Κανένας αγώνας ποτέ δεν πάει χαμένος. Το σπάσιμο του «Δήμου Τέρατος» της Λέσβου που ο αδιάλειπτος απ’ το 2016 αγώνας χιλιάδων Λέσβιων έκανε να το υπόσχονται πρωτοκλασάτα στελέχη της Κυβέρνησης (Υπουργοί, Γενικοί Γραμματείς) εδώ και ενάμισι χρόνο, παρ’ όλα τα «ήξεις αφήξεις» των τελευταίων μηνών, φαίνεται ότι είναι πια πραγματικότητα. Η ευχάριστη αυτή είδηση, ήδη κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.

Μετά τον εμπαιγμό και φιάσκο των τότε κρατούντων την Άνοιξη του 2014 και τον ταλανισμό του Λεσβιακού Λαού απ’ το 2010, φαίνεται ότι οι τώρα κρατούντες στο «κλεινόν άστυ» συνειδητοποίησαν το έγκλημα που είχε γίνει κατά του Λεσβιακού Λαού και προχωρούν στο σπάσιμο του Δήμου Λέσβου. Έτσι στις εκλογές του Μαΐου θα ψηφίσουμε για τους Δημοτικούς άρχοντες, δύο Δήμων στο νησί: «Μυτιλήνης» και «Δυτικής Λέσβου».

Ύστερα απ’ την προ εννέα χρόνων αντιδημοκρατική και αυταρχική επιβολή του σχεδίου «Καλλικράτης» και έτσι του Δήμου Τέρατος Λέσβου απ’ την τότε Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μόνο δεινά αντιμετωπίσαμε στο νησί. Η συνένωση των δεκατριών Καποδιστριακών δήμων του, στον ένα Δήμο Τέρας, οδήγησε στο αδιοίκητο του νησιού μας. Όχι απλά κακοδιοίκητο. Ένα Δήμο που αντί να υπηρετεί τους δημότες του, τους καταδυνάστευε. Ευτυχώς, η τραγική αυτή κατάσταση τελειώνει.

Τότε, το 2010, που η Κυβέρνηση του Γ. Α. Παπανδρέου απεργαζόταν την επιβολή του «Καλλικράτη» που «εγέννησε» το Δήμο Τέρας Λέσβου, αντισταθήκαμε ως «Πιττακός ο Μυτιληναίος» βροντοφωνάζοντας «Όχι ένας δήμος η Λέσβος». Απευθύναμε τότε -κάνοντας την παρθενική μας εμφάνιση- στον αρμόδιο υπουργό Γ. Ραγκούση που διεκπεραίωνε τα του «Καλλικράτη» με πολυσέλιδη ανάλυση της θέσεώς μας. Αυτή στηριζόταν στη γνώση των γεωγραφικο-κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικών πραγμάτων του νησιού. Δεν υπήρξαμε επιμηθείς αλλά προμηθείς. Με μόνο εργαλείο μας τον ορθολογισμό, προείδαμε τα δεινοπαθήματά μας, εκ της -με το νόμο- επιβολής του Μυτιληνοκεντρισμού. Ενός άκρατου υδροκεφαλισμού που οδήγησε τα χωριά μας στο περαιτέρω μαράζωμα και ερήμωσή τους, αφού η αυτοδιοικητική τους δυνατότητα ήταν μηδενική. Χαρακτηριστικά φίλος πρόεδρος κοινότητας μού έλεγε «η αρμοδιότητά μου, ατυχώς είναι μόνο τα σκουπίδια και η αλλαγή των καμένων λαμπών». Η απαξίωση των αυτοδιοικητικών οργάνων, οδήγησε πολλούς άξιους των τοπικών κοινωνιών να απέχουν απ’ τα «κοινά» των χωριών τους. Η τραγικότητα της καταστάσεως κατεφάνει απ’ την πρώτη Καλλικρατική περίοδο 2010-2014.

Μετά τις εκλογές του Μαΐου του 2014, έγραψα στο «Εμπρός» το άρθρο «Ξεκινούμε για το … 2019» και έκτοτε συνέχισα με ευάριθμα σχετικά άρθρα που στόχευαν στο «Σπάσιμο του Τέρατος».

Διαπιστώνοντας πως οι κυβερνητικές πολιτικές και τα ψηφιζόμενα σχετικά νομοσχέδια δεν περιείχαν ούτε ένδειξη προς τα του στόχου μας, συνέταξα τη σχετική Διακήρυξη τον Ιούλη του 2016.

Ανέφερα ότι ξεκινούσαμε τον αγώνα για να αλλάξουμε τον κακό νόμο (Ν.3852/2010, περί οργανώσεως της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης). Ειδικότερα δε, ανέφερα: «Το ότι η εν λόγω διάταξη (η του άρθρου 1 παρ. 2 περίπτωση 33 του νόμου αυτού) είναι ένας κακός νόμος προκύπτει αβιάστως, “κοινή γνώμη εστί” από το ότι δεν εξυπηρετούνται τα πάσης φύσεως δικαιώματα των Λέσβιων πολιτών που έλκουν από την Πρωτοβάθμια Τοπική Αυτοδιοίκηση.»

Αυτήn τηn στήριξαν πολλοί συναγωνιστές σ’ όλο το νησί και ως τις αρχές του 2018 είχαν υπογράψει πάνω από 10.000 συμπατριώτες μας. Τις υπογραφές αυτών, καταθέταμε προοδευτικά με συνοδευτικές επιστολές (13 τον αριθμό) στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Κεντρικό τους σύνθημα είχαν το: «Το δίκιο είναι με το μέρος μας. Χρειάζεται να φέρουμε και το νόμο με το μέρος μας.»

Τον αγώνα μας κάναμε με συνέπεια και πίστη, προσβλέποντας στο ότι οι του Αθηνοκεντρικού βιλαετιού άρχοντες θα συνειδητοποιούσαν το κατά του Λεσβιακού λαού γενόμενο έγκλημα και θα το εξάλειφαν, σπάζοντας τον Δήμο Λέσβου.

Τον συνεχή και συνεπή αγώνα, της εν δυνάμει επιτροπής μας που αρχικά στήριξαν μεμονωμένοι ενεργοί συμπολίτες μας, την Άνοιξη του 2017 στήριξε συντονιστική επιτροπή προβεβλημένων του νησιού που σχηματίσθηκε τότε και τη διακήρυξη υπέγραψαν μαζικά οι συμπατριώτες μας, διατρανώνοντας έτσι στους αρμοδίους του Υπουργείου Εσωτερικών αλλά και στον ίδιο τον Πρωθυπουργό το διακαή πόθο και ακατανίκητη επιθυμία τους να σπάσει ο «Δήμος Τέρας».

Στην προσπάθειά μας αυτή φάρο καθοδήγησής είχαμε τη ρήση του μεγάλου Νέλσον Μαντέλα (που όσο κανείς άλλος γνώριζε τι πάει να πει αγώνας), του οποίου οι επί δεκαετίες μάχες έκαναν να σπάσει το απάνθρωπο απαρτχάιντ και αυτός να γίνει ο πρώτος έγχρωμος Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής : «Πάντα κάτι φαίνεται αδύνατο, μέχρι να πραγματοποιηθεί».

Τούτο βέβαια, μας το λέει με ξέχωρο λυρισμό ο λογοτεχνικός οίστρος του μεγάλου μας Νίκου Καζαντζάκη στον «Καπετάν Μιχάλη»: «Έχε πίστη, ζήτα το αδύνατο και θα γενεί το θαύμα».

Βέβαια η νίκη μας αυτή δεν είναι ο τέλος. Είναι η αρχή. Μια αρχή ενός δύσβατου, δύσκολου και εξαιρετικά προκλητικού δρόμου. Του δρόμου που θα πρέπει να αποδείξουμε, ότι είμαστε άξιοι για να έχουμε δύο δήμους στο νησί.