*Γράφει ο Στρατής Κοκκινέλλης

Η οδική ασφάλεια παραμένει ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία. Τα τροχαία ατυχήματα, αρκετά από αυτά θανατηφόρα, στοιχίζουν κάθε χρόνο τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους και αφήνουν πίσω τους οικογένειες βυθισμένες στον πόνο. Η Λέσβος δεν αποτελεί εξαίρεση- πώς άλλωστε να είναι- και καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες επικίνδυνων συμπεριφορών στον δρόμο, που θέτουν σε κίνδυνο οδηγούς, πεζούς και ποδηλάτες.

Τον τελευταίο καιρό, στη Μυτιλήνη, η διάδοση των ηλεκτρικών ποδηλάτων έχει προσθέσει μια νέα διάσταση στο πρόβλημα. Δεν είναι λίγες οι φορές που παρατηρούμε ανήλικους - κάτω των 18 ετών - να τα χρησιμοποιούν, παρά το γεγονός ότι αυτό απαγορεύεται. Χωρίς επαρκή εκπαίδευση στους κανόνες κυκλοφορίας, χωρίς κράνος και πολλές φορές με απρόσεκτη οδήγηση, οι κίνδυνοι αυξάνονται κατακόρυφα.

Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, η πρωτοβουλία για τη δημιουργία πάρκου οδικής κυκλοφορίας στο νηπιαγωγείο του Αφάλωνα - στις αρχές του παρόντος μήνα - ξύπνησε μια χρόνια επιθυμία σημαντικής μερίδας πολιτών, την οποία οι τοπικές αρχές δείχνουν να έχουν ξεχάσει. Αυτή η επιθυμία δεν είναι άλλη από τη δημιουργία και τη λειτουργία ενός Πάρκου Κυκλοφοριακής Αγωγής, όπως αυτό που ήταν στον Καρά Τεπέ και μετατράπηκε - όντας παραμελημένο - σε μια ακόμα δομή μεταναστών.

Το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής στον αύλειο χώρο του νηπιαγωγείου του Αφάλωνα δείχνει ότι η εκπαίδευση στην κυκλοφοριακή αγωγή μπορεί και πρέπει να ξεκινά από την προσχολική ηλικία. Ωστόσο, δεν αρκεί να υπάρχουν μεμονωμένες δράσεις. Η πόλη της Μυτιλήνης και εν γένει το νησί της Λέσβου δεν διαθέτουν για πάνω από δέκα χρόνια ένα Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής, μια υποδομή που θα μπορούσε να αποτελέσει κεντρικό πυλώνα στην εκπαίδευση των παιδιών και των νέων.

Η επαναλειτουργία του δεν είναι πολυτέλεια, είναι αναγκαιότητα. Ένα λειτουργικό Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής θα έδινε την ευκαιρία στους μαθητές όλων των ηλικιών να μάθουν μέσα από βιωματικές ασκήσεις, να εξοικειωθούν με τη σωστή συμπεριφορά στον δρόμο και να αποκτήσουν υπευθυνότητα ως μελλοντικοί οδηγοί, ποδηλάτες ή πεζοί.

Αν θέλουμε να μειώσουμε τα τροχαία και να αλλάξουμε την κουλτούρα στους δρόμους μας, πρέπει να ξεκινήσουμε από τη ρίζα, την εκπαίδευση. Και αυτή η εκπαίδευση δεν μπορεί να μένει στα χαρτιά, αλλά χρειάζεται πρακτική, συνέπεια και διαρκή προσπάθεια. Εξάλλου, η οδική ασφάλεια δεν χτίζεται με πρόστιμα και αυστηρότερα μέτρα μόνο ούτε μέσα από τη χλεύη και την κοινωνική κατακραυγή σε διάφορες ομάδες εκατοντάδων μελών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Χτίζεται με γνώση, συνείδηση και κουλτούρα σεβασμού από μικρή ηλικία. Το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής μπορεί να γίνει και πάλι η αφετηρία αυτής της αλλαγής.

Έως τότε, ούτε για τα βασικά δεν φροντίζουμε και αυτό είναι κάτι που πονάει και πολλές φορές πληρώνεται με αίμα…