Γιώργος Καμβυσέλλης

Γιώργος Καμβυσέλλης

Φίσκα σπουδαστές το πούλμαν, ο Θωμάς ο αχτύπητος ο οδηγάρας στο βολάν, κι η αφεντιά μου, ο πολύ αυστηρός μέσα στην τάξη, ο χίμα στο μη εκπαιδευτικό κομμάτι των εκδρομών, ο τελειομανής διευθυντής του ΤΕΙ, να εισπράττω την αμοιβή μου…
Ανηφόριζε βαριαναστενάζοντας το αρχαίο με τη σκάρα απάνω λεωφορείο, πολλές οι στροφές κι απότομες, σκορπισμένες σ’ όλο το διάβα πέτρες λακκούβες και νεροφαγιές, ξεφύγαμε απ’ τα Παρακλιώτκα μπαχτσιδέλια τσι χουράφια, αφήκαμει πουρτουκαλιές λιμουνιές απιδιές τσι λιές, ήβγαμει απ’ του κάμπου,…
Αρχές του Θεριστή ήτανε κι ο νους μου γυρόφερνε στα χρόνια τα όμορφα, τότε που βλαστάρι τρυφερό ακόμα ξεφύτρωσα σε τούτα τα μονοπάτια τα χιλιοπατημένα. Κοντό πανταλονάκι και απαπούτσωτο, έπαιρνα δρόμο και γιόμιζαν οι αστήσεις μου εικόνες, μυρουδιές, ακούσματα κι…
Την ανακοπή την ξέφυγα. Η έκρηξη γίνηκε. Τα χαρτιά τα έσκισα. Και ένα χτύπημα να ξεχαρβαλωθεί η ξώπορτα, με έσωσε απ’ το εγκεφαλικό. Και το πιο σπουδαίο, με το που πετάχτηκα σαν ελατήριο όξω στο χωράφι, με το που με…
- Θα με πεθάνετε! Νάτο, έρχεται. Προσπάθησε να σωριαστεί στο ξύλινο μπαλκόνι, σκέφτηκε, γράπωσε το σιδερένιο κάγκελο, αργόσυρε τη θολωμένη του ματιά στον αυλόγυρα, πεντέξι οι υποταχτικοί ούλοι κι ούλοι, δεν τον σύφερε, ξαναστυλώθηκε με μάτια όρνιου αρπαχτικού μισόκλειστα, ξεστόμισε…
Είχανε σβήσει οι λιγοστές φωτολαμπίδες στον ουρανό, κρυμμένες στα σκόρπια σύννεφα οι πιότερες, κι οι κορφογραμμές ολόγυρα ξεπροβαίνανε και βάνανε τα ανοιξιάτικά τους σ’ αποχρώσεις σπάνιες του πράσινου ταπέτου κεντημένου από Θεϊκό Χέρι με κίτρινες μενεξεδί, κόκκινες και ασπριδερές κορφές…
Ροδόχρωμη κι ευωδιαστή ξετυλιγότανε, στεφάνωνε τις Χανιώτικες Μαδάρες, απλωνότανε, ειρηνικός καταχτητής, μπογιάντιζε την περήφανη κορφή στο ανημέρωτο Εννιαχωρίτικο Κουτρούλι με τα φουργιάρικα γίδια αποκουρασμένα να ετοιμάζονται μετά της νύχτας το μηρυκασμό για καινούργιο σβάρνισμα στις κακοτράχαλες οροπλαγιές και κατρακυλούσε αχνιστή…
Με το που μισάνοιξα την πόρτα, δεν τόλμησα να ρίξω βήμα. Δεν ήθελα να βεβηλώσω τη στοργή που ξεδιπλωνόταν στο πλατύσκαλο, απάνω στο μικρό χαλάκι. Δυο μανάδες και στη μέση ένα μωρό τεσσάρων ημερών. Από τη μια η Κύρα κι…
Όχι μόνο συμπατριώτες μα συγχωριανοί και μερικώς συνάδελφοι αφού από το χωριό που γεννήθηκα και μεγάλωσα, την Άντισσα Λέσβου, από κει κατάγεται κι αυτός και προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στον εκπαιδευτικό τομέα και στη λογοτεχνία αμφότεροι. Έλαχε, εκείνος στην Άρτα…
Τι μαντινάδα να σας πω τι δώρο να σας πέψω, που χαίρομαι κι αδημονώ αγάπη να φιλέψω. Οι λογισμοί πολλώ λογιώ φίλοι μου αγαπημένοι κι οι φωνές ολούθε με γιομίζουν φιτίλια να εκραγώ και χάσω τον ύπνο μου. Γι’ αυτό…
Βουρκωμένος ο ουρανός, μουντός, πάσκιζε να γιατρέψει τα τραύματα της πληγωμένης γης, όλο χαραματιές, πέτρες και λασπόνερα καμωμένη, με τα νερά να κατρακυλούνε σε ρυάκια και χειμάρρους, μετά τις απανωτές καταιγίδες που την μαστιγώνανε όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα. Τα βίωνα…
Σελίδα 5 από 5

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey