«Δε θα επιτρέπαμε στους εχθρούς μας να έχουν όπλα, γιατί την επομένη θα έπρεπε να τους επιτρέψουμε να έχουν ιδέες». Ιωσήφ Στάλιν.

Μετά την κατάληψη και προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ συνεδρίασε δεκάδες φορές, από τότε, για να συζητήσει την κρίση στην Ουκρανία.

Τον Μάρτιο του 2014, οι ΗΠΑ συνέταξαν ένα σχέδιο ψηφίσματος το οποίο αντιτίθετο στο Ρωσικό «Δημοψήφισμα» για το καθεστώς της Κριμαίας και καλούσε τις χώρες να μην το αναγνωρίσουν∙ το σχέδιο ψηφίσματος που υποβλήθηκε στο Σ.Α., απορρίφθηκε, διότι η Ρωσία, ως μόνιμο μέλος, άσκησε «Βέτο» ( από τα 15 μόνιμα και μη μόνιμα μέλη, έλαβε 13 ψήφους υπέρ, ενώ η Κίνα απείχε και η Ρωσία άσκησε «Βέτο»).

«Συγχρόνως οι Δυτικές χώρες επιδιώκοντας να καταδείξουν τη διεθνή απομόνωση της Ρωσίας συνέταξαν ένα παρόμοιο κείμενο το οποίο απέστειλαν στην Γενική Συνέλευση των 193 μελών, η οποία ενέκρινε ψήφισμα που κήρυσσε το δημοψήφισμα άκυρο: έλαβε 100 ψήφους υπέρ, 11 κατά και 58 αποχές, ενώ 20 χώρες δεν ψήφισαν.

Τα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης έχουν πολιτικό βάρος, αλλά δεν είναι δεσμευτικά από νομικής άποψης, και σε αντίθεση με το Συμβούλιο Ασφαλείας, καμία χώρα δεν έχει δικαίωμα βέτο στη Γενική Συνέλευση ».(HUFFPOST 14/2/2022)

Η κατάληψη της Κριμαίας επιδείνωσε ακόμα περισσότερο τις σχέσεις Ρωσίας-Ουκρανίας. Η «Μεταβατική Κυβέρνηση» του Κιέβου κήρυξε γενική επιστράτευση, χαρακτηρίζοντας τις ρωσικές ενέργειες ως «κήρυξη πολέμου».

Μετά τα γεγονότα της Κριμαίας ακολούθησε η Συμφωνία Σύνδεσης μεταξύ της Ουκρανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που υπογράφηκε στις 21/3/ 2014, από τον «Μεταβατικό» Πρωθυπουργό της χώρας Αρσένι Γιατσενιούκ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με την συμφωνία σύνδεσης της Ε.Ε. με την Γεωργία και τη Μολδαβία, τις τρεις, πρώην, σοβιετικές Δημοκρατίες που επιθυμούσαν την προσέγγιση με τη Δυτική Ευρώπη, παρά τις πιέσεις που ασκούσε η Ρωσία. Μετά την υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης της Ουκρανίας και των παραπάνω χωρών, στα πλαίσια της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες, στις 27/6/2014, υπογράφηκε από τους 28 αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της Ε.Ε. με τον Ουκρανό πρόεδρο Πέτρο Ποροσένκο ( ο οποίος είχε εκλεγεί τον Μάιο 2014) και τους πρωθυπουργούς της Γεωργίας Ιρακλί Γκαριμπασβίλι και της Μολδαβίας Γιούρι Λεάνκα, η συμφωνία ελεύθερου εμπορίου και πολιτικήςσυνεργασίας της Ε.Ε. με τις τρεις χώρες. Η συμφωνία εμπορικής διασύνδεσης με τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο της Ουκρανίας προκάλεσε την άμεση αντίδραση της Ρωσίας, η οποία δια του Ρώσου αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Γκριγκόρι Καράζιν δήλωσε ότι η συμφωνία θα επισύρει «βαριέςσυνέπειες» εις βάρος της Ουκρανίας∙ και ακολούθησε η δήλωση του εκπροσώπου του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πέσκοφ ότι η Ρωσία θα «λάβει μέτρα, προκειμένου να προστατεύσει τη ρωσική οικονομία, εάν η συμφωνία έχει αρνητικές επιπτώσεις για την ρωσική οικονομική δραστηριότητα». (Η Ρωσία, ως γνωστόν, επιδίωκε την ένταξη της Ουκρανίας στην «Ευρασιατική Ένωση» (που τελικά συστάθηκε χωρίς το Κίεβο). Από την πλευρά της η Ε.Ε., επανειλημμένα, ανέφερε πως δεν πρόκειται για «σφαίρες επιρροής». Ενδεικτικά, μετά την υπογραφή της συμφωνίας, ο Ζοζέ Μπαρόζο ανέφερε με νόημα πως οι «συμφωνίες διασύνδεσης δεν είναι εναντίον κανενός».

