Τα καλύτερα ανέκδοτα που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ»
Επιμέλεια: Παναγιώτης Μυριτζής
Εκδόσεις Αιολίδα
Μυτιλήνη 2011, σελ. 93

Σύμφωνα με το λεξικό του Γεωργίου Μπαμπινιώτη, το ανέκδοτο είναι μια σύντομη αφήγηση με τέτοια δομή και περιεχόμενο, ώστε η κατάληξή της να προκαλεί γέλιο. Στα αρχαία ελληνικά, το ουδέτερο του επιθέτου ανέκδοτος σήμαινε «μυστικό», «μη εκδεδομένο». Η σημασία αστείος, ευτράπελος οφείλεται στο ομώνυμο «Ανέκδοτα», έργο του ιστορικού Προκοπίου (6ος αι. μ.Χ.) και αποτελεί αντιδάνειο της Ελληνικής μέσω της Γαλλικής, η οποία με τη σειρά της πήρε τη λέξη από τη Λατινική.
Υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Ιωάννη Τουλουμάκου, καθηγητή της Φιλοσοφικής Σχολής τού Α.Π.Θ., με τον τίτλο «Τρόποι ζωής και χιούμορ των Αρχαίων Ελλήνων» (Εκδόσεις Ζήτρος), στο οποίο παρουσιάζεται η μεγάλη σημασία που έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες στο χιούμορ, στο γέλιο, στο σκώμμα ή και στη θυμηδία (παράλληλα με τον ιστορικό και το φιλοσοφικό στοχασμό), θεωρώντας ότι η πραγματικότητα μπορεί να είναι διαφορετική από ό,τι φαίνεται ή από ό,τι θέλουμε με τον καθιερωμένο τρόπο ζωής να πιστεύουμε.
«Οι δυσκολίες της ζωής», έγραψε ο φιλόσοφος Ι. Καντ, «αντιμετωπίζονται συνήθως με τρεις τρόπους: την ελπίδα, το όνειρο και το χιούμορ». Από την κοινή ανθρώπινη πείρα είναι γνωστό ότι η σημασία του καθενός από αυτούς ποικίλει, εξαρτάται δηλαδή από την ιδιοσυγκρασία, την παιδεία και τις συγκεκριμένες περιστάσεις. Όσον αφορά τα άτομα, οι τρόποι αυτοί μελετήθηκαν (και μελετώνται) κυρίως από ψυχολόγους ή σε ορισμένες περιπτώσεις από ψυχιάτρους. Γνωστές είναι π.χ. οι μελέτες του S. Freud «Το χιούμορ» και «Το αστείο και η σχέση του με το υποσυνείδητο».

Προσφέροντας τη δική του σπονδή στο χιούμορ, στο γέλιο, που «κάνουν καλό στην υγεία» σύμφωνα με το Θεόδωρο Μπαβέα, γιατρό και πρ. έπαρχο Λήμνου, που προλογίζει το παρόν βιβλίο, ο Παναγιώτης Μυριτζής ανθολόγησε, από τα χιλιάδες ανέκδοτα που έχει δημοσιεύσει στη σχετική στήλη που επιμελείται στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας «Εμπρός», περίπου 100 και τα παρουσιάζει σε μια συγκεντρωτική έκδοση, κρατώντας «ανοιχτή την πόρτα του χιούμορ και της αισιόδοξης προσέγγισης των πραγμάτων, τόσο απαραίτητης στις μέρες μας».
Αξίζει να διαβάσετε και το μικρό διάλογο του Παναγιώτη Μυριτζή με το Νίκο Αλεξάτο περί των ανεκδότων (το σεξισμό, το ρατσισμό που κυοφορούν κ.ά.).
Ας κλείσουμε τη μικρή αυτή παρουσίαση με δύο καλές δόσεις γέλιου: παραθέτουμε δύο ανέκδοτα από την ανθολογία:
1) Το άκρον άωτο
Ερώτηση: Τι κάνει ένας τσιγκούνης όταν πάρει φωτιά το σπίτι του;
Απάντηση: Αναπάντητη κλήση στην Πυροσβεστική!
2) Ερώτηση
Ερώτηση: Τι κοινό έχουν τα περιοδικά «Playboy» και «National Geographic»;
Απάντηση: Και τα δύο περιγράφουν μέρη που μάλλον αποκλείεται να… επισκεφτείς!