«Κάλιον προλάμβανε παρά θεράπευε». Ρήση των προ-…προπατόρων μας, αιωνίως ακατάλυτη. Η πρόληψη πάντοτε σωτήρια και ελαχίστου κόστους. Η θεραπεία αντίθετα, αμφιβόλου αποτελέσματος και κόστους ανυπολόγιστου. Γράφω αυτά και μετά την προ ημερών αναποτελεσματική και ατελέσφορη γα το προσφυγικό/μεταναστευτικό πρόβλημα έκτακτη σύσκεψη κορυφής της ΕΕ στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας.

Τα θέματα της ατζέντας της, ήταν το Brexit και το της εισόδου «ξένων» στην ΕΕ, που τόσο πολύ μας «καίει» ως Λέσβο, βασική πύλη εισόδου «ξένων» στην Ελλάδα/ΕΕ, απ’ όπου το 2015 πέρασαν, ~600.000 «ξένοι». Τούτους, με ανθρωπισμό αλλά και γενναιότητα, φιλοξενήσαμε, ταΐσαμε και περιθάλψαμε, αποσπώντας επαίνους απ’ όλη την Υφήλιο.

Ατυχώς στο Σάλτσμπουργκ δεν προέκυψε τίποτε το εποικοδομητικό. Ο πρόεδρος της ΕΕ Ζ.-Κ.Γιούνκερ αποτύπωσε τούτο, λέγοντας: «οι ηγέτες δεν έκαναν επαρκείς υποχωρήσεις».

Υποχωρήσεις σε τι; Στα αυτονόητα! Το να μοιράζονται οι χώρες της ΕΕ τα όποια σχετικά βάρη ως λ.χ. στη φύλαξη των συνόρων της Ευρώπης, ειδικότερα δε να δέχονται στην επικράτειά τους «ξένους» στην αναλογία που τους ανήκει.

Ο πρωθυπουργός Αλ.Τσίπρας κάνοντας δηλώσεις επί του θέματος, που ουσιαστικά βρίσκει διχασμένες τις Ευρωπαϊκές χώρες, είπε σχετικά: «Σε όσους θεωρούν ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί φτιάχνοντας ο καθένας ένα δικό του φρούριο στη χώρα του και από την άλλη όσοι πιστεύουμε ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε πρωτίστως τις γενεσιουργές αιτίες και να έχουμε ένα μηχανισμό ελέγχου των συνόρων και διαμερισμού των βαρών».

Μέχρι τώρα αρνητικά πρωταγωνιστούσες χώρες ήταν εκείνες του Βίσεγκραντ (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία) που φαίνεται ότι τις νοιάζει μόνο ο προσπορισμός ωφελημάτων από την ΕΕ ενώ απορρίπτουν τις όποιες υποχρεώσεις τους.

Κάποιες ακόμη χώρες, όπου ξενοφοβικές και εθνικιστικές πολιτικές κινήσεις αυξάνουν την κοινοβουλευτική τους παρουσία, ατυχώς προστίθενται στις προαναφερθείσες. Τελευταία, η Αυστρία.

Συνέπεια αυτών και με δεδομένα, α) το κλείσιμο του ηπειρωτικού δρόμου της πορείας των «ξένων» προς την Κεντρική Ευρώπη στα Ελληνοσκοπιανά σύνορα, β) την ασταμάτητη είσοδό τους, αν και σε μικρούς ρυθμούς απ’ την Τουρκία, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες των τραγικών γεγονότων στη Μόρια. Εκεί, όπου θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν ανθρώπινα, ~3.000 άτομα σήμερα «φιλοξενούνται» ~9.000. Οι αλγεινές εκεί καταστάσεις, συντελούν στη συνεχή δυσφήμιση παγκοσμίως του νησιού μας. Τα δεινά του δηλαδή, ατέλειωτα.

Όλα αυτά, ως συνέπεια της συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ».

Όταν το 2003 ήρθε προς υπογραφή το κείμενο της, ατυχώς η χώρα μας το υπέγραψε χωρίς έστω έναν αστερίσκο, πράγμα που καλά είχε «διδάξει» ο αείμνηστος Ανδ.Παπανδρέου.

Στην τότε διάσκεψη, τη χώρα εκπροσώπησε ο πολύς  Μιχ. Χρυσοχοϊδης, Υπουργός, επίλεκτο στέλεχος του εκσυγχρονιστικού μπλοκ του ΠΑΣΟΚ, που υπέγραψε την σε βάρος της χώρας μας, όπως τώρα πια ξεκάθαρα φάνηκε, αυτή συνθήκη. Άραγε, να είχε διαβάσει το κείμενο που υπέγραψε; Εδώ, τον εθνικό όλεθρο «Μνημόνιο Ι», καθ’ ομολογία του δεν είχε διαβάσει! Και όμως το ψήφισε…

Η συνθήκη αυτή καθορίζει υπεύθυνο/αρμόδιο για την εξέταση της αίτησης ασύλου «ξένου», το κράτος της ΕΕ μέσω του οποίου ο αιτών άσυλο εισήλθε για πρώτη φορά σ’ αυτή. Στη λογική αυτή δημιουργήθηκαν τα hot spots στα πέντε νησιά μας (Κως, Λέρος, Σάμος, Χίος, και της Μόριας).

Τις συνέπειες της ετεροβαρούς αυτής συνθήκης, που υπογράφηκε χωρίς την όποια πρόληψη, από εμάς αλλά και άλλες χώρες, υφίσταται η Ελλάδα ως και άλλες μεσογειακές χώρες, κυρίως η Ιταλία. Μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης Κόντε, στη βάση των προτεραιοτήτων τους, έβαλαν στόχο την αποδόμηση της επαχθούς αυτής συνθήκης. Έτσι, στη σύσκεψη κορυφής της ΕΕ της 24ης.06.2018, ο Ιταλός πρωθυπουργός παρουσίασε μία ορθολογικά δομημένη εκ δέκα σημείων πρόταση.

Το κυριότερο, που άμεσα μας ενδιαφέρει ήταν το: «… ανάγκη να ξεπερασθεί το κριτήριο πρώτης εισόδου…».

Αποφάσεις δεν ελήφθησαν ως εκ του άτυπου της συσκέψεως. Ελπίδες γι’ αυτό εναποτέθησαν στην επόμενη σύσκεψη. Όμως τούτες διαψεύσθηκαν στο Σάλτσμπουργκ, ως εκ της διελκυστίνδας των αντιτιθεμένων πια πλευρών.

Πίστη μου είναι ότι η πρόταση της Ιταλίας κάποτε θα καρποφορήσει. Ως τότε όμως, η χαίνουσα πληγή της Μόριας θα εξακολουθεί να είναι αιμάσσουσα.

*Ο Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.) είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Προβληματισμού & Παρέμβασης για την Ανάπτυξη της Λέσβου «ΠΙΤΤΑΚΟΣ Ο ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ», τ. Διευθύνων Σύμβουλος της Ελληνικής Βιομηχανίας Όπλων, τ. Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλ. Μεταλλειολόγων Μηχανικών.