(Στις 17 Ιουνίου 2022, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζήτησε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να αποφασίσει καθεστώς υποψήφιας χώρας στην Ουκρανία).

Η κατάληψη και η ενσωμάτωσή της Κριμαίας στην Ρωσία, όπως ήταν επόμενο, διέγειρε και τους Ρωσόφωνους στις ανατολικές περιοχές της ουκρανικής επικράτειας, οι οποίοι κινητοποιήθηκαν κατά της ουκρανικής εξουσίας, διεκδικώντας την απόσχισή τους από την Ουκρανία. Στις 22 Φεβρουαρίου του 2022, ο πρόεδρος της Ρωσίας Πούτιν, αναγνώρισε την ανεξαρτησία των δύο «Δημοκρατιών» που είχαν αποσχισθεί, στην περιοχή του Ντομπάς, την «Λαϊκή Δημοκρατία» του Ντομπάς, του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Την επόμενη ημέρα, ο ηγέτης των αυτονομιστών στο Ντονέτσκ, Ντενίς Πουσίλιν ζήτησε στρατιωτική βοήθεια από τη Ρωσία, στην οποίαν ο πρόεδρος Πούτιν ανταποκρίθηκε∙ και στις 24 Φεβρουαρίου του 2022, γύρω στις 05:00 ανακοίνωσε την έναρξη στρατιωτικής επιχείρησης με στόχο την «αποστρατικοποίηση» και την «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας»! Και μετά από λίγα λεπτά, άρχισαν οι πυραυλικές επιθέσεις, εναντίον στρατηγικών θέσεων, σε ολόκληρη την Ουκρανία, καθώς και σε περιοχές κοντά στην πρωτεύουσα του Κιέβου.

Οι Ουκρανοί με τον Πρόεδρό τους Ζελένσκι (οποίος ανέλαβε την Προεδρία το 2019, μετά τον Πέτρο Ποροσένκο) απάντησαν στον ιταμό εισβολέα, όπως οι Έλληνες, το 1940, εναντίον του Μουσολίνι! Έκτοτε, ο πόλεμος που συμπληρώνει, στις 24 Φεβρουρίου του 2025, τρία χρόνια λυσσαλέων και ακατάπαυστων πολεμικών συγκρούσεων, με χιλιάδες ανθρώπινα θύματα και ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές, συνεχίζεται…

Και το θλιβερό κατάντημα της διεθνούς πολιτικής: η μόνη ελπίδα να σταματήσει ο αλληλοσκοτωμός και ο κίνδυνος ανάφλεξης ενός Γ΄ Παγκόσμιου Πολέμου είναι ο…Τράμπ, που θα αναλάβει την προεδρία των ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2025!

Υ.Γ. Μπορεί να ανακληθεί η ένταξη μιας χώρας στον ΟΗΕ;

Το άρθρο 6 του Χάρτη των Ενωμένων Εθνών ορίζει: «ένα μέλος των Ηνωμένων Εθνών που έχει παραβιάσει επίμονα τις αρχές που περιέχονται στον παρόντα Χάρτη μπορεί να αποβληθεί από τον ΟΗΕ, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, κατόπιν σύστασης του Συμβουλίου Ασφαλείας». Αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία των Ηνωμένων Εθνών.

Η αναστολή της ιδιότητας του μέλους ή η αποβολή ενός κράτους μέλους από τον Οργανισμό πραγματοποιείται από τη Γενική Συνέλευση κατόπιν σύστασης του Συμβουλίου Ασφαλείας∙ όμως, μια τέτοια σύσταση απαιτεί τη σύμφωνη ψήφο των μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Ωστόσο, ο ΟΗΕ έχει λάβει μέτρα εναντίον ορισμένων χωρών: το 1963, θέσπισε εθελοντικό εμπάργκο όπλων κατά της Νότιας Αφρικής και η Γενική Συνέλευση αρνήθηκε να δεχθεί τα διαπιστευτήρια της χώρας από το 1970 έως το 1974. Μετά την απαγόρευση αυτή, η Νότια Αφρική δεν συμμετείχε στις εργασίες της Συνέλευσης μέχρι το τέλος του απαρτχάιντ το 1994.