Το δυστύχημα για την Ελλάδα είναι ότι οι άρχοντές μας - κεντρικοί ή τοπικοί - νομίζουν πως μ’ αυτά που κάνουν κυβερνούν τον τόπο τους και πολλοί από μας, τους ιθαγενείς αυτής της χώρας, τους πιστεύουμε. Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι τσάμπα πιάνουν την καρέκλα της εξουσίας, κοιμούνται όρθιοι -στην καλύτερη περίπτωση- κι εμείς, ο λαός, τους πληρώνουμε... ξενοδοχείο Α΄ κατηγορίας ή -στη χειρότερη περίπτωση- θεωρούν ως «διακυβέρνηση» την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της παρέας τους -μικρής ή μεγάλης, ανάλογα με την έκταση της επικράτειάς του - της οποίας τα συμφέροντα ταυτίζουν με εκείνα της χώρας.
Έτσι εξηγείται η περιφανής ανικανότητά τους, η παράδοση των οργανισμών και των υπηρεσιών σε κομματικά κωθώνια, διακεκριμένα για τη μηδενική υπέρ της κοινωνίας προσφορά τους· έτσι εξηγείται ο τρόπος που ιεραρχούνται οι ανάγκες, πώς και πού χρησιμοποιούνται οι φόροι που πληρώνουμε, τα δάνεια επί δανείων που συνάπτουμε, τα δισεκατομμύρια των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, που εισπράττουμε.
Έτσι εξηγείται γιατί παραμένουν ανεπίδεκτοι μαθήσεως μετά από τόσες γκάφες, μετά από τόσους διεθνείς διασυρμούς, μετά από τόσες καταστροφές, που προκάλεσαν στη χώρα, μετά από τόση κριτική που τους γίνεται, όχι μόνο από τους πολιτικούς τους αντιπάλους αλλά κι από δικά τους στελέχη.
Προσωπικά πιστεύω πως ο ελληνισμός δεν έχει στερέψει από άξιους ανθρώπους· ακόμη πιστεύω πως και η συντηρητική παράταξη έχει ικανούς ανθρώπους, που θα μπορούσαν να στελεχώσουν τις καίριες θέσεις ευθύνης· η τσιφλικάδικη όμως λογική που επικρατεί στην πολιτική μας ζωή θέλει κολλήγους και κόλακες αυλικούς που σε κάθε γουλιά νερό που πίνουν ευλογούν το όνομα του «μεγάλου αρχηγού», που τους έκανε ομοτράπεζούς του.
Έτσι καίγεται από άκρη σ’ άκρη η χώρα, έτσι οικοπεδοποιούνται τα δάση, φράζονται τα ρέματα, τσιμεντώνονται βουνά και παραλίες, ρυπαίνονται ποτάμια και θάλασσες, βρομίζει ο αέρας που ανασαίνουμε.
Είμαστε η χώρα της ανευθυνότητας, της αυθαιρεσίας και της ανοργανωσιάς, όπου αφθονούν τα μεγάλα λόγια και τα... μηδενικά έργα.
Θυμάμαι το 1976 όταν κυβερνούσε ο «θείος», που κάηκε ολόκληρη η ανατολική πλευρά της Πεντέλης από τη Νέα Μάκρη ως την Παλλήνη. Βγήκε ο «θείος» την επομένη και δήλωσε μεγαλοπρεπώς: «από αύριο αρχίζει η αναδάσωση»! Πράγματι, μετά από λίγους μήνες φύτρωσαν οι Καλλιτεχνουπόλεις, οι Νέοι Βουτσάδες και οι οικισμοί στο Ντράφι.
Από τότε η ίδια περιοχή κάηκε και ξανακάηκε και κάθε φορά νέες πολυτελείς επαύλεις ξεφύτρωναν.
Το 2006 επί κυβερνήσεως του «ανεψιού», η φωτιά από τη Ραφήνα πέρασε και στο λόφο της Αγίας Κυριακής, αφού τσουρούφλισε και την Καλλιτεχνούπολη.
Την επομένη ο «ανεψιός» επανέλαβε τη δήλωση του «θείου» του: «από αύριο αρχίζει η αναδάσωση»!
Από τότε ο πρωθυπουργός στις καθημερινές εκδρομές του από Ραφήνα στου Μαξίμου θαυμάζει τις βίλες και τις βιλίτσες που κοντεύουν να γίνουν... δάσος στις πλαγιές των καμμένων λόφων!
Ασφαλώς οι ευθύνες είναι διαχρονικές και σε πολλές περιπτώσεις και συλλογικές για την αναποτελεσματικότητα των δημοσίων υπηρεσιών, την ασυδοσία των κακοποιών και τη κακοδιαχείριση του πλούτου και της ομορφιάς που διαθέτει η χώρα μας. Έχουν ευθύνη όλες οι κυβερνήσεις γιατί ψηφίζουν νόμους τους οποίους δεν εφαρμόζουν, γιατί διαπαιδαγωγούν το λαό να αδιαφορεί για το κοινό συμφέρον, δίνοντας πρώτοι αυτοί το παράδειγμα με τις off-shore εταιρείες, τα «αναψυκτήρια» και τα τακιμιάσματα με τους διάφορους Εφραίμ.
Έχουν ευθύνη οι τοπικοί άρχοντες γιατί μετακυλύουν την ευθύνη στην κεντρική κυβέρνηση ακόμα και για το καθάρισμα των εντός σχεδίου οικοπέδων του δήμου τους, γιατί πολλοί γίνονται αδελφοποιτοί των εργολάβων και ιδεολόγοι του τσιμέντου, έχουν ευθύνη οι ίδιοι οι πολίτες για την απάθεια με την οποία αντιμετωπίζουν την αβελτερία των αρχόντων που εκλέγουν και γιατί ανακαλύπτουν τις ευθύνες της Πολιτείας, καθώς και τις δικές τους, όταν πια καεί ή κινδυνεύσει να καεί το σπίτι τους.
Είναι επίσης αλήθεια ότι οι αντιδράσεις - πολλές φορές και μέσα από το ίδιο το κυβερνών κόμμα - και ο φόβος του πολιτικού κόστους αδρανοποιεί και τις ελάχιστες απόπειρες της εφαρμογής των νόμων, και του εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους, με αποτέλεσμα οι «μεταρρυθμίσεις» να αποδεικνύονται απορρυθμίσεις, τα «μέτρα» ημίμετρα, που εφαρμόζονται όσο το πρόβλημα παραμένει στην επικαιρότητα, και οι νέοι θεσμοί να απαξιώνονται με την υποχρηματοδότησή τους και την αναξιοκρατική στελέχωσή τους.
Έτσι «των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν! Οι αρχηγοί της Πυροσβεστικής θα συνεχίσουν να πηγαίνουν διακοπές τον Αύγουστο, η ενίσχυση του στόλου των εναέριων μέσων κατάσβεσης των πυρκαγιών, καθώς και η πρόσληψη νέων πυροσβεστών και η συνεχής εκπαίδευση των υπηρετούντων θα εξαγγέλλονται για πολλοστή φορά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θα ανακαλύπτει και νέους «εχθρούς» που ευθύνονται για τις πυρκαγιές (μετά τον άνεμο, σοβαρά ενοχοποιητικά στοιχεία προέκυψαν και για το... πεύκο!) κάποια τριχίλιαρα της παρηγοριάς ή της εξαγοράς ψήφων θα μοιράζονται στους πυροπαθείς και για μια εβδομάδα ακόμα θα «γλείφουμε τις πληγές μας» στις τηλεοράσεις, ώσπου μια άλλη «πυρκαγιά» ανοίξει νέες προοπτικές για την... ηροστράτεια «διασκέδασή» μας!