Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελεί είδηση - και αντικείμενο μάλιστα διαπραγμάτευσης με την τρόικα - ότι για να μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, θα διώξουν τους επίορκους που έχουν τελεσίδικες καταδίκες για ατιμωτικά αδικήματα σε σχέση με τη δημοσιοϋπαλληλική τους ιδιότητα.
*
Δηλαδή, για να καταλάβω, αν δεν πίεζε η τρόικα, αυτοί οι κύριοι θα συνέχιζαν να υπηρετούν στα - ενδεχομένως κρίσιμα και αποφασιστικά - πόστα τους.
*
Και να μισθοδοτούνται βεβαίως. Και όλα αυτά σε μια Ελλάδα που υποτίθεται βουλιάζει και μεταξύ άλλων πιεστικών προβλημάτων, έχει υποτίθεται ταμειακά διαθέσιμα μέχρι τις 16 Νοεμβρίου.
*
Γι’ αυτό σας λέω, δεν έχουμε φτάσει ακόμα ως χώρα, ως λαός, ως κοινωνία, στον πάτο του βαρελιού.
*
Όσο για το αν φτάνουν τα διαθέσιμα του Δημοσίου ή όχι, να θυμίσω απλώς ότι αυτά θα τέλειωναν υποτίθεται πριν από κανένα εξάμηνο.
*
Γιατί εγώ τουλάχιστον θυμάμαι ότι φτάνανε μέχρι και για μια βδομάδα μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου!
*
Μας δουλεύουνε; Μπα, ιδέα σας είναι!
*
Η ευρηματική γελοιογραφία-παρλάτα της εβδομάδας, από το Χαντζόπουλο στα «Νέα».
*
Παίζουν, λέει, 3 x 3 Τόμσεν, Μαζούχ και Μορς, εναντίον Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη. Και όποιοι νικήσουν, θα παίξουν με Τσίπρα, Καμμένο, Μιχαλολιάκο. Καλόοο!
*
Αμετανόητοι. Για αυτοκριτική ούτε λόγος. Μιλάμε για τη στάση της ευρύτερης αριστεράς στα πανεπιστήμια - πρόσφατα μάλιστα προσχώρησε και το Κ.Κ.Ε., αφού (ξανά) είδε ότι το νταηλίκι πουλάει.
*
Που επιμένει να εμποδίζει με τραμπούκικες μεθόδους - άσκηση βίας, προπηλακισμοί και προγραφές αντιφρονούντων κ.λπ. - την εφαρμογή ενός νόμου που ψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τη Βουλή.
*
Και όταν τους επισημαίνεις ότι η παγιοποίηση της ανομίας και της καταπάτησης των κανόνων της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ανοίγει επικίνδυνα τον ασκό του Αιόλου, που δίνει αέρα στα πανιά της αντικοινωνικής συμπεριφοράς, τι σου απαντούν;
*
Ότι είσαι κρυπτοφασίστας γιατί εξομοιώνεις τη βία των χρυσαυγιτών με τη δημοκρατική - και επομένως κατ’ αυτούς νομιμοποιημένη - βία της αριστεράς.
*
Τι να πει κανείς. Θα περίμενε οι τελευταίες εξελίξεις να έχουν χτυπήσει καμπανάκια ευαισθησίας. Δε βαριέσαι.
*
Η ιστορία φαίνεται ότι δε διδάσκει τους - περήφανους για την ιστορία τους πλην προφανώς - ανιστόρητους.
*
Σ’ αυτή την ιστορία με το επεισόδιο μέσα στη Βουλή με τους καπνίζοντες βουλευτές, σίγουρα δεν έγιναν και οι ευτυχέστεροι χειρισμοί.
*
Γιατί ναι μεν πολύ σωστά επισημαίνεται στην ανακοίνωση των... καπνιστών - έστω και υπαινικτικά - ότι δεν μπορεί οι ανώνυμες παραπολιτικές στήλες των εφημερίδων να τροφοδοτούνται από την κακία και τη διαστρεβλωτική διάθεση του κάθε πικραμένου.
*
Από την άλλη όμως, η επίκληση του «εδώ υπάρχουν άλλα μείζονα προβλήματα, με αυτό ασχολείστε» για να καλύψουμε μια κακή στιγμή μας, είναι σα να πετάς την μπάλα στην εξέδρα.
*
Και έχω την εντύπωση ότι ο συνήθως ευαίσθητος και προσεκτικός Παύλος Βογιατζής επέτρεψε στον εαυτό του να μπερδευτεί σε λάθος ιστορία.
*
Εντάξει, να πάνε να πιάσουν τους φοροφυγάδες και όχι αυτόν που δημοσίευσε τη λίστα.
*
Έχω την εντύπωση όμως ότι και ο ίδιος ο Βαξεβάνης έβαλε στην ιστορία μπόλικο λαϊκισμό και επικοινωνιακό παιχνίδι.
*
Συγγνώμη... κύριε Διευθυντά της εφημερίδας, ξέρω ότι είναι και φίλος σου!
*
Για να κλείσω με κάτι θετικό. Σε συνέντευξη μιας αριστούχου σε ελληνικό σχολείο, κόρης μεταναστών, στο Σταύρο Θεοδωράκη, η κοπελίτσα αφού λέει πολλά ενδιαφέροντα και συγκινητικά, παρακαλεί το δημοσιογράφο.
*
«Σας παρακαλώ, γράψτε ότι δε θα είχα προχωρήσει τόσο στη ζωή μου χωρίς την πρώτη μου δασκάλα». Και ξεσπώντας σε κλάματα, του ζητά αν γίνεται να γράψει το όνομά της στην εφημερίδα.
*
ΔΑΣΚΑΛΑ, κυρία Δέσποινα Κουτσογιάννη, ειλικρινά σας ζηλεύω! Τι βραβείο ζωής ήταν αυτό που πήρατε...