Είναι το ότι έχει κουράσει αυτή η κατάσταση; Είναι ότι πλέον σε επίπεδο κοινωνίας και πολιτικής δεν μας κάνει πια τίποτα έκπληξη; Είναι ότι έχουμε αποδεχτεί τη μοίρα μας; Μπορεί όλα τα παραπάνω να έχουν κάποια βάση, ως συλλογισμοί για να εξηγηθεί το ότι στην πραγματικότητα μέσα σε 40 μέρες «παίζονται» δύο από τις πιο κρίσιμες αποφάσεις που αφορούν στο μέλλον της Λέσβου και παρ’ όλα αυτά δεν κουνιέται φύλλο, όμως στα αλήθεια δεν τιμά κανέναν. Ειδικά εκ των αντιπολιτευτικών δυνάμεων.

Τα θέματα που φυσικά «παίζονται» εδώ και καιρό, αλλά (λογικά) θα κριθούν οριστικά μέχρι τέλος του χρόνου, δεν είναι άλλα από τη διάσπαση του δήμου Λέσβου και την (περαιτέρω) διατήρηση του μειωμένου ΦΠΑ. Και για τα δύο, θα πρέπει να πούμε, πως η κυβέρνηση με τα πιο αρμόδια χείλη της, έχει διατρανώσει πως και οι δύο υποθέσεις που «καίνε» τη Λέσβο, είναι «τελειωμένες»: Οι δύο Υπουργοί Εσωτερικών κ.κ. Σκουρλέτης και Χαρίτσης έχουν εξαγγείλει πολλάκις την διάσπαση του δήμου και πέραν του εντυπωσιακού «όσο είμαι εγώ πρωθυπουργός, θα παραμείνει ο μειωμένος ΦΠΑ» που εκστόμισε ο Αλέξης Τσίπρας στην Σύνοδο για το Προσφυγικό, ακόμα και όταν άρχισαν να πληθαίνουν τα «σύννεφα» σε επίπεδο ΕΕ (και φυσικά Γερμανίας) της αμφισβήτησης περί της διατήρησης του ειδικού αυτού μέτρου στα νησιά που επιβαρύνονται από την προσφυγική κρίση, ήρθε ο αν. υπουργός Ναυτιλίας Νεκτάριος Σαντορινιός, να ξεκαθαρίσει πως ο ΦΠΑ είναι ασφαλής.

Μολοταύτα, στη Λέσβο εξακολουθεί να συμβαίνει το εξής εντυπωσιακό: Οι παραπάνω διαβεβαιώσεις/εξαγγελίες, όσο ξεκάθαρες και βαρύγδουπες κι αν είναι, στην πραγματικότητα δεν πείθουν, παρά ελάχιστους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σχετικά με την αξιοπιστία της σημερινής κυβέρνησης. Αφού αν επιχειρηθεί αύριο κιόλας στο emprosnet.gr ένα διαδικτυακό γκάλοπ με την ερώτηση «πιστεύετε ότι θα σπάσει ο δήμος Λέσβου», το αγαπημένο «ΟΧΙ» θα κερδίσει με ποσοστά… Φιντέλ! Αν βέβαια κάποιος πάλι θεωρεί αυθαίρετο το συμπέρασμα του γράφοντα περί της άποψης της κοινής γνώμης για τη διάσπαση του δήμου, δεν έχει στην πραγματικότητα να κάνει τίποτε πιο απλό, από το να ρίξει μία ματιά στην αιρετή και… υποψήφια αυτοδιοίκηση της Λέσβου. Όπου παρατηρούνται ακροβολισμένοι υποψήφιοι δήμαρχοι για κάθε περίσταση. Άλλοι για τον δήμο Λέσβου, άλλοι για τον δήμο Μυτιλήνης και άλλοι για τον δήμο Καλλονής, «νομιμοποιώντας» το μπούλινγκ που υφίστανται ενόσω… δεν τους ανακοινώνουν επίσημα την κυβερνητική δέσμευση. Υπάρχουν μάλιστα και σχετικά γκάλοπ, που αποδεικνύουν πως οι εξαγγελίες της κυβέρνησης, δεν πείθουν ούτε τους άμεσα ενδιαφερόμενους μιας χωροταξικής αναθεώρησης. Των οποίων τον παραπάνω περιγραφόμενο «ραγιαδισμό» μπορεί να τον δικαιολογήσει (λίγο) μόνο το ότι έχουν νωπή την εμπειρία της πανηγυρικής διάψευσης της διάσπασης του δήμου Λέσβου και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Η ανάλυση τώρα της δυσπιστίας που διακατέχει τη Λέσβο στην περίπτωση του μειωμένου ΦΠΑ, είναι πιο περίπλοκη: Δεν είναι μόνο το ότι διαχειρίζεται αυτόν τον «πονοκέφαλο» μία κυβέρνηση που δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνει το άσπρο, μαύρο από τη μία ημέρα στην άλλη, καθιστώντας αναξιόπιστη και την πιο πρόσφατη εξαγγελία Σαντορινιού. Είναι και το ότι η αντιπολίτευση, πάει να (ξανα)κοιμηθεί από το «κατενάτσιο» που παίζεται γύρω από ένα μείζον ζήτημα για την οικονομία (και) της Λέσβου και στην πραγματικότητα κάνει τον καθένα εκ των πολιτών που θεωρεί ζωτικό το επίμαχο μέτρο, είτε να εφησυχάζει, είτε να παραιτείται από τη διεκδίκησή του. Ασφαλώς βέβαια θα πει κάποιος ότι δεν μπορεί να «δείχνει» κάποιος την αντιπολίτευση ως υπαίτια μιας εξέλιξης που ανήκει στην κυβερνητική ευθύνη. Η οποία αντιπολίτευση (μέσω ΝΔ και ΚΚΕ) παρεμπιπτόντως επανέφερε το όλο θέμα καταθέτοντας (ξανά) σχετικές τροπολογίες για τον μειωμένο ΦΠΑ. Το πρόσφατο παρελθόν όμως όπου «παίχτηκε» η μοίρα του ΦΠΑ, βαραίνει και την αντιπολίτευση. Αφού έμεινε θεατής των εξελίξεων τόσο τον περασμένο Δεκέμβρη όταν η κυβέρνηση εμφάνισε εν μία νυκτί το Μεταφορικό Ισοδύναμο «γλυκαίνοντας» την αδιανόητη τότε κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ στο Αιγαίο, όσο και πριν το καλοκαίρι «του Τσίπρα», όταν από τις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός κράτησε τελικά τον μειωμένο ΦΠΑ, τον οποίο ήδη είχαμε αρχίσει να τον κλαίμε στα μέρη μας. Διαψεύδοντας μάλιστα και τους ίδιους τους Υπουργούς του που σιγά-σιγά είχαν αρχίσει να «ομολογούν» ότι το μέτρο του ΦΠΑ, δεν είναι για εκείνους και τόσο σημαντικό, αποθεώνοντας τις αναπτυξιακές δυνατότητες του ΜΙ.

Τούτων δοθέντων λοιπόν και έχοντας αποδεχτεί οι περισσότεροι πως η σημερινή κυβέρνηση «τζογάρει» σα να μην υπάρχει αύριο την κάθε πολύ σοβαρή υπόθεση, η σημερινή στάση της αυτοδιοίκησης της Λέσβου στο θέμα της διάσπασης του δήμου και εκείνη της αντιπολίτευσης (και των τοπικών φορέων) στο θέμα της διατήρησης του ΦΠΑ, δεν μπορεί να προσφέρει υπηρεσία. Οι τροπολογίες που κατατίθενται, μοιάζουν με ενέργειες που γίνονται από «υποχρέωση» και για την «μετά θάνατον» καλή μαρτυρία. Αφού οι πιθανότητες οι τροπολογίες να νομοθετηθούν από την κυβέρνηση, είναι ανύπαρκτες. Απαιτείται λοιπόν πολύ πιο ενεργητική αντιμετώπιση των ζητημάτων, με δυναμική παρέμβαση ειδικά σε τοπικό επίπεδο, καθώς όσο συντηρείται αυτή η παθητικότητα και η… αναμονή, δεν αποσυμπιέζεται απλά η κυβέρνηση. Αλλά ουσιαστικά εξασθενεί η σημασία που υποτίθεται ότι έχει για το νησί, τόσο η χωροταξική του αναθεώρηση, όσο και η φορολογική του μοίρα, με ότι αυτό συνεπάγεται πάλι για μία κυβέρνηση που έχει μνήμη χρυσόψαρου, όταν διαμορφώνει «θέση» σε κάθε ζήτημα.