Θυμάμαι με νοσταλγία τα εφηβικά και νεανικά μου χρόνια όταν στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα των εξόδων μας περιλαμβάναμε και μια βραδιά κινηματογράφου. Το θερινό σινεμά ήταν μια ιεροτελεστία για τα νέα παιδιά που γέμιζαν τις υπαίθριες αίθουσες. Από νωρίς πηγαίναμε απέξω από το σινεμά να δούμε τις ταμπέλες και να επιλέξουμε ποια ταινία μας άρεσε ώστε να πάμε έγκαιρα για να βγάλουμε εισιτήρια. Και όταν το σκοτάδι έπεφτε, εκεί ανάμεσα στα ψηλά ντουβάρια με τα γιασεμιά και τις πλαστικές καρέκλες που όταν σηκωνόσουν τα πόδια σου είχαν γεμίσει γραμμές από τα πλαστικά λαστιχάκια του καθίσματος, βλέπαμε ταινίες της εποχής και στα διαλείμματα αγναντεύαμε τον έναστρο ουρανό...

Θα μου πείτε άλλες εποχές και διαφορετική η διασκέδαση των νέων που τώρα αρέσκονται να στριμώχνονται στα μπαράκια ακούγοντας δυνατή μουσική και πίνοντας μέχρι πρωίας.

Κι όμως μέχρι πέρσι που λειτουργούσε το θερινό σινεμά στο αρχοντικό Γεωργιάδη πολύς κόσμος απολάμβανε τη διαδικασία να πάει να δει μια ταινία αγναντεύοντας τον καλοκαιρινό νυχτερινό ουρανό στην Επάνω Σκάλα. Και φέτος ξαφνικά τέλειωσε και αυτό. Η Περιφέρεια δήλωσε ότι δεν θα διαθέσει τον αύλειο χώρο στο Αρχοντικό Γεωργιάδη γιατί θα ξεκινήσουν έργα συντήρησης του... Αρχοντικού. Κι όμως το καλοκαίρι κοντεύει να τελειώσει και τέτοια δεν έχουν ξεκινήσει, ούτε καν φαίνονται στον ορίζοντα... Γιατί λοιπόν να μην απολαμβάνουν οι Μυτιληνιοί αλλά και οι επισκέπτες του νησιού τις προβολές του θερινού σινεμά στο Αρχοντικό Γεωργιάδη που είχε γίνει θεσμός με πρωτοβουλία του αείμνηστου Παν. Αλεξέλλη;

Θα.Β.