Οταν υποτιμάς, δεν έχεις σχέδιο ούτε για τις άμεσες παρεμβάσεις, ούτε και για τις πιο μακροπρόθεσμες, για την αντιμετώπιση ενός μείζονος προτεραιότητας και σπουδαιότητας θέματος όπως είναι αυτό της λειψυδρίας, εκ των πραγμάτων αναγκάζεσαι να «τρέχεις» πίσω από τις εξελίξεις, επιχειρώντας εκ των υστέρων να διαχειριστείς τα προβλήματα της υδροδότησης ολόκληρων περιοχών, όχι με τον πλέον επαρκή και αποτελεσματικό τρόπο. Και τότε αρχίζει η γκρίνια, οι αντιπαραθέσεις και οι εντάσεις που σε καμιά περίπτωση δεν βοηθούν στη λύση του προβλήματος, που θα πρέπει να είναι το μόνο ζητούμενο, όταν ο κόσμος «καίγεται» εν μέσω καύσωνα, λέγοντας το νερό ...νεράκι! Δεν γνωρίζουμε αν θα επιβεβαιωθεί η εκτίμηση που λέγεται ότι οι επόμενοι «πόλεμοι» θα είναι για το νερό, το βέβαιο είναι ότι στη Λέσβο, που σε καμιά περίπτωση δεν έχει τα χαρακτηριστικα των άνυδρων νησιών των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων, ο ...πόλεμος για το νερό έχει ήδη «ξεσπάσει» με τους ...εμπόλεμους να προετοιμάζονται για «μάχες» επικράτησης, με θύματα όμως τους άμοιρους κατοίκους και τους επισκέπτες του νησιού που στερούνται, ή στην καλύτερη περίπτωση το έχουν με διακοπές, το δημόσιο αγαθό του νερού, γιατί κάποιοι δεν φρόντισαν αυτό να το εξασφαλίσουν. Και γι αυτήν την εξέλιξη υπάρχουν συλλογικές ευθύνες από τους καθ΄ύλην αρμόδιους φορείς που υποτίθεται ότι διαχειρίζονται τα της υδροδότησης των οικισμών του νησιού, αλλά και πολιτικές και υπηρεσιακές ευθύνες από τα πρόσωπα που ηγούνται αυτών των φορέων, γιατί άφησαν να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα, ενώ υπήρχαν σαφή δείγματα, εδώ και πολύ καιρό, ότι τα προβλήματα της λειψυδρίας, ειδικά σε κάποιες περιοχές, θα είναι εκρηκτικά αν δεν υπάρξουν έγκαιρα και αποτελεσματικά μέτρα και παρεμβάσεις για να αντιμετωπιστεί ο διαφαινόμενος «κίνδυνος» σε σχέση με την επάρκεια του νερού. Δυστυχώς ενώ ο κώδωνας του κινδύνου αυτού ήχησε από το περσινό καλοκαίρι, με τις συνεχείς διακοπές νερού και τις εκκλήσεις της ΔΕΥΑΛ για μέτρα περιορισμού στην άσκοπη κατανάλωση νερού, συνοδευόμενα μάλιστα με πρόστιμα για τους παραβάτες, φαίνεται ότι τελικά δεν «ακούστηκε» από τους αρμόδιους για να πάρουν τα αναγκαία μέτρα, το διάστημα που μεσολάβησε από το περσινό καλοκαίρι και τα πράγματα τους πήραν «από κάτω», με αποτέλεσμα να ... σπεύδουν εκ των υστέρων να κάνουν ό,τι δεν έκαναν τόσο καιρό, κηρύσσοντας το νησί σε «έκτακτη ανάγκη» λόγω λειψυδρίας και προκαλώντας τις εύλογες απορίες της κοινής γνώμης για το καθυστερημένο αυτό ...ξύπνημα μετά τον παρατεταμένο «λήθαργο» τόσων μηνών! Προφανώς οι ιθύνοντες της ΔΕΥΑΛ, που έχουν και την ευθύνη και την αρμοδιότητα για τα της ύδρευσης, εναπόθεσαν τις ελπίδες τους για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας στο ...καιρό, περιμένοντας ενδεχομένως περισσότερες βροχοπτώσεις και όταν διαπίστωσαν ότι τελικά αυτές ήταν πολύ λιγότερες από πέρυσι και άρα η λειψυδρία θα μας «ξαναχτυπήσει», και μάλιστα πιο έντονα, εδέησαν να δράσουν «θολώνοντας» όμως το τοπίο για τις δικές τους ευθύνες και μεταθέτοντάς τις σε άλλους, προκειμένου να βγουν αλώβητοι.

Οπως και να έχει το πρόβλημα υφίσταται και αναζητούνται λύσεις «εδώ και τώρα», κατ΄αρχάς για να αντιμετωπιστεί το επείγον του πράγματος για να μη «κορακιάσουν» οι άνθρωποι κατακαλόκαιρο, για παράδειγμα στον Πολιχνίτο και από εκεί και πέρα επιβάλλεται να δρομολογηθούν παρεμβάσεις που θα λύσουν οριστικά και με την μέγιστη δυνατή επάρκεια το θέμα της λειψυδρίας σε περιοχές του νησιού που φαίνεται να έχουν πρόβλημα με το νερό. Και όλα αυτά έπρεπε να ήταν αυτονόητες ενέργειες, αφού είναι γνωστό ότι η περιοχή μας πλήττεται εδώ και χρόνια από ανομβρία και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι εμφανείς στο νησί με τα φαινόμενα ξηρασίας να έχουν πάρει ανησυχητικές διαστάσεις, όπως διαπιστώνεται και από την πρόσφατη ανάλυση των στοιχείων της ομάδας Meteo του ΕΑΑ αναφορικά με τον δείκτη ξηρασίας, όπου η Λέσβος, μαζί με κάποιες άλλες περιοχές της Ελλάδας, εμφανίζεται να πλήττεται από έντονη και ακραία ξηρασία. Παρά τα ανησυχητικά αυτά φαινόμενα ωστόσο, αυτό που ισχυρίζονται γνώστες των υδατικών αποθεμάτων του νησιού, είναι ότι υπάρχουν δυνατότητες αξιοποίησης τους για ύδρευση κυρίως, που όπως και να το κάνουμε είναι πρώτη προτεραιότητα, αρκεί να γίνουν οι αναγκαίες παρεμβάσεις εκμετάλλευσης των πηγών, έγκαιρα και αποτελεσματικά, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα πριν προκύψει και προκαλέσει αναστάτωση και εντάσεις. Και εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί έπρεπε να φθάσει ο «κόμπος στο χτένι» για να δρομολογηθούν παρεμβάσεις, όπως αυτές που ανακοινώθηκαν προχθές από τη διοίκηση της ΔΕΥΑΛ, και που ενδεχομένως μπορούν να λύνουν προβλήματα, όμως δεδομένου ότι η απόδοση τους δεν είναι άμεση καταδεικνύεται εμμέσως πλην σαφώς ότι άργησαν να δρομολογηθούν, ενώ το ζητούμενο και το επείγον είναι ο κόσμος να μην ταλαιπωρηθεί άλλο στερούμενος το νερό. Και αλήθεια γιατί πρέπει να φθάσουν τα πράγματα στα ...άκρα στις σχέσεις ΔΕΥΑΛ και Δήμου Δυτικής Λέσβου για ένα τέτοιο θέμα, όπως είναι η υδροδότηση οικισμών της επικράτειας του, που η κοινή λογική υπαγορεύει ότι μπορεί και πρέπει να αντιμετωπιστούν με συναίνεση και ορθολογισμό, αρκεί να μην συντρέχουν άλλες σκοπιμότητες που υπηρετούν προσωπικές στρατηγικές, ιδιοτέλειες και εμμονές, που όμως σε καμιά περίπτωση δεν έχουν θέση όταν διακυβεύεται ένα κοινωνικό αγαθό όπως το νερό. Καλώς ή κακώς -κακώς κατά τη γνώμη μας- υπήρξαν αστοχίες και υποτίμηση κάποιων πραγμάτων, για να φθάσουμε να τρέχουμε τώρα για αξιοποίηση πηγών και γεωτρήσεων, αλλά αυτό που είναι εντελώς ακατανόητο είναι η αδιαλλαξία και η ασυνενοησία της διοίκησης της ΔΕΥΑΛ με τη δημοτική αρχή του ενός εκ των δυο Δήμων που συγκροτούν τη διαδημοτική αυτή εταιρεία, για να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση για το πρόβλημα της επαρκούς υδροδότησης του Πολιχνίτου, γεγονός που δημιουργεί, μετά και όσα δημοσίως ανακοινώθηκαν και από τις δυο πλευρές, περαιτέρω χάσμα που «οδηγεί» ενδεχομένως και σε ρήξη με απρόβλεπτες συνέπειες.

Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι οι παρεμβάσεις και τα εργα υποδομής που σχετίζονται με το νερό σε περιοχές όπως η Λέσβος που πλήττεται χρόνια τώρα από ανομβρία και η κλιματική αλλαγή έχει κάνει αισθητή τη παρουσία της θα έπρεπε να είναι πρώτης προτεραιότητας, χωρίς δεύτερη σκέψη. Η δημιουργία μικρών φραγμάτων και λιμνοδεξαμενών, για την αξιοποίηση των νερών που πάνε απευθείας στη θάλασσα και για τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα έπρεπε ήδη να είχαν απασχολήσει τις τοπικές αρχές, πολύ πριν η λειψυδρία χτυπήσει έντονα την πόρτα μας, προκειμένου να ενεργοποιήσει την αξιοποίηση προγραμμάτων για τέτοιες παρεμβάσεις σαν αυτές που ανακοινώθηκαν πριν μερικούς μήνες από την Περιφέρεια. Οι προσωρινές λύσεις ναι μεν μπορούν να βελτιώσουν κάποια πράγματα μερικώς, αλλά δεν μπορούν να εγγυηθούν οριστική λύση στο πρόβλημα, το οποίο ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξαναπροκύψει αν δεν συνοδευτεί με έργα υποδομής, μακροπρόθεσμης διάρκειας και μεγαλύτερης εμβέλειας. Αν δεν υπήρχε για παράδειγμα η υποδομή του φράγματος Σεδούντα, το Πλωμάρι θα διψούσε, με ό,τι αυτό θα σήμανε για τον συνεχώς αναπτυσσόμενο τουρισμό στην περιοχή, που κινδυνεύει να «πληγεί» ανεπανόρθωτα αν δεν είναι σε θέση να καλύψει τις ανάγκες υδροδότησης του. Είναι αδιανόητο η λιμνοδεξαμενή του Βαφειού που κατασκευάστηκε πριν 30 περίπου χρόνια , μεταξύ των άλλων για να υδροδοτήσει τις δυο πιο αναπτυγμένες τουριστικές περιοχές της Λέσβου, τον Μόλυβο και την Πέτρα, να βρίσκεται σε τέτοια χάλια και σε πλήρη απαξίωση. Η εικόνα αυτή δείχνει ότι δεν είναι αρκούντως αντιληπτό ότι χωρίς επάρκεια νερού, δεν πας πουθενά, ενώ «ναρκοθετείς» και την τουριστική ανάπτυξη που υποτίθεται επενδύεις ως τόπος. Πέρα όμως από αυτήν την απαράδεκτη εικόνα, υπάρχει και η ελπιδοφόρα είδηση. Πληροφορούμαστε ότι εν όψει της αναμόρφωσης του Περιφερειακού Προγράμματος, όπου σχεδιάζονται παρεμβάσεις με τη δημιουργία μικρών φραγμάτων με στόχο την ενίσχυση του υδροφόρου ορίζοντα για περαιτέρω εκμετάλλευση του υδατικών αποθεμάτων του νησιού και για ύδρευση και για άρδευση, ήδη εξειδικευμένος τεχνικός σύμβουλος σχεδιάζει τις παρεμβάσεις που προτείνονται να γίνουν για το σκοπό αυτό. Θα είναι παρεμβάσεις υποδομής από τις οποίες έμεινε αθωράκιστο το νησί αν και όλα τα στοιχεία με την ξηρασία που το πλήττει, συνηγορούσαν ότι είναι αναγκαίες από ...χθες! Οπως αναγκαίο είναι και το φράγμα Τσικνιά, έργο που ακόμα κάποιοι «πετροβολούν», ενώ είναι δεδομένο ότι έρχεται να λύσει, οριστικά ελπίζουμε, τα προβλήματα ύδρευσης της πόλης της Μυτιλήνης και των οικισμών Αγ. Παρασκευής και Καλλονής και σε δεύτερη φάση και αυτού του ...ταλαιπωρημένου Πολιχνίτου που τούτες τις μέρες η «προβληματική» υδροδότησή του ήρθε στο προσκήνιο με ένταση, αναγορεύοντας τα του νερού σε μείζονος προτεραιότητας θέμα που δεν μπορεί να αφεθεί στη μοίρα του και στα θελήματα του ...καιρού. Μακάρι όλος αυτός ο σχεδιασμός, έστω και με καθυστέρηση και η κατασκευή του φράγματος Τσικνιά και των συνοδών του έργων , που οσονούπω ξεκινούν οι εργασίες του, αλλάξουν τα δεδομένα στο νησί, «θωρακίζοντάς» το με τις αναγκαίες υποδομές που σχετίζονται κυρίως με την ύδρευση των οικισμών του. Ιδωμεν!

«Αλήθεια γιατί πρέπει να φθάσουν τα πράγματα στα ...άκρα στις σχέσεις ΔΕΥΑΛ και Δήμου Δυτικής Λέσβου για ένα τέτοιο θέμα, όπως είναι η υδροδότηση οικισμών της επικράτειας του, που η κοινή λογική υπαγορεύει ότι μπορεί και πρέπει να αντιμετωπιστούν με συναίνεση και ορθολογισμό, αρκεί να μην συντρέχουν άλλες σκοπιμότητες που υπηρετούν προσωπικές στρατηγικές, ιδιοτέλειες και εμμονές, που όμως σε καμιά περίπτωση δεν έχουν θέση όταν διακυβεύεται ένα κοινωνικό αγαθό όπως το νερό»