Αρκεί η επιστροφή στην «κανονικότητα»;

12/11/2019 - 14:49

«Ανήκουμε σε όσους συντάσσονται με το αίτημα η Ελλάδα να αλλάξει αιώνα»

(Κυριάκος Πιερρακάκης, υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης)

Η χώρα στην περίοδο των Μνημονίων είχε οπισθοδρομήσει σε καταστάσεις -περίπου- τριτοκοσμικής χώρας. Μετά την δεκαετή «κάθειρξη» -στην οποίαν καταδικάστηκε για την άφρονα πολιτική που ακολούθησε μετά την είσοδό της στην Ευρωζώνη, αλλά και εξαιτίας της τιμωρητικής πολιτικής που εφάρμοσαν οι δανειστές μας απέναντι στην χώρα μας- και, ειδικότερα, μετά την τετραετή «αριστερή παρένθεση», η Ελλάδα φαίνεται να επιστρέφει στην «κανονικότητα».

Και είναι λογικό, μετά την συρρίκνωση που υπέστησαν τα εισοδήματα των πολιτών και τις περικοπές που επιβλήθηκαν στις ιδιωτικές και δημόσιες δαπάνες, την φτωχοποίηση μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων, την έκρηξη της ανεργίας και της εγκληματικότητας, την αναξιοπιστία της πολιτικής και την αμφισβήτηση βασικών θεσμών της Πολιτείας, την αναποτελεσματικότητα του κράτους και την όξυνση των πολιτικών παθών, να εκλαμβάνεται, σήμερα, ως «κανονικότητα» η αποκατάσταση της λειτουργίας του κράτους, η δυνατότητα της χώρας να δανείζεται από τις διεθνείς αγορές, η κάποια βελτίωση των οικονομικών δεικτών, η κάλυψη -στοιχειωδώς- των βασικών αναγκών των πτωχοποιημένων στρωμάτων και των μειονεκτούντων συμπολιτών μας, η τήρηση της νομιμότητας και η ενίσχυση της ασφάλειας των πολιτών.

Αρκεί όμως αυτή η «κανονικότητα» για να επιβιώσει η χώρα μας μέσα στον σύγχρονο κόσμο που αλλάζει με φρενήρεις ρυθμούς, για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και να συμβαδίσει ως ισότιμο μέλος με τα άλλα κράτη της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης;

Και το σημαντικότερο: αρκεί αυτή η «κανονικότητα», για να διαφυλάξει η Ελλάδα την εθνική της ανεξαρτησία και να προασπίσει τα εθνικά συμφέροντά της στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο;

Ασφαλώς θα χρειαστεί η χώρα να επιτύχει μια αυτοδύναμη, ισχυρή και σταθερή οικονομική ανάπτυξη, που θα υποστηρίζεται από ένα επιτελικό κράτος αξιοκρατικά στελεχωμένο. Θα χρειαστεί ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να στοχεύει και να υπηρετεί τις ανάγκες του μέλλοντος. Και μια Δικαιοσύνη άγρυπνο φύλακα των δημοκρατικών θεσμών και συμπαραστάτη των αδικουμένων.

Με άλλα λόγια, η χώρα μας θα χρειαστεί να θεραπεύσει παθογένειες διαχρονικές που την έχουν καταδικάσει στη δανειακή εξάρτηση, σε διαρκή αβεβαιότητα και αγωνία για την διαφύλαξη της ανεξαρτησίας της και της εθνικής ακεραιότητας.

Στην ιστορική πορεία της χώρας δεν έλειψαν οι φωτεινές ηγετικές προσωπικότητες και οι προσπάθειες για την δημιουργία ενός σύγχρονου και ισχυρού κράτους: Ι. Καποδίστριας, Χαρ. Τρικούπης, Ελ. Βενιζέλος, Κ. Καραμανλής, Α. Παπανδρέου, Κ. Σημίτης.

Την θεμελίωση ενός οργανωμένου κράτους διέκοψε ο «Κοτζαμπασισμός» με την δολοφονία του Καποδίστρια. Τον εκσυγχρονισμό του κράτους από τον Τρικούπη ανέκοψε η δυσμενής διεθνής συγκυρία και τα αδιέξοδα της δανειακής πολιτικής. Την ολοκλήρωση του εκσυγχρονισμού του κράτους, της οικονομικής ανάπτυξης και της εθνικής ολοκλήρωσης του Ελ. Βενιζέλου υπονόμευσε ο Διχασμός που προκάλεσε το Παλάτι·και στην τελευταία πρωθυπουργία του, διέκοψε η οικονομική κρίση του 1929.

Τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας που επιχείρησε ο Κ. Καραμανλής την δεκαετία του 50-60 ανέκοψαν οι παλατιανές παρεμβάσεις και το «βαθύ κράτος της Δεξιάς». Και, ευτυχώς, χάρη στην «στροφή» που έκανε το ΠΑΣΟΚ, όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας ο Α. Παπανδρέου, επιτεύχθηκε, τελικά, ο εθνικός στόχος του Κ. Καραμανλή -στην τελευταία κυβερνητική θητεία του- να εντάξει την Ελλάδα στην, τότε, Ε.Ο.Κ.

Το έργο του εκδημοκρατισμού του κράτους -παρά τις υπερβολές του- πιστώνεται στον Α. Παπανδρέου· συγχρόνως, όμως, του χρεώνεται η λαϊκιστική πολιτική που ακολούθησε στην οικονομία, την δεκαετία του 80, με την οποία καλλιέργησε τις μαξιμαλιστικές προσδοκίες της κοινωνίας και επέφερε την ανεξέλεγκτη αύξηση του δημόσιου χρέους.

Στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού της χώρας, που επιχείρησε ο Κ. Σημίτης, για τον έλεγχο του χρέους και την ένταξη -τελικά- της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, αντιμετώπισε εκτός από την -τότε- Αντιπολίτευση και την αντίδραση από το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» και το «κράτος εν κράτει» των Συντεχνιών.

Στη συνέχεια, επί των «ελασσόνων» επιγόνων του Κ. Καραμανλή και Α. Παπανδρέου, ανοίχθηκε -δυστυχώς- διάπλατος ο δρόμος προς τα θλιβερά Α΄ και Β΄ Μνημόνια και την υπαγωγή της χώρας στο ακόμα θλιβερότερο Γ΄ Μνημόνιο, κατά την διακυβέρνηση Τσίπρα/Καμένου.

Ποια χρήσιμα διδάγματα μπορούμε να συναγάγουμε από την παραπάνω ιστορική αναδρομή, προκειμένου «η Ελλάδα να αλλάξει αιώνα»;

Α.΄ Η εξουσία ασκείται από τον λαό μέσω των αντιπροσώπων του και, σύμφωνα με το Σύνταγμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία ελέγχει τα κυβερνητικά πεπραγμένα. Συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι οφείλουν απόλυτο σεβασμό στο Σύνταγμα κα τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Β.΄ Δεν μπορούμε, ως χώρα και ως λαός, να συνεχίσουμε να ζούμε με δανεικά. Χρειάζεται να παράγουμε όσα απαιτούνται για την ικανοποίηση των βασικών μας αναγκών ή αλλιώς, οι εισαγωγές μας να ισοσταθμίζονται από τις εξαγωγές μας.

Γ.΄ Η άσκηση της πολιτικής έχει εθνοφελή αποτελέσματα, όταν δεν αποβλέπει, μόνον, στην επικράτηση, κατά την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, αλλά στην εξασφάλιση μιας καλύτερης ζωής για τις επόμενες γενιές (αυτό σημαίνει ότι το κομματικό συμφέρον δεν τίθεται μπροστά από την εξυπηρέτηση του γενικότερου συμφέροντος, της οικονομικής και κοινωνικής προόδου, και μπροστά από το πατριωτικό καθήκον).

Δ.΄ Η ενότητα του λαού αποτελεί βασική και αναγκαία προϋπόθεση για την επιτυχή αντιμετώπιση των κρίσιμων περιστάσεων. Και επειδή στην ιστορική πορεία των λαών παρουσιάζονται, συχνά, αστάθμητοι παράγοντες, η ενότητα του λαού πρέπει να φυλάσσεται -σταθερά- ως «κόρη οφθαλμού».

Ε.΄ Το πέρασμα στον «άλλον αιώνα», της καθολικής προόδου και της εθνικής αναγέννησης, απαιτεί, πρωτίστως, την ανανέωση και ενίσχυση της πνευματικής «σκευής» ολόκληρου του λαού. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με ένα σύγχρονο κίνημα ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ, ήτοι μέσα από την καθολική παιδεία του λαού, η οποία θα εξαλείψει την άγνοια και την πρόληψη, τις δογματικές και αναπόδεικτες «αλήθειες», τις ιδεοληψίες και τον ανορθολογισμό, θα εμπεδώσει την πίστη στην δύναμη της γνώσης και της λογικής, στην αξία της εργασίας και της συλλογικής δράσης και, τελικά, θα ενισχύσει την αυτογνωσία και την εθνική αυτοπεποίθηση.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey