Ο  δήμαρχος Ερεσού


Πριν αρκετά χρόνια είχαμε το θάρρος να αντιδράσουμε στην ενοχοποίηση του φράγματος της Ερεσού για το στένεμα της αμμουδιάς, όπως εσπευσμένα είχε παρουσιαστεί από την ομάδα των Τεχνικών του Παν/μίου Αιγαίου στο «Εμπρός». Οργανώθηκε στη συνέχεια, τον Αύγουστο του 2008 στην Ερεσό, (από το δήμο Ερεσού - Αντίσσης και το Σύλλογο των Απανταχού Ερεσίων «Ο ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ»), μια επίσκεψη/ομιλία του καθηγητή της έδρας Φυσικών Καταστροφών στο Πολυτεχνείο Κρήτης κ. Κώστα Συνολάκη, προκειμένου να δει το φαινόμενο της συρρίκνωσης της αμμουδιάς και να μας πει τη γνώμη του.


Ο κ. Συνολάκης

Είχε τότε προσκληθεί και η ομάδα του Παν/μίου Αιγαίου, με την ελπίδα να γίνει μια δημόσια συζήτηση ανάμεσα σε ειδικούς τεχνικούς για να μπορέσουν οι πολίτες της Ερεσού να κρίνουν ποιες από τις προτεινόμενες λύσεις είναι αυτές που θα μπορούσαν να προκρίνουν. Λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων όλων των μελών της ομάδας του Παν/μίου Αιγαίου, δυστυχώς δεν παρευρέθηκε κανένας. Παρ’ ολ’ αυτά, ο κ. Συνολάκης ήταν αρκετά διαφωτιστικός.
Διαβάζοντας τώρα την αλλαγή θέσης του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αιγαίου κ. Καραμπά, πως δε φταίει το φράγμα αλλά η αλλαγή της φοράς των ανέμων και συνεπώς του κυματισμού, για το στένεμα της αμμουδιάς, θα ήθελα να μεταφέρω τα συμπεράσματα του καθ. Κ. Συνολάκη, από εκείνη την ομιλία του 2008, πως εφόσον μέσα από κυματομετρικούς σταθμούς και μετρήσεις αποδειχθεί πως για το φαινόμενο φταίνε οι κλιματολογικές αλλαγές που άλλαξαν τις κατευθύνσεις των ανέμων και συνεπώς τη φορά του κυματισμού, αποκλειομένης της ενοχής του φράγματος, η λύση θα πρέπει αλλού να αναζητηθεί: Στον εμπλουτισμό της ακτής με άμμο.
Θα διαφωνήσω, λοιπόν, με τη μία από τις δύο προτάσεις-λύσεις του κ. Καραμπά, συντασσόμενος με τη «φιλοσοφία Συνολάκη», διότι υπάρχουν σαφέστατα παραδείγματα σε άλλα μέρη της Ελλάδας και του κόσμου, από τη Λεμεσό και την Κρήτη ως την Florida των ΗΠΑ, πως οι κυματοθραύστες και οι πρόβολοι κάνουν καλό μονάχα στους εργολάβους που τους κατασκευάζουν:
Οι εικόνες που παραθέτω με το λογότυπο και τα σχόλια του Πολυτεχνείου Κρήτης μιλάνε μόνες τους. Ειδικότερα για το απαράμιλλης ομορφιάς φυσικό τοπίο της θάλασσας της Ερεσού και του δειλινού της, «κυματοθραυστικά» τσιμεντένια εξαμβλώματα στο γιαλό μας θ’ αποτελέσουν περιβαλλοντικό και τουριστικό έγκλημα!
Λύση συνεπώς είναι μία, ο εμπλουτισμός της ανατολικής ακτής της Ερεσού με άμμο. Έτσι συμφωνώντας με τη δεύτερη λύση του κ. Καραμπά, που την ονομάζει προσωρινή εκείνος, εγώ θα την ονόμαζα λύση επιστροφής: ο όγκος της άμμου που η θάλασσα το χειμώνα παίρνει στο βυθό της ή μεταφέρει από την ανατολική ακτή στη δυτική, θα πρέπει να επανέρχεται στην ανατολική ακτή. Συμπλήρωμα δε αυτής της λύσης είναι να μη χτιστεί τίποτα πλέον επάνω στην αμμουδιά της Ερεσού.
Διότι στην ανατολική ακτή τα κτίσματα των Νεοερεσίων μαθητευόμενων μάγων έγιναν ανεπίτρεπτα κοντά στη θάλασσα. Έτσι το κύμα χτυπά στο στηθαίο του παραλιακού πεζόδρομου και επιστρέφοντας συμπαρασύρει την άμμο που είχε μαζευτεί μπροστά του, υποσκάπτοντάς τον... Εάν, δε, έχει μεγάλη μάζα νερού και ταχύτητα, εύκολα σπάει και την υποσκαμμένη κατασκευή του στηθαίου.

Και για να μην τρελαινόμαστε:
Στην αρχαιότητα ολόκληρος ο λόφος στα ανατολικά της ερεσιώτικης ακτής - που πράγματι μοιάζει με γυναικείο μαστό - πάνω στον οποίο ήταν χτισμένη η αρχαία Ερεσός (σήμερα ονομάζεται λόφος Βίγλας), χαρακτηρίζεται από τον αρχαίο συγγραφέα Αθήναιο «περικύμων μαστός». [«Εν Λέσβωι κλεινής Ερέσου περικύμονι μαστώι» Αθήναιος Ι,3, p.III]. Δηλαδή ο μαστός που έχει γύρω του κύματα. Από την περιοχή, λοιπόν, που η θάλασσα έμπαινε στον ποταμό που είναι συνέχεια του χειμάρρου του Χριστού σήμερα, όταν σηκωνόταν δυνατή νοτιά κατάφερνε να φέρει βόλτα - ή σχεδόν εν πάση περιπτώσει - το λόφο της Βίγλας! Εμείς οι Νεοερέσιοι μαθητευόμενοι μάγοι πήγαμε και χτίσαμε ακριβώς σ’ εκείνη την περιοχή και σε απόσταση αναπνοής από το θερινό κύμα! Τώρα η φύση μάς εκδικείται: Εννοεί, η θάλασσα, να κάνει τη Βίγλα αυτό που ήταν 3.000 χρόνια πριν: Περικύμονα μαστό!
Ας βάλουμε τουλάχιστον μυαλό για να μη χτίσουμε τη δυτική ακτή που είναι και μεγαλύτερη και άχτιστη! Κι ας αρχίσουμε να πληρώνουμε τώρα για ν’ αντλούμε πίσω την άμμο από το βυθό της θάλασσας, μπας και βάλουμε μυαλό…
Έτσι, ο δήμος Ερεσού - Αντίσσης πρέπει να υποχρεώσει την ΚΕΔ να καθορίσει τον Παλαιό Αιγιαλό βάσει της αρχικής παλιάς χάραξης του ΓΕΝ, και ν’ αφήσει η ΚΕΔ τα νομικίστικα επιχειρήματα, που ανοίγουν την κερκόπορτα του χτισίματος της δυτικής πλευράς της αμμουδιάς. Ο βιασμός της Γης είναι ύβρις και προς τους ανθρώπους που την κατοικούν.
Άλλωστε, ο αγνός Ερεσιώτικος Λαός είπε πριν αιώνες την καταπληκτική του ρήση: Μη μπειράειζ’ς τ’ γιαλού κη’ αυλή!
Μακριά δηλαδή οι ανθρώπινες κατασκευές και δραστηριότητες από την περιοχή της στεριάς που διαφεντεύει η θάλασσα!
Όσο για το φυσικό - πέραν του πιο πάνω τεχνητού - εμπλουτισμό της ακτής με άμμο, να σταματήσει το τσιμεντόστρωμα των χειμάρρων για να μπορούν τα φερτά υλικά να αμμοποιούνται με την τριβή και να φτάνουν στην παραλία, ενώ κάθε πέντε - έξι χρόνια θα πρέπει να αδειάζει το φράγμα από τα φερτά υλικά, διότι έχουμε ανάγκη από ολόκληρη τη δυναμικότητά του σε νερό, αφού όπως μάθαμε από το «ΕΜΠΡΟΣ» το φράγμα καλείται να παίξει κι άλλο σημαντικό ρόλο: Εκτός από το να ποτίζει τη γη μας, θα πρέπει να μας φωτίζει κιόλας!