Όλες οι κυβερνήσεις από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα λαμβάνουν μέτρα επιφανειακά, χωρίς να τολμούν να ταράξουν τα ύδατα της εγχώριας Σιλωάμ. Μοιράζουν κόκαλα ( θα τα λέγαμε «επιδόματα οστέων»…) αντί να θεραπεύσουν τις ριζικές αιτίες των προβλημάτων και να οργανώσουν σε ορθολογικές βάσεις το περιβόητο παραγωγικό μοντέλο της χώρας.

Αυτά που διατυμπανίζει επί δεκαετίες αυτή εδώ η στήλη, ήρθε προχθές επιφανής επιχειρηματικός παράγοντας να τα επαναλάβει και να κατακεραυνώσει με αυτά την κυβέρνηση. Την ίδια στιγμή ακούσαμε την είδηση (που δεν ήταν φυσικά κάποιος κεραυνός εν αιθρία) ότι 260.000 άνθρωποι λείπουν αυτή τη στιγμή από την παραγωγή, οι περισσότεροι από την εστίαση και τα ξενοδοχεία. Με φωνή απόγνωσης επιχειρηματίες του τουριστικού κλάδου ανακοινώνουν το πρόβλημα.

Ο καλός θεός και το εύκρατον του κλίματος μάς έχουν επιδαψιλεύσει όλα τα αγαθά του κόσμου και τις προϋποθέσεις να περιμένουμε φέτος 35 εκατομμύρια τουρίστες, και μεις δεν έχουμε προσωπικό να λειτουργήσουν αξιοπρεπώς οι μονάδες. Ό,τι χτίσαμε στον τουρισμό κινδυνεύει να γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος. Ούτε και μετανάστες μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Πρώτον γιατί δεν είναι εξειδικευμένοι, δεύτερον γιατί είναι «βάρβαροι» κατά την αρχαία αντίληψη και τρίτον γιατί όλοι αυτοί έχουν έρθει εδώ όχι για να δουλέψουν, αλλά για να μας περιπαίξουν και να δοκιμάσουν τις επιδοματικές αντοχές μας. Τα ίδια αντιμετωπίζει και ο γεωργικός τομέας και σχεδόν όλοι οι κλάδοι της οικονομίας μας.

Εις τι συνίσταται λοιπόν αυτό το παραγωγικό μοντέλο που περιέγραψε ο εν λόγω παράγοντας; Καταρχάς πρέπει να έχει άμεση σχέση με την παιδεία.

Η παιδεία είναι ο διδακτικός και ρεαλιστικός τρόπος να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες μιας κοινωνίας. Είναι εμφανές ότι έχουμε σήμερα τρομερή υστέρηση στο θέμα της τεχνικής και επαγγελματικής παιδείας, μιας παιδείας που είχε αρχίσει να ανθεί από την δεκαετία του ’60. Δεν χρειαζόμαστε άλλους γιατρούς και δικηγόρους. Έχει γεμίσει η … Βουλή.

Υδραυλικούς και παντός είδους τεχνίτες ψάχνουμε κάθε μέρα με το τηλεσκόπιο. Το πρόβλημα της οικονομίας είναι ακόμα πιο σύνθετο, και έχει αιτίες που δρουν εξ αποστάσεως. Είναι η ανυπαρξία του τραπεζικού συστήματος, που η σπουδαιότερη δουλειά του είναι πλέον να επικαιροποιεί τα στοιχεία των καρτών! Είναι η αδυσώπητη και αδάμαστη γραφειοκρατία, και το ξέρουν πολύ καλά όσοι τολμούν να ανοίξουν μια επιχείρηση. Θα το νιώσουν σύντομα και οι πολίτες της χώρας που θα κληθούν να πάρουν -λέει- έναν νέο «προσωπικό αριθμό», διατηρώντας παράλληλα τον ΑΦΜ και τον ΑΜΚΑ (!!)

Είναι η κοροϊδία με τις ατέλειωτες αναβολές και τις άλυτες υποθέσεις των δικαστηρίων.

Είναι οι υψηλοί φόροι αλλά και τα υφιστάμενα μονοπώλια των λεγομένων δημοσίων Επιχειρήσεων («Ηλεκτρισμός Τηλεφωνία και Υιοί») που έχουν ρημάξει την ελληνική οικογένεια.

Κι αν πάμε πιο βαθιά, στα συνεκτικά στοιχεία της κοινωνίας, θα δούμε ότι λείπει η διδασκαλία του σεβασμού αλλά και η τήρηση των φυσικών κανόνων του θεσμού της οικογένειας. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε πεντακάθαρα.

Είναι η διάχυτη βία, το οξύ δημογραφικό πρόβλημα και το επικίνδυνο σνομπάρισμα της εργασίας. Να έχουμε δηλαδή άνεργους που επ’ουδενί θα θέλουν να εργαστούν. Το παραγωγικό μοντέλο είναι ως φαίνεται ένα δύσκολο κουβάρι που πρέπει να ξετυλίξει μια συνεπής κυβέρνηση. Αλλιώς θα βλέπουμε να ψυχορραγούν οι επιχειρήσεις και να γεμίζουν ροζ καναρίνια οι καφετέριες ….