Την τηλεόραση την έχουμε καταργήσει στο σπίτι εδώ και πολλά χρόνια. Δεν το έχουμε μετανιώσει, αντίθετα έχουμε έρθει πιο κοντά στα βιβλία μας, πιο κοντά σε μια ουσιαστικότερη ενημέρωση διά μέσου του διαδικτύου και των μέσων, γενικότερα, που έχουμε κρίνει πως είναι αξιόπιστα. Έχει όμως φορές που εκεί ξεχασμένο το χαζοκούτι το ανάβω, κυρίως όταν έχω ανάγκη να θέσω τον εγκέφαλό μου εκτός λειτουργίας. Τι να γίνει, ένα κομμάτι κρέας είναι και αυτός, απαιτεί μερικές φορές πλήρη ανάπαυση.

Έτσι λοιπόν, με το που πήρε μπροστά το πανάθλιο μηχάνημα, με ενημέρωσε μια λεζάντα στην οθόνη πως αυτό που ακολουθεί είναι πολιτική διαφήμιση. Ωραία, είπα από μέσα μου, για να δω πού πάνε τα χρήματα των φορολογουμένων. Λοιπόν δυσάρεστα εξεπλάγην, καθώς με τις πρώτες αράδες κατάλαβα πως μάλλον ένα μικρό φασιστοειδές κόμμα ήταν, που είχε μπει στον κόπο να ξοδέψει τα λεφτά μας στη γελοία του προπαγάνδα. Θα καθαρίσουν, λέει, τα γκέτο της Αθήνας, θα πατάξουν τους λαθρομετανάστες, θα δουν τι θα γίνει με το νόμο Ραγκούση, θα δώσουν την Ελλάδα πίσω στους Έλληνες και άλλα τέτοια ευτράπελα. Ε, στο τέλος περίμενα να βγει η λεζάντα «Χρυσή Αυγή», αλλά όχι, ήταν διαφήμιση του κ. Σαμαρά και της Νέας Δημοκρατίας. Ακροδεξιά ρητορική, λοιπόν, απροκάλυπτη, μήπως και τσιμπήσουμε κάποιον Αγανακτισμένο Κουφιοκέφαλο ψηφοφόρο, από αυτούς που έχουμε πείσει πως για την κατάντια μας φταίνε οι ξένοι και όχι εμείς. Αλλάζω το κανάλι, αφού πρώτα εξέφρασα δημοκρατικά τη γνώμη μου φραστικά και απερίφραστα, συνοδευόμενη από κλασσική διπλή μούντζα. Η τηλεόραση, ατάραχη όπως πάντοτε, άλλαξε το κανάλι της και με άφησε οργίλο. Έπεσα πάνω στον κ. Βενιζέλο. Κοντολογίς, μέσα σε δυο λεπτά και εκείνος με προειδοποίησε: ακυβερνησία του τόπου, καταστροφή, αν δε βγούμε εμείς πάει η Ελλάδα. Και πάνω από όλα, αυτό που μου έκανε εντύπωση: Μιλούσε λες και δεν ήταν το κόμμα του που εναλλάξ με τη Ν.Δ. μάς έφερε σε αυτή την κατάσταση. Φταίνε οι άλλοι.

Τι μου υπενθύμισε η μικρή μου, επώδυνη περιπλάνηση στα κανάλια: οι πολιτικοί που μας κατέστρεψαν, επιμένουν να διεκδικούν την ψήφο μας αποποιούμενοι τις ευθύνες τους. Και μάλιστα χρησιμοποιούν κάθε μέσο πειθούς. Όταν η αδιαντροπιά τους φτάνει σε τέτοιο σημείο, τότε πραγματικά ρωτώ. Δεν είναι ικανοί να κάνουν οτιδήποτε για την εξουσία; Και μιλάμε για οτιδήποτε. Από την απροκάλυπτη ρητορική μέχρι τις λεπτότερες μεθόδους: δεν μπορούν να πείσουν κανέναν παρά τα γνωστά πρόβατα. Τα πρόβατα, όμως, είναι πολλά και τρομαγμένα. Μας λένε σε μια τελευταία δραματική πράξη μεταμέλειας: ψηφίστε νέα πρόσωπα. Νέα πρόσωπα όμως σε παλιά συμφραζόμενα, ισοδυναμούν με την ίδια κατάντια. Δε γίνεται κάποιος να κατεβεί με τα δύο μεγάλα κόμματα και να μην ακολουθήσει το σύστημα που έχουν δημιουργήσει τόσα χρόνια. Δε γίνεται να υπάρξει «ανάσταση» ή ανάταση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Ο σκελετός τους, το δίκτυό τους, έχει σαπίσει, είναι στηριγμένο σε βάσεις σπέκουλας και αλληλοενοχής, είναι επικίνδυνο και δεν μπορεί να στηρίξει νέες ιδέες και νέα πρόσωπα. Τα νέα αυτά πρόσωπα, αν θέλουν να κάνουν κάτι καινούργιο, ας το διαχωρίσουν από τη διαφθορά του παρελθόντος. Μόνο έτσι θα μας πείσουν πως δεν αναζητούν την εξουσία αλλά το καλό του τόπου. Εννοώ, λοιπόν, πως το καινούργιο είναι τα μικρά κόμματα; Όχι αναγκαστικά. Γιατί και οι «μικροί» φαίνεται πως αναλώνονται σε επικοινωνιακά παιχνίδια εκεί μέσα στην αγωνία τους. Έτσι μολύνουν τον αγώνα τους.

Δεν ξέρω ποιο κόμμα θα ψηφίσω, αλλά σίγουρα ξέρω ποιους ΔΕ θα ψηφίσω. Δεν έχουν τίποτα να μου προσφέρουν. Τους φοβάμαι, όμως, γιατί είναι λύκοι. Φοβάμαι και τους συμπατριώτες μου που δεν έχουν τη δύναμη, την ενάργεια ή την ειλικρίνεια να κάνουν σωστές επιλογές. Στην καινούργια Ελλάδα δεν έχουν θέση οι παλιοί «σωτήρες». Ό,τι είχαν να πουν και να κάνουν, το έκαναν 30 χρόνια τώρα. Έρχονται δύσκολες εποχές, το δίχως άλλο. Εύχομαι, στο καλό και στο κακό που μας περιμένει, να μπούμε και να παλέψουμε δίχως αυτούς.