Όλο αυτό το γελοίο σκηνικό της κοινοβουλευτικής κολοκυθιάς, πόσο άραγε άγγιζε τον κόσμο;
Μια κάλπη, δύο, τέσσερις, σε πόσες θα ψηφίσει ο καθένας, τίνος πρόταση, είναι ένα παιχνίδι των τεχνικών της εξουσίας που ενδιαφέρει μόνο τους ίδιους.
*
Γι’ αυτό και παρά την προσπάθεια των μεγάλων μέσων ενημέρωσης να μας βάλουν στο τριπάκι των δήθεν μεγάλης σημασίας διαφωνιών αυτών, έπεσε στο κενό.
Αφήνοντας τους ταλαιπωρημένους πολίτες παγερά αδιάφορους.
*
Και καλά, για τους κυβερνώντες ήταν μια άσκηση απόδειξης της κυβερνητικής συνοχής, άσε που τους βόλευε και ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης.
Άντε και οι Χρυσαυγίτες που κινήθηκαν στη λογική «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται».
*
Στο ΣΥΡΙΖΑ, τόσοι μυαλωμένοι άνθρωποι, δε βρέθηκε ένας να τους πει έγκαιρα πως είναι λάθος πολιτική ατζέντα η ιστορία με τη λίστα.
Μόνο άφησαν τον Αλέξη να παίξει στο γήπεδο του αντιπάλου, που στο κάτω - κάτω είχε από πριν φτάσει στο δημοσκοπικό ναδίρ, οπότε μόνο κέρδος θα μπορούσε να αποκομίσει.
*
Άσε δε το επικοινωνιακό ολίσθημα που οδηγούσε σε ανεπιθύμητους για το ΣΥΡΙΖΑ συνειρμούς.
Το να αφήνεις να κάνει το παιχνίδι η Ζωή, η κόρη του κατήγορου στη δίκη του Αντρέα.
*
Αντίθετα, το Κ.Κ.Ε., χωρίς να υποτιμά το θέμα, το κράτησε επικοινωνιακά στη σωστή του διάσταση, αποφεύγοντας τους αποπροσανατολισμούς από τα μείζονα ζητήματα.
*
Άφησα τελευταίους τους Ανεξάρτητους Έλληνες που η τυχοδιωκτική επιλογή του αρχηγού τους να βάλει στο παιγνίδι τους Χρυσαυγίτες, δεν μπορεί να αφήνει κανέναν αδιάφορο.
Τι να περιμένει κανείς βέβαια από ένα άνθρωπο που κάποτε δήλωνε ότι η σημαντικότερη πολιτική προσωπικότητα που γνώρισε ήταν ο - δικός μας - κ. Βουνάτσος!
*
Αλλά, μια και μιλάμε για δικούς μας, θα θέλαμε την άποψή τους για το θέμα της σύμπλευσης ΑΝΕΛ και Χρυσής Αυγής από τους κ.κ. Γιαννέλη και Γαληνό.
*
Πάμε για άλλα όμως. Τη λύση - έστω και την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος - για το ξεμπλοκάρισμα του Δήμου Λέσβου την έδωσε ο κ. Πατέστος.
Και αναρωτιέται κανείς. Άραγε, οι όψιμοι φίλοι του έχουν λιγότερο πολιτικό μυαλό απ’ αυτόν;
*
Μια που μιλήσαμε για δήμους όμως, δεύτερος πιο πετυχημένος δήμαρχος στην Ευρώπη ψηφίστηκε ο δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου, κ. Διονύσης Χατζηδάκης.
*
Όσο κι αν αυτές οι επιλογές έχουν ένα στοιχείο αυθαιρεσίας, δεν παύουν να έχουν τη σημασία τους.
Γιατί φίλοι και αντίπαλοι - αλλά και οι πολίτες που του ανεβάζουν το εκλογικό ποσοστό από αναμέτρηση σε αναμέτρηση - του αναγνωρίζουν ότι κάνει έργο.
Όχι υπερβατικά πράγματα δηλαδή. Πήρε ο άνθρωπος έναν - ως συνήθως - ελλειμματικό δήμο και τον μετέτρεψε σε πλεονασματικό. Και αξιοποίησε τα κοινοτικά κονδύλια. Τόσο απλά!
*
Ο συγκεκριμένος δήμαρχος είναι παλιός κυβερνήτης αντιτορπιλικού και δηλώνει ότι ο Δήμος του θυμίζει… αντιτορπιλικό, γιατί χρειάζεται εξίσου αποφασιστική διοίκηση!
*
Α, και να μην το ξεχάσω. Είναι και δεξιός και μάλιστα μητσοτακικός. Έτσι, για τα στερεότυπα μερικών.
*
Για το κακούργημα του συστηματικού ξεπλύματος βρόμικου χρήματος παραπέμπεται ο Τσοχατζόπουλος. Οποία ξευτίλα για τον κάποτε νούμερο δύο - και παρ’ ολίγον νούμερο ένα - του ΠΑΣΟΚ.
Όσο για κάποιους φίλους του που έκαναν καριέρα στην πλάτη του, καμώνονται ότι δεν είχαν ακούσει τίποτα για το «φόνο».
Κάποιοι μάλιστα - ξέρω έναν κατά Χίο μεριά - ξεκίνησαν νέα καριέρα σε άλλο κόμμα. Και καλά αυτός. Αυτοί που τον μάζεψαν;
*
Το διάβασα και μου άρεσε, με αφορμή τις καταλήψεις διατηρητέων κτηρίων.
Η Ελλάδα είναι γεμάτη από διατηρητέα και αχρησιμοποίητα κτήρια, αφού είναι μεν διατηρητέα, αλλά όχι… διατηρημένα!