Τελικά δεν πάει η Γιώτα στ’ Αϊβαλί
Λόγω έλλειψης τακτικής συγκοινωνίας, ακυρώθηκε η συνεργασία της δικιάς μας ρεμπέτισσας Γιώτας Μιχαλέλλη φέτος το χειμώνα σε κέντρο του Μοσχονησιού, όπου είχε προσκληθεί. Ενδεχομένως να υπάρξουν σποραδικές εμφανίσεις της απέναντι, οπόταν βολεύουν τα δρομολόγια, ώστε να ανταποκρίνεται και στις εδώ υποχρεώσεις της. Φέτος το χειμώνα η Γιώτα, μαζί με το Μήτσο (κιθάρα) και το Θεοφάνη (μπουζούκι), τραγουδά κάθε Τετάρτη στο Πλωμάρι και κάθε Παρασκευή στη Μυτιλήνη, στην ταβέρνα «Το Τσουκάλι». Στο μεταξύ, φαίνεται πως η ελληνική μουσική και δη το ρεμπέτικο, εξακολουθεί να ενδιαφέρει πολύ τους γείτονες, αφού για λογαριασμό τής TRT ο φίλος Σμυρνιός σκηνοθέτης Ταχσίν Ιζμπιλέν ετοιμάζει σχετικό ντοκυμαντέρ. Ακόμη, απ’ ό,τι με έκπληξη πληροφορηθήκαμε, άρεσε πολύ σε όσους ξέρουν η εκπομπή για το ρεμπέτικο που ξεκίνησε ο φίλος Αγιασσώτης Προκόπης Μαϊστρέλλης στην «TV Μυτιλήνης», που την παρακολουθούν αρκετοί και στα απέναντι παράλια. Τελικά καλά λένε, η μουσική πράγματι δε γνωρίζει σύνορα!

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα πάει κι απέναντι
Πάνω από 50% υπολογίζουν στο Αϊβαλί την πτώση της επισκεψιμότητας φέτος των Ελλήνων προερχομένων απ’ τη Μυτιλήνη. Αυτό βεβαίως συνεπάγεται και την ανάλογη πτώση του τζίρου των μαγαζιών, ιδιαιτέρα τις Πέμπτες, ημέρα του παζαριού. Ένας γνωστός Αϊβαλιώτης, που έχει κατάστημα δερμάτινων ειδών, είπε χαρακτηριστικά τις προάλλες: «Οι περισσότεροι Μυτιληνιοί πελάτες μου έρχονται στο μαγαζί, όχι πια για να αγοράσουν, αλλά για να μεταποιήσουν παλιά τους δερμάτινα που είχαν αφημένα στα μπαούλα τους! Τώρα πείσθηκα και εγώ ότι πράγματι περνάτε κρίση!»

Το νέο Δημαρχείο του Αδραμυττίου
Επιτέλους προχθές, ύστερα από δύο χρόνια, που ήταν σχεδόν έτοιμο απ’ τον προκάτοχό του, ο δήμαρχος εγκαινίασε το νέο Δημαρχείο, που τότε είχε ειρωνικά αποκαλέσει «Σεράι». Για να πάει γούρι, η κορδέλα κόπηκε στις 11/11/11 ώρα 11:11 ακριβώς! Πάντως, για τα δεδομένα της πόλης, το νέο Δημαρχείο εμφανίζει πλεόνασμα μεγαλοπρέπειας, τόσο που κάποιοι είπαν πως είναι εφάμιλλο του κτηρίου της τουρκικής Βουλής!

Ιδιωτικοποιείται το λιμάνι της Σμύρνης
Στο τέλος του Δεκεμβρίου δημοπρατείται απ’ το κράτος η εκποίηση του λιμανιού της Σμύρνης. Το λιμάνι της Σμύρνης είναι το πρώτο εξαγωγικό λιμάνι της χώρας και με τον υφιστάμενο σχεδιασμό χωρίζεται στα δυο, το εμπορικό και το τουριστικό για την εξυπηρέτηση των κρουαζιερόπλοιων. Τελευταία αποδίδεται μεγάλη σημασία στην προσέλκυση τουριστών στην πόλη, η οποία υστερεί παρ’ όλο που βρίσκεται πολύ κοντά σε φημισμένους αρχαιολογικούς χώρους, όπως της Εφέσου και της Περγάμου. Στην ίδια κατεύθυνση είναι και ο σχεδιασμός που ανακοινώθηκε για τη δημιουργία και άλλων μαρινών πέριξ της Σμύρνης (Ν. Φώκαια, Καραμπουρούν, Μορντογάν και Σεφέρ Χισάρ), ώστε να ανέλθουν στις 2.600 οι διατιθέμενες δέστρες για τα γιωτ στην ευρύτερη περιοχή.



Μιντιλήδες στο zοο τού Καρσίγιακά
Οι Μιντιλήδες, τα μικρόσωμα αλογάκια σαν τα σύγχρονα πόνυ, που κάποτε ήταν άφθονα στο νησί μας, εξ ου και το όνομα, κλέβουν καθημερινά την παράσταση ανάμεσα στα παιδιά που μαθαίνουν να ιππεύουν, στον καινούργιο ζωολογικό κήπο TAY PARK, στην περιοχή Mavişehir του Δήμου Καρσίγιακά της Σμύρνης. Σ’ αυτόν τον κήπο έφεραν διάφορα περίεργα ζώα (μινιατούρες ως επί το πλείστον γνωστών μας ειδών), όπως κατσίκες, λαγούς και τέσσερα πρόβατα απ’ το Καμερούν (τρία θηλυκά και ένα κριάρι). Την επόμενη απ’ το Κουρμπάν Μπαϊράμ ημέρα, έκπληκτοι οι φύλακες ανακάλυψαν πως χάθηκε το κριάρι, και όλοι πια αναρωτιούνται καχύποπτα μήπως έπεσε κι αυτό θύμα της θυσίας!

69 χρόνια απ’ τον εξοντωτικό στις μειονότητες Νόμο Varlık Vergisi
Τιμήθηκε προχθές στην Κωνσταντινούπολη, στην αίθουσα του ιστορικού σιδηροδρομικού σταθμού «Χαϊντάρ-πασά», η «μαύρη» επέτειος για τους μειονοτικούς της Πόλης του Νόμου Varlık Vergisi (ή Νόμος του Πλούτου), κάτι σαν το φόρο ακίνητης περιουσίας που λέμε σήμερα. Μίλησαν Τούρκοι πανεπιστημιακοί, ο Εβραίος επιχειρηματίας Ισαάκ Αλατόν και ο Ρωμιός εκδότης της τοπικής «Απογευματινής», Μιχάλης Βασιλειάδης, ο οποίος κατέθεσε τις προσωπικές του τραυματικές αναμνήσεις όταν ήταν παιδί τεσσάρων χρόνων. Ο Νόμος αυτός επέβαλε εξοντωτική φορολογία σε όλους (πλην Γερμανών!) τους μη Τούρκους στην καταγωγή κατοίκους και θεσπίστηκε απ’ τους κεμαλικούς, με πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Ινονού, στις 12/11/1942, μεσούντος του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου. Έπρεπε να καταβληθεί εντός 15 ημερών χωρίς δυνατότητα έφεσης. Η πρώτη καθυστέρηση πληρωμής επέβαλε πρόστιμο 100%, η δεύτερη 200% και μετά ακολουθούσε σύλληψη και αποστολή για αναγκαστική εργασία. Γι’ αυτό και η εκδήλωση έγινε στο σταθμό «Χαϊντάρ-πασά», γιατί από εκεί με το τραίνο ουσιαστικά τούς εκτόπιζαν. Η τυπική αιτιολογία ήταν ότι επειδή οι μειονοτικοί δεν επιστρατεύονταν, άρα παρέμεναν και πλούτιζαν στις επιχειρήσεις τους, έπρεπε κι αυτοί να συνεισφέρουν στα έξοδα του κράτους. Κατά τη διάρκεια της εφαρμογής του, όμως, ουσιαστικά λεηλατήθηκαν οι περιουσίες των μειονοτικών, κυρίως Ρωμιών, Αρμένηδων και Εβραίων, που με αδιαφανείς διαδικασίες πέρασαν στα χέρια Τούρκων «ημετέρων». Ο Νόμος ίσχυσε έως το Μάρτη του 1944 (!), όταν άρχισε να προελαύνει στα Βαλκάνια ο Ρωσικός Στρατός!