*Γράφει ο Στρατής Κοκκινέλλης

Τώρα που η ένταση καταλάγιασε, τα σχολικά βιβλία, εγχειρίδια και μαθήματα έχουν σταματήσει δίνοντας τη θέση τους σε ελεύθερο χρόνο και σε στιγμές ανεμελιάς ή και πρώτης - έστω και ευκαιριακής εργασίας για τα πρώτα έξοδα- στο μυαλό κάθε παιδιού που έδωσε Πανελλήνιες κυριαρχεί το «Τι να δηλώσω τώρα;».

Το μηχανογραφικό δεν είναι απλώς ένα χαρτί με κωδικούς. Είναι το πρώτο σοβαρό «ναι» ή «όχι» που καλείτε να πει κάθε πανελλαδομάχος στη ζωή του. Και είναι λογικό να νιώθει πίεση. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο βάρος από το να νομίζεις ότι μια επιλογή στα 17 σου καθορίζει όλη σου τη ζωή. Κι αν στο παραπάνω προσθέσουμε και το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μια γωνιά της Ελλάδας που δεν μοιάζει με τις άλλες με τις όποιες δυσκολίες και τα όποια καλά μας, τότε έχουμε να κάνουμε με μια δύσκολη εξίσωση ή για ένα κείμενο με πολλαπλές αναγνώσεις.

Σε μια τέτοια κοινωνία, όταν ένα παιδί καλείται να συμπληρώσει μηχανογραφικό, η λέξη «μέλλον» δεν ηχεί πάντα ελπιδοφόρα. Συχνά ηχεί σαν δίλημμα μεταξύ επιθυμίας και ανάγκης. Ιδίως για περιοχές ακριτικές και χωρίς να έχουν γνωρίσει την ανάπτυξη που θα έπρεπε, νέες και νέοι - οι οποίοι φυσικά έχουν ως στόχο και θέλουν να επιστρέψουν στον τόπο τους και να «στήσουν» εδώ την ενήλικη ζωή τους και τις δικές τους οικογένειες -έρχονται σε διλήμματα για το ποια σχολή θα ήταν καλό να δηλώσουν ή αν θα πρέπει να επιλέξουν μια θέση μεταξύ Σωμάτων Ασφαλείας, Ενόπλων Δυνάμεων.

Σε πόσες συζητήσεις έχουμε βρεθεί που οι συνομιλητές βρίσκονται στο παρακάτω δίλημμα «Να κυνηγήσω όνειρα ή να εξασφαλίσω τα βασικά;».

Το μηχανογραφικό δεν είναι απλώς η λίστα με τις σχολές ή μια απλή υπόθεση. Είναι ο καθρέφτης των ελπίδων μας, είτε επιλέγουμε στρατιωτικές σχολές, είτε πανεπιστημιακά τμήματα. Και σε αυτόν τον καθρέφτη, καλό είναι να κοιταχτεί κανείς ειλικρινά. Να δει τι μπορεί, τι θέλει και - πάνω απ’ όλα - τι αντέχει. Να σκεφτεί τον εαυτό του πως θέλει να είναι στα 22, στα 25, 30 και ανά δεκαετίες. Σκεφτείτε, λοιπόν, τι σας συγκινεί. Ποιο μάθημα σας έκανε να ξεχνιέστε. Ποια επαγγέλματα βλέπετε και λέτε «εκεί θα μπορούσα να σταθώ κι εγώ» και ώστε στο τέλος της ημέρας το οικονομικό και συναισθηματικό ταμείο δεν θα είναι μείον. Μη συμπληρώνετε μηχανογραφικά για τους άλλους, για τους συγγενείς.

Το μέλλον δεν είναι ένας προορισμός. Είναι μια σειρά από επιλογές. Κι αυτό το καλοκαίρι, καλείστε να πάρετε την πρώτη. Κι αν κάνετε λάθος, δεν πειράζει. Ευκαιρίες υπάρχουν. Όπως και στην εποχή που ζούμε οι αλλαγές και οι μεταβολές συντελούνται ραγδαία και σίγουρα δεν φέρουμε την ιδιότητα μόνο του ότι αναγράφει ο προπτυχιακός μας τίτλος.

Με ηρεμία, σεβασμό στον εαυτό σας και με οδηγό αυτό που σας λέει η καρδιά και το μυαλό σας, επιλέξτε. Υγεία και προχωράμε…

*Ο Στρατής Κοκκινέλλης είναι φιλόλογος - δημοσιογράφος