Κυριακάτικα και σε γνωστό σούπερ μάρκετ της Μυτιλήνης σημειώθηκαν τεράστιες ουρές! Αιτία η μεγάλη προσφορά της εταιρείας, που τη συγκεκριμένη μέρα σού προσέφερε έκπτωση 15% σε κάθε είδους αγορές! Καταπληκτικό ε;

Κι όταν λέμε κόσμος, εννοούμε όχι μόνο την απλή νοικοκυρούλα! Μέχρι και παπάδες, που είναι εναντίον της κυριακάτικης εργασίας, εθεάθησαν στους φωτεινούς διαδρόμους. Δυναμικό παρών έδωσαν ακόμα κι αυτοί οι… αντιγερμανοί (γερμανικών συμφερόντων το σούπερ μάρκετ). Άφησαν κατά μέρος τα συνθήματα, πήραν καροτσάκια, τα… ρολάρισαν στους φωτεινούς διαδρόμους, τα οποία βέβαια και γέμισαν με προσφορές! Δε θέλω να αναφερθώ σε «συντρόφους», οι οποίοι -μετά τις κινητοποιήσεις ενάντια της Κυριακής- βρήκαν την ευκαιρία για ψώνια…

@ Ηθικόν δίδαγμα; Καλές οι ιδεολογίες και τα πιστεύω, αλλά το κέρδος ανέκαθεν παραμένει το μεγαλύτερο ανθρώπινο κίνητρο! Και από μια πλευρά δεν είναι κακό αυτό. Γιατί το κέρδος είναι στην ουσία η πρόοδος.

«Χωρίς κέρδος κέρατα» δε λέει η γνωστή παροιμία του λαού; Το άτιμο το capital τι μας κάνει… Από τη μια το παίζουμε αντικαπιταλιστές, σημαίες, πανό και στους δρόμους για διαδήλωση. Από την άλλη με το καροτσάκι ανά χείρας στις σημερινές προσφορές… «Ηδονική» καπιταλιστική κοινωνία! @ Εντωμεταξύ, ο Αλέξης συνεχίζει να κάνει… μασάζ στους βουλευτές του για να ψηφίσουν τα δύσκολα νομοσχέδια! Να δούμε εμάς όμως ποιος θα μας κάνει μασάζ! Σε μια χρονιά που η Ελπίδα προσγειώθηκε συντροφιά με φόρους και μειώσεις μισθών, συντάξεων και λοιπές… δεξιές πολιτικές! Αρκεί που ήρθε η Ελπίδα! @ Κι όμως τα παιδιά πονάνε… Αυτό έχει σημασία. Πονάει ο Δρίτσας που με πόνο ξεπουλάει τον ΟΛΠ.

Πονάει και ο Σπίρτζης (πρώην ΠΑΣΟΚ) που με πόνο επίσης ξεπούλησε τα αεροδρόμια. Πολύ πόνος, βρε παιδί μου. Κι όλα αυτά για το καλό του σοσιαλισμού της Πρώτης Φοράς Αριστεράς. Όταν οι ηττημένοι του Εμφυλίου υλοποιούν την πολιτική των νικητών! Εβδομήντα χρόνια μετά! Και ο αγώνας συνεχίζεται… (Δεξιά)!

@ Η δίκη με τους Χρυσαυγίτες τι γίνεται; Δολοφόνησαν ένα παιδί, γίνεται η δίκη, το φίδι προχωρεί και μείς στη λάμψη των εορτών ηδονιζόμαστε με πλακάτ και συνθήματα. Κοιτάμε ψηλά λαϊκιστές να κραυγάζουν, ενώ τα φίδια περιτριγυρίζουν στα πόδια μας… Κι εμείς ηδονικά συνεχίζουμε να βλέπουμε τα πανό και τις σημαίες! Ε, ξυπνάτε… @ Λεξιλόγιο Athens Voice.

Άδωνις = αυτό που ψάχνουμε με πανικό το mute / Εκλογές = αυτό που δεν έχουμε σχολείο για πέντε μέρες. /Ζωή = αυτό το τραγούδι που λέει «ένας κορίτσαρος, σωστός γενίτσαρος» / Συνεχίζεται αύριο…

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1965
Γενική Συνέλευση Κοινοτικών Υπαλλήλων

Πραγματοποιείται η τακτική Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Κοινοτικών Υπαλλήλων Νομού Λέσβου με μοναδικό θέμα την εκλογή νέου Διοικητικού Συμβουλίου. Στη συνεδρίαση χαιρετισμό απευθύνουν ο νομάρχης Λέσβου Α. Πυλιώτης, ο δήμαρχος Μυτιλήνης Απόστολος Αποστόλου ενώ παραβρίσκονται και εκπρόσωποι διαφόρων τοπικών φορέων. Μετά τους χαιρετισμούς και τις τοποθετήσεις, πραγματοποιούνται οι εκλογές, αναδεικνύονται τα πέντε νέα μέλη και αμέσως συγκροτείται σε σώμα, όπου νέος πρόεδρος αναδεικνύεται ο Ν. Αλισσάφης. Τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. είναι οι Γ. Παπαδέλλης, Ν. Καραθανάσης, Π. Παπαδόπουλος και Γ. Τσιβγούλης.

ΕΙΠΕ

«Πιστεύω ότι οι κοινωνίες αλλάζουν όταν αλλάζουν οι πολίτες».
Αναστασία Αντωνέλλη, αντιδήμαρχος Λέσβου
(«ΠΟΛΙΤΙΚΑ»)

ΑΤΖΕΝΤΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 30/12
- Χριστουγεννιάτικο πάρκο - εκδηλώσεις.
- «Ο Καλόσαυρος» στο «Cine Αρίων» στις 6:30 μ.μ.
- «Ένας άλλος κόσμος» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη στο «Cine Αρίων» στις 7 μ.μ., στις 9 μ.μ. και στις 9:45 μ.μ.

ΠΕΜΠΤΗ 31/12
- Τρίτη δόση ΕΝΦΙΑ.
- Λήγει η προθεσμία ελέγχου οχημάτων από τα ΚΤΕΟ.
- Λήγει η προθεσμία κατάθεσης πινακίδων Ι.Χ.
- Λήγει η προθεσμία υποβολής τελών κυκλοφορίας.
- H «Συνύπαρξη» μοιράζει τα ημερολόγιά της στην Κεντρική Αγορά της Μυτιλήνης στις 11 π.μ.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1/1
- Επίσημη Δοξολογία στη Μητρόπολη Μυτιλήνης.
- Ανοίγει το παλιό αρχοντικό της οικογένειας Τζάννου στο Μανταμάδο στις 11:30 π.μ.
- Ταξίδι στη Θεσσαλονίκη με το τσάρτερ της ΑΕΛ Καλλονής.

ΣΑΒΒΑΤΟ 2/1
- Κλειστά όλα τα καταστήματα της πόλης.
- Πρεμιέρα της ταινίας «Star Treck» στο «Cine Αρίων».

ΚΥΡΙΑΚΗ 3/1
- Πανηγυρίζει ο Ναός της Αγίας Θωμαΐδος στη Μυτιλήνη.

ΤΕΤΑΡΤΗ 6/1
- ΑΕΛ Καλλονής-ΠΑΟΚ για το Κύπελλο Ελλάδος στο Δημοτικό Στάδιο Μυτιλήνης στις 7:15 μ.μ.

ΑΠΟΨΕΙΣ

Η πολιτική ακόμη συγκινεί
του Παναγιώτη Λάμψια
(«ΕΘΝΟΣ»)

Η πολιτική, όσο και αν κακοποιείται και δυσφημείται χυδαία μάλιστα τα τελευταία χρόνια, παραμένει αναγκαία και συνεχίζει ευτυχώς να προκαλεί το ενδιαφέρον των πολιτών. Η διαδικασία εκλογής προέδρου στη Ν.Δ. επιβεβαίωσε πως όχι μόνον δε ζούμε το τέλος της πολιτικής αλλά ότι ενδεχομένως έχουμε εμπλοκή ενός τμήματος της κοινωνίας που για πολλά χρόνια κρατούσε αποστάσεις είτε από ελιτισμό είτε απλώς από αδιαφορία.

Φαίνεται όμως ότι τα όσα συνταρακτικά συμβαίνουν στη χώρα τα τελευταία χρόνια και κυρίως τους τελευταίους δώδεκα μήνες έχουν ανατρέψει αντιλήψεις και παραδόσεις. Οι λεγόμενοι συντηρητικοί ψηφοφόροι ήταν του καναπέ και της απόστασης, καθώς θεωρούσαν πολύ... ευτελές για τα γούστα τους να πηγαίνουν σε συγκεντρώσεις ή να μετέχουν στις πολιτικές διαδικασίες κομμάτων. Το πολύ πολύ ψήφιζαν στις εκλογές και όχι πάντα με ταξική συνείδηση.

Τα πράγματα φάνηκε να αλλάζουν για πρώτη φορά τον κολασμένο Ιούλιο, όταν ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του έπαιξαν τη χώρα στα ζάρια με το διαβόητο δημοψήφισμα που τόσα δεινά επέφερε στον τόπο. Τότε ήταν που ξεκίνησε η αφύπνιση ενός μεγάλου τμήματος πολιτών που δεν είχαν σχέσεις με την πολιτική καθημερινότητα. Ο πανικός μπροστά στους κινδύνους που απειλούσαν τον τρόπο ζωής τους οδήγησε σε πρωτοφανή κινητοποίηση.

Η δεύτερη φορά που περισσότερο συγκροτημένα αλλά όχι οργανωμένα ένα σημαντικό κομμάτι αυτών των πολιτών συγκινήθηκαν αυθόρμητα από την πολιτική και ανέλαβαν να δώσουν το δικό τους μήνυμα ήταν οι εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού στη ΝΔ. Δεν πήγαν μόνον παραδοσιακοί φανατικοί ψηφοφόροι της Δεξιάς στις κάλπες αλλά και μια σημαντική μερίδα πολιτών που ένιωσαν την ανάγκη να δημιουργηθεί ένα ισχυρό αντίβαρο στη λαίλαπα της παρέας που κυβερνά τον τόπο. Η αίσθηση ότι διακυβεύεται το κράτος δικαίου και η δημοκρατία δυτικού τύπου όπως τη ζούμε μετά το 1974, έστω και ασυναίσθητα, ήταν το βασικό κίνητρο όσων βρέθηκαν με υπομονή στις ουρές για να συμμετάσχουν σε μια πολιτική διαδικασία.

Αυτή η εξέλιξη από μόνη της είναι σημαντική και ελπιδοφόρα και δείχνει ως έναν βαθμό ότι η κοινωνία δεν έχει παραιτηθεί. Αντιθέτως διεκδικεί ρόλο στις εξελίξεις και αναθέτει μεγάλες ευθύνες στους δύο μονομάχους της συντηρητικής παράταξης να βρουν τρόπο (όποιος και αν εκλεγεί στις 10 Ιανουαρίου), ώστε να αποτελέσει το κόμμα τους την εναλλακτική λύση για τη χώρα που βάλλεται πανταχόθεν. Στο χέρι τους είναι να μην τους απογοητεύσουν.