Στην τελευταία εικοσαετία, οι εξελίξεις στον ταπεινό μας αυτοδιοικητικό βίο μας ενθάρρυναν να καλλιεργήσουμε επαρκώς τις δεξιότητες της …πολυπολιτισμικότητας. Λίγο πριν ο καινούργιος αιώνας ανατείλει συνηθίσαμε στην ιδέα ότι μπορούμε να συνεργαστούμε με τα γειτονικά χωριά, στο όνομα του Καποδίστρια. Στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του αιώνα ο διευρυμένος καλλικρατικός δήμος μετέβαλε εμάς τους εσαεί χωρικούς σε αστούς μυτιληνιούς. Με δυο λόγια μάς επέτρεψε ένα δυνατό άλμα αυτοδιοικητικής κινητικότητας που είχε ασφαλώς πέρα από την «κοινωνική αναβάθμιση» σοβαρές πρακτικές παρενέργειες. Δύο καλοκαίρια παρέμενε χωρίς αντικατάσταση η λάμπα στον κεντρικό περιφερειακό δρόμο του χωριού, εξαιρετικά πολύπλοκο γραφειοκρατικά στάθηκε να την αλλάξουμε. Η «αναβάθμιση» κοστίζει!

Ανέλπιστα αλλά με μεγάλη ανακούφιση πληροφορήθηκα τις τελευταίες μέρες τη διάσπαση του διοικητικού εξαμβλώματος, που δυσχέρανε σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση τη βόρεια καθημερινή μας πραγματικότητα. Επειδή όμως τίποτα δεν είναι τέλειο, ήταν στην ανακοίνωση του ονόματος που με περίμενε μεγάλη ήττα. Βλέπετε κάθε φορά που με ρωτούσαν «από πού κατάγεσαι;» απαντούσα «από τη βόρεια Λέσβο». Ξαφνικά προκύπτω πολίτης του νεοσύστατου (τουλάχιστον αυτό ελπίζω) δήμου «Δυτικής Λέσβου» και χάνω πλέον ολοσχερώς τον γεωγραφικό μου προσανατολισμό, τον οποίο δεν είμαι και βέβαιη ότι τον είχα ποτέ. Καλά εγώ και οι συντοπίτες μου. Ο Μανταμάδος δυτική Λέσβος πόθεν, πώς; Μάλλον οι τουριστικοί πράκτορες επιβάλλεται να τροποποιήσουν το υλικό τους και τα βιβλία γεωγραφίας να επανακαθορίσουν την αναζήτηση της Δύσεως. Για τα υπόλοιπα έχει ο Θεός. Αφού όμως έχουμε τον Ταξιάρχη με το μέρος μας, «δε σκω», όπως λέμε οι Πετρανοί. Καλύτερες μέρες θα ξημερώσουν.

Είναι γεγονός ότι τις τελευταίες μέρες υφίσταμαι ανελέητο φροντιστήριο για τα όρια του Δήμου Δυτικής Λέσβου. Όλος ο κόλπος της Γέρας ή μέρος αυτού; Άσχετο αλλά είναι με τα καλά μας τώρα ο Πολιχνίτος και η Βρίσα δυτική Λέσβος; «Μπορείς να μη σχολιάζεις; Το σωστό είναι όλος ο κόλπος Καλλονής να περιέλθει στην επικράτεια του ίδιου Δήμου». Για μια ακόμη φορά η αλήθεια θυσιάζεται στη σκοπιμότητα! Δυτικά λοιπόν! Ελπίζω όχι «δυτικά της λύπης»!

Χρειάστηκα σχεδόν μισό αιώνα ζωής ως ταπεινή κάτοικος Πέτρας Λέσβου, για να το πιστέψω ότι ανήκω και εγώ εις την Δύσιν. Είναι, όπως και να το δεις, μια σύνθετη ταυτότητα. Ένας προσδιορισμός διακριτικός που κάτι πρέπει να δηλώνει πέραν από τον εσφαλμένο γεωγραφικό του προσδιορισμό! Ο δυτικός άνθρωπος είναι κατά δήλωσή του «πολιτισμένος». Είναι πιο «σύγχρονος», περισσότερο «εξελιγμένος», πιο «προοδευτικός». Αστειεύομαι. Νομίζω ότι επιχειρώ να διερευνήσω καθαρά προσωπικές υποθέσεις. Αυτό που εύχομαι ειλικρινά είναι οι άνθρωποι που θα δραστηριοποιηθούν πολιτικά στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου να έχουν έμπνευση και διάθεση να ασχοληθούν με κάτι περισσότερο από τον εαυτό τους και τους στενούς κομματικούς τους ορίζοντες. Έχουμε περάσει πολλά, ειδικά τα τελευταία χρόνια και η ανάκαμψη είναι μία ανάγκη αμετάθετη. Ήδη σε τοπικό επίπεδο γίνανε αρκετά από ντόπιους κατοίκους, ουσιαστικά αλλά εν πολλοίς άτυπα. Η οικονομική ανάκαμψη, η τουριστική ανάπτυξη, η κακή οδοποιία είναι ζητήματα που καίνε και ταλανίζουν τον τόπο. Σχέδια υπάρχουν και προτάσεις. Το ζητούμενο είναι το ποσοστό αυτονομίας για την εφαρμογή τους.

Το βέβαιο είναι ότι δε θα πλήξουμε. Ειδικά τους μήνες που ακολουθούν. Θα καταγράφουμε με προσοχή συνεστιάσεις, χειραψίες, συναντήσεις, τυχαίες συνομιλίες, ραντεβού και φωτογραφήσεις, για να αποτυπώσουμε συνθέσεις συνδυασμών και συγκλίσεις δυνάμεων. Ας ελπίσουμε από όλα αυτά να προκύψει κάτι χρήσιμο και κάτι καλό για όλους μας. Ας το ελπίσουμε και ας το ευχηθούμε τουλάχιστον.