγάλω τα παπούτσια ή να μου έχουν αδειάσει στο τραπέζι τις τσάντες μου, ένα σωρό τέτοια, που με… ταλαιπωρούν;

- Χαίρομαι, και θέλω, να κάνετε σωστό έλεγχο, είναι η απάντησή μου, και ένα ευχαριστώ, γιατί προστατεύουν τη δική μου τη ζωή. Δε νομίζω πως είναι κι αυτοί ιδιαίτερα χαρούμενοι από την άχαρη δουλειά που κάνουν, και μάλιστα τους πληρώνουμε εμείς με την ανάλογη επιβάρυνση του εισιτηρίου μας.

Ξέρετε γιατί μου βγάλανε τα παπούτσια; Γιατί είχαν στις μύτες μεταλλική επένδυση. Θα μπορούσε να ήταν κάτι άλλο. Την κόρη μου την πήρανε ιδιαιτέρως δυο κοπελιές μια δόση, και τη γδύσανε. Αγανάκτησε, μα, δε μίλησε. Ίσως έμοιαζε με κάποια ύποπτη. Ξέρω γω; Τη δουλειά τους κάνουν οι άνθρωποι και μακάρι να την κάνουνε σωστά. Αλλιώς…

Κι όλ’ αυτά γιατί, ρε παιδιά; Καλά δεν ήμασταν παλιά με την ελευτερία μας, την ανεμελιά μας, τα σέα μας και τα μέα μας, και την πόρτα του πιλότου ανοιχτή να χαζεύουμε τα χιλιάδες κουμπιά και φωτάκια που αναβοσβήνανε στα ταμπλό; Τώρα, ούτε καν κουταλάκι ή μαχαιράκι μεταλλικό δεν μας δίνουν να φχαριστηθούμε το πολλάκις άνοστο φαγητό του επίγειου, ιπτάμενου σεφ. Αλήθεια. Προίκισα όλα τα ανίψια μου με κουταλάκια, πιρουνάκια, μαχαιράκια, από λογιώ-λογιώ αεροπορικές εταιρείες που έπαιρνα, πάντα με την άδεια της αεροσυνοδού! Τώρα, πάνε αυτά τα μεγαλεία! Ας όψεται ο Μπιν Λάντεν κι όλοι οι προ και μετά αυτού.

Με χιούμορ, φίλε μου, τα προβλήματα αμβλύνονται, κι η ζωή είναι πιο όμορφη. Ε, καλά. Έβγαλες τώρα εσύ τη ζώνη. Και τι έγινε; Σκέψου να σου λέγανε να βγάλεις το παντελόνι! Και να ’ναι και κοπελιά, κι όμορφη, και σκερτσόζα, το όργανον της τάξεως! Ρεζίλι θα γινότανε το έτερον όργανον.

Γιώργος Καμβυσέλλης

gkamvysellis@yahoo.gr