Τίποτα δεν είναι δεδομένο! Θεσμοί και συνήθειες με τις οποίες μεγάλωσαν οι τελευταίες γενιές, Ενωμένη Ευρώπη, Δημοκρατία, ανοικτή κοινωνία, ας μην τα θεωρούμε δεδομένα. Η Ιστορία τρέχει με τους δικούς της ρυθμούς, κάποιες στιγμές ήρεμη, κάποιες στιγμές όμως αφηνιασμένη, διαλύοντας άτομα, κοινωνίες, κράτη… Είναι βέβαια απολαυστική όταν τη διαβάζεις στα βιβλία, τραγική όταν όμως τη ζεις, είσαι μέσα στη δίνη της. Σήμερα τη ζούμε…

Το μερίδιο μας κι εμείς, οι κάτοικοι της Λέσβου @ Δεν ξέρω τι θα διαβάζουν στα βιβλία της Ιστορίας τα εγγόνια μας. Αλλά τουλάχιστον κανείς δεν θα μπορεί ν’ αμφισβητήσει την αλληλεγγύη των κατοίκων του νησιού σε τούτες τις ψυχές που έρχονται αλαλιασμένες από την Ανατολή. Σκαμμένα στα πρόσωπα τους, ο φόβος του πολέμου, η αγωνία της επιβίωσης.

Άγνωστο αν θα πάρουμε το Νόμπελ Ειρήνης, σίγουρα όμως έχουμε μπει στις καρδιές όλης της ανθρωπότητας, το όνομα του νησιού μας αναμφισβήτητα έχει ταυτιστεί με την αλληλεγγύη. Κι ίσως μετά από πολλά χρόνια, τα παιδιά των προσφύγων θα μας επισκέπτονται στη μνήμη των γονιών τους που πρωτοπάτησαν στην Ευρώπη, στη Δημοκρατία, στην ανοικτή κοινωνία και πρωτόνοιωσαν το συναίσθημα της αλληλεγγύης. @ Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ζητούν να πάνε στην Ευρώπη, έστω κι αν αυτή δεν τους υποδέχεται όπως θα ήθελαν. Όμως εκείνοι επιμένουν. Θέλουν Ευρώπη. Γι’ αυτούς η Ευρώπη δεν είναι μόνο μια γεωγραφική ένδειξη. Είναι όλα αυτά που εμείς απολαμβάνουμε τα τελευταία χρόνια.

Ακόμα κι αυτοί που κάποιες δεκαετίες πριν κραύγαζαν «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», ή για υπαρκτούς και ανύπαρκτους παραδείσους, σήμερα δείχνουν Ευρώπη! Πόσο όμως θ’ αντέξει τούτη η Ευρώπη; Έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί όχι μόνο τα σύνορα της αλλά και τις ιδέες της, τη δημοκρατία και τις ανοικτές κοινωνίες; Προφανώς και το έχει. Διότι τίποτα δεν είναι δεδομένο κι όταν αυτά χαθούν, είναι πολύ αργά να επιστρέψουμε στις παλιές καλές μέρες! Και τουλάχιστον έχει το στοιχειώδες δικαίωμα να προστατέψει πρωτίστως τις δικές της αξίες…

@ Κι όχι τίποτα. Είναι η μόνη που ουσιαστικά βοηθάει. Διότι πέρα από το ότι έχει δεχθεί πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες κι ετοιμάζεται να υποδεχθεί φέτος, άλλο ένα εκατομμύριο, είναι αυτή που χρηματοδοτεί κι ενισχύει δράσεις ανακούφισης των προσφύγων @ Βέβαια η κυβέρνηση έχει το χαβά της. Μιλάει για αλληλεγγύη, κουκουλώνοντας όλα τα υπόλοιπα προβλήματα. Κυβέρνηση ψηφίσαμε, όχι ΜΚΟ.

Αλλιώς θα βάζαμε την Ύπατη Αρμοστεία να κυβερνήσει τούτη τη χώρα. Τώρα που το σκέπτομαι, αρχίζει και μ’ αρέσει…

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…..

ΜΑΡΤΙΟΣ 1971
Πεθαίνει ο Δημήτρης Σουρλάγκας

Σε ηλικία 88 χρόνων πεθαίνει ο Δημήτρης Σουρλάγκας, που είχε γεννηθεί στο Μεσαγρό το 1882. Γενικός διευθυντής της «Σουρλάγκας Α.Ε.», ανέλαβε την εταιρεία μετά από σπουδές που έκανε στη Ροβέρτειο Αγγλική Σχολή της Κων/πολης. Επί εποχής του, η εταιρεία επεκτάθηκε κτιριακά και αναπτύχθηκε επιχειρηματικά, μετατρέποντας την από Ο.Ε. σε Α.Ε..

Το 1939 έγινε δήμαρχος Μυτιλήνης, αλλά παραιτήθηκε με την έναρξη της γερμανικής Κατοχής το 1941. Δήμαρχος έγινε ξανά το 1968 από τη Δικτατορία της Χούντας, όμως πολύ σύντομα παραιτήθηκε και πάλι. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Νυκτερινής Σχολής Μυτιλήνης και πρόεδρος της Επαγγελματικής Σχολής (Υπομηχανικών).

Υπήρξε και πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής του Κόμματος της ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή, αλλά και εκεί διαφώνησε και παραιτήθηκε. Η επιχείρηση του όμως με την πολιτική, κρατούσε αποστάσεις ασφαλείας.

ΕΙΠΕ

«Η μη εγκατάσταση μεταναστών στα νησιά και σε οποιαδήποτε ακριτική περιοχή, θα έπρεπε να είναι εθνική θέση της χώρας μας και μάλιστα αδιαπραγμάτευτη».
Νάσος Γιακαλής, σε ανακοίνωση του

ΑΤΖΕΝΤΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 5/3
- Παράσταση της Θεατρικής Ομάδας του ΦΟΜ: «Πόθος» ή «Τα Όνειρα της Μπλανς» στο ΦΟΜ στις 9 μ.μ..
- Όπερα «The Met: Μανόν Λεσκό», στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης στις 8 μ.μ..
- Αρχίζει το Κυνήγι Θησαυρού Μολύβου από το ζαχαροπλαστείο «Τσαλίκης» στις 8 μ.μ..
- «All Star Game Lesvos» στο Κλειστό της Νεάπολης στις 4:30 μ.μ..
- Ο Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών Ευεργέτουλα διοργανώνει πάρτυ στο cafe bar «Speed» στο Ίππειος στις 10 μ.μ..
- «Το Δωμάτιο» στο «Cine Αρίων» στις 9:15 μ.μ..
- «Οι Θεοί της Αιγύπτου» στο «Cine Αρίων» στις 9:30 μ.μ..
ΚΥΡΙΑΚΗ 6/3
- Διακοπή ρεύματος στη Μυτιλήνη, στη Λουτρ. Θερμής, στο Μόλυβο και στην Πέτρα στις 6 π.μ.
- Αποκριάτικος χορός Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Δημοτικού Σχολείου Βαριάς στο «Status cafe» στις 10:30 π.μ..
- Αποκριάτικο πάρτι εργαζομένων Νοσοκομείου Μυτιλήνης στο «Ηλιοτρόπιο» στις 6 μ.μ..
- Εκδήλωση «Γυναίκα - Αμπέλι - Κρασί» στα Χίδηρα στις 12 μ.μ..
- Εκδήλωση για την Ημέρα της Γυναίκας από τον Σύλλογο Γυναικών Μανταμάδου στο Πολύκεντρο στις 7 μ.μ..
- Η κωμωδία του Δημήτρη Ψαθά, «Μαντάμ Σουσού» από το Θεατρικό Όμιλο Πέτρας στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης στις 8 μ.μ..
- Ο πεζοπορικός σύλλογος «Ορειάς» θα περπατήσει στην περιοχή Συκαμιάς, συνάντηση στου «Βερόπουλου» στις 10 π.μ..
- «Το Δωμάτιο» στο «Cine Αρίων» στις 9:15 μ.μ..
- «Οι Θεοί της Αιγύπτου» στο «Cine Αρίων» στις 9:30 μ.μ..

ΑΠΟΨΕΙΣ

«Έλα μωρέ, πώς κάνετε έτσι!»

Του Δημοκίδη Αρη (Lifo)

Η Τασία Χριστοδουλοπούλου ήταν υπουργός για 8 κρίσιμους μήνες. Προλάβαινε να φτιάξει συστήματα ελέγχου, hotspots, να εκπονήσει σχέδιο -τα πάντα. Αντί γι’ αυτό, κι αφού έκλεισε την Αμυγδαλέζα με αποτέλεσμα πολλοί μετά να τρέχουν να ξαναφτιάξουν νέα κέντρα (κατάφερε να κάνει, τον Αύγουστο(!), ένα στον Ελαιώνα που δεν μπορούσε να φιλοξενήσει πάνω από 300 άτομα). Κυρίως όμως ξόδεψε το χρόνο της/μας, προσπαθώντας να μας βγάλει όλους τρελούς. Πού τους είδαμε τους μετανάστες; Απλώς λιάζονται στις πλατείες. Τι τους συμβαίνει άπαξ και φτάνουν στην Ελλάδα; Απλώς εξαφανίζονται! Απαντήσεις υπουργού επιφορτισμένης με τεράστια ανθρωπιστική κρίση, και μάλιστα με ένα συνεχές ανασήκωμα των ώμων, κι ένα γλυκό χαμόγελο που έλεγε: «Έλα μωρέ, πώς κάνετε έτσι!».
Επί μήνες μόνο λόγια και καθόλου πράξεις, πολιτικός εκβιασμός των Ευρωπαίων (θα σας κάνουμε τη χάρη να σας βοηθήσουμε στο προσφυγικό, αν μειώσετε το χρέος) και όταν τα πράγματα χειροτέρεψαν δραματικά, παράδοση άνευ όρων. Η καταστροφική απραξία και η επικίνδυνη χαλαρότητα της Τασίας Χριστοδουλοπούλου κράτησε 8 μήνες. Μετά ακόμα και ο Τσίπρας κατάλαβε πού μας οδηγούσε, αλλά ήταν μάλλον αργά. Το κωμικοτραγικό είναι πως μετά την αντικατάστασή της και την παύση της απ’ το Υπουργείο, η κα Χριστοδουλοπούλου έγινε έξαλλη με τον Τσίπρα. Ξεκίνησε αντάρτικο και κατήγγειλε τον ΣΥΡΙΖΑ για σεξισμό, δίνοντας τη δική της εκδοχή για το σνομπάρισμα του Τσίπρα («Δεν είμαι [πια] στην κυβέρνηση γιατί είμαι γυναίκα, αριστερή και ο κρυπτορατσισμός που υπάρχει, έδωσε την ευκαιρία να συγκεντρώσω όλα τα πυρά».) Αυτό ήταν το πρόβλημα, στο μυαλό της. Λες και δεν υπάρχουν άλλες γυναίκες αριστερές στο Υπουργικό Συμβούλιο, μόνο αυτή. Ξέρετε όμως πόσο κράτησε το αντάρτικο... Μόλις μερικές ημέρες, μέχρι ο Τσίπρας να της δώσει την τιμητικότατη θέση της αντιπροέδρου της Βουλής την οποία και συνεχίζει να έχει. Τότε σταμάτησε όχι μόνο τη γκρίνια αλλά και οποιαδήποτε νύξη εναντίον της κυβέρνησης. Καμία συγγνώμη, καμία ένδειξη αυτοκριτικής, όχι μόνο σε μας αλλά και σε χιλιάδες μετανάστες (όχι πρόσφυγες), που ξεκίνησαν ταξίδια που δεν οδηγούν πια πουθενά, τινάζοντας τις ζωές τους στον αέρα. Η πάντα κομψή και καλοντυμένη πρώην υπουργός λουφάζει πλέον στα έδρανα του προεδρείου της Βουλής, χαμογελώντας αυτάρεσκα, με τη γνωστή ανησυχητική μακαριότητά της...