Πριν το εκλογικό κώμα που έπαθε η Ν.Δ. στις 4 του Οκτωβρίου, σε αυτήν τη χρονική περίοδο άρχισε να παρουσιάζεται μια έντονη συμπτωματολογία μιας περίεργης αυτοάνοσης νόσου, που ξεκινούσε από το εσωτερικό της κυβέρνησης και του κόμματος της Ν.Δ.. Αυτήν τη χρονική περίοδο ο βουλευτής τότε Γιάννης Γιαννέλης, με μακροχρόνια εμπειρία και θητεία στην πολιτική και με δυναμική συγγραφική προσωπικότητα, γράφει και δίνει τα στοιχεία ενός πολιτικού μύθου. Με τη φαντασία του ως συγγραφέα δημιούργησε μια πολύπλοκη πολιτική περίοδο κάποτε (!...), με πολύ συγκλονιστικά στοιχεία, που όταν τα διαβάζεις σκέπτεσαι εάν βλέπεις όνειρο ή ζεις σήμερα μια τέτοια πολιτική πραγματικότητα! Όλα αυτά διεγείρουν τη φαντασία του αναγνώστη, τον προβληματίζουν και του προκαλούν το ενδιαφέρον να ψάξει για να διακρίνει τη φαντασία και το ψέμα από την αλήθεια και την πραγματικότητα! Αυτά όλα είναι γραμμένα με σκληρή λογοτεχνική πένα στο τελευταίο του μυθιστόρημα «Το βλέμμα της Ήρας», που κατά την ταπεινή μου γνώμη πρέπει να διαβάσουν όλοι οι πολιτικοί, διότι παρουσιάζεται μια καταιγιστική αφήγηση γεγονότων και σκιαγραφούνται χαρακτήρες μιας κάποιας πολιτικής περιόδου.
Είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο και χάρη στη φαντασία και τη γνώση του συγγραφέα, η μυθοπλασία αγγίζει τα όρια της πολιτικής πραγματικότητας, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος Μου άρεσαν πολύ οι πρωταγωνιστές με τα υπερεγώ και τις αλαζονικές προσωπικότητες, οι περιγραφές και η διαπλοκή των διαφόρων επεισοδίων, οι αντιπαλότητες, οι έρωτες και τα παιχνίδια των ντόπιων και ξένων μυστικών υπηρεσιών και το σημαντικότερο, οι χαρακτηρισμοί των προσώπων και παραγόντων που σκιαγραφούνται μέσα από τα πρώτα κιόλας κεφάλαια του βιβλίου.
Ωραίες εικόνες της πολιτικής καθημερινότητας, μέσα σε διάφορα υπουργικά γραφεία, στα σαλόνια και στα γραφεία των διαφόρων υπηρεσιών, ενώ είναι έντονη και εμφανής η ψυχοσύνθεση με τα ποικίλα συναισθήματα των πρωταγωνιστών, ώστε να διακρίνεις πολλά στοιχεία δολοπλοκίας από υπερτροφικούς εγωισμούς. Το ψέμα ανταγωνίζεται την αλήθεια και η υποκρισία την ειλικρίνεια, ενώ τους πρωταγωνιστές και τις εικόνες του μύθου τότε (!) μπορεί να τους συναντάς και σήμερα!
Γράφει λοιπόν ο Γιάννης, σχολιάζοντας την πολυμορφία των διαφόρων παραγοντίσκων: «Σοβαροί - αστείοι - σκυψομεσάκηδες - μονοκόμματοι γλείφτηδες, κόλακες, βολεψάκηδες - παρατρεχάμενοι και θεσιθήρες, που κυνηγάνε να πάρουν κομμάτι από την πίτα της εξουσίας.» Αυτοί και πολλοί άλλοι φαίνεται να υπήρχαν και να υπάρχουν στην πολιτική ζωή του τόπου μας και επομένως σε κάθε παράταξη αυτοί προκαλούσαν και προκαλούν το κοινό αίσθημα και υποβάθμιζαν και υποβαθμίζουν το κομματικό και κυβερνητικό έργο.
Φαίνεται, όπως γράφει ο Γιάννης με ξεχωριστό λογοτεχνικό πολιτικό λόγο, ότι κάθε αναγνώστης μπορεί να κρίνει αν αυτά ανήκουν στη φαντασία του συγγραφέα ή αποτελούν κομμάτι της αληθινής σημερινής πραγματικότητας! Γιατί, όπως λέει, η δολοπλοκία κινείται έξω από τοπικά και χρονικά όρια, είναι διαχρονική, διάχυτη και σύμφυτη με την εσωτερική διάσταση όσων διψούν για χρήμα και εξουσία.
Πριν την εκλογική συντριβή της Ν.Δ., η απομόνωση της εξουσίας ήταν εμφανής, ο πρόεδρος απρόσιτος σαν να είχε υποστεί ένα ανεξήγητο φοβικό σύνδρομο απομόνωσης, ο γραμματέας του κόμματος διαρκώς απασχολημένος, αυτά από προσωπικές μου εμπειρίες. Οι αυτοδιοικητικοί, οι περιφερειάρχες, υπουργοί, βουλευτές, διορισμένοι παράγοντες λες και είχαν μεθύσει από την εξουσία, είχαν χάσει τον αυτοέλεγχο και την επαφή με το κοινωνικό σύνολο. Το κομματικό και κατ’ επέκταση το κυβερνητικό έργο είχε μετατραπεί σε μια μεγάλη ρουσφετολογία υποσχέσεων και λόγων, χωρίς να μπορούν να προβάλουν το κυβερνητικό έργο που γινόταν και έπρεπε να προβληθεί. Η πολιτική του ατόμου (ρουσφέτι) πολύ γρήγορα άρχισε να επικρατεί της πολιτικής του κοινωνικού συνόλου Ο πολιτικός λόγος της κυβέρνησης άρχισε πολύ γρήγορα να γίνεται αδύναμος, να κυριαρχεί η υπεροψία και ο πολιτικός διάλογος να είναι ανύπαρκτος, ο προγραμματισμός άρχισε να γίνεται υποτονικός και η κυβέρνηση άρχισε να εμφανίζεται χωρίς πολιτική προσωπικότητα, ώστε να μην μπορεί να υλοποιήσει το συγκεκριμένο πρόγραμμα που είχε εξαγγείλει για μικρές και μεσαίες κοινωνικές ομάδες, παραχωρώντας έτσι πολιτικό χώρο και αρχικά εκατοντάδες και μετά χιλιάδες δυσαρεστημένους πολίτες στο ΠΑΣΟΚ.
Παντού φαίνεται να κυριαρχεί η εσωστρέφεια και η αλαζονεία, η οποία είναι νόσος της πολιτικής, ενώ η εξουσία δυστυχώς διαφθείρει χαρακτήρες και αδύναμες προσωπικότητες. Τι, άραγε, να περιμένουμε σήμερα από τους κυβερνώντες, αφού μετά τον εκλογικό θρίαμβο βρισκόμαστε σε εμπόλεμη περίοδο φτώχειας και σε συνεχή τηλεοπτική διακυβέρνηση της χώρας από ειδικούς ή ειδικευόμενους τηλεοπτικούς πολιτικούς αστέρες, ώστε η σωστή πληροφόρηση να γίνεται παραπληροφόρηση; Το χάος γίνεται μεγαλύτερο και το «Το βλέμμα της Ήρας» γίνεται πιο αυστηρό, πιο φωτεινό, πιο διεισδυτικό, πιο κριτικό και δυστυχώς ακόμα πιο μελαγχολικό για κάθε πολιτική κατάσταση στη χώρα μας.

* Ο Θεόδωρος  Ι. Μπαβέας είναι νομαρχιακός σύμβουλος, πρώην έπαρχος Λήμνου.