Η Ν.Δ., μετά 38 χρόνια, επιζητεί νομή της τιμής της Εθνικής Αντίστασης, παρ’ όλο ότι τότε δεν ψήφισε το νόμο της αναγνώρισής της

25/11/2020 - 13:08

Μεγάλωσα, με την εικόνα μιας μαυροφορεμένης, χαροκαμένης γριάς συγγένισσας μου, κολλημένη στο πίσω μέρος του μυαλού μου, να κλαίει πάντα ολοφυρόμενη, μονολογώντας: «Αριστείδη μου, γιέ μου σε σκοτώσανε οι Γερμανοί τα τέρατα, στο άνθος της νιότης σου, στα Τσαμάκια, γιατί ήθελες κι εσύ να ελευθερώσεις την πατρίδα. Πάντα, καταραμένοι να ’ναι.». Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 η κόρη της γριάς, μου εμπιστεύτηκε το τελευταίο γράμμα του παλικαριού, το λίγο πριν από τον τουφεκισμό του, τον Μάιο του 1942. Με εξόρκισε τότε, να κάνω ότι χρειαζόταν για να ανασυρθεί απ’ την ιστορική αφάνειά του και επί τέλους να τιμηθεί ο ήρωας αδερφός της, Αριστείδης Φωτίου Μαραγκός. Το γράμμα αυτό το κρατούσα ως φυλακτό και είχα βάλλει στόχο να βγάλω απ’ την αφάνεια τον ήρωα, το γιό της χαροκαμένης αυτής γριάς μάνας.

Δεν άργησε πολύ να ξεκινήσω την προσπάθειά μου, αφού το 1982 η νεοεκλεγμένη τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έφερε στη βουλή και νομοθέτησε την αναγνώριση της μεγαλειώδους Εθνικής Αντίστασης(Ε.Α.).

Αρθρογραφώντας σχετικά σε τοπικό έντυπο, πληροφορούσα τους συγχωριανούς μου, ότι προ δύο περίπου γενεών ο 26χρόνος τότε ήρωας Αριστ. Φ. Μαραγκός, δρώντας Εθνικά κατά των Γερμανών, έδωσε το αίμα του ποτίζοντας κι αυτός το πάνσεπτο δεντρί της λευτεριάς. Έπρεπε να περάσει χρόνος άλλων δύο γενεών, για να υπάρξει ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. του τότε Δήμου Ερεσού-Αντίσσης και να τιμηθεί κατά πως του άρμοζε ο ήρωας αυτός, το 2008.

Έτσι, μου έγινε οικείος ο νόμος της αναγνώρισης της Ε.Α. Βάσει αυτού, χιλιάδες αγωνιστές ανά την επικράτεια, τιμήθηκαν ως μέλη της. Το ίδιο και δύο θείοι μου, ο ένας λίγο πριν πεθάνει και ο άλλος μετά θάνατο. Μιλώντας με πολλούς απ’ τους τιμηθέντες, διαπίστωσα πως τους έφτασε που η πατρίδα αναγνώρισε με νόμο την ύπαρξή τους και τις θυσίες τους.

Τη μεγαλειώδη Ε.Α. μας, που εζήλεψαν άλλοι λαοί και ύμνησαν πλείστοι όσοι, χρειάστηκε να περάσουν 35 ολόκληρα χρόνια για να αναγνωρίσει επίσημα η Πολιτεία, όταν άλλοι, όπως οι Γάλλοι τη δικιά τους αναγνώρισαν απ’ τη δεκαετία του ’50.

Τούτο οφείλεται στον ολέθριο εμφύλιο που δυστυχώς ακολούθησε μετά την απελευθέρωση το ’44, ως το ’49 και τις εξ αυτού τραγικές συνέπειες. Νικητές του εμφυλίου υπήρξαν οι δυνάμεις της Δεξιάς και ηττημένοι αυτές της Αριστεράς. Το τραγικό αυτό ιστορικό δεδομένο είχε το αποτέλεσμα οι Έλληνες να χωριστούν, σε νικητές και ηττημένους. Οι πρώτοι ενέμοντο την εξουσία ως να ήταν τα αμπελοχώραφα των παππούδων τους κι οι δεύτεροι υφίσταντο τα πάνδεινα της μοίρας τους (διώξεις, εξορίες, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, ταπεινώσεις, αποκλεισμοί απ’ οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα, κ.λπ.). Η μετεμφυλιακή αυτή καταχνιά κράτησε ως και την τυραννική χουντική επταετία, το ’70. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα της παρατεταμένης δεξιοκρατίας, φυσικά δεν θα περίμενε κανείς την αναγνώριση της Ε.Α. Αυτής, που συμμετείχαν μαζικά οι αδούλωτες ψυχές δημοκρατών αγωνιστών, στη μάχη κατά των Γερμανών κατακτητών. Υπήρξαν βέβαια και συντηρητικοί που συμπορεύτηκαν στο μεγαλειώδη απελευθερωτικό αγώνα (η εξαίρεση του κανόνα). Όμως, η συνειδητή «υποδούλωση» και συνεργασία της άρχουσας τάξης και της πλειονότητας της Δεξιάς με τον κατακτητή, έκανε να μείνει αυτή μακριά, απ’ τον εναντίον του αγώνα. Τούτο δε, εξ αρχής που οι Γερμανοί διόρισαν ως Πρωθυπουργό, το στρατηγό Τσολάκογλου.

Της Δεξιάς, των Χιτών, Ταγμάτων Ασφαλείας, τσολιάδων, μπουραντάδων, των με κουκούλα ή και με γερμανική στολή, που όχι μόνο αντίσταση δεν έκαναν, αλλά μαζί με τους κατακτητές ήταν διώκτες των αγωνιστών. Η χαρακτηριστική εξομολόγηση, σε συνέντευξή της, προ ημερών στην τηλεόραση, στα 94 της, της μεγάλης Ελληνίδας Γλύκατζη-Αρβελέρ, Πρυτάνεως της Σορβόννης, ενεργού μέλους της Αντίστασης, καθομολογεί τούτο: «Αυτοί οι Έλληνες που μας κυνηγούσαν επί Γερμανοκατοχής, μας κυνηγούσαν και μετά την απελευθέρωση».

Έπρεπε να περάσουν 38 ολόκληρα χρόνια, να έρθει ως κοινωνική/εθνική αναγκαιότητα το ΠΑΣΟΚ, που έθεσε ως πρωταρχικό του καθήκον το να ενώσει τις δύο Ελλάδες του εμφυλίου. Έκανε αυτό, ψηφίζοντας το νόμο της Αναγνώρισης της Εθνικής Αντίστασης, το 1982. Αυτό το πανελληνίως ζητούμενο, της επί τέλους καταλαγής των παθών, λήθης των δεινών όλου του λαού απ’ τον εμφύλιο και μονοιάσματος των Ελλήνων, θα ανέμενε κανείς να ψηφισθεί ομόθυμα κι απ’ τους 300 του Κοινοβουλίου. Όμως τούτο δυστυχώς δεν έγινε.

Λόγω της εθνικής σπουδαιότητας του θέματος, το νομοσχέδιο για την Αναγνώριση της Ε.Α, αντί του αρμοδίου υπουργού, έφερε στη Βουλή ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου. Ατυχώς, σύσσωμος η ΝΔ των 115 βουλευτών αποχώρησε απ’ την αίθουσα.

Πριν αποχωρήσουν, στην ομιλία του ο τότε αρχηγός Ευάγγελος Τοσίτσας-Αβέρωφ, αφού διετράνωσε την «κατηγορηματικά αρνητική» θέση της Ν.Δ, υποστηρίζοντας ότι το νομοσχέδιο έδινε «συγχωροχάρτι στο ΚΚΕ για την αντεθνική του δράση», παράλληλα με άλλες συναφείς αιτιάσεις, υποσχέθηκε πως όταν επανέλθει η Ν.Δ. στην εξουσία θα καταργούσε το νόμο, καταχειροκροτούμενος απ’ τους βουλευτές του, όρθιους.

Βέβαια οι αιτιάσεις του αρχηγού της Ν.Δ. δεν έμειναν αναπάντητες αφού ο Γ.Γ. του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης είπε: «Το ΚΚΕ δεν χρειάζεται κανένα συγχωροχάρτι, γιατί απλούστατα δεν βαρύνεται με συνεργασία με τον εχθρό και προδοσία».

Υπερψηφίστηκε το νομοσχέδιο και έγινε νόμος του Κράτους απ’ τα άλλα δύο τότε κόμματα της Βουλής. ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ.

Από τότε και παρ’ όλο ότι η Ν.Δ. ήρθε επανειλημμένως στην εξουσία, δεν κατήργησε το νόμο αυτό. Όμως τώρα που ύστερα από 38 ολόκληρα χρόνια, τούτος έχει πια παγιωθεί στη συνείδηση των Πανελλήνων, η Ν.Δ. δεν αισθάνεται «εθνικά υπερήφανη» που απείχε απ’ την ψηφοφορία το ’82 και θέλει να έχει νομή στην υψίστη τιμή που προσδίδει σ’ όλους τους Έλληνες η Εθνική Αντίσταση.

Έτσι έρχεται την 25.10.2020, στην ομιλία του στη Βουλή που έκλεινε τη διαδικασία, της από το ΣΥΡΙΖΑ μομφής κατά του Υπουργού Οικονομικών Σταϊκούρα, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης να πει: «η αριστερά πρέπει να παύσει να μονοπωλεί την εθνική αντίσταση στην οποία συμμετείχαν όλοι οι Έλληνες και όχι μόνο η αριστερά».

Είναι αλήθεια ότι ο λαός μας έχει κοντή μνήμη. Όπως είναι επίσης αλήθεια, ότι δεν είναι χρυσόψαρο.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey