Ευτυχώς έχασε η Εθνική. Είχα αρχίσει να πιστεύω, βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο παίζανε οι παίχτες, πως η κατάκτηση του Παγκόσμιου Κυπέλου ήταν προαπαιτούμενο για την εκταμίευση της επόμενης δόσης. Δεν ξέρω, έχουμε άλλη δόση; Έχασα μερικά επεισόδια από αυτό το σήριαλ. Μήπως πρέπει να τηρήσουμε τα προαπαιτούμενα, ώστε να γίνει συζήτηση για το χρέος;

Πάντως δε θα μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Σιγά το παράλογο και σιγά τη λογική που έχουν τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα, αυτήν την εποχή και σε αυτήν την κατάσταση. Αλήθεια, τους ανασφάλιστους που θα έχουν πλέον, και σωστά, φάρμακα και περίθαλψη, ποιος θα τους πληρώνει και από πού πηγάζει ξαφνικά αυτή η μεγαλοψυχία;
Δε ρωτάω τυχαία. Ρωτάω γιατί εκτός από τις μέρες, τις βδομάδες και τα επεισόδια με το σήριαλ των δόσεων, έχω χάσει εντελώς και την επαφή μου με το περιβάλλον. Δεν παρακολουθώ τα γεγονότα, διότι τους βαρέθηκε η ψυχή μου από τη μία, έχω και δουλειές από την άλλη. Δε γνωρίζω τι γίνεται σε ντόπιο και διεθνές επίπεδο. Ό,τι μου κάθεται στο αυτί σκόρπια από δω και από κει.

Θα μου πεις, «σε διεθνές επίπεδο τι σε νοιάζει»; Δε θα έχεις άδικο. Απλά καλό είναι να τα παρακολουθείς έτσι, να έχεις μια οσμή των γεγονότων και να κάνεις υποθέσεις για το τι μέλλει γενέσθαι. Μπορείς να επέμβεις; Όχι! Εδώ δεν μπορείς να κάνεις κάτι για τα εγχώρια…

Με τα εγχώρια όμως είναι αλλιώς. Είναι εδώ. Δίπλα μας. Για παράδειγμα… κάτι έμαθα πως έγινε με το Βενιζέλο. Κάποιοι εισαγγελείς, λέει, τον έμπλεξαν σε κάτι περίεργες καταστάσεις. Αν είναι δυνατόν, ο άνθρωπος είναι κρύσταλλο Βοημίας. (Βάλτε μια άλλη περιοχή με καλά κρύσταλλα ή φτιάξτε μια δική σας!)
Πέρα από αυτό, εγκαλούν για τα διαδικαστικά τον Αθανασίου, που είναι δικός σας άνθρωπος, αν δεν κάνω λάθος. Δεν έκανε, λέει, καλά τη δουλειά του καθυστερώντας την επίδοση του φακέλου προς τη Βουλή. Ο ίδιος το δήλωσε καθαρά, όπως πήρε το αυτί μου, εκτός και αν κάποια κτήνη ειρωνεύονταν, πως «δεν κατάλαβε» και πως «δεν ανοίγει όλους τους φακέλους και δεν μπορεί να γνωρίζει το περιεχόμενό τους».

Νομικά είναι καλυμμένος και είμαι σίγουρος γι’ αυτό, αλλά όλοι εσείς που έχετε την κριτική για ψωμοτύρι, αλήθεια, τις δουλειές σας τις διεκπεραιώνετε στο άψε - σβήσε; Εξάλλου τον κάλυψε ουσιαστικά και ο Παυλόπουλος. Έστω και αν το πήγαινε σφαίρα ο Αθανασίου, δε θα προλάβαινε η Βουλή να κάνει κάτι σπουδαίο σε 15 μέρες.
Άντε να το ελέγξουν όλοι μαζί, άντε να ορίσουν επιτροπή, βάλε που μπορεί να είχε ορισθεί μέλος ο Ταμήλος που δεν πάει τσάμπα, άντε να τον αλλάξουν, να τσακωθεί και η Ζωή με το προεδρείο και ειδικά με το Μαρκογιαννάκη, περάσανε οι μέρες. Έφεξε - νύχτωσε. Τι νομίζετε πως είναι ο χρόνος; Άπειρος;

Τώρα, όπως και να ‘χει, φαντάζομαι πως ο υπουργός της Δικαιοσύνης θα καταφέρει να κλέψει πέντε - δέκα μέρες, αν και νομίζω πως είναι ανορθόδοξο να χρησιμοποιώ το ρήμα «κλέψει» για το συγκεκριμένο υπουργό και θα έρθει μια βόλτα στα πάτρια εδάφη. Έτσι και εσείς θα έχετε την ευκαιρία, μεταξύ ούζου και χταποδιού, να τον ρωτήσετε για το θέμα και θα σας τα ξεδιαλύνει. Αν τον ρωτήσετε…
Να μια μεγάλη διαφορά που έχουν τα εγχώρια από τα αλλοδαπά γεγονότα. Αμεσότητα…

Και εγώ αυτό θα κάνω. Θα ρωτήσω τη Μισέλ και τον Κασσή, που ετοιμάζεται να σκίσει και άλλο βρακόσκοινο, για το ΣΔΟΕ που δεν κάνει ελέγχους στα νησιά, για τον αιγιαλό, για τη μικρή και μεγάλη ΔΕΗ, για την αξιολόγηση που πρέπει ντε και καλά να είναι το 15% των υπαλλήλων κάτω από τη βάση και για πολλά άλλα…

Υπάρχει και άλλη μια διαφορά. Αν οι τζιχαντιστές θέλουν να ιδρύσουν χαλιφάτο, εσύ θα κάνεις το μπανάκι σου απρόσκοπτα. Αν όμως τα ντόπια γεγονότα δε σε αφήνουν να ηρεμήσεις από τα ζόρια ενός δύσκολου χειμώνα και δε σου επιτρέπουν να μαζέψεις δυνάμεις για έναν ίσως πιο δύσκολο, τότε η αμεσότητα γυρνά μπούμερανγκ και βάλλει ευθέως κατά του «θεσμού» που λέγεται καλοκαίρι…
Τι να πεις; Χάθηκε στην εποχή μας ο σεβασμός